ทรายไม่รู้ว่าเธอเข้าใจหรือเปล่า แต่พอเขาบอกว่าเขาจะสอนเธอก็อยากจะตั้งใจเรียนซะอย่างนั้น พอถูกเขาจูบหนักหน่วงเธอก็กอดรัดเขาแน่น คู่หมั้นหนุ่มจับฝ่ามือน้อยให้ลากไปตามส่วนกลางลำตัว เสียงลมหายใจของเขาเป่ารดร้อนฉ่าไปตามซอกคอ ก่อนที่เขาจะยืดตัวขึ้น กุมศีรษะเล็กไว้แล้วคลึงผมของเธอจนยุ่งเหยิง

“กินฉันสิทราย เอาใจฉันหน่อย”

ต่อให้เงอะงะแค่ไหน แต่การเป็นครูสอนที่ดีของเขา ทรายก็ไม่ปฏิเสธที่จะทำตามความต้องการของอีกฝ่าย การเอาใจคู่หมั้น ในตอนนี้จึงดูเหมือนเขาจะพอใจ กดใบหน้าของทรายเข้าหาท่อนเนื้อที่ร้อนได้ที่ เขาครางเบาๆ ทุกครั้งที่ทรายเคลื่อนใบหน้าเข้าออก และมีเขาบอกสอนว่าเธอจะต้องใช้ล้ินแบบไหน ต้องกินเขาแบบไหนเพื่อให้เขามีความสุข

ทรายเองก็เผลอครางพอใจ ร่างกายร้อนผ่าวทั้งเกิดการหายใจติดขัด ลำคออึดอัดแต่ต้องทำหน้าที่เอาใจคู่หมั้น เขาเคยบอกว่าชอบเสียงครางหวานของเธอ ตอนนี้เธอเองก็ชักจะชอบเสียงครางห้าวของเขาเช่นกัน มันฟังแล้วทำให้อารมณ์ลึกในร่างกายของเธอถูกปลดปล่อย

“สาวน้อยดี เก่งมากทราย” เขาสะโพกสอบเข้าออกไปยังเรียวปากคู่งาม กุมกลุ่มผมสีดำจนยุ่ง ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกแทบจะระเบิดออกมา

“พอก่อนสาวน้อย ฉันยังไม่อยากจะแตกในปากเธอ”

เขาดันร่างบางให้นอนลงไปยังที่นอนนุ่ม แล้วร่างหนาใหญ่ก็ตามขึ้นมานอนทับ เขี่ยเรียวขาสองข้างเบาๆ ด้วยเข่าแข็งแรง เขาก็เข้าแทรกกลางได้ไม่ยาก แล้วเขาก็เริ่มเบียดร่างกายของเขาบดขยี้ทำคนใต้ร่างหน้าแดง แล้วฉกใบหน้าเข้าจูบเรียวปากที่อ้าค้างเพราะตกใจ ไม่นานนักทรายก็ตั้งสติได้ เธอกอดด็อกเตอร์ของเธอแน่น และจูบตอบเร่าร้อนไม่แพ้เขา ตามที่เขาเคยสอนเธอมานักต่อนัก จากนั้นเธอก็รับรู้ถึงการจูบที่เคลื่อนลงตำ่

“อย่าเกร็งนะทราย ฉันก็อยากจะเอาใจเธอเหมือนกัน”

แล้วทรายก็หลับตาลง นำมือสองข้างบีบบ่าหนาพยายามจะไม่เกร็งตามคำสั่ง แต่เธอหรือจะทำได้ ในเมื่อตอนนี้เขากำลังซุกใบหน้าเข้าหาความอ่อนไหว หยอกเอินราวจะทำให้เธอขาดใจตาย ลิ้นร้อนๆ ของเขามันร้ายกาจขึ้นทุกวัน และเป็นสาเหตุที่ทำให้ร่างกายของเธอไม่อาจต้านทานพร้อมเสียงครางที่ห้ามตัวเองไม่ได้

ทรายยังคงเข้าครัวในช่วงเช้าและจัดการกับอาหารเช้าบนโต๊ะทั้งที่หัวสมองของเธอมันคิดวกวนถึงคู่หมั้นหนุ่มตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

คุณหญิงพิรุณมองเธอด้วยสายตาไม่ชอบใจนัก “แม่เพชรกลับบ้านมากี่โมงกี่ยาม” คุณหญิงพิรุณถามคนที่กำลังจัดแจงโต๊ะอาหาร “ก็ น่าจะตีสองได้มั้งคะ” ทรายรายงานไปตามความจริง เธอไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้คอยเพราะคุณหญิงสั่งว่าไม่ต้องคอย ทำให้เธอได้หลับไปแต่หัววัน มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่คู่หมั้นของเธออุ้มพี่เพชรและเคาะห้องนอน แต่ทรายไม่ทราบว่าคุณหญิงจะรู้เรื่องนั้นหรือเปล่า เรื่องการเมาหัวราน้ำของเพชรัตน์

“ดึกดีจัง แล้วจะไม่ลงมากินข้าวกันหรือไง”

“พี่เพชรบอกไม่หิวค่ะ”

“แล้วหรั่งล่ะ”

“เอ่อ ทรายไม่ได้ไปเคาะห้องค่ะ เกรงว่าจะยังนอนอยู่ ด็อกเตอร์อาจจะยังเพลียอยู่” แค่ตอบคำถามหน้าเธอก็แดงซ่านและลามเลียไปทั่วตัว เพราะเมื่อคืนนั้นเขาอยู่กับเธอจนเกือบถึงตีสี่ พร่ำสอนพร่ำบอกให้เธอลูบไล้เขา เพียรจูบเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เรือนร่างในชุดนอนของเธอถูกเขาจูบไปไม่รู้กี่รอบ ต่อให้เธอไม่ได้ถอดชุดออก แต่เขาก็สามารถควานหาความหอมหวานจากกุหลาบใต้ร่มผ้าได้อย่างช่ำชอง เธอครางลั่นไปสองครั้งจนต้องรีบปิดปากตัวเองไว้ เพราะกลัวเพชรัตน์จะตื่นมาเห็น

ต่อให้เธออายแค่ไหน หากแต่เขากลับไม่สนใจ ยังคงง่วนปรนเปรอให้เธอด้วยลิ้นอันอุ่นร้อน และชอบใจทุกครั้งที่เธอกระตุกใส่หน้าเขาถี่ พร้อมกับบอกเธอว่า เขาอยากจะให้เธอร้อนแรงแบบนี้ขึ้นเรื่อยๆ จนถึงวันแต่งงาน

“หึ...ให้มันได้แบบนี้สิ ไปเที่ยวแต่ก็ลุกกันไม่ขึ้น” คุณหญิงพิรุณเหมือนจะไม่ชอบใจมาก แต่ก็ยังคงข่มความโมโหของตัวเองเอาไว้ ก่อนจะลงมือกินมื้อเช้ากับทรายเพียงแค่สองคน และไม่ลืมกำชับให้ทรายไปปลุกคู่หมั้นหนุ่มก่อนเที่ยง ซึ่งนั่นก็ทำให้ทรายไม่สามารถคัดค้านได้