‘ไร่รัก..หึ นายตายแน่!’ ธาราอ่านชื่อที่ติดอยู่ข้างรถโฟร์วีลคันใหญ่แล้วก็รีบพุ่งตรงไปหาคนขับ ก่อนจะเคาะกระจกข้างรัวถี่ยิบ!

“คุณคะ! ไม่มีใครบอกคุณหรือคะว่า..” แต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อคนขับลดกระจกลง “คุณ!..นี่คุณคือ..”

‘ตายละ! อย่าบอกนะว่านี่คือยัยเปี๊ยกธารา อึ๋ยยยย ซวยแล้วไอ้กระดุม! ทำไงดี..ไม่เป็นไร หลึ่มเท่านั้นที่ครองโลก!’ คิดแล้วกระดุมเงินก็หยิบแว่นตาดำขึ้นมาสวม ก่อนที่จะ..

“ฉันก็คือคนที่มารับเธอไง ธาราใช่มั้ย ถ้าใช่ก็เอากระเป๋าไปใส่ท้ายรถ แล้วเร็วๆ ด้วย เราช้าไปมากแล้ว” กระดุมเงินพูดหน้าตาเฉย

“ห๊า..อะไรนะ!”

“ฉันบอกให้เอากระเป๋าไปเก็บไง พูดก็ออกชัด หูตึงหรือเปล่า? ตรงนี้เขาไม่ให้จอดรถนาน ขืนชักช้าก็ลากกระเป๋าไปเจอกันที่ตรงทางออกโน่นเลยแล้วกัน”

พูดจบกระดุมเงินก็กดกระจกขึ้นและทำท่าจะออกรถ ธาราจึงต้องรีบลากกระเป๋าไปด้านหลัง ยกกระเป๋าใบใหญ่ใส่ท้ายรถด้วยความทุลักทุเล แถมปิดกระโปรงรถก็ถึงกับต้องกระโดด ก่อนจะรีบวิ่งมาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับแล้วขึ้นไปนั่ง หันไปมองหน้าคนขับที่ ‘ตีหน้าตาย’ ออกรถไปเฉย!

‘เฮอะ! ไม่อยากจะเชื่อ!’ ธาราอ้าปากค้าง พ่นล่มออกจากคอ มองหน้าคนขับอย่างขุ่นเคือง แล้วเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

“ค่ะ แม่เอื้อง เจอแล้วค่ะ อยู่ในรถค่ะ กำลังออกเดินทาง ค่ะ แล้วเจอกันที่ไร่รักค่ะแม่เอื้อง หนูก็คิดถึงแม่เอื้องกับคุณยายสรัสค่ะ” เป็นพี่กระดุมเงินจริงๆ ด้วย แล้วทำไม.. ธารากดวางสายโทรศัพท์แล้วแอบมองหน้าคนข้างๆ พยายามจะอ้าปากถาม “คือ...”

“มีอะไรเอาไว้คุยกันที่ไร่ ตอนนี้ฉันต้องใช้สมาธิในการขับรถ ไม่สะดวกคุย” ต้องเล่นมุกนี้ไปก่อนละวะ ทำไงได้ คิดอะไรไม่ออก ไม่รู้ทำไง ทำหลึ่มได้อย่างเดียวง่ะ.. กระดุมเงินกระแอมกระไอแล้ววางฟอร์ม ทำมาดเข้มเต็มพิกัด!

‘นี่มันใช่คนที่เราเจอก่อนหน้านี้หรือเปล่า ทำไมเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้! พี่กระดุมนะพี่กระดุม เอ..หรือว่าเราจะจำคนผิด ไม่ใช่อะ ชุดเชิ๊ดก็แบบนี้ มันยังไงกันแน่ พี่เป็นคนยังไงของพี่กันแน่ ฮึ่ย!’ ธารานั่งหน้าหงิกหน้างอ โมโหคนที่พูดจามะนาวไม่มีน้ำใส่เธอ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่ใช่สักนิด!

“ที่ขับรถไปเมื่อกี้นี่ใครเหรอนายชม” สาวสวยเซ็กซี่ในลุคโฉบเฉี่ยวทันสมัย เอ่ยถามคนขับรถทันทีที่เข้ามานั่งไขว่ห้างอยู่ในรถตู้คันใหญ่

“อ้อ..คุณกระดุมเงินน่ะครับคุณหนู หลานชายคนเดียวของคุณยายสรัสเจ้าของไร่รักไงครับ เห็นว่าเพิ่งกลับจากเมืองนอก แล้วทำท่าเหมือนจะมาปักหลักอยู่ที่ไร่รักเลยครับ” ลุงชมคนขับรถเก่าแก่ของ ‘ไร่สายธาร’ ตอบทายาทคนเดียวของตระกูลเบญจมาธรอย่างนอบน้อม

“อือฮึ..ไปกันเถอะ จะได้ถึงไร่เร็วๆ เดี๋ยวท่าทางตอนเย็นๆ ต้นน้ำคงต้องแวะไปกราบสวัสดีคุณยายสรัสเสียหน่อย” เสียเวลาหากระเป๋าซะนาน เพราะความสะเพร่าของเจ้าหน้าที่ที่ไม่ได้เรื่องแท้ๆ เลยไม่ทันได้เจอกัน แต่ไม่เป็นไรนะคะ เจอกันพร้อมมื้ออาหารน่าจะได้ใช้เวลาร่วมกันมากกว่า

สายธารสาวสวยที่เพิ่งเรียนจบด้านบริหารจากออสเตรเลียมาหมาดๆ พยักหน้าแล้วส่งเสียงในลำคอ ก่อนจะบอกนายชมให้เคลื่อนรถออกไป ด้วยสีหน้าที่มาดมั่น แววตาที่พราวระยับ พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก