ร่างบางสะดุ้ง เมื่อปลายนิ้วเคลื่อนเข้าหาช่อสวาทเมื่อไหร่ไม่รู้ เนยรีบปัดความคิดมากมายออกจากหัว ตั้งใจจะอาบน้ำให้เสร็จ จะได้หาอะไรกิน แล้วพักผ่อน ช่วงเทศกาลบ้านอื่นๆ ที่อยู่ข้างเคียงเงียบสงบ คงเพราะบางคนออกต่างจังหวัด ส่วนบ้านที่เธออยู่นี้เป็นบ้านของเสก ทาวน์โฮมสองชั้น สามห้องนอนสองห้องน้ำ ห้องนอนสามห้องอยู่ชั้นสอง ซึ่งตอนนี้ใช้เป็นห้องนอนสองห้อง ห้องใหญ่ด้านหน้าเป็นห้องนอนของเขาและเธอ อีกห้องด้านหลังเอาไว้รับรองญาติหรือเพื่อนๆ ซึ่งตอนนี้ห้องนั้นน้องชายของเสกพักอยู่...

กร...หรือปกรณ์ เป็นน้องชายคนเดียวของเสก แต่อายุห่างกันหลายปี ตอนนี้เสกอายุสามสิบแล้ว ส่วนปกรณ์อายุยี่สิบสอง กำลังเรียนมหาวิทยาลัยในคณะวิศวะไฟฟ้า เขามาฝึกงานที่บริษัทเดียวกับเสกจึงพักอยู่ที่บ้านนี้ด้วย ส่วนห้องเล็กที่ติดกับห้องที่ปกรณ์พักใช้ทำเป็นห้องพระ ชั้นล่างเป็นห้องดูหนังฟังเพลงหนึ่งห้อง ห้องน้ำหนึ่งห้อง ห้องโถงนั่งเล่นดูทีวีด้านหน้า มีครัวอยู่ด้านหลังซึ่งเขาทำผนังปิดทุกด้านเพื่อความเป็นส่วนตัวจากบ้านข้างเคียง แต่มีที่ระบายอากาศเวลาทำกับข้าว บ้านหลังนี้เสกผ่อนมาหลายปีแล้ว ส่วนบ้านเกิดของเขานั้นอยู่ทางภาคใต้ ขณะที่เธอมาจากทางภาคเหนือ

พรึ่บ!!!

ขณะที่รีบอาบน้ำ จู่ๆ ไฟฟ้าในห้องน้ำก็ดับไปเฉยๆ

“สงสัยหลอดจะเสีย”

เธอเงยมองเพดานแล้วยักไหล่ ล้างฟองแชมพูออกจากผม ทว่า... ตอนที่เอื้อมมือไปหยิบครีมนวด ในห้องน้ำมืดมาก เธอปัดมือไปโดนขวดอะไรสักอย่างหล่นลงพื้น และมันหล่นใส่เท้าของเธอพอดี

“ว้าย!!!”

เนยรีบกระตุกขาขึ้นมาลูบป้อยๆ ไล่ความเจ็บ “อูย... เจ็บชะมัด”

เวลานี้เองที่ประตูห้องน้ำด้านนอกถูกเคาะ

“เนย เป็นอะไรหรือเปล่า”

เสียงของปกรณ์นั่นเอง

ใช่แล้ว เธอลืมไปว่า ปกรณ์ไม่ได้ไปไหนช่วงวันหยุดนี้

“เปล่าๆ พอดีไฟมันดับแล้วฉันทำของหล่นใส่เท้าน่ะ”

“ไฟดับเหรอ ในบ้านไม่ดับนะ เปิดประตูสิ ฉันจะดูให้”

เนยลังเล... ใจหนึ่งคิดว่าเดี๋ยวก็อาบน้ำเสร็จแล้ว แต่อีกใจก็คิดว่า มีไฟสว่างๆ ตอนอาบน้ำก็ดีจะได้ไม่เจ็บตัวอีก คิดได้แบบนั้นก็รีบคว้าผ้าขนหนูมาพันตัวก่อนจะเปิดประตู

หนุ่มตรงหน้าเหงื่อโชกไปทั้งตัว เขาสวมชุดกีฬา เสื้อทีมฟุตบอลจากยุโรปทีมหนึ่งที่เขาชอบ กับกางเกงขาสั้นที่มีตราเดียวกัน

“เพิ่งกลับจากวิ่งเหรอ”

“ฮื่อ”

ปกรณ์มองหน้าพี่สะใภ้ที่โผล่ออกมายิ้มแหยๆ หน้าตาสะอาดสะอ้านปราศจากเครื่องสำอางเกาะพราวด้วยหยดน้ำน่ามองไปอีกแบบ ทว่า... เมื่อเธอก้าวออกมาจากห้องน้ำเพื่อเปิดทางให้เข้าเข้าไป เนื้อตัวผุดผ่องชุ่มน้ำ โดยเฉพาะผิวขาวๆ เหนือผ้าที่เธอพันกระโจมอกไว้ มันน่าดู น่าจับต้องจนเขาหายใจสะดุดยิ่งกว่าการวิ่งออกกำลังกายรอบหมู่บ้านเสียอีก

“ไม่รู้เป็นไร อยู่ดีๆ ก็ดับไปเฉยๆ”

เนยรีบคว้าผ้าอีกผืนมาคลุมไหล่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าสภาพของเธอไม่น่าดูนัก ช่วงที่เบี่ยงตัวออกมาด้านนอกเพื่อให้เขาเข้าไปในห้องน้ำ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ บวกกลิ่นเหงื่อของปกรณ์ทำเธอหายใจสะดุด

ไม่ใช่ว่าเหม็น แต่มันเป็นกลิ่นแบบผู้ชายที่กระทบความรู้สึกแปลกๆ

ปกรณ์เพียงทำเสียงรับในลำคอก่อนที่เขาจะหันไปยกเก้าอี้กลมตัวหนึ่งเข้าไปตั้งในห้องน้ำแล้วปีนขึ้นไปดูไฟที่ติดกับเพดาน

เขาขยับหลอดไฟดาวน์ไลต์ออกมาเป่าฝุ่นและเขม่าที่จับขั้วออก ก่อนจะหมุนกลับเข้าไปใหม่ ขยับสักพักไฟก็ติด

“หลอดมันหลวม ขั้วมันเก่าแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะซื้อหลอดใหม่มาเปลี่ยนให้แล้วกัน”

เนยกุมชายผ้าที่ดึงมาจับรวบไว้ตรงอก ฟังคำพูดของน้องชายสามีแล้วให้นึกหมั่นไส้เบาๆ ปกรณ์ไม่เคยเรียกเธอว่าพี่ ทั้งที่เธออายุมากกว่าถึงสองปี

“เธอก็รีบอาบล่ะ ไม่รู้มันจะใช้ได้นานไหม”

“นายนี่ ทำไม่ไม่ยอมเรียกฉันว่าพี่สักที ฉันอายุมากกว่าแถมเป็นพี่สะใภ้เธอนะ”

ชายหนุ่มก้าวลงจากเก้าอี้ หันมองหน้าผ่องตรงๆ และเริ่มมองเลยไปที่อื่น น่าเสียดายที่ผิวขาวๆ ถูกคลุมผ้าเสียแล้ว ทว่า... กลิ่นของสบู่หรือแชมพูที่เธอใช้ฟุ้งอยู่ทั่วห้องน้ำ เขาเกิดความรู้สึกอยากจะรู้ว่าผิวคนใช้จะหอมขนาดไหน

“เธอดูเด็กกว่าฉันอีก” เขาพูดเสียงเรียบ

“ฉันอายุยี่สิบสี่แล้ว”

“อืม...”