เรื่องนี้ลงให้อ่านเต็มๆ ตอนไปเลยจ้า อัพประมาณ 70-80% นะจ๊ะ

----------------------------------------------------------

“หมายความว่ายังไงยัยนิน จะลาพักร้อนอย่างนั้นเหรอ!” เสียงลูกชายคนโตของบ้านกฤตพัฒน์ตะโกนลั่น เมื่อได้ฟังน้องสาวคนเดียวบอกความต้องการ

“ก็ใช่น่ะสิคะ พี่วินจะตะโกนเสียงดังทำไม” คนที่เพิ่งจะนั่งลงถึงกับ

สะดุ้งเฮือก ชญานินมองค้อนใส่พี่ชายอย่างงอนๆ การที่เธอจะลาพักร้อนนี่มันเรื่องใหญ่ขนาดนั้นเลยหรือไง

“ไม่ให้ไป!”

“นินจะไป” ชญานินบอกอย่างไม่ยอม

“แต่พี่ว่า...”

“เอาน่า จะอะไรกับน้องนักหนา ปล่อยน้องบ้างเถอะ” คนเป็นแม่เอ่ยขัดด้วยความอ่อนใจ

“แต่น้องเป็นผู้หญิงนะครับแม่ จะไปไหนมาไหนคนเดียวได้ยังไง แถมยังไปไกลถึงเชียงรายอีก ผมเป็นห่วงน้องนะครับถึงได้ห้ามไว้แบบนี้”

“ลูกก็ต้องให้น้องได้ลองใช้ชีวิตด้วยตัวเองบ้างสิ เราไม่สามารถกำหนดชีวิตให้ใครได้นะลูก น้องมีชีวิตของน้อง วินเข้าใจที่แม่พูดหรือเปล่า”

ชลวิภาไม่รู้ว่าลูกชายเธอไปเอานิสัยหวงน้องหนักแบบนี้มาจากใครหวงมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย จนตอนนี้ชญานินกลายเป็นสาวโสด ทั้งที่ฐานะหน้าตาก็ออกจะเพรียบพร้อม

“ใช่ค่ะแม่ ศิลปะป้องกันตัวแทบทุกอย่างที่ส่งนินไปเรียนมามันไม่ทำให้พี่วินมั่นใจบ้างเลยเหรอคะ ” ชญานินไม่รอช้ารีบเอ่ยอ้างสรรพคุณที่ท่านพี่ได้ส่งเสริมเอาไว้

“แต่พี่ไม่สบายใจเลย อย่าไปเลยนะนิน พี่สังหรณ์ใจยังไงไม่รู้” เมวินรู้สึกว่าการไปเที่ยวครั้งนี้จะมีบางอย่างเกิดขึ้น แต่เขาไม่อาจรู้ได้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นนั้นมันดีหรือไม่ดี

“ไม่ค่ะ นินจะไป พี่วินไม่สงสารนินเหรอคะ ให้นินไปเถอะนะคะ” อ้อนสุดใจขนาดนี้จะไม่สงสารกันหน่อยก็ให้มันรู้ไป รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่มุมปากของชญานิน

ผู้เป็นแม่มองเห็นพอดีก็ได้แต่สงสารพ่อลูกชาย งานนี้ผลลัพธ์มันออกมาแล้วนะลูกเอ้ย

“พี่แค่เป็นห่วงนิน”

“นินรู้ว่าพี่วินเป็นห่วง แต่พี่วินต้องเชื่อใจนินสิคะ ว่านินดูแลตัวเองได้” เสียงหวานยืนยันอย่างหนักแน่น

“พี่คงห้ามไม่ได้แล้วใช่มั้ย”

“นะคะ...”

เมวินยีผมน้องสาวอย่างหมั่นใส้กับลูกอ้อนที่ขนมาใช้กับเขา คงรู้ว่าเขาทนได้ไม่นานถึงได้ใส่มาขนาดนี้ แล้วเขาก็อดใจอ่อนไม่ได้จริงๆ

“เที่ยวให้สนุกละกัน อย่าไปสร้างปัญหาที่โน่นล่ะ”

“รับทราบค่ะ!” ชญานินแกล้งยกมือขึ้นทำตะเบ๊ะรับปากไปอย่างนั้น เพราะความจริงเธอก็ไม่รู้หรอกว่าไปถึงที่โน่นแล้วเธอจะเจอกับอะไรบ้าง

พอสองพี่น้องตกลงกันได้ประมุขของบ้านที่นั่งอยู่ข้างภรรยาจึงส่งเสียงขึ้นมาบ้าง อิทธิราชรู้อยู่แล้วว่ามันต้องออกมาแบบนี้ ถึงแม้เมวินจะหวงน้องแค่ไหน แต่ถ้าน้องอ้อนนิดๆ ก็ยอมลงให้เสมอ

“แล้วนินจะไปวันไหนลูก”

“อาทิตย์หน้าค่ะ นัดกับขิงหอมไว้แล้ว”

ชายวัยกลางคนพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะบอกด้วยน้ำเสียงใจดีอย่างที่เคยเป็น

“อย่างนี้นี่เอง ไปพักผ่อนให้สบายใจแล้วค่อยกลับมานะลูก พ่ออนุญาต”

“แม่ด้วย” ชลวิภายกมือเพิ่มอีกหนึ่งเสียง

“โธ่...” เมวินได้แต่ครางกับคำพูดของบิดามารดา เล่นอนุญาตกันแบบนี้รับรองน้องสาวเขาไม่รีบกลับหรอก

มีแต่จะรีบไปเลยต่างหากล่ะ!

“ขอบคุณค่ะ รับรองว่านินจะดูแลตัวเองให้ดี” ชญานินยิ้มหวานด้วยความพอใจ

รับรองว่าเธอจะเที่ยวให้สนุก เอาให้ทั่วเชียงรายกันไปเลย

--------------------------------

ฝากพ่อเล้ยงด้วยค่า