ร่างสูงๆที่ยืนเท้าสะเอวในห้องนี้ทำให้เธอแทบหายใจไม่ออกไปแล้ว หญิงสาวคิดพลางพยายามลอบระบายลมหายใจออกมาอย่างช้าๆ ก่อนนี้สองชั่วโมง เธอได้เซ็นเอกสารหลายอย่างที่ทนายสาวเพื่อนหญิงคนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนานแล้วอย่าง ชาลีอา เบญญาพรรษ หล่อนเพิ่งกลับมาเมืองไทยเมื่อไม่นานมานี้ หล่อนมาจัดการทุกอย่างให้เธอจนเรียบร้อยดีโดยแทบไม่มีคำถามใดๆให้ พิลินลาต้องหนักใจในการหาคำตอบ ชาลีอารู้จักเธอดีทุกอย่างอยู่แล้วและเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวที่หล่อนเข้าใจดีทีเดียวนัยน์ตาสีฟ้าใสที่หรี่แคบลงเล็กน้อยเมื่อกวาดสายตากลับมาที่เธออีกครั้ง ท่าทีลดจากอาการของคนแปลกหน้าได้อย่างไม่น่าเชื่อทั้งที่เธอเพิ่งเจอเขาเมื่อวานนี้เองและดูสิ ตอนนี้เขาทำท่าเป็นเจ้าของห้องนี้ไปแล้วด้วย นึกไปถึงการถกเถียงกันเมื่อห้านาทีที่แล้วด้วยความอดทนหลังจากคล้อยหลังชาลีอา เพื่อนสาวคนนี้ไปได้

“ผมจะย้ายมาอยู่ห้องนี้ด้วย จะได้ลดค่าใช้จ่าย”

“ไม่มีทาง! “ สีนัยน์ตานั้นทอประกายเจิดจ้าและติดจะท้าทายเธออย่างไม่น่าเชื่อ พิลินลาคิดเลื่อนสายตาไปที่กรอบหน้าขาวๆที่อยู่ใต้เคราจางๆนั่น ริมฝีปากหยักสวยนั้นยกสูงเป็นรอยยิ้มที่ดูแล้วมันทำให้หัวใจของเธอเต้นระรัวแทบไม่เป็นจังหวะ นี่มันผิดปกติ หญิงสาวพยายามเลิกคิดเรื่องนี้แต่ ริมฝีปากหยักคู่นี้กับเรียวฟันสวยที่แย้มออกมาเพียงเล็กน้อยนั่นกลับทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงอาการสูญเสียการควบคุม เธอเผลอกัดขอบปากตัวเองจนรู้สึกเจ็บ

“ไม่มีคู่สามีภรรยาคนไหนเขาแยกห้องกันหรอกนะ พิลินลา และผมก็เหมือนกัน ผมรับเงินมาแล้วนี่นา..”เอาเช็คที่เพิ่งได้มานั่นโชว์อวดเธอพลางพับมันใส่ในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตอย่างไม่รีบร้อนนัก

“นายต้องฟังคำสั่งของฉันเท่านั้น”

จำได้ว่าเธอกัดฟันตอบโต้ด้วยเสียงอันขุ่นมัวไม่หาย ไมเคิ่ลหัวเราะเบาๆเขายืนเท้าสะเอวกวาดสายตามองเธอทั้งตัวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าและเลื่อนมาหยุดที่ดวงหน้าของเธออีกครั้ง หยุดนิ่งที่ริมฝีปากอิ่มซึ่งกำลังกัดเข้าหากันจนแทบห้อเลือด

“ด้วยตำแหน่งสามี ผมไม่ต้องเชื่อฟังคำสั่งของคุณก็ได้ ผมไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นคนกลัวเมีย..ถ้าผมต้องมีเมียสักคนจริงๆนะ ”น้ำเสียงทุ้มอ่อนติดกับสำเนียงแบบแหบๆนั้นทำให้หญิงสาวหน้าร้อนจัดมากขึ้นกว่าเดิมเผลอสะบัดหน้าไปด้วยอารมณ์กรุ่นไปด้วยความโกรธ

