16…เมาเหล้า เมารัก

เมื่อตอนกลางวันเกื้อการุนย์โทรหาเขาบอกว่าจะมากินเหล้าด้วยเขาสังหรณ์ใจว่าจะมีเรื่อง ถามว่ามัญชุดาอยู่ที่ไหนก็บอกว่าอยู่บ้านเพื่อน แต่ไม่บอกว่าบ้านเพื่อนคนไหน ทำให้เขาสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับหลานรัก

“เฮียรีบกลับบ้านก็แล้วกัน ผมจะขอไปกินเหล้าด้วยคน”

“มึงตอบกูมาก่อน”

“ค่อยคุย ไว้เจอกันก่อน”

“มึง...”

“แค่นี้นะครับ ผมจะไปรอเฮียที่บ้าน”

แล้วเกื้อการุนย์ก็วางสาย เขาจึงรีบออกจากสวนปาล์ม แผนการทำงานในวันนี้ถูกเปลี่ยนอย่างกะทันหัน กลับมาถึงบ้านก็พบว่าไอ้หนุ่มรุ่นน้องหลับอุตุอยู่ที่เปลหลังบ้าน มันน่าเตะนัก หนุ่มใหญ่ฮึ่มๆ คาดโทษอีกฝ่ายไว้ในใจขณะรีบอาบน้ำแต่งตัวด้วยความร้อนใจ เหล้าน่ะกินเมื่อไหร่ก็ได้แต่ที่ร้อนใจรอไม่ได้คือเรื่องมัญชุดา เขาอยากรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับหลานสาว

ฟองจันทร์ยกกับแกล้มที่ทำเพิ่มออกมาเป็นรอบที่สอง สองหนุ่มทำราวกับจะแข่งขันกันกินเหล้า ไม่เมาไม่เลิก ใครน็อกก่อนคนนั้นแพ้

“กูไม่อยากเตะปากมึงนะไอ้เกื้อ มึงเอาตัวหลานกูไปแล้วยังมาขอเหล้ากูกินอีก แล้วนี่เมื่อไหร่จะตอบว่ามันนี่พักอยู่กับเพื่อนคนไหน ทำไมถึงไม่พากลับบ้าน”

“น้องดาชอบเที่ยว เฮียรู้ดีผมนะหรือจะพาเขากลับบ้านได้”

“มึงเห็นกูเป็นเด็กอมมือ หรือไม่ก็ปัญญาอ่อนเหรอวะ ถึงได้หลอกกันง่ายๆ โกหกให้มันเนียนๆ หน่อย” ต่อให้เอาปืนจ่อหัวก็ง้างปากเกื้อการุนย์ไม่ได้ หนุ่มใหญ่รู้ดีเขาจึงพยายามเตือนตัวเองให้ใจเย็นๆ ค่อยๆ ตะล่อมถามต่อไปจนกว่าความจริงจะปรากฏ

อาชญากรปลงใจได้แล้วว่ามัญชุดาจะมีคู่ครอง แม้จะเร็วไปหน่อยก็ตาม และชายหนุ่มตรงหน้าก็ดีไม่มีอะไรเสียหายเห็นกันมานานเหมือนลูกหลานอีกคน เขาจึงยอม ทว่าเหตุการณ์กลับพลิกผัน ไม่ได้เป็นไปอย่างที่เขาคิด เกื้อการุนย์ต้องปิดบังอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับมัญชุดาไม่ให้เขารู้ ตอนนี้หญิงสาวอยู่ที่ไหนนั่นคือสิ่งที่เขากังวล หากล้วงความจริงจากปากเกื้อการุนย์ไม่ได้เขาจะให้คนออกตามหา ด่วน! ภายในคืนนี้

ฟองจันทร์หูผึ่งลอบมองสองหนุ่มด้วยความสนใจขณะที่มือง่วนการเก็บจานกับแกล้มที่กินหมดแล้ว อืม...คืนนี้สามีเธอกินกับแกล้มมากกว่าเหล้า ไส้ตันทอดกระเทียมที่เพิ่งยกออกมาพร่องไปแทบจะครึ่งจานเขาห่างไกลจากคำว่าเมามาก ขณะที่อีกหนึ่งหนุ่มนั้นเห็นลางพ่ายแพ้หมดรูป เธอกล้าพนัน

