Facebook
Line
x
“อา....”
“อือ...อย่าค่ะ....อ่าส์”
มือหน้าบีบเคล้นทรวงอกอวบ จมูกโด่งซุกไซร้ตามลำคอระหง ก่อนจะไล้ลงมาคลุกเคล้าที่หัวไหล่เปล่าเปลือย ปากบางพยายามร้องห้าม ยามที่เรือนกายหนาเริ่มถาโถมเข้าหา แต่เสียงห้ามของเธอกลับกลายเป็นเสียงครางกระเส่าเข้ามาแทนที่
“อือ...” เสียงหวานครวญคราง กายสาวร้อนรุ่มมากยิ่งขึ้น รู้สึกได้ถึงความอุ่นของน้ำหวานที่ไหลย้อยออกมาไม่สายขาด เมื่อเขาเริ่มบดเบียด และเสียดสีท่อนล่างเข้ากับเนินดอกรักของเธอ
“ฮื้อ”
ร่างหนาพ่นลมหายใจผ่านจมูกโด่งออกมาแรงๆ คล้ายกับพยายามข่มกลั้นอารมณ์ปรารถนาที่จวนเจียนปะทุ แต่ทว่าเบื้องล่างกลับไม่เป็นใจ!
จนในที่สุด...มือหนาผละจากอกอวบต่ำลงล่าง นิ้วเรียวเหมือนลำเทียนของเขาทั้งกด บดเน้น ลงบนจุดกระสันเสียวผ่านชุดวิวาห์สีขาวบริสุทธิ์ จนเธอครางระงม!
มือหนาขยี้...และขยี้กระตุ้นให้อารมณ์สาวทะยานขึ้นสูงสุด จนสะโพกงอนงามลอยไม่ติดผนัง ร่างบางต้องส่ายเอวเบียดสู้นิ้วมือเขา ทำให้แข้งขาเรียวไร้เรี่ยวแรงจนแทบทรงกายไม่อยู่หากเขาไม่เกี่ยวเอวกิ่วไว้
ร่างอรชรในชุดวิวาห์เปลือยไหล่สีขาวสะอาดตา เผลอแยกเรียวออกกว้าง สองแขนเรียวยกขึ้นคล้องรัดรอบคอเขา...ใบหน้าทั้งสองยังไม่ว่างเว้นจากการนัวเนีย!
“อือ อ่าส์”
“อือ”
เมื่อมาสุดทางของความอดทน...มือหนาเอื้อมมารูดซิปกางเกงแสล็คเนื้อดี เพื่อปลดปล่อยกายแกร่งให้ดีดออกมา แล้วจับรูดตัวตนชักขึ้นลงสองสามทีเพื่อให้มันเเข็งขึงเต็มที่ ก่อนจะสวมครอบเครื่องป้องกันลงไป
มืออีกข้างละจากเต้างามมาจับขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นให้เกี่ยวกระหวัดรัดเอวสอบ แล้วดึงกระโปรงวิวาห์ที่ยาวระพื้นขึ้นไปกองที่สะโพกผาย นิ้วยาวพยายามเกี่ยวขอบแพลนตี้ลายลูกไม้เบี่ยงออกไปด้านข้าง ร่างสูงมือจับแก่นกายแกร่งให้จดจ่อที่ปากทางรักแล้วจับมันลากไล้ให้คุ้นชิน....ก่อนจะดันเข้าสุดแรง!!
“อ๊ะ...เบาๆ ค่ะ” ร่างบางหน้าเหยเก เพราะไม่คุ้นชินและห่างหายเรื่องแบบนี้มานาน
“อย่าเกร็งสิ!” ชายหนุ่มเอ็ดเสียงเข้ม กรามแกร่งบดเข้าหากันแน่น เพราะเธอทั้งบีบรัด ทั้งขมิบตอด...จนเขาแทบปริแตก สะโพกแน่นค่อยถอดถอนออกมา ก่อนจะสาวสะโพกสอบกระกระแทกกระทั้นเข้าออกบางเบาแล้วค่อยๆ เพิ่มความเร็วจนร่างบางสั่นคลอน
“เราต้องทำเวลา เดี๋ยวแขกก็จะมาละ...ฉันจะทำเร็วๆ นะ อ๊ะ!...”