“แต่นายเป็นลูกจ้างของฉัน นายรับงานนี้ไปแล้ว”

“อืม..ก็ใช่ แต่เข้าใจนะว่าถ้าเราไม่สนิทสนมกัน ใครหน้าไหนจะเชื่อว่าคุณกับผมเป็นสามีภรรยากันจริงๆพิลินลา”

การตอบโต้คงจะมีต่อถ้าไม่มีเสียงบางอย่างดังขึ้นที่หน้าประตู ชายหนุ่มยักไหล่หนาๆของเขาเล็กน้อยก่อนจะเคลื่อนตัวมาที่หน้าประตูและเปิดมัน พบกับคนแปลกหน้าเป็นหนุ่มชาวไทยที่ดูแล้วสวมเสื้อพนักงานของโรงแรมที่นี่ เขามาพร้อมกับกระเป๋าของไมเคิ่ล “ผมให้เขาย้ายของมาที่ห้องนี้”

นั่นคือคำตอบจากคนแปลกหน้าที่เพิ่งเปลี่ยนสถานะมาเป็นสามีชั่วคราวของเธอเมื่อชั่วโมงที่แล้ว..พิลินลาครางเสียงฮือฮา อยู่ในลำคอด้วยความขัดใจ หญิงสาวพูดไม่ออกสักคำกับการกระทำของชายหนุ่มได้แต่มองประตูที่เพิ่งถูกปิดลงสนิทนั่น ร่างสูงๆของไมเคิ่ลกลับมาที่เตียงใหญ่และทิ้งกายลงบนนั้นท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด สีหน้านั้นราวกับกำลังเต็มไปด้วยความสนุกสนาน นี่หนุ่มจอมซีเรียสกลับกลายเป็นหนุ่มขี้เล่นไปตั้งแต่เมื่อไหร่? เมื่อวานนี้เห็นเขายังทำท่าระมัดระวังตัวอยู่เลยแต่ยามนี้..หญิงสาวสั่นหน้าตัวเองไปมาด้วยความขัดใจมากขึ้น

“ผมไม่รู้ว่าคุณมีปัญหาอะไร แต่ผมจะไม่มีคำถามหรอกนะ แต่..ผมควรรู้เรื่องส่วนตัวของคุณบ้างใช่ไหม?ในฐานะของสามี”

“ไม่ต้อง! ฉันจะใช้บริการของนายแค่สามเดือนเท่านั้น เราไม่ต้องรู้จักกันก็ได้”

“หึ..สามีภรรยาจะไม่รู้จักกันได้อย่างไงล่ะ พิลินลาผมจะไม่ทำงานของผมพังหรอกนะ เงินที่ผมได้นั่นจะช่วยชีวิตผมไปอีกหลายเดือนทีเดียว”

“ถ้านายไม่เอาไปบำเรอพวกคู่ขาของนาย เงินจำนวนนี้นายอยู่ได้หลายปีเลยล่ะไมเคิ่ล”

