“ฉันไม่อยากเป็นหนังหน้าไฟให้กับใคร” ทำไมเธอต้องกลายเป็นตัวเลือกให้กับไอ้เรืองด้วย

พุดจีบคิดว่าตัวเองก็เป็นสตรีที่มีค่าแล้วทำไมต้องกลายเป็นตัวเลือกให้กับไอ้เรืองด้วย ถ้าเธอรักเขาก็ว่าไปอย่างแต่นี่ไม่เลยสักนิด ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเขา ทำให้เธอตกกระไดพลอยโจน

“ข้าไม่ได้ตั้งใจให้เป็นเช่นนั้น ขอโทษเอ็งอีกครั้ง จริงๆ นะข้ารู้ว่าผิด ตั้งแต่ครั้งที่เมาแล้วปลุกปล้ำเอ็ง แต่เอ็งต้องเข้าใจข้าเหมือนกัน ใช่ว่าข้าไม่อยากเลิกหมาย แต่เรื่องนี้ต้องให้ผู้ใหญ่เห็นชอบด้วย ข้ายอม เอ็งยอมแล้วผู้ใหญ่ล่ะ จะยอมหรือไม่ ค่อยพูดกันอีกทีตอนกลับไปถึงบ้านคลองน้ำลึกเถอะนะ”

“มันไม่ยากหรอก พี่แค่บอกกับข้าว่าเลิกเป็นคู่หมายกันทุกอย่างก็จบ ส่วนเรื่องผู้ใหญ่ค่อยว่ากันอีกทีเมื่อกลับไปถึงหมู่บ้านอย่างที่พี่ว่า” ไม่ใช่ว่ากลับไปแล้วยังจะยืนยันรับผิดชอบเธอกับผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย

“ทำไมเอ็งต้องคาดคั้นข้าด้วย” ไอ้เรืองรู้สึกหงุดหงิด

“ฉันไม่อยากเป็นตัวเลือกของผู้ชายคนไหนไม่ว่าใคร และที่สำคัญเราสองคนไม่ได้รักกัน แค่พี่รับปากฉันเราก็กลายเป็นแค่ผู้ร่วมเดินทางที่ดีต่อกันเท่านั้น” เธอจะได้ไม่เกลียดเขาไปมากกว่านี้

“ก็ได้ ข้าตกลง” ไอ้เรืองจำต้องรับปาก เพราะเกรงว่าเรื่องราวในอนาคตระหว่างเขากับละเมียดต้องฉาวโฉ่ด้วยฝีมือเด็กสาวเมื่อกลับไปถึงหมู่บ้านคลองน้ำลึก พุดจีบไม่ได้ว่านอนสอนง่ายเหมือนเมื่อตอนที่เป็นคู่หมายกันใหม่ๆ

ด้านนอกที่พักมีส่วนที่เป็นหลังคายื่นยาวออกไปอย่างที่เรียกว่าชายคา มีกองฟืนวางไว้ชิดข้างฝาเหลือพื้นที่ส่วนหนึ่งเอาไว้แต่ละอองฝนที่สาดเข้ามาทำให้พื้นดินเปียกชื้นไอ้รื่นเดินสำรวจเพื่อหาพื้นที่ที่จะทำเป็นรังรักในขณะที่ละเมียดถอดผ้าถุงวางไว้บนกองฟืน อวดความขาวเนียนลออตาท่ามกลางแสงเทียนสลัว สวยงามราวกับนางไม้เปลือยกายออกมาเพื่อเล่นน้ำฝน

“พี่รื่น” ละเมียดตรงเข้ากอดไอ้รื่นด้วยความใจร้อนหญิงสาวเสียดสีกายเปลือยเข้ากับเรือนร่างแข็งแกร่งของบุรุษเพศซึ่งบางส่วนในร่มผ้าแข็งขึงพร้อมทำศึกรัก

