“ฉันจะมาหาเธอทุกวัน”
“คิดว่าฉันเป็นเด็กสี่ขวบหรือไงถึงได้มาแต่งเรื่องหลอก ระยะทางจากกรุงเทพฯ มากาญจน์เป็นร้อยกว่ากิโล...”
“ฉันอยู่ที่ไทรโยค” เขาดักขึ้น โหย่งตัวเอาจานไปเก็บ จากนั้นก็ใช้มือที่เปียกหมุนตัวเธอให้หันมาเผชิญหน้ากัน “ฉันมาเปิดรีสอร์ตและทำสถานที่ท่องเที่ยวใหม่ขึ้นที่นั่น ขับรถแค่วันละชั่วโมง สบายๆ อยู่แล้ว”
รฐาเก็บรอยยิ้มไว้จนมิด สีหน้าราบเรียบเมื่อได้รู้ความจริง “ใครให้มาไม่ทราบ”
“มาเองนักเลงพอ”
“หน้าด้านเหลือเกินนะ”
“ด้านได้อายอด ฉันไม่อยากอด ฉันอยากกินเธอ”