เธอสวนคำอย่างอดทนเมื่อสบตาคู่ที่กำลังหรี่แคบลงอีกครั้งนั้น เปลือกตาคู่นี้ปรือลงจนมองดูเหมือนหนุ่มจอมวายร้ายในหนังฆาตกรโรคจิต..ไม่ก็พวกตัวร้ายที่กำลังวางแผนก่อวินาศกรรมเมืองใหญ่ๆด้วยอาวุธสงครามระดับขีปนาวุธที่จะพร่าชีวิตผู้บริสุทธิ์นับร้อยพันคน..ให้ตายสิ..เธอกำลังคิดอะไรอยู่ล่ะ? หญิงสาวอดจะถามตัวเองไม่ได้ในนาทีนี้ นี่มันฆ่าตัวตายชัดๆ มองใบเอกสารสำคัญด้วยความหวาดผวาอยู่ในใจ ไมเคิ่ล ฮอร์ค ดัลลัส มิดเดิลตันนั่นชื่อจริงๆของเขารึยังไง? ตอนทำเรื่องนี้เธอดูพาสปอร์ตของเขาหลายรอบตรวจสอบจนแน่ใจว่านี่คงจะเป็นข้อมูลจริงๆของชายหนุ่มคนนี้ เขามีใบการันตีจากมหาวิทยาลัยในอเมริกาถึงสามแห่งที่บ่งบอกได้ว่าเขาเพิ่งจะเรียนจบปริญญาโทสาขาที่ต่างกันนั่นและเขาบอกว่าเขากำลังเรียนต่อปริญญาเอก หมอนี่คงจะฉลาดเกินไปแล้วเธออดจะกังวลไม่ได้นี่สิ เธอพลาดไปแล้วที่มองคนแค่ภายนอกท่าทางเหมือนเด็กหนุ่มที่กำลังเริ่มต้นชีวิตกลับกลายเป็นเหมือนหนุ่มวายร้ายที่ผ่านชีวิตมาอย่างโชกโชน

“ตกลงคุณจะยืนตรงนั้นอีกนานไหม?พิลินลา”

คำถามนี้ทำให้หญิงสาวได้สติกลับมา ปล่อยสองแก้มร้อนจัดด้วยความกรุ่นโกรธอยู่ในใจ นี่เธอจะโกรธเขาเพื่ออะไร ? ในเมื่อทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั่นเพราะความโง่ของตัวเองล้วนๆ ความโง่ที่ราคาแพงสุดๆ ได้แต่บ่นอยู่ในใจเท่านั้น แว่วเสียงหัวเราะลงคำเบาๆมาจากคนตัวโตที่ครอบครองเตียงนอนของเธอนั่นดังมากระทบโสตประสาททำให้เกิดความรู้สึกขนลุกขนชัน

เจ้าเกย์คนนี้ช่างน่ากลัวกว่าที่คิดความเงียบที่เคยชื่นชอบถูกทำลายลงสิ้นด้วยคนแปลกหน้าที่เข้ามาร่วมห้องกับเธอในวันนี้ แม้ว่าจะรู้แล้วว่าเขาเป็นเกย์ แต่ พิลินลาก็ยังไม่พอใจอยู่ดี หมอนี่ไม่ควรจะเป็นเกย์ที่หน้าตาดีขนาดนี้ เธออดจะกังวลไม่ได้ แม้ว่าจะเป็นผู้หญิงที่แทบไม่มีสังคมกับการออกเดตเลยก็ตามแต่ พิลินลาไม่เคยที่จะต้องมาใกล้ชิดกับคนแปลกหน้ามากมายขนาดนี้มาก่อน เธอเคยคบหนุ่มๆตาน้ำข้าวหลายคนก่อนจะเลิกรากันไปเพราะสิ่งที่ต้องการไม่ตรงกัน พวกหนุ่มๆต้องการเซ็กส์แต่เธอต้องการแค่เพื่อน เลยไปกันไม่รอดสักราย

ล่าสุดเป็นหนุ่มอังกฤษขนานแท้ที่มีความเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วและทำให้เธอทนพฤติกรรมความเจ้าระเบียบของเขาไม่ไหวเลยต้องเป็นฝ่ายถอยออกมา แม้ว่าจะถูกใจหน้าตาอันหล่อเหลาของเขามากแค่ไหนก็ตามที เฮนรี่ คลอฟอร์ด ไม่ใช่คู่รักที่ดีแน่ เขาค่อนข้างเซ็กส์จัดด้วยซ้ำ หญิงสาวอดจะคิดทบทวนไปถึงอดีตหนุ่มๆที่เคยตามจีบเธอหลายคนนั่นไม่ได้ แต่พวกนั้นไม่มีใครเป็นเกย์สักคน “อย่าแก้ผ้าในห้องนี้..ให้ตายสิ!ไมเคิ่ล..”