ไอ้รื่นนำกระบอกไม้ไผ่ที่ใส่เทียนวางไว้บนท่อนไม้ แล้วหมุนตัวเอาหลังยันกับกองฟืนรวบร่างเปลือยของคู่หมายเข้าหาลำตัว ผิวกายนุ่มเนียนละมุนมือที่อวบอัดในบางส่วนทำให้ไอ้หนุ่มบ้านป่าเลือดร้อนมันก้มลงจูบริมฝีปากที่เผยอรอด้วยความเร่าร้อนขณะปลดเปลื้องผ้าอย่างรวดเร็ว

“อื้ม!!” ละเมียดครางในลำคอด้วยความพอใจ ลิ้นสากระคายอุ่นอ้าวทำให้หญิงสาวแทบด่าวดิ้นด้วยความต้องการที่เก็บกดเอาไว้ทั้งวัน

ไอ้รื่นที่เนื้อตัวเปล่าเปลือยตระโบมโลมไล้รูปร่างได้สัดส่วนอวบสะพรั่งด้วยความหิวกระหายไม่ต่างกันกับหญิงสาว

เปรี้ยง! ครื้น!

เสียงฟ้าร้องคำรามและสายลมที่พัดแรงทำให้เทียนดับสนิท แต่ไม่ทำให้หนุ่มสาวสะดุ้งหวาดผวาเท่ากับไฟรักที่กำลังโหมแรงในกาย ไอ้รื่นวาดลำแขนรัดรอบสะโพกหนั่นแน่นแล้วยกขึ้นคร่อมเอวมันเอาไว้ขณะที่ริมฝีปากยังไม่ผละห่างออกจากกัน ผิวกายเปลือยเปล่าร้อนผ่าวบดเบียดเสียดสีเร่งน้ำหล่อลื่นให้หลั่งออกมาโดยไม่ต้องใช้เวลานาน แต่ความเป็นชายไม่สามารถผ่านเข้าไปเยือนโพรงเนื้ออันคับแคบของสตรีได้

ไอ้รื่นดูดลิ้นนุ่มชุ่มฉ่ำเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระแล้วเงยหน้าขึ้นพูดกับหญิงสาวในเงามืดด้วยน้ำเสียงแหบโหยและสั่นรัว

“เอ็งคับแน่นจนทำให้ข้าเจ็บปวด ยากเหลือเกินที่เข้าไปได้”

“ฉันเตรียมตัวไว้รอพี่เพื่อวันนี้ของเรา ขอให้วันนี้เป็นวันเข้าหอ ข้าเป็นของพี่ พี่เป็นของข้า เราเป็นของกันและกันตลอดไป” ละเมียดเลื่อนตัวขึ้นสูงทรวงอกอยู่ระดับเดียวกับใบหน้าไอ้หนุ่ม แล้วบัวตูมก็หายเข้าไปในปากไอ้รื่น ขณะเนินสตรีเบียดกับแผ่นท้องแกร่งจนเปียกชุ่ม ดอกไม้ของอดีตผู้หญิงดอกไม้สั่นระริก

“ซี้ด...พี่รื่น...ข้าอยากเหลือเกินแล้ว” ละเมียดสั่นระริกเมื่อไรฟันครูดไถเม็ดกลมๆ บนยอดเต้า หญิงสาวทนไม่ไหวขยับสะโพกเร่งถูดอกไม้เข้ากับความเป็นชาย เร็วขึ้นแรงขึ้นขณะกดเต้านมอัดใส่จมูกและปากของไอ้รื่น นาทีนั้นการปลดปล่อยรุนแรงก็เกิดขึ้น

“กรี๊ด!!” หญิงสาวกรีดร้องสั้นๆ เกร็งไปทั้งร่างก่อนจะกระตุกถี่ๆ แล้วซวนซบอยู่บนร่างใหญ่อย่างอ่อนแรง แต่ยังไม่อิ่ม

“พี่รื่นจ๋า เมตตาฉันหน่อย”

ไอ้รื่นหอมพวงแก้มที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อด้วยความรักใคร่เอ็นดู มือใหญ่เปิดกลีบดอกไม้ให้ต้อนรับท่อนลำ มืออีกข้างสั่นระริกขณะจ่อหัวให้ตรงเป้า

ละเมียดหอบหายใจระรัวด้วยความเหน็ดเหนื่อย ใจจดจ่ออยู่กับปลายอวบของลำเนื้อที่กำลังหาทางแหวกเข้าสู่กาย

“ซี๊ดดดดดด” หนุ่มสาวครางขึ้นพร้อมกันเมื่อปลายป้านแข็งขึงของลำเนื้อถูไถกับปากทางสวาทที่ยุบตัวลงไปตามแรงกด แต่ไม่เปิดรับให้ลำเนื้อฝ่าเข้าไปได้ ไอ้รื่นเหงื่อแตกท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น

“เอ็งทนเจ็บหลังหน่อยนะ” ไอ้รื่นหยิบผ้าถุงสะบัดลงบนกองฟืน แล้ววางหญิงสาวให้นั่งลงไป

ละเมียดจัดท่าอย่างรู้งานในเพลงกามหญิงสาวสอดแขนเข้าใต้ขาพับแล้วกางออกกว้างจนกอยก้นลอยไม่ติดพื้น

เปรี้ยง! สายฟ้าที่ฟาดลงมาให้ความสว่างชั่วพริบตาเดียวแต่ทำให้ไอ้รื่นได้เห็นกลีบผกาอวบอูมที่แดงก่ำ กลางร่องชุ่มฉ่ำราวกับพื้นดินที่เอ่อนองด้วยหยาดน้ำจากสายฝนที่เทกระหน่ำอยู่ในขณะนี้ ปลายนิ้วหยาบกระด้างกรีดลงไปตามร่องดอกไม้แล้วกดลงไปที่รวงรักซ้ำๆ ซึ่งเห็นเป็นรูทึบราวกับสาวบริสุทธิ์

“พี่รื่น” เธออยากได้เขา ความแข็งขึงที่ยิ่งใหญ่และร้อนผ่าว ไม่ใช่นิ้วหยาบเช่นนี้ โคนขาอวบสั่นระริกเมื่อปลายยอดเกสรโดนบดขยี้ พร้อมกับที่รวงรักโดนบุกรุกด้วยนิ้วใหญ่สากระคาย

“โอ้ว!! แน่นหนึบอะไรเช่นนี้” ไอ้รื่นอุทานราวกับพบสิ่งมหัศจรรย์ จากนั้นก็ก้มลงไปหาปทุมทองที่เบ่งบานรอสัมผัสจากจมูกและปากของมัน ขณะที่ปลายนิ้วซอกซอนเบิกทางเข้าไปเรื่อยๆ นิ้วใหญ่เพียงนิ้วเดียวโดนบีบรัดจนรู้สึกเจ็บ มันพยายามสอดเข้าไปอีกนิ้วแต่ทำไม่ได้

“พี่รื่นจ๋า ข้าทรมานเหลือเกินแล้ว เร็วหน่อยเถิดพี่ เจ็บข้าก็ไม่กลัว” ละเมียดอ้อนวอนร้องขอให้เขามอบกายให้เธอเร็วๆ

“อีกนิดนะยอดรัก” ไอ้รื่นผละจากปทุมทองเพื่อที่จะก้มลงไปเบื้องล่าง มันสูดดมกายสาวเสียงดังฟอดโดยไม่คิดรังเกียจก่อนจะใช้ลิ้นดูดเลียซู้ดซ้าด พร้อมกับปลายลิ้นและนิ้วใหญ่ขยับอย่างเชื่องช้าก่อนจะเร่งความเร็ว กระแทกกระทั้นจนกลีบดอกไม้สั่นระริก