“ภัสร์มาทวงสัญญาไงคะ ก็ไหนคุณเคยบอกไว้ว่าจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นไง”

พิชชาภัสร์ตอบเมื่อเดินขึ้นมาอยู่เบื้องหน้าเขาแล้ว

“ฉันขอยกเลิกสัญญา เพราะมันไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความผิดพลาดของฉัน แต่มันเกิดขึ้นจากความตั้งใจที่จะหลอกลวงให้ฉันติดบ่วงตามแผนที่เธอวางเอาไว้ เธอมันคือยัยแม่มดเจ้าเล่ห์”

พิชชาภัสร์แทบถอดใจเมื่อได้เห็นท่าทางต่อต้านอย่างหนักแน่นจริงจังของเขา แต่สิ่งที่อยู่ในครรภ์ของเธอก็บอกให้เธอสู้ๆ

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ หากคุณจำได้ ตอนนั้นฉันก็พยายามที่จะขัดขืนคุณอยู่”

“ดัดจริตนะสิ มันเป็นมารยาสาไถของผู้หญิงอย่างเธอ”

“คุณเดชบดินทร์ คุณคิดว่าฉันจะทำอย่างนั้นทำไม”

หญิงสาวเสียงดังด้วยความรู้สึกโมโหขึ้นมาบ้าง มันคุ้มไหมนะ ที่เธอต้องทนบากหน้ามาให้เขาด่าสาดเสียเทเสียอยู่อย่างนี้

“เพื่อหลอกให้ฉันยอมกลับกรุงเทพไปตามที่ใครบางคนจ้างเธอมานะสิ ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะทุ่มเทจนถึงกับเอาตัวเข้าแลก มันทำให้ฉันรู้สึกทุเรศตัวเองจริงๆที่หลงพลาดไปกับเล่ห์เหลี่ยมของเธอจนได้”

“มันจะมากไปแล้วน่ะ คุณเดชบดินทร์”

พิชชาภัสร์โกรธเขาจนน้ำตาคลอ ทำไมเขาต้องกล่าวหาเธอรุนแรงขนาดนั้น หากเธอทำอย่างที่เขาว่าจริง เธอก็คงจะรู้สึกทุเรศตัวเองเหมือนกันนั้นแหละ

แต่นี่สิ่งที่มันเกิดขึ้นคือ... คืออะไรหลายๆอย่าง และหนึ่งในนั้นมันก็คือหัวใจของเธอเอง

...................................

ด้วยรักและขอบคุณจาก...กันตินันท์

....................................

งานเขียนเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติกฎหมายลิขสิทธิ์ทุกประการ ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของงานเขียนเรื่องนี้เพื่อนำออกเผยแพร่ไม่ว่างช่องทางใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และถูกดำเนินคดีการตามกฎหมาย

หมายเหตุ : ที่ลงสถานะของนิยายว่า จบแล้ว นั้นคือหมายถึงว่านักเขียนได้เขียนนิยายเรื่องนี้จนจบแล้วและได้นำไปวางขายในรูปแบบของอีบุคเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ตรงนี้คือการนำมาลงให้ทดลองอ่านกันแค่บางส่วนเท่านั้น ซึ่งถ้าใครสนใจจะอ่านต่อจนจบก็ตามลิ้งค์ที่ได้นำมาลงไว้ให้ไปได้เลย หรือจะติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ กานติณัฎฐ,กันตินันท์ หรือเฟสบุ๊ค กันตินันท์,กานติณัฎฐ และหรือเฟสบุ๊ค ลภัสรินทร์ รวิยา นามปากกา ก็ได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะคะ