บทที่ 1 เปลือกกล้วยพิฆาตนางจิ้งจอก 60%

วางเปลือกกล้วยแถมด้วยการเทน้ำมันพืชราดลงไป จากนั้นสองสาวตัวประกอบ ระแวดระวังมองรอบตัว ปลอดคนจึงแอบย่องออกไปจากห้องแช่น้ำร้อนออนเซนของนางเอกคนดัง เดินคุยเรื่องบทที่จะถ่ายทำในวันถัดไป เหมือนไม่ได้ไปสร้างแผนการร้ายอะไรไว้

เสียงฮัมเพลงดังมาจากทางเดิน สาวสวยหยกงามแห่งเอเชีย ปรากฏกายด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำ ตัวหอมขาวสะอาด ก่อนสวมใส่หญิงสาวจะต้องให้ผู้จัดการส่วนตัวตรวจสอบความเรียบร้อยซะก่อน ถ้าผ่านมาตรฐานของเธอ จึงยอมสวมใส่

“อืม...หอมชื่นใจ” หญิงสาวทำท่ารื่นรมย์หลัง ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ โชยมาจากห้องแช่น้ำร้อน ที่ทางรีสอร์ตหรู จัดเตรียมไว้ให้ตามคำสั่งของเธอ

ประตูห้องบานเลื่อนแบบญี่ปุ่นถูกเปิด สองสาวที่แอบดูอยู่ ลุ้นกันจนตัวโก่ง “เข้าไป เข้าไป”

ขาที่กำลังก้าวผ่านประตูชะงัก “เยี่ยนอิง” ผู้จัดการส่วนตัวเรียกไข่มุกสาวไว้

“โอ๊ยย...” สองสาวที่แอบดูลุ้นจนตัวเกร็งไปหมด ผิดหวังที่จู่ๆ ผู้จัดการสาวส่วนตัวของดาราคนดัง ดันเรียกไว้ก่อนแม่นั่นจะก้าวเข้าไปอยู่แล้วเชียว อวี้หลินยุ่งไม่เข้าท่าจับกดน้ำซะดีมั้ย

“โทรศัพท์”

“จากใคร” เหมยเยี่ยนอิง ชักสีหน้าไม่พอใจผู้จัดการสาว บอกตั้งกี่ครั้งเวลาส่วนตัว เวลาพักผ่อนห้ามรบกวน จุ้นจ้านไม่รู้จักหน้าที่ หักค่าจ้างซะดีไหม น่ารำคาญ !!

“บริษัทโฆษณา” อวี้หลินผู้จัดการสาวร่างอวบ ปิดโทรศัพท์ไปก่อนหน้าจะวิ่งมาที่ห้องออนเซ็นวีไอพี รู้อยู่ถ้าแม่นี่ไม่พอใจ จะต้องอาละวาดด่ากราดไม่ไว้หน้า กลัวเสียงดังเล็ดลอดเข้าไปในโทรศัพท์พาลจะเป็นเรื่องใหญ่ จึงบอกกับทางฝ่ายนั้นขอติดต่อกลับไปอีกทีหลังจากแจ้งให้เหมยเยี่ยนอิงทราบ

“อ้อ...โฆษณาครีมหน้าขาวที่เคยติดต่อมาคราวก่อนนั่นหรือ ปัดไปเลย ฉันไม่รับ ค่าตัวไม่ถึงเจ็ดหลัก ไม่ต้องวิ่งมาถามฉัน อวี้หลินก็รู้นี่ฉันไม่รับ ฉะนั้นไม่ต้องเสียเวลาคุย อยากได้ตัวฉันไปเป็นพรีเซนเตอร์ต้องทุ่มหน่อย” พูดเสร็จเชิดหน้าไม่สนเงินน้อยนิดแต่มากสำหรับคนอื่น

“ได้ๆ” อวี้หลินจำเป็นต้องยอมรับทราบ แม้เสียดายงานชิ้นนี้ ดาราหลายคนอยากร่วมงานกับเหยาหวันลองเวย์ มาก แม้เป็นแบรนด์ใหม่ที่เพิ่งตีตลาด แต่ถือได้ว่ากำลังเป็นน้องใหม่มาแรงด้านเวชภัณฑ์เครื่องสำอาง ผู้คนต่างจับตามอง ผู้จัดการสาวรู้สึกเหนื่อยทุกครั้งเรื่องการรับงาน ระดับสูงส่งของแม่นักแสดงสาวยอมหยิ่ง เมื่อก่อนหลักพันยังรับไม่เกี่ยง พอโด่งดังหน่อยรับงานทีเจ็ดหลักขึ้นไปเท่านั้น