“น้องดายอมง่ายๆ เสียที่ไหนกัน” เขาพูดเสียงขื่นแล้วยกเหล้าขึ้นซดรวดเดียวหมดแก้ว

“แล้วพี่พรรู้มั้ยว่ามันนี่ค้างบ้านเพื่อน”

“รู้น่า ผมไม่ทำให้แม่เป็นห่วงหรอก”

“มันนี่ล่ะ” เขาแกล้งถามวกไปวนมา

“ก็อยู่กับแม่ เอ๊ย!อยู่กับเพื่อน”

“มันนี่อยู่ไหนบอกกูมาดีกว่าไอ้เกื้อ”

“ผมไปส่งเขาไว้ที่บ้านเพื่อน”

อาชญากรชงเหล้ายื่นให้อีกฝ่ายอย่างใจเย็นแล้วก็ตักกับแกล้มเข้าปากตามด้วยยื่นแก้วไปชนแก้วที่เพิ่งวางแล้วยกขึ้นจิบ จิบอย่างใจเย็น ชงเหล้าให้ฝ่ายตรงข้ามไปเรื่อยๆ

“เพื่อนคนไหน”

“ไรกันเฮีย เพื่อน...เพื่อนไหน” ร่างใหญ่ของเกื้อการุนย์โงนเงน

“มันนี่อยู่กับเพื่อนคนไหน” เขาพูดช้าๆ เสียงดังฟังชัด

เกื้อการุนย์พยายามถ่างตาให้กว้างมองคู่สนทนาตรงหน้าขณะยกแก้วยื่นออกไปหมายชนแก้ว

“เพื่อนคน...”

ฟองจันทร์เอามือปิดปากหัวเราะไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไปเมื่อเห็นเกื้อการุนย์โงนเงน ง่อกแง่ก แล้วค่อยๆ ตะแคงตัวล้มลงนอน

“อากรชนะ”

ฟองจันทร์ยิ้มแหยเมื่อสามีหันขวับมามอง

“แสนรู้เหมือนกันนะเรา”

“เขาเรียกว่าฉลาดค่ะ แสนรู้เอาไว้ใช้กับน้องหมา” หญิงสาวพูดเสียงเบา

อาชญากรอมยิ้ม อาจเป็นว่าต่างฝ่ายต่างอยู่ในภาวะที่สติไม่เต็มร้อย หนุ่มใหญ่นั้นกรึ่มๆ เพราะมอมเหล้าเกื้อการุนย์ตัวเองก็ซัดเข้าไปหลายแก้ว ส่วนฟองจันทร์เมื่อมีครั้งแรกความกล้าก็มีเพิ่มขึ้น กล้าที่จะต่อปากต่อคำกับเขา เรียกว่ากล้าๆ กลัวๆ ยิ่งเห็นเขาไม่ว่าอะไรก็เหมือนได้ใจ

“น่า...” น่ารัก เขาบอกตัวเองและเผลอพูดออกไป แต่รู้ตัวเสียก่อนจะหวานไปไหม เขาจึงพูดไม่จบ

“น่าเอา”

“เอ่อ...” มันเกี่ยวกับเรื่องที่พูดกันอยู่ไหม ไหนจะดวงตาหวานฉ่ำที่จ้องมองมาอีกเล่า

ฟองจันทร์ยืนกระสับกระส่ายเหลียวซ้ายแลขวา มองอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ใบหน้ากรุ้มกริ่ม แต่ก็ยังรู้สึกถึงดวงตาพราวระยับที่กำลังจ้องมองมาซึ่งทำให้เธอขัดเขินจนวางหน้าไม่ถูก แน่นอนว่าอาการร้อนวูบวาบกระจายไปทั่วกายอย่างไม่ต้องสงสัย แถมใจก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“อากรแบกเพื่อนเข้าไปนอนในบ้านสิคะ ไม่อย่างนั้นยุงได้หามแน่”

“ทำไมอาต้องห่วงมันด้วยล่ะ” ท่อนแขนแข็งแรงวางพาดลงบนไหล่เล็กเขาดึงร่างเล็กเข้ามาใกล้

“เอ่อ...ก็เพื่อนต้องห่วงเพื่อนสิคะ อาพาเขาเข้าไปนอนข้างในเถอะค่ะ” เขาไม่ได้กอดแค่ใช้ไหล่เธอเป็นที่พักแขนเท่านั้น แต่สีข้างที่แนบชิดทำให้เธอใจเต้นระส่ำรู้สึกถึงความแข็งแรงของผู้ชาย

“อาง่วง ห่วงผัวหน่อยสิ” เขาโยกศีรษะเล็กเบาๆ แล้วปล่อยก่อนจะเดินหายเข้าไปในบ้าน

ฟองจันทร์มองตามไปงงๆ อาง่วง...ห่วงผัวหน่อยสิ อาง่วง ห่วงผัว อาง่วง ห่วงผัว ห่วงก็ต้องตามเข้าไปดู แล้ว...มันมีอะไรให้น่าห่วงนอกจากเรื่องอย่างว่า

‘กลางคืนเมื่ออยู่ด้วยกันเพียงลำพังผู้ชายชอบให้ผู้หญิงปรนนิบัติเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น คือเรื่องบนเตียง เขาอาจไม่ได้เอ่ยปากชวนตรงๆ ถ้าอยากให้ผัวรักผัวหลงเราก็ต้องตามใจเขา แสดงออกถึงความต้องการในตัวเขาบ้าง ไม่ถึงกับยั่วยวนเขาหรอก ถ้าไม่กล้าก็แค่ทำเนียนเข้าไปใกล้ออดอ้อนออเซาะนัวเนียเสียหน่อย ที่เหลือเขาจัดการเองแทบไม่ทันให้เราได้ตั้งตัว’

หันซ้ายมองขวาราวกับว่ากลัวจะมีใครมองเห็น เหล้าเหลือติดแก้วอยู่ไม่มาก หญิงสาวจำได้ว่าเป็นแก้วของสามีจึงยกขึ้นดื่มอย่างไม่ลังเล อี๊!!! ขมปี๋เลย หญิงสาวยกน้ำขึ้นดื่มน้ำหูน้ำตาไหลแล้วเดินเซเข้าบ้านไป

“อาขา จี๊ดลืมผ้าเช็ดตัว” หนักหัวเป็นบ้า อยากนอน

หญิงสาวตรงเข้าห้องน้ำหวังจะอาบน้ำขับไล่ความมึนงง ไม่ได้หยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามา จะเดินแก้ผ้าออกไปก็กระไรอยู่ก็เลยโผล่หน้าออกไปขอความช่วยเหลือคนที่นอนรออยู่บนเตียง เขานอนแก้ผ้ารอเลยล่ะ ฟองจันทร์จ้องเป๋งไปที่กลางลำตัวของเขา ท่อนเนื้ออวบตึงขยายเหยียดเห็นแล้วน้ำลายสอ หญิงสาวเลียริมฝีปาก เหล้าทำให้เธอหน้าหนา ดื่มเหล้าย้อมใจมันดีอย่างนี้นี่เอง

“ใช้ผัว บาปนะ ออกมาเอาเองสิ”

จริงด้วยสิ เพราะเมาแท้ๆ จึงกล้า “ขอโทษค่ะ”

ฟองจันทร์เดินหัวซุนตัวเปล่าออกไปและทำอะไรต่อมิอะไรต่อหน้าเขาเป็นครั้งแรก ราวกับว่าทำเป็นประจำจนเคยชินจึงไม่รู้สึกอาย

อาชญากรหายใจเข้าแรง กลางกายที่อวบตึงขยายเหยียดจนแทบระเบิดด้วยความต้องการที่แผ่ซ่านไปทั้งกาย ขณะมองนางเปลือยโชว์สัดส่วนอะร้าอร่ามก้มๆ เงยๆ ในระยะประชิด เขาอยากกระโจนเข้าใส่ฟัดเสียให้หนำใจ แต่ความอยากรู้มีมากกว่าจึงทนนอนนิ่ง เมียเขาเป็นอะไร

ฟองจันทร์ไม่ปล่อยให้เขารอนาน หญิงสาวขึ้นเตียงคลานเข้าไปหาเขา แทบหัวทิ่มด้วยความมึน