พิลินลาอุทานออกมาเสียงลั่นเมื่อเห็นร่างสูงนั่นกำลังดึงเสื้อเชิ้ตออกจากลำตัวของเขาและปล่อยให้กายท่อนบนนั้นเปลือยเปล่าอวดไรขนสีน้ำตาลอ่อนบนช่วงอกจนเธอนั้นนัยน์ตาค้างไปแล้ว อึกอักในลำคอด้วยความขัดใจ ทว่า สายตาของเธอกลับละจากร่างแกร่งนั่นไม่ได้เลย มันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ปล่อยสองแก้มนั้นร้อนจัดผะผ่าวไปหลายตลบไม่รู้ตัวว่ากัดปากตัวเองอยู่นานแค่ไหน ลำคอเธอแห้งผากไปหมดแล้วจนต้องเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

“ผมจะอาบน้ำแล้ว พิลินลา และผมไม่ชอบอาบน้ำทั้งชุดหรอกนะ”

คำตอบกับเรียวคิ้วที่เลิกขึ้นมองเธอเป็นสายตาคำถามและรอยยิ้มที่กลั้นไว้ในดวงหน้าที่เฉยชา ดวงตาคู่สีฟ้าไหวระริกใต้กรอบแว่นสีทองนั่นไม่ได้ทำให้เธอได้สติกลับมาเลยสักนิดได้แต่จ้องมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกโตอยู่นานสองนาน

“ผมอนุญาตให้คุณมองผมได้ในฐานะภรรยา แต่..ห้ามแตะต้องตัวผม อ้อ..เลิกมองผมด้วยสายตาลวนลามแบบนี้ด้วยนะ “ ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ถูกพันเข้ากับท่อนล่าง ก่อนจะบอกเสียงราบเรียบออกมา ร่างสูงนั้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำท่าทีปกติ แต่ พิลินลานี่สิ เธอหายใจเฮือก สูดหายใจลึกๆตั้งนานทีเดียว ยกมือลูบหน้าที่ร้อนจัดของตัวเองด้วยความไม่เข้าใจสักนิดเดียว ทำไม เจ้าเกย์คนนี้ถึงได้มีเสน่ห์เหลือร้ายขนาดนี้ นี่เธอหื่นเกินไปหรือเปล่า..อดถามตัวเองไม่ได้

ให้ตายสิ..ปากหยักๆคู่นั้นของเขาช่างเซ็กซี่เป็นบ้า..ร่างสูงแกร่งนั้นแทบทำให้เธอกลายเป็นหุ่นไปแล้ว แทบไม่อยากถอนสายตาจากร่างของเขาได้เลย นี่มันแย่กว่าที่คิดไว้เสียอีก เธอต้องแย่ๆแน่ๆ หญิงสาวเผลอครางออกมาจากลำคอด้วยความกลัดกลุ้มไม่น้อย พยายามข่มความรู้สึกแปลกแยกนั่นให้เลือนหายไปจากห้วงความคิด แต่มันไม่ง่ายเลย หญิงสาวลากกระเป๋าเดินทางของตนเองมาตั้งตรงหน้าโซฟา เหลือบมองนาฬิกาด้วยความกังวลไม่น้อย นี่มันเพิ่งจะหกโมงเย็นเอง เธอไม่คิดว่าจะทนร่วมห้องกับสามีหมาดๆได้แน่ เขาหล่อเหลาเกินไป แม้ว่าหมอนั่นจะบอกว่าตัวเองเป็นเกย์ก็ตามที เธอไม่ค่อยไว้ใจตัวเองนัก สายตาคู่อ่อนเชื่อมของเขาเหมือนสายตาปีศาจมันมีเวทมนต์ที่อาจจะทำให้เธอลืมตัวได้ง่ายๆ

“นั่นคุณจะทำอะไร?”

“ฉันจะไปหาที่สำหรับทำใจสักหน่อย แต่วางใจเถอะไมเคิ่ล นายอยู่ที่นี่ได้ตามสบาย ฉันเหมาที่นี่ไว้ทั้งเดือนจนกว่าจะครบกำหนดกลับบ้าน..อ๊ะ!! นี่นายจะทำอะไร! ปล่อย!”