“ไปๆ ฉันจะพักผ่อน ไม่จำเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ บอกปัดได้ก็ปัด แต่ห้ามรับงานหยำฉ่า โดยไม่ปรึกษาเด็ดขาด” นักแสดงสาวผู้โด่งดังปัดมือไล่ รำคาญผู้จัดการสาว อยากรับงานให้เธอทุกงานที่ติดต่อเข้ามา งกไม่เข้าท่า ชื่อเสียงเสียหมด รับงานต่ำๆ เกรดแย่ๆ

อวี้หลินเดินกลับออกไป พร้อมกับเก็บอาการหนักใจกลับไปด้วย จะเอาคำพูดอะไรไปแจ้งฝ่าย เหยาหวัน ละทีนี้ “อยากบ้าตายเอาแต่ใจชะมัด” ผู้จัดการสาวร่างอวบกระฟัดกระเฟียด หน้าบูดบึ้งเดินจากไป

สบโอกาสผิงผิงกับลี่จิง เชื่อว่าฮิปโตตัวนี้อาจจะเป็นอุปสรรคในการกำจัดนางมารจิ้งจอกเยี่ยนอิง “ลี่จิงดูทางนี้ไว้ ฉันจะเสียสละเงินสักร้อยหยวน เลี้ยงกาแฟอวี้หลินสักถ้วย” ผิงผิงลุกขึ้นเดินผละจากลี่อิง ก้าวตามผู้จัดการร่างอวบไป

“ช้าก่อน เธอจะทำอะไรผิงผิง”

“เฉยเถอะ อยู่ในที่ฉันสั่งพอ จับตาดูแม่นั่นให้ดี เสร็จงานรีบมาบอกฉันด้วยเข้าใจนะ” ผิงผิงสั่งเสร็จแอบตาม อวี้หลินไป “อวี้หลิน” ตัวประกอบสาวปลายแถวเรียกผู้จัดการดาราดัง

“เธอ...” อวี้หลินทำสีหน้าสีตาสงสัยคนที่เรียกตนไว้ เอาตรงๆ จำผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้ เวลาไม่แต่งหน้าเข้าฉากกับ ตอนแต่งหน้าแตกต่างกัน หรืออาจจะเป็นทีมงานในกองถ่ายฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็เป็นไปได้

“ผิงผิงค่ะ ก็แค่นักแสดงตัวประกอบ ที่เล่นเป็นนางสนมให้กับพระสนมเหยา พอจำได้ไหม”

อวี้หลินพยายามนึกถึงในฉาก ในบทพระสนมเหยา มีนางกำนัลสี่นาง ผิงผิงได้พูดคุยเดินกันห่างออกไปจากห้องอาบน้ำวีไอพี ผิงผิงชวนอวี้หลินไปดื่มกาแฟ ทีแรกผู้จัดการสาวปฏิเสธ ไม่อยากสุงสิงกับตัวประกอบ แต่เพราะผิงผิงยกเรื่องต่อบทมาอ้าง เห็นว่าอวี้หลินเป็นคนน่านับถือ คงจะเป็นที่ปรึกษาให้เธอได้ พอถูกใจโดนยกย่องหน่อยอวี้หลินก็ดีใจ จึงยอมไปดื่มกาแฟหับผิงผิงเพื่อต่อบท บทนางกำนัลต่อให้เป็นบทเล็กๆ ถ้าจำบทไม่แม่นทำให้เสียเวลาได้ ที่สำคัญเหมยเยี่ยนอิงได้ด่าเปิง

“ผิงผิงไม่อยากทำให้เยี่ยนอิงเสียเวลาน่ะ”

“นอกจากเสียเวลา แม่นั่นยังจะด่าเธอหัวฟูเลยล่ะ อุ้ย...!! ไม่ไม่ ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น” อวี้หลินกลัวภาพพจน์ดาราที่ตัวเองดูแลเสียจึงเบนประเด็น

‘เชอะ คนเขารู้กันทั้งวงการ แม่เหมยเยี่ยนอิงร้ายกาจยิ่งกว่านางจิ้งจอกพันเล่ห์ถนัดแต่ล่อหลวงผู้คนแค่ไหน ไม่ต้องปกป้องกันหรอกยะ’ ผิงผิงแอบเบะปาก

“วุ่นวายชะมัด เรื่องแค่นี้จัดการไม่ได้” นักแสดงสาวบ่นงึมงำ สะบัดหน้ากลับมาทางประตูบานเลื่อนห้องอาบน้ำอีกครั้ง