เมื่อคืนนี้เธอรีบเร่งปั่นบทความเพื่ออัพเดทบล็อกให้ทันเดทไลน์ตนเองซะจนดึก วันนี้จึงได้ตื่นสายกว่าที่ตั้งใจไปสักเล็กน้อย แล้ว..ก็เพราะปกติแล้วเพลงเพลินนั้นติดนิสัยไม่ชอบใส่ชุดชั้นในนอนเพราะร้อนและอึดอัด .. เช้านี้พอตื่นขึ้นมา เปิดประตูห้องเพื่อจะเดินผ่านห้องครัวเข้าไปหานมมาดื่ม กำลังหลับหูหลับตาอ้าปากหาวหวอดๆ งัวเงียลืมตาขึ้นมามองผ่านหน้าต่างครัวไปก็เจอว่า ...

อ๊ะ! .. นั่นคุณลุงอลันนี่น่า!! …

แล้วเขามุดรั้วบ้านเธอเข้ามาทำอะไรแต่เช้าเชียว?

ส่วนเขาเองก็คงไม่ทันคิดแน่ๆ ล่ะว่า..จะมาเห็นเธอในสภาพนี้ ที่พอเขาเห็นเพลงเพลินโผล่ออกมาในสภาพนี้

ก็อย่างที่บอก .. ใบหน้าเขาก็เหมือนจะมีรอยแดงๆ ให้เห็น

โอ้ย… ส่วนเธอน่ะเหรอ...ทำไมต้องสงสัย!!

เอาเป็นว่า … ถ้าเธอสามารถแหวกว่ายแผ่นดินหนีไปได้อย่างการว่ายน้ำละก็...

แต่เนื่องจากเธอว่ายแผ่นดินไม่เป็น เลยไม่รู้จะทำอย่างไรจึงถามเขาแก้เขินว่า

"ไม่ทราบว่าจะมองอีกนานไหมคะ? "

โหยยยย...ถึงแม้ว่าหน้าเขาจะแดง แต่สายตาเขามันก็ .. เอ่ออออ … แปลกๆ

... และท้ายที่สุดก็ ...

｡.:*･❀ ขอรับประกันความแซบส์..เช่นเคยค่ะ ❀.｡.*･

----------------------------------