หากละเมียดอยู่ในยุคปัจจุบันคงเข้าข่ายกรณีความต้องการทางเพศสูงผิดปกติ แต่โชคดีที่เจอชายที่เติมเต็มเธอได้ ซึ่งอาจมีแต่ในนิยายเท่านั้น หากเป็นชีวิตจริงคงไม่ใช่ ที่พูดแบบนี้เพราะป้าเจอเคสอย่างละเมียด เป็นหญิงสาวในหมู่บ้านเดียวกัน ออกตัวก่อนนะว่าไม่ใช่ป้า แหะๆ คือหล่อนเปลี่ยนผัว ใช้คำง่ายๆ เนอะ มาหลายคน หล่อนเป็นฝ่ายทิ้งผู้ชายนะคะ

หล่อนคนนี้มีอายุประมาณสามสิบห้าปี ผัวคนสุดท้ายอายุสี่สิบปี รูปร่างสูงใหญ่ ล่ำมาก หล่อนเล่าให้เพื่อนๆ ฟังตอนที่ได้หลับนอนกับชายคนนั้นใหม่ๆว่า ของเขาใหญ่มาก ใหญ่กว่าผัวทุกคนที่เคยเอามา ใหญ่ อึด ทน เอาได้จุใจ กี่ครั้งก็บ่ยั่น หลังจากแต่งงานกันหล่อนก็ดูมีความสุขมาก ไม่เที่ยว ไม่แต่งตัวหวือหวาหรือแต่งหน้าทาปากเหมือนเมื่อก่อน ตั้งหน้าตั้งตาทำงานคือกรีดยาง กับผัว กระทั่งเวลาผ่านมาห้าปี

ปัจจุบันหล่อนอายุสี่สิบ ผัวอายุสี่สิบห้า ป้าได้ยินข่าวจากคนในหมู่บ้านเล่าว่า ผัวหล่อนไปกินเหล้าแล้วระบายความทุกข์ให้เพื่อนฟัง

“กูกลุ้มว่ะ เมียกูชวนเล่นจ้ำจี้ทุกวัน เล่นแต่ละทีนานมาก กูบอกไม่ไหว มันก็ขึ้นทำเอง”

“เมียมึงเล่นนาน เพราะไม่เสร็จอะดิ มึงทำไม่เป็นป่ะ”

“เสร็จ เสร็จมากกว่ากูเสียอีก จนนกเขากูสลบ ทำยังไงก็ไม่ตื่น มันเหนื่อยหมดแรงขัน กูว่าโดนแบบนี้บ่อยๆ นกเขากูตายแน่ บางวันลุกขึ้นไปกรีดยางไม่ไหว”

“คุยกันดีๆ ปรึกษากันสิ”

“คุยกันแล้ว”

“แล้วว่าไง ตกลงกันได้ไหม”

“ตกลงกันได้สิ มันซื้อไวอะกร้าให้กูกิน” สีหน้าละเหี่ย

“อะโต๋ย” คนฟังอุทานตกใจเกือบทำแก้วร่วงจากมือ

โลกนี้ช่างไม่มีอะไรพอดีเนอะ หล่อนสี่สิบยังแรง ผัวสี่สิบห้าเอาไม่ไหว เติมเต็มความสุขให้ไม่ได้ ชายวัยเดียวกันก็มีขนาดไม่ถึงใจ ไม่อึดไม่ทน แล้วไอ้ที่อึดที่ทน ก็ร่วงโรยไปตามสังขาร จะเอาแรงไหนไปเติมเต็มหล่อนได้

ตอนนี้ทุกคนในหมู่บ้านกำลังคอยดู ว่านางจะเปลี่ยนผัวอีกเมื่อไหร่ มีการพนันกันด้วย

จบเรื่องเล่า แหะๆ ไปตามผู้หญิงดอกไม้กันเถอะ

รักนะ...จุ๊บๆ

นับทอง นัฐชวัลวุฒิ