“ถ้าหากไม่รีบแก้เคล็ดตามที่ฉันบอก รับรองเธอได้ตายก่อนอายุ 25 แน่”

ภาพหญิงชราจากตำหนักคนทรงเจ้า ผมขาวโพลนเกือบทั้งหัวใบหน้าดุดัน ผายมือชี้มายังหน้าเธอ

หญิงสาวขับรถไป พยายามสลัดภาพนั้นออกจากหัว แต่เธอไม่สามารถลืมประโยคนั้นที่ได้ยินอย่างชัดเจนออกไปได้เลย

“นี่เราจะต้องทำแบบนั้นจริง ๆ หรอ”

.εїз︷✿‧:﹎｡‧::‧ .｡.:*･❀●•♪..εїз︷✿‧:﹎｡‧::‧ .｡.:*･❀●•♪.

กุชชี่ สาวหน้าเก๋ อายุ 23 ปี เธอเป็นลูกครึ่งเกาหลี มีเชื้อลูกเสี้ยวนอร์เวย์จากสายของทางปู่ ทำให้ใบหน้าเธอโฉบเฉี่ยว สวยแปลกไม่เหมือนใคร อยู่ตรงกลางระหว่างหน้าหมวยปนฝรั่งนิด ๆ ผิวขาวจัด สีแก้ม สีปากเป็นสีชมพูเปล่งปลั่งดังผลตำลึงสุก

สามเดือนก่อนหน้านี้ กุชชี่ ป่วยหนักมาก ถึงขนาดนอนโรงพยาบาลเป็นเดือน อาการป่วยของเธอ คุณหมอไม่สามารถวินิจฉัยได้ บางครั้งอาการก็ดีขึ้นจนเหมือนคนปกติ แต่บางทีก็ทรุดหนักถึงขั้นเดินไม่ได้เหมือนคนเป็นกล้ามเนื้ออ่อนแรง เธอได้แต่นอนอย่างอ่อนเปลี้ยบนเตียงผู้ป่วย แต่บางทีก็เหมือนคนปกติ แข็งแรงขึ้นมาเฉย ๆ

จากการรักษาของหมอแผนปัจจุบันก็ยังไม่สามารถหาสาเหตุได้ ทุกคนลงความเห็นว่าคงจะต้องลองวิธีอื่นดูบ้าง

มะปราง กับอิงฟ้า เพื่อนสาวของกุชชี่ ได้พากุชชี่มาที่ตำหนักคนทรงเจ้าแห่งนี้

“ไม่หายด้วยหมอปัจจุบัน ก็ลองหมอดูบ้างแก ดีกว่าไม่ทำไม่แก้อะไรเลย”

อิงฟ้าเพื่อนสาวใส่แว่นหนาเตอะ เป็นคนเสิดหาที่แห่งนี้เจอจากทางอินเตอร์เน็ต

“ที่นี่แหละแก.. เขาร่ำลือกันมาว่า แม่นมาก”

เมื่อเดินเข้าไปยังด้านใน หญิงสาวทั้งสามกวาดตามองไปรอบ ๆ ภายในห้องมีข้าวของที่ใช้สำหรับทำพิธี สายสิญจน์ ธูปเทียน และวัตถุมงคลแปลก ๆ ที่ไม่ค่อยได้เห็นทั่วไป กลิ่นควันธูปอบอวลไปทั้งห้อง ยิ่งสร้างความรู้สึกหวาดกลัวและกริ่งเกรงไปหมด

“จะดีเหรอวะแก”

กุชชี่หันไปถามเพื่อน

เพื่อนทั้งสองคนไม่ตอบ แต่ดึงมือกุชชี่เข้าไปตรงหน้าแม่หมอ เล่าเรื่องราว และเขียนวันเดือนปีเกิด และวางเงินค่าครูใส่พาน

หลังจากที่แม่หมอได้นั่งทางในจับยามสามตาดูจากวันเดือนปีเกิด และเวลาตกฟากของกุชชี่ แกก็ได้แต่นั่งส่ายหน้าช้า ๆ ปากขมุบขมิบ ตากระพริบขึ้นลงไปมา ไม่ยอมพูดอะไร จนกุชชี่อึดอัด

“แม่หมอคะ ทำยังไงหนูถึงจะหายป่วยจากโรคร้ายนี้คะ ตกลงมีวิธีรักษามั้ยคะ”

หญิงสาวรีบสอบถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

หญิงชรานั่งอึ้ง ปากยังคงขมุบขมิบ แล้วก็พูดขึ้นว่า

“มันก็พอมีวิธี แต่มีข้อจำกัด ถ้าทำแล้วห้ามถอยโดยเด็ดขาด ถ้าเธอไม่กล้าพอก็อย่าคิดทำ แต่ถ้าทำ...ก็คุ้ม..”

ดวงตาแห้งผาก นัยน์ตาสีเทาของผู้เฒ่าจ้องมองมายังใบหน้าสวย

“มันเป็นเวรกรรมของเธอในชาติที่แล้ว เธอทำกับเขาไว้เยอะ ถ้าไม่รีบแก้ไขเธอคงอยู่ไม่ถึงเบญจเพสแน่ เจ้ากรรมนายเวรเค้าไม่ยอม”

หญิงชรา ใบหน้าเหี่ยวย่นยังคงพูดต่อ สีหน้าจริงจัง

“แต่ถ้าอยากรักษาชีวิตที่เหลืออยู่ การต่อดวงชะตาของเธอ จะต้องแลกด้วยพรหมจรรย์!”