เสียงเข้มกระซิบเบาๆ ที่ริมใบหู ก่อนที่สะโพกแกร่งกระแทกสุดแรงชายอย่างไม่สนจังหวะจะโคน
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
“อ๊ะๆ...อืออ อ๊ะ อ่าส์”
เสียงหวานครางระงม ใบหน้างามซุกซบลงที่ซอกคอแกร่ง เหงื่อกาฬเม็ดโตผุดพรายเต็มดวงหน้าหวาน
“ซี๊ด....อ่าห์” ชายหนุ่มกัดฟันเร่งจังหวะรักเพื่อส่งตัวเองขึ้นสวรรค์ เพียงครู่เดียวทั้งเขาและเธอเดินทางมาสุดปลายทาง เมื่อสะโพกหนากดกระแทกความเสียวซ่านครั้งสุดท้ายจบลง ร่างทั้งสองก็กระตุกเกร็งใส่กันอย่างสุขสม...
หลังจากเสร็จสิ้นกิจกาม ชายหนุ่มถอดถอนตัวตนก่อนจะสะบัดร่างบางลงพื้นอย่างไม่ใยดี แล้วโยนเครื่องป้องกันที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นลงตรงหน้าเธอ
“เสร็จแล้วก็รีบลุกขึ้นสิ”
เสียงเข้มร้องบอกอย่างไม่ไยดี ก่อนจะจัดเก็บตัวตนให้เข้าที่เข้าทาง
“คุณทำอย่างนี้ทำไม?”
น้ำเสียงอ่อนหวานที่เจือไปด้วยความเศร้าเอ่ยถาม พลางแหงนเงยใบหน้าหวานมองเขาด้วยความอดสู ขณะกำลังก้มเก็บแพนตี้ตัวน้อยที่ขาดวิ่นเพราะฝีมือเขา
“ก็ทดลองใช้ไง...อยากรู้ว่าเธอจะเด็ดเท่าพี่สาวเธอหรือเปล่า”
“คนเลว...”
“ก็ไม่เท่าพี่สาวเธอหรอก! จะแต่งกับฉันอยู่แล้วเชียว แต่ดัน‘คัน’ขึ้นมาซะก่อน เลยหนีตามชู้ไปเฉยเลย แต่ก็นะ...พี่สาวเธอมันแย่ ทำตัวเหมือนเด็กเล่นขายของ ทั้งที่อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ”
ร่างสูงเย้ยหยันอยู่ในที ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ ด้วยความระอา เมื่อกล่าวถึงคนผู้หญิงหน้าเงินอีกคน ซึ้งเป็นคู่หมั้นคู่หมายที่เขาเพิ่งรู้ว่ามี ก่อนถึงวันแต่งไม่ถึงเดือน แต่เขาไม่แยแสเท่าใดนัก เพราะเขาไม่เต็มใจ!
“ทำอะไรไม่เห็นหัวกันบ้างเลย ไม่เห็นแก่ฉันควรเห็นแก่ครอบครัวฉันบ้าง” น้ำเสียงเขาฟังดูตัดพ้อแต่แววตายังคงความเย็นยะเยือก จนหญิงสาวเย็น
วาบไปจนถึงไขสันหลัง
“คุณโยคะ ฉันต้องขอโทษแทนพี่แพ...”
“ไม่ต้อง! ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจสักนิด เพราะฉันไม่เคยอยากแต่งตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” ว่าพลางสาวเท้าเข้ามาหาก่อนจะนั่งยองๆ ตรงหน้าร่างบาง
“แต่ฉันเซ็งที่สุด ก็คือการที่เธอกลับเข้ามาในชีวิตฉันอีก ทำไมต้องเป็นเธอว่ะ..ทำไม!” ร่างบางถูกมือหนากระชากเข้าหาจนปะทะอกแกร่ง มือบางพลางดันอกเขาไว้ ใบหน้ารีบเบือนหนีด้วยความกลัว
“อื้อ...จะ เจ็บ ฮึกๆ ปล่อย”
แขนเรียวพยามสะบัดออกจากการเกาะกุม ใบหน้าหวานเริ่มสะอื้นไห้ เธอไม่คุ้นชินกับกริยาแบบนี้สักนิด แต่ก่อนเขาสุภาพกว่านี้ แต่ทำไมวันนี้เขาเปลี่ยนไป!
