“คุณโซ คุณโซคะ กาแฟที่สั่งได้แล้วค่ะ” เสียงหวานตะโกนบอก ยืนมองร่างกำยำที่จ้วงน้ำอย่างไม่ยอมหยุดพัก
เรติญายืนฉีกยิ้มหวานรอนายแบบสุดหล่อที่ว่ายน้ำใกล้มาถึงขอบฝั่งที่เธอยืนอยู่ กระทั่งซินกิเกาะขอบสระ ถอดแว่นตาว่ายน้ำออก เงยหน้าขึ้นสบตาเรติญาที่รอดูหน้านายแบบคนดังที่มาสวมบทซินกิในนิยายของเธอ ครั้นเมื่อได้ประจักษ์ เรติญาตกใจนิ่งงันชั่วขณะ ก่อนจะหาเสียงตัวเองเจอ โพล่งออกมาคล้ายคนละเมอ
“ซินกิ!!”
นายแบบสุดหล่อขึ้นจากสระมายืนประจันหน้าหญิงสาว นัยน์ตาสีน้ำตาลไหม้ส่อแววไม่เป็นมิตรยามจับจ้องเรติญาจนเธอสังเกตได้ แต่คิดว่าตาฝาด ซินกิหมุนตัว รอยยิ้มร้ายกระตุกวูบ เขายกแก้วกาแฟขึ้นจิบอย่างถือตัว ไม่ทักทายเรติญาที่มีรอยยิ้มเกลื่อนหน้าและแววตาคู่สวย เธอตื่นเต้นระคนดีใจที่ได้พบชายคนรักที่เฝ้าถวิลหาทุกชั่วยาม ยังไม่ทันหญิงสาวจะพูดอะไร ร่างเพรียวบางถูกร่างหนาเดินชนอย่างจัง จนเรติญาที่ไม่ทันระวังตัวเสียหลักร่วงลงไปในสระว่ายน้ำ
ตู้ม!! เสียงน้ำในสระแตกกระจายเมื่อร่างของเรติญากระทบผิวน้ำอย่างจัง
“ว้ายยย!!” ร้องอย่างตกใจ ตะเกียกตะกายจับขอบสระไว้ได้ หอบหายใจเหนื่อย มือยกขึ้นเสยผมที่ปกปิดใบหน้าแดงก่ำ กลืนน้ำเข้าไปหลายอึก ก่อนเงยหน้ามองซินกิที่มองเธอนิ่งไม่สะทกสะท้าน นัยน์ตาสีน้ำตาลไหม้เต็มไปด้วยแววเยาะหยัน
ซินกิพุ่งหลาวลงน้ำด้วยท่วงท่าสง่างาม ครั้นโผล่พ้นน้ำก็ตรงเข้ากอดรัดเรติญา อารามตกใจ ดิ้นขัดขืนให้หลุดจากอ้อมกอดที่เคยอบอุ่นสำหรับเธอ ทว่าตอนนี้กลับเย็นเฉียบราวน้ำแข็งขั้วโลก
“ซินกิ! ปล่อย รูทเบียร์หายใจไม่ออก ทำไมทำกับรูทเบียร์แบบนี้คะ”
“นี่ยังน้อยไปสำหรับผู้หญิงที่กล้าขายความจริงใจของผมแลกเงิน”
ซินกิตวาดกร้าว นัยน์ตาสีน้ำตาลไหม้ดุดันด้วยเพลิงโทสะ จ้องเรติญาอย่างกับเกลียดมาเป็นชาติ