“สาอิ่มยังจ๊ะ”
“อิ่มแล้วค่ะ พี่สมหวังจะขึ้นห้องแล้วเหรอคะ” เธอถามนัยน์ตาสวยใสซื่อมองสามีเห็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์พิกล
“เราไปทางโน้นกันเถอะ” สมหวังจูงมือสาวิตรีเดินออกมาจากงานพาเดินไปทางสวนที่ประดับไฟตามต้นไม้ไม่ให้มืดมิด
“ว้าย! พี่สมหวังทำอะไรน่ะ” สาวิตรีตกใจยกมือปิดปากตัวเอง ก็สมหวังสลัด
บ๊อกเซอร์ออกจากตัวหน้าตาเฉย
“ช่วยพี่หน่อยซิสาจ๋า” สมหวังไม่สนสายตาภรรยาคนสวยที่จ้องเขม็งเจ้าลูกชายที่ผงกหัวหงึกๆ ตรงกลางหว่างขา