“นี่...รู้มั้ย ให้ฉันแต่งกับหมูหมายังดีกว่าผู้หญิงหลอกลวงอย่างเธอ!”
ปึก!
“โอ๊ย!” แรงสะบัดจากร่างหนา ถึงแม้จะไม่แรงมากนัก แต่ก็แรงพอที่จะทำให้เธอเจ็บร้าวไปทั้งสะโพกมนได้ ใบหน้าหวานแดงก่ำ ร่างอรชรเริ่มสั่นเทิ้ม จนเผลอสะอื้นไห้ ขณะที่สองมือพยายามปกเรือนกายให้หลุดพ้นจากสายตาที่พร้อมจะเผาเธอให้มอดไหม้เป็นจุล!
“อย่ามาสำออย ฉันบอกไว้เลยว่าน้ำตาของเธอไม่มีผลต่อหัวใจของฉัน ต่อให้เธอร้องจนไห้จะขาดใจ แล้วตายตรงหน้าฉัน ฉันก็ไม่วันสงสารเธอ...เพราะเธอ! พรากเอาทุกๆ ความรู้สึกจากใจฉันไปตั้งแต่วันนั้น!”
“ฮือ ฮึกๆ”
“เพราะฉะนั้น เธอหมดสิทธิ์ในชีวิตฉันทุกอย่าง!”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
‘พี่โยครับ...คุณแม่ให้มาตาม ใกล้ได้เวลาแล้วนะพี่’ เสียงตะโกนเรียกจาก วายุ ซึ่งน้องชายของเขามาจากหลังประตูบานหนา
“เออ! แปปนึง” เสียงเข้มตอบกลับไป ก่อนจะหันมาหาร่างบางอีกครั้ง
“หยุดสำออย...แล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย ฉันจะลงไปก่อน อย่า ช้า นะ”
ร่างสูงสั่งพลางขยับโบว์หูกระต่ายของชุดทักษิโดให้เข้าที่ ก่อนที่เขาจะเช็ดเหงื่อบริเวณขมับเล็กน้อย แล้วสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง พลางขยับขาก้าวเท้าออกจากห้อง แต่ทว่า...
“อ้อ...ผมเผ้าทำใหม่ซะ เติมหน้าทาปากให้เหมือนเดิม อย่าลืมกลบรอยที่หน้าอกด้วยล่ะ” ร่างสูงเตือนโดยไม่หันมามอง ทำเพียงแค่นยิ้มมุมปากแล้วเดินจากไปด้วยความสะใจ!
แอด....ปึ้ง!
“ทำไมช้าจังพี่” ผู้เป็นน้องถามขึ้น หลังจากเห็นว่าพี่ชายเข้ามาแต่งตัวนานเกินไป
“ก็...กูแต่งตัวอยู่” ร่างสูงเอ่ยบอกน้องชาย ขณะใช้สองมือจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง สองขาพลางก้าวเดินนำไปอย่างเร่งรีบ
“พี่โย” วายุเอ่ยเรียกพี่ชายเบาๆ ตามหลัง
“...”
“พี่โย...แวะห้องน้ำก่อนดิ”
“อะไรของมึงว่ะ ไอ้ยุ!” ร่างสูงในชุดทักษิโด้หันมาถามน้องชายด้วยความหงุดหงิด เมื่อยกข้อมือดูนาฬิกาก็พบว่า จวนจะใกล้ถึงเวลาเข้างานเต็มทีแล้ว
“เข้าห้องน้ำกันก่อน”
“ทำไมว่ะ?” ร่างสูงชักสีหน้าเล็กน้อย สองมือเท้าเอวด้วยความหงุดหงิด
“ปากเลอะลิปสติกอ่ะพี่” น้องชายบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินจากไปอย่างรวดเร็ว แต่ร่างสูงกลับหน้าเสีย มือหนารีบเช็ดปากทันที ก่อนจะพบลิปติกสีกุหลาบติดออกมาด้วย
“เวร!”
.................................................
นิายรีอัพนะคะ NC จัดหนักจัดเต็มแน่นอนค่ะ
เคยอัพมาก่อนที่เว็บนี้ เพียงเเต่ว่าอัพได้นิดหน่อยเว็บก็ปรับปรุง 5555
ใครอ่านค้างไว้อย่าลืมมาติดตามต่อน้า
