บทนำ

“คุณแม่!”

หญิงสาวในชุดสเวตเตอร์สีเทาหม่นหันขวับไปตามเสียงเรียก ดวงหน้านวลใสแต้มเครื่องสำอางสีอ่อนเผยรอยยิ้มกว้าง ร่างผอมเพรียวผิวน้ำผึ้งคุกเข่าลงบนพื้นสะพานรอรับร่างป้อมที่กำลังวิ่งตรงเข้ามา

“ค่อยๆ ลูก ไม่เห็นต้องวิ่งเลยแม่ไม่ได้หายไปไหนสักหน่อย”

“อาร์มหิว”

เด็กน้อยเผยความต้องการ หันไปมองหญิงกลางคนร่างใหญ่ที่เพิ่งตามมาทันด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อย หล่อนยื่นเก้กังมองสองแม่ลูกกอดกันแล้วคนเป็นแม่ก็อุ้มลูกน้อยขึ้นมาแนบอก

“ขอโทษจริงๆ ค่ะ คุณแมนนี่”

“ไม่เป็นไรจ้ะป้า” หญิงสาวเอ่ยน้ำเสียงเรียบ “ป้ากลับไปรอก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันจะพาลูกเดินเล่นสักครู่”

“แต่อาร์มหิว” เด็กน้อยแย้งเหมือนฟังออก

สองสาวต่างวัยมองหน้ากันแล้วกลั้นยิ้มแทบไม่ทันเมื่อหน้ากลมเล็กง้ำงอพองลมเต็มแก้ม หญิงสาวหยิกแก้มนุ่มของลูกน้อยเบาๆ แล้วยื่นแก้มให้

“หอมก่อน เดี๋ยวแม่จะพาไปกินของอร่อย” มือเรียวบางล้วงกระเป๋าสเว็ตเตอร์หยิบไวท์ช็อกโกแลตลูกกลมในขวดโหลแก้วขนาดเล็กออกมายื่นส่งให้ “เอานี่ไปก่อนจะได้หายหิว”

“เย้!” เด็กน้อยตะโกนลั่นแล้วหอมฟอดเข้าให้ “ชอบๆๆ”

เด็กน้อยรับมาแกะฝาหยิบชิ้นแรกเข้าปากแล้วอมยิ้มแก้มตุ่ย ไม่ทันหมดก็ล้วงอีกชิ้นออกมาเตรียมส่งเข้าปาก ทันใดเสียงหวูดเรือก็ดังแทรกฝ่าความเงียบของบรรยากาศหลังฝนอึมครึม เด็กน้อยถึงกับสะดุ้งปล่อยร่วงลงพื้นแล้วดีดดิ้นร้องไห้จ้าขอลง

หญิงสาวได้แต่ก้มมองไวท์ช็อกโกแลตกลิ้งหลุนๆ ไปชนขอบเหล็กก่อนจะกระดอนลอดราวสะพานตกลงไปเบื้องล่างพอดีกับเรือสำราญลำใหญ่กำลังแล่นผ่าน หล่อนถึงกับตะลึงเมื่อเห็นเสี้ยวหน้าด้านข้างเยื้องๆ จากด้านหลัง

ช่างเหมือนเหลือเกิน ...

หรือว่าหล่อนตาฝาด หรือเพราะวงล้อหมุนวนที่มองเห็นในระยะไกลนั่นทำให้นึกถึง แต่เป็นไปไม่ได้หล่อนแค่คิดไปเอง โลกคงไม่กลมขนาดนั้น

“อย่าร้อง!”

เด็กน้อยเรียบเรียงประโยคสั้นๆ แล้วหอมแก้มแม่พลางไล้นิ้วมือเล็กที่ร่องแก้มหล่อนเรียกสติ หญิงสาวกอดร่างกลมแนบแน่นแล้วยิ้มออกมาก่อนจะพาเดินกลับไปทางสวนจูบิลี่ที่อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมที่พัก

ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำสนิทสวมทับด้วยโอเวอร์โค้ทตัวหนายืนอยู่บนกาบเรือที่แล่นผ่านใต้สะพานฮังเกอร์ฟอร์ดพอดี ชายหนุ่มเงยหน้ามองวงล้อขนาดใหญ่ริมฝั่งแม่น้ำเทมส์ที่ไร้สีสันยามกลางวันด้วยแววตาหดหู่ เรือเลียบริมน้ำใกล้สวนสาธารณะจูบิลีและลอนดอนอายใกล้เข้ามาในครรลองสายตา ใกล้มากจนความทรงจำแสนหวานแล่นผ่านมาในห้วงคิดคำนึงอีกครั้ง

ลอนดอนอาย... ดวงตาของลอนดอน เมืองแห่งฝน ผู้คนเหงา และเรื่องราวความรักที่มีความทรงจำของเขากับหญิงสาวซึ่งครั้งหนึ่งเป็นคนที่รักสุดหัวใจแต่ตอนนี้หล่อนจากไปนานแสนนานแล้ว...

++++++++++++++++++++++++++++++++++

เคยลงจบไปนานแล้วค่ะ

เอามารีไรต์ใหม่อีกรอบ

ขอฝากติดตามด้วยนะคะ ^^