คำพูดนั้น ทำเอาสามสาวอ้าปากค้าง

“หา..! แลกด้วยพรหมจรรย์”

สามสาวร้องเป็นเสียงเดียงกัน

แม่หมอพยักหน้าช้า ๆ

“ช่าย..แต่แค่พรหมจรรย์อย่างเดียวไม่พอ เธอจะต้องหาผู้ชายที่เกิดวันเดียวกัน! เดือนเดียวกัน! อายุห่างกับเธอ 6 ปี จะบวกหรือจะลบก็ได้ ผู้ชายคนนี้คือเนื้อคู่ของเธอ เขาจะสามารถต่อชะตาชีวิตของเธอให้เต็มขึ้นได้”

แม่หมอพูดจบก็มองมายังผู้หญิงทั้งสาม ที่ยังนั่งอึ้งกิมกี่

“ว่าแต่เธอยังบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่าล่ะ ถ้าหากว่าไม่.. ก็เตรียมตัวตายได้เลย”

กุชชี่รีบขยับมาด้านหน้า

“หนูยังซิงค่ะ ยังโสด หนูป่วยขี้โรคมาตั้งแต่ยังเด็ก เลยยังไม่เคยมีแฟน แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงคะ หนูจะไปหาได้จากที่ไหน แล้ววีธีสัปดนแบบนี้จะแก้ไขได้จริงเหรอคะ”

กุชชี่รีบถาม เพราะมันดูเหลือเชื่อ ความเป็นไปได้มันดูเหมือนไม่มี

“มีสิ แล้วเธอจะเจอเอง อีกไม่นานเธอจะเจอเขาคนนั้น ถ้าจะทำก็อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดมือไป รุกแล้วห้ามถอยเป็นอันขาด”

กุชชี่ทำหน้าอยากจะร้องไห้ แล้วเธอจะไปหาที่ไหน ผู้ชายที่เกิดวันเดียวกัน วันเดือนกัน แถมอายุห่าง 6 ปี ใครจะไปรู้ว่าใครเกิดวันอะไรแล้วต้องไปขอดูบัตรประชาชนกับใคร แล้วที่ยากที่สุด ต้องไปเสียตัวให้กับคนๆ นั้นเนี่ยนะ นี่มันเรื่องบ้าชัด ๆ

เธอลุกขึ้นทันทีอย่างหัวเสีย โดยไม่ขอบคุณ และไม่รอเพื่อนทั้งสองคน

“ถ้าหากไม่รีบแก้เคล็ดตามที่บอก รับรองเธอได้ตายก่อนอายุ 25 แน่ โรคที่เป็นอยู่มันไม่มีวันหายถ้าไม่แก้คำสาป”

“คำสาปงั้นหรือ”

หญิงสาวปาดน้ำตา ขับรถออกมาทันที โดยทิ้งเพื่อนสาว2คนนั้นไว้ที่ตำหนักอย่างลืมตัวด้วยความเสียใจ ชีวิตที่เหมือนเหลือน้อย ลมหายใจที่แผ่วเบาเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย แค่ลมพัดก็ปลิวตกเหวแล้ว ยังมีเรื่องเครียดที่ต้องแก้เคล็ดวิธีบ้าบอแบบนี้อีก

กว่าจะเรียนจบเพิ่งรับปริญญามาก็แสนยาก ไหนจะโรคป่วยกระเสาะกระแสะ 3 วันดี 4 วันไข้ กว่าจะเรียนจบได้ ต้องให้ทั้งเพื่อนเลคเชอร์มาให้บ้าง บางวันเดินได้ก็ไปเรียนได้เอง บางวันก็ต้องลำบากเพื่อนมาส่งงานให้ที่บ้าน

โรงพยาบาลที่ไหนดี หมอที่ไหนเก่ง ๆไปเธอก็ไปรักษามาหมด แต่ไม่หายขาด บางครั้งดีขึ้นมาบ้าง แล้วก็กลับไปเป็นแบบเดิมอีก

อาการป่วยตอนเด็กๆ ก็แค่เล็กๆน้อยๆ แต่เธอเพิ่งมาเป็นหนัก ๆ เอาเมื่อเรียน ปี 3 ใครๆก็เรียกว่า โรคประหลาด บางครั้งเธอก็อยากจะหายไปจากโลกใบนี้ เธอต้องทนทุกข์ทรมานมาเป็นปี แล้วแม่หมอยังมาบอกว่าจะใกล้จะตาย วิธีการแก้ คือต้องสละพรหมจรรย์ -*- บ้าไปแล้ว

กุชชี่คิดว่า คงต้องเตรียมตัวตายแน่แล้ว เพราะวิธีแก้ของแม่หมอมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

เกิดมาเป็นคนสวยก็สวย รวยก็รวย แต่ดันอายุสั้นซะนี่ โชคชะตาช่างเล่นตลกเสียจริง