ข้อมือของเธอถูกฝ่ามือใหญ่กระชับไว้แน่นกับสายตาที่กวาดมองมาทั้งตัว ทำให้ผิวกายของ พิลินลาร้อนผ่าวราวกับคนกำลังจะเป็นไข้ พิลินลาควบคุมมันไม่ได้เธอไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อนแม้แต่กับเฮนรี่ คลอฟอร์ด ผู้ชายที่สุดแสนจะสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่เธอเคยคบหนุ่มๆมาทั้งหมด

“ผมต้องการข้อมูลหลายอย่างเกี่ยวกับตำแหน่งสามีของคุณ เมื่ออยู่ในภารกิจลับนี่ตลอดสามเดือน พิลินลาคุณควรจะให้อะไรผมบ้างนะ อย่างน้อยก็ชื่อเล่น ที่คนสนิทๆของคุณเรียก หรือจะต้องให้ผมเรียกคุณว่าที่รัก หรือเบบี หรือไม่ก็ ฮันนี่..จะให้ผมเรียกคุณว่ายังไงล่ะ..”

มันเหมือนเวลาที่ผ่านไปนานเป็นชาติกว่าที่ไมเคิ่ลจะปล่อยมือจากข้อมือของเธอร่างที่ชื้นไปด้วยน้ำที่เพิ่งอาบมาใหม่นั่นหอมกลิ่นสบู่ระเหยเข้ามาปะทะปลายจมูก ทำให้เธอพยายามบิดมือออกจากการกระชับของเขาแต่ไร้ประโยชน์มันเหมือนคีมเหล็กหนาที่แข็งแรงคีบเธอไว้ สบตาคู่กระด้างของชายหนุ่มก่อนจะพยายามข่มใจให้เย็นลงทั้งที่หัวใจนั้นเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะไปแล้วเมื่อเห็นชัดว่าไมเคิ่ลนั้นมีแค่ผ้าเช็ดตัวติดกายเพียงผืนเดียวนั้น เธอสงสัยว่าทำไมพวกเกย์ถึงได้ดูดีขนาดนี้

“อย่าเรียกอะไรแบบนั้นเด็ดขาดนะ ไมเคิ่ล น่าขนลุกที่สุด เรียกแค่ชื่อเฉยๆก็พอ พิลินลามันง่ายที่สุดแล้ว”

ขยับตัวห่างจากร่างสูงนั่นด้วยความอึดอัด ส่งเสียงขุ่นห้วนกลบเกลื่อนความใจสั่นที่หาเหตุผลไม่ได้นี่ด้วยความรำคาญใจ เธอหวั่นไหวกับเกย์ สาบานเลยนี่ เป็นครั้งแรกที่เธอยอมรับกับตัวเองแบบนี้..เอ็ดอึงในใจตัวเองด้วยความโมโหและฉุนเฉียวที่เกิดจะฮอร์โมนพลุ่งพล่านก็แค่เห็นเจ้าเกย์หนุ่มคนนี้แก้ผ้าเนี่ยนะ..เวรจริงๆ

“งั้นผมเรียกคุณว่าทูนหัวได้ไหม”

“อี๋ยย...”ทูนหัว!! มันต้องบ้าแน่ๆขืนเธอยอมให้เขาเรียกเธอด้วยคำนี้ล่ะก็

“ผมไม่รู้นี่ ไม่เคยมีเมียมาก่อนต้องหวานกันแค่ไหน แล้วต้องจูบด้วยไหม?ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นๆล่ะ ผมควรทำตัวยังไงช่วยบอกผมหน่อยสิ”

คนนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวนั้นถามด้วยท่าทีสงสัยเธอไม่มีทางเชื่อแน่ หมอนี่แค่พยายามลวงเธอด้วยคำพูดที่ฟังดูซื่อๆทั้งที่สายตาคู่นั้นมันช่าง..เย้ายวนและติดจะเสแสร้งราวกับพวกดาราฮอลลีวูด หมอนี่คงจะถนัดกับการปั้นสีหน้าให้เป็นแบบไหนก็ได้ คิดดูสิ ตอนเจอกันครั้งแรกเธอคิดว่าเขาเป็นแค่เด็กหนุ่มที่กำลังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ มีท่าทีทำให้เธอเชื่อว่าการจ้างเขารับงานนี้เป็นเรื่องหมูๆแต่ตอนนี้เขากลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ ที่เต็มไปด้วยความละโมบ เป็นเกย์ที่เต็มไปด้วยความรังเกียจผู้หญิงสุดๆแต่กล้าที่จะทำแบบนี้เพื่อเงิน

“ไม่มีอะไรแบบนั้นแน่ไมเคิ่ล และอย่าเรียกฉันแบบนั้นนะ น่าเกลียดชะมัด เรียกชื่อก็พอแล้ว”

“แล้ว..คุณจะนอนที่โซฟานี่รึไง?”เธอพยายามที่จะไม่สบตาพราวระยับคู่นี้

“ฉันจะไม่นอนกับเกย์”

“อ้อ..แต่ผมเป็นสามีคุณนะ ใบทะเบียนสมรสนั่นไงหลักฐาน และคนเป็นสามีภรรยาไม่มีทางที่จะไม่นอนร่วมเตียงกัน ผมไม่รังเกียจหรอกนะถ้าคุณไม่ลวนลามผมบนเตียงนั่น เราเป็นเพื่อนกันได้ ผมมีเพื่อนสาวๆตั้งหลายคนที่พยายามเป็นมากกว่าเพื่อนแต่มันไม่สำเร็จแน่..” เขายิ้มใส่นัยน์ตาเธอด้วยสิ ทำให้ พิลินลาเพิ่งสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้สวมแว่นตาและเขาโกนหนวดเครานั่นทิ้งไปแล้วทำให้ดวงหน้าที่ดูเข้มคมคายนั้นดูดีมากกว่าเดิมหลายเท่า

“และในฐานะที่เราเพิ่งรู้จักกันคุณต้องให้สิ่งที่ผมควรรู้บ้าง เราต้องแชร์ข้อมูลกันนะ ผมให้คุณรู้เรื่องส่วนตัวผมแล้วนี่นา แล้วคุณก็น่าจะบอกผมบ้างว่า คนในครอบครัวของคุณมีใครบ้างและทำไม? คุณต้องทำแบบนี้ด้วย..โทษที ผมแค่สงสัย คำถามนี้คุณไม่ต้องตอบก็ได้”

คนร่างสูงที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จนั่นดึงเสื้อกล้ามจากเป้ใบเก่าของเขามาสวมอย่างไม่รีบร้อนนัก สลัดผ้าเช็ดตัวลงกับพื้นเมื่อหยิบกางเกงขาสั้นตัวเดิมมาใส่มันอีกครั้ง พิลินลาถึงกับสบถในลำคอเมื่อต้องหันหน้าหนีจากภาพเรทอาร์นั่นแทบไม่ทัน หายใจไม่ทั่วท้องเลยสักนิดเมื่อทิ้งกายลงกับโซฟาด้วยความคิดอันยุ่งเหยิงไปหมดแบบนี้ เธอหาเรื่องตัวเองแท้ๆที่ทำอะไรแบบนี้ลงไปเพียงเพราะไม่อยากแต่งงานกับพี่อธิน แย่จริงๆ แต่มันสายไปแล้ว

พิลินลา เมฆวาทินกลายเป็น พิลินลา ดัลลัส มิดเดิลตันไปแล้วและกว่าจะหย่าได้ก็อีกตั้งสามเดือน สามเดือนที่คงเหมือนนรกสำหรับเธอหญิงสาวโอดครวญกับตัวเองอย่างไร้ทางออกกับปัญหาที่ตัวเองเป็นผู้ก่อมันขึ้นมาเอง