เงารัก พันธนาการลวง

“ที่รัก”

เสียงทุ้มดังขึ้นบางเบา ท่ามกลางความเงียบกริบของบรรยากาศในช่วงดึก ขณะที่สองมือแกร่งดึงรั้งร่างบางเข้าหาตัว ก่อนจะซุกใบหน้าเข้าหาความหอมกรุ่นที่ชวนหลงใหล

เสียงลมหายใจดังขึ้นฟืดฟาด มือหนาลูบไล้ตามส่วนเว้าโค้งของเรือนกายภายใต้ชุดนอนที่เรียบลื่น ความบางเบาของซาตินเนื้อบางนั้นก่อให้เกิดความเพลิดเพลินเกินห้ามใจ กระทั่งสายเดี่ยวเส้นเล็กถูกเกี่ยวออกจากหัวไหล่มน ยามที่จมูกโด่งโด่งไล้เล็มอย่างแนบชิด

หญิงสาวห่อไหล่เข้าหากันด้วยความสยิว เมื่อถูกเล้าโลมในระยะประชิด

“อื้อ”

เสียงหวานขัดขืนเล็กน้อย เมื่อฝ่ามือหนาค่อยๆ ลอดผ่านชายกระโปรงผ้าพลิ้วอย่างเนิบนาบ ก่อนจะพรมปลายนิ้วลงบนผิวเนื้อส่วนอ่อนไหว หญิงสาวสะดุ้งจนตัวโยน เมื่อถูกรุกล้ำอย่างไม่คาดฝัน ความฉ่ำชื้นที่ปลายนิ้วสัมผัสกลับเรียกเสียงครางฮือของที่หลับตาพริ้มได้อย่างพอใจ

“อืม”

เสียงทุ้มครางกระเส่าริมหู ขณะที่ปลายนิ้วกำลังสอดแทรกความหรรษาเข้าสู่หลืบร้อนอย่างเชื่องช้า ความสากระคายที่รุกล้ำผสานกับความซ่ายสยิวกลับทำให้สองขาเรียวหนีบแน่น เรือนกายสาวหดเกร็งยามความหวามไหวเข้าลึกสุดปลายสัมผัส แผ่นหลังบางแอ่นโค้งยามที่เขาขยับปลายนิ้วอย่างช่ำชอง กระทั่งความลื่นไหลฉ่ำเยิ้มอาบรดความซุกซนอย่างชุ่มฉ่ำ

“ยะ อย่า”

หญิงสาวกัดปากแน่น ขณะที่พยายามห้ามข้อมือหนาไว้ ทว่าแรงรุกเร้าที่ซอกคอขาวกลับหนักขึ้นเรื่อยๆ เรือนกายขาวผ่องร้อนรุ่มราวกับถูกอาบรดด้วยลาวาเหลว

แม้ปากจะร้องห้าม แต่ในใจกลับลิงโลด ยามถูกเขาแตะเนื้อต้องตัวด้วยความเสน่หา กลิ่นไอแห่งความสุขปกคลุมไปทั่ว คลับคล้ายกับล่องลอยในวิมานฝันที่น่าเชื่อว่ามันจะมีจริง

“อื้อ! คุณหมอ...”

เสียงหวานแหบโหย เมื่อความรู้สึกสวาทบาดลึกไปทุกอณู คล้ายกับหลุดเข้าไปในวิมานโลกีย์ที่ไร้ทางออก ทุกอย่างล่องลอยเหมือนความฝัน ทว่าความอึดอัดกลับเบียดแน่นในกายสาวอย่างลึกล้ำ

“หอม”

เขากระซิบเสียงหวานหู ก่อนจะขยับกายเข้าแนบชิดอย่างสนิทสนม พลางกระซิบเรียกชื่อคนที่อยู่ในซอกลึกของหัวใจ “พรีม”

ทว่าชื่อนี้กลับทำให้คนถูกกอดต้องน้ำตาซึม ทุกครั้งที่เขาละเมอ ชื่อใครบางคนกลับหลุดรอดออกได้อย่างง่ายดาย ราวกับฝังลึกถึงแก่นแท้ของจิตใจ

เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน เธอชะงักนิ่ง ทว่าจิตใต้สำนึกกลับสั่งให้ค่อยๆ เงี่ยหูฟังเสียงละเมอเพ้อพกนั่นอย่างตั้งอกตั้งใจ

“พรีม...”

อีกครั้งที่เสียงเข้มครางหวิว ทว่ากลับเด่นชัดในใจคนฟังจนแสลงหู!

และแน่นอนว่าเขาเรียกใคร ที่ไม่ใช่เธอ!

อีกแล้ว...

เมื่อทนไม่ไหว รมิดาขืนตัวออกจากวงแขนแกร่ง แล้วเดินตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะขังตัวเองไว้แล้วแอบร้องไห้เงียบ เหมือนทุกคืนที่ผ่านมา

ทว่าเสียงสะอื้นที่แทบไม่ได้ยินนั้น กลับดังกึกก้องในใจของใครบางคนตลอดเวลา...

......................................