“แล้วคืนนี้ฉันจะอยู่กับใคร”

“เมษาจะไปรู้กับคุณเหรอ”

“อยู่กับเธอได้ไหม”

คราวนี้เด็กสาวหันขวับมาจ้องหน้าเขาทันที

“เรื่องอะไรล่ะ เงื่อนไขการว่าจ้างมีไว้ยังไงก็ให้เป็นไปตามนั้นสิ”

ถึงเขาจะหล่อลากดินแค่ไหน เมษาก็ไม่ยอมให้เขาเอาเปรียบง่ายๆหรอก

“ฉันให้เธอคืนละห้าร้อย ค่ามานอนกับฉัน”

“นี่คุณ มันจะดุถูกกันมากเกินไปแล้วนะ คิดได้ไงให้ค่าตัวฉันคืนละห้าร้อย”

เด็กสาวโวยวายลั่น คืนละห้าพันก็ว่าไปอย่าง เอ๊ย ไม่ใช่ๆๆ แบบนี้มันดูถูกกันเกินไปแล้ว

“นี่เธอ ฉันอาจพูดผิดไป ฉันแค่หมายความว่ามานอนในบ้านนี้เป็นเพื่อนนะ นอนคนละห้อง ไม่ได้หมายความอย่างที่เธอเข้าใจ”

ชายหนุ่มรีบแก้ไขคำพูดที่ทำให้เธอเข้าใจผิดเป็นพัลวัน แต่ก็ทำให้เด็กสาวแอบรู้สึกผิดหวังอยู่ในใจ ว๊า...แย่จัง นึกว่าจะได้ซะแล้ว ไม่ได้หมายถึงเงินนะ หมายถึงเขานั้นแหละ เฮ้ย...เผลอคิดแบบนี้อีกแล้ว แย่จัง

.....................................

ด้วยรักและขอบคุณจาก...ลภัสรินทร์

งานเขียนเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติกฎหมายลิขสิทธิ์ทุกประการ ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนเล่มนี้เพื่อนำออกเผยแพร่ไม่ว่างช่องทางใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และถูกดำเนินคดีการตามกฎหมาย