“ผมคงปล่อยคุณไปไม่ได้หากคุณต้องตกอยู่ในสภาวะอันตราย”

เกลียวไหมซาบซึ้งในความห่วงใย แต่เธอรับมันไว้ไม่ได้

“แต่คุณไม่จำเป็นต้องมาห่วงใยฉัน และถ้าคุณยังยุ่งกับฉันคุณก็อาจจะเดือดร้อน” เธอแย้งพยายามให้เหตุผล เธอรู้ว่าเขารวย แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่านิคมจะหวาดกลัว และเธอคงทนไม่ได้หากเขาจะได้รับอันตรายเพราะปกป้องดูแลเธอ

เขาหันมายิ้ม ยิ้มที่ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงดวงตะวัน แต่แล้วดวงตะวันดวงนั้นก็หายวับไปกับตาเมื่อเขากล่าวถึงเหตุผลของเขาบ้าง

“จำเป็นสิ เพราะผมกลัวว่าคุณอาจจะกำลังตั้งท้องลูกผมอยู่ คืนนั้นเราไม่ได้ป้องกัน”

ใบหน้าของเกลียวไหมเผือดทันที เส้นเลือดของเธอทุกเส้นคล้ายกับถูกน้ำแข็งเกาะ ร่างของเธอเย็นไปตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า เธอยกมือขึ้นมาจับหน้าท้องของตัวเองโดยอัตโนมัติ สิ่งที่เขาพูดไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้