ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่อยู่ในนี้คนเยอะมาก ลิลหายใจไม่ออก”
“เอาอย่างนี้ เดี๋ยวผมจะพาคุณออกไปอยู่ในที่โล่ง ๆ โอเคไหม”
“ก็ดีค่ะนิค ขอบคุณมากนะคะ”
“ว่าแต่...จะให้ผมไปบอกพีทก่อนไหม”
“คงไม่ต้องหรอกค่ะ เขากำลัง...ยุ่งอยู่กับการจองรถรุ่นใหม่อยู่น่ะค่ะ”
“พีทมันคงรีบจองรถให้คุณล่ะสิถึงได้ไม่เห็นว่าเมียกำลังจะเป็นลมแล้ว”
“เปล่าค่ะ” ลลิลส่ายหน้า “อาพีทจองรถให้...เอ้อ...เพื่อนใหม่ของอาพีทน่ะค่ะ”
“หืมม์?”
นิโคลัสเลิกคิ้ว แต่เมื่อเขาแลเลยกลับไปยังที่โชว์รถหรูก็เห็นว่าพัลเลเดียมยืนอยู่กับพนักงานบริษัทรถ พริตตี้สาวและผู้หญิงอีกคนซึ่งเขาจำได้ดีว่าเธอคือเวโรนิก้า พรีเซ็นเตอร์สาวชื่อดัง แค่นั้นเขาก็เริ่มคาดเดาอะไรบางอย่างออก ชายหนุ่มเก็บความสงสัยมากมายไว้แต่ก็ยิ้มกับหญิงสาวตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมจะพาคุณออกไปหาที่สูดอากาศข้างนอก พีทมันคงไม่ว่าอะไร”
“ค่ะ”
ลลิลรีบรับคำและก้มหน้าต่ำซึ่งอาการนั้นยิ่งทำให้นิโคลัสเกิดความใคร่รู้มากขึ้นอีกหลายเท่า เขาพาเธอออกไปจากตัวตึกขนาดใหญ่ที่ผู้คนมากมายพลุกพล่านเพื่อไปนั่งในมุมสงบไม่ห่างจากที่นั้น ชายหนุ่มสังเกตความผิดปกติบนสีหน้าของหญิงสาวตลอดเวลาก็ว่าได้ เขาไม่ได้คิดไปเองว่ามองเห็นความทุกข์ใจฉายออกมาจากดวงตากลมโตของเธอ ใจหนึ่งเขาก็มีความคิดว่าลลิลยังเป็นเด็กสาวที่อายุห่างกับเพื่อนของเขาหลายปี
เขารู้จักแต่อิศรา หุ้นส่วนของพัลเลเดียมแต่ไม่เคยรู้จักลูกสาวของเขามาก่อน ซึ่งเมื่อได้พบกับลลิลครั้งแรกก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่งดงามหมดจดและเปล่งประกายมากแค่ไหน แต่มันก็เร็วเกินไปสำหรับเขาที่รับรู้เรื่องราวการมีครอบครัวแบบกะทันหันของเพื่อนสนิท หรืออาจมีอะไรแอบซ่อนระหว่างการแต่งงานแบบฟ้าแลบระหว่างพัลเลเดียมและลูกสาวหุ้นส่วนของเขาซึ่งวันนี้ไม่เห็นเงาของอิศราเดินทางมาที่นี่
“เหนื่อยหรือเปล่าลาริมาร์ ให้คนของผมสั่งอะไรมาให้คุณดื่มสักหน่อยไหม?”
นิโคลัสถามขึ้นขณะหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามหญิงสาวในมุมหนึ่งด้านหน้าตึกเจวิทซ์ เซ็นเตอร์ ลลิลเหม่อมองไปยังผู้คนมากมายที่เดินเข้าออกงานแสดงยนตรกรรมซึ่งถือได้ว่ามีชื่อเสียงที่สุดงานหนึ่งของโลกพลางถอนใจเบา ๆ ก่อนยิ้มบาง ๆ กับเขา
“ไม่ต้องหรอกค่ะนิค ฉันแค่รู้สึกไม่สบายนิดหน่อยเท่านั้น”
“เมื่อกี๊ที่คุณบอกว่าพีทจะซื้อไรแม็ค เขาไม่ได้ซื้อให้คุณหรอกหรือ?”
“อาพีทซื้อให้เพื่อนค่ะ”
“เวโรนิก้า...”
“คุณรู้จักเธอ?”
นิโคลัสไหวไหล่และเอนหลังพิงเก้าอี้พร้อมประสานมือไว้บนตัก
“ใคร ๆ ก็รู้จักเธอกันทั้งนั้น สาวชาวเอเชียที่มาโด่งดังในอเมริกา สวยขนาดเป็นพรีเซ็นเตอร์เครื่องสำอางค์แบรนด์ดัง เธอรู้จักแต่พวกมหาเศรษฐีทั้งนั้นรวมทั้ง...เอ้อ...”
“รวมทั้งใครเหรอคะ”
“พ่อของคุณ”
พอได้ฟังคำตอบลลิลก็นิ่งไป เธอเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวเกี่ยวกับเวโรนิก้า ที่แท้พัลเลเดียมก็ดึงผู้หญิงคนนั้นเข้ามาร่วมในเกมแก้แค้นของเขา ทว่าอาการนิ่งคิดนั้นกลับทำให้คู่สนทนาเริ่มอึดอัดและไม่สบายใจขึ้นมา นิโคลัสยิ้มแหย
“เอ้อ...ผมต้องขอโทษที่พูดเรื่องนี้ แต่ทราบมาว่าคุณอิศราเป็นพ่อหม้ายซึ่งผมไม่รู้ว่าคุณรู้เรื่อง...คู่ควงพ่อของคุณบ้างหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ...ฉันไม่ยุ่งย่ามเรื่องส่วนตัวของพ่อ และการที่พ่อจะคบใครฉันถือว่ามันเป็นสิทธิ์ส่วนตัวของท่าน”
“คุณช่างเป็นลูกสาวที่น่ารัก แล้ววันนี้พ่อของคุณไม่ได้มาด้วยหรอกหรือครับ?”
“มาอยู่กันที่นี่เองหรือ?”
เสียงห้าวหนักที่แทรกเข้ามาทำให้การสนทนาระหว่างทั้งสองหยุดชะงัก ลลิลสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเข้ามาหยุดข้าง ๆ นิโคลัส พัลเลเดียมมองเธอด้วยสีหน้าถมึงทึงและเพื่อนสนิทก็ไม่ทันเห็นว่าเขากำลังขบกรามราวกับพยายามข่มความโกรธไว้เต็มที่
