ขุนพล ชีวิตเรียบ ๆ ง่าย ๆ เป็นอันต้องชุลมุนวุ่นวาย แม้จะดวงดีแต่ดูเหมือนกรรมยังคงตามย้ำตามตื้อ งานนี้จึงต้องหาทางสะเดาะเคราะห์ให้ถูกวิธี



สวย เธอแค่ต้องการมาพักใจ แต่เพราะแม่แสนงกหญิงสาวจึงต้องกลายเป็นของแถมที่ดินซื้อขายโดยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้



“ทำไมต้องเป็นฉัน?” แค่โดนเขาปล้นจูบก็เจ็บใจจนอยากจะเอาปืนมาจ่อหัวแล้วยิงทิ้งไปเสีย แต่นี่เขาเล่นมัดมือชกแถมมารดาของหล่อนก็เห็นดีเห็นงามตามไปด้วย อ้างว่าได้ผัวรวยสบายไปทั้งชาติ เงินมันซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ ให้ตายสิ

“ไม่ให้เอาคุณแล้วจะให้ผมไปเอาแม่คุณเหรอ”

“ไอ้ทุเรศ ปากนายเนี่ยนะ”

“ครับนี่แหละปากผมละ คุณลิ้มรสมาแล้วนี่หอมหวานหรือเปล่า”

“หยุดนะ!” รวิสาหน้าแดงทั้งเขินทั้งแค้น เจ็บใจเขามากเป็นเท่าตัว และความรู้สึกแย่ๆ ก็ตามมาเมื่อคิดถึงว่าในวันนั้นหล่อนดันจูบตอบเขาอีกด้วย ชายหนุ่มถอนหายใจเพื่อระบายความกลัดกลุ้มของตัวเองออกไปบ้างก่อนจะพูดจาเป็นการเป็นงานมากขึ้น

“ไม่เอาน่ะสวย ผมก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ซะทีเดียว ตอนนี้ยิ่งรัศมีจับ สาวๆ ต่างจะเข้าคิวมาขอเป็นแฟนอยู่แล้ว อย่างคุณน่ะถือว่าผมเลือกเป็นช้อยซ์แรกเลยนะ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย”

“นี่ขุน เลิกเล่นได้แล้ว”

“ไม่ได้เล่นเลยทูนหัว ผมเอาจริง อยู่ๆ กันไปเดี๋ยวเราก็รักกันเองนั่นแหละน่ะ ผมรับรองว่าจะทำให้คุณรักจนโงหัวไม่ขึ้น” เขาขยิบตาส่งมาให้ด้วย

“รักกันเองกับผีอะไรเล่า!”

คนที่ยิ้มหน้าระรื่นถึงกับหุบยิ้ม

“เอ้า...แล้วสวยจะไปรักกับผีทำไมล่ะครับ รักกับผัวเอ้ย...รักกับผมนี่แหละ”