“ห้ามค่ะ กินมาทั้งคืนแล้ว” หล่อนคัดค้านพร้อมจับเอาผ้าห่มมาปิดปากตัวเองไว้เมื่อเห็นใบหน้าของเขาเคลื่อนลงมาหา ชายหนุ่มย่นคิ้วเข้าหากัน “มีหวงด้วย” แล้วยื่นมือมาบีบบี้จมูกแหลมเล็กอย่างมันเขี้ยว ก่อนจะก้มหน้ามาจูบยังหน้าผากแทน จากนั้นก็เหวี่ยงเอาผ้าห่มออกจากตัว

โอ...พระเจ้า!! เขายังเปลือยทั้งตัวอยู่เลย หล่อนอดมองตามสะโพกแน่นหนัดนั้นไม่ได้ ในยามที่เขาเดิน แก้มก้นที่หล่อนลูบไล้มาทั้งคืนมันกระเพื่อมขึ้นลงน่าหลงใหล ธัญพิมลหน้าแดงก่ำเมื่อนึกถึงบทรักที่เร่าร้อนจากสะโพกสีขาวจั๋วตัดกับผิวเนื้อช่วงอื่น จำได้ว่าตอนที่เขาหยัดกายเข้ามาสุดตัวเนื้อแนบเนื้อชิดมิดติดกัน ร่างกายของหล่อนแทบจะขาดออกเป็นเสี่ยงๆ พานน้ำตาจะไหลกับความเจ็บแปล็บที่มั่นใจแล้วว่าพรหมจรรย์ที่หวงแหนไว้ในวันแต่งงานตามที่ตนเคยปฏิญาณไว้มันได้ขาดผึ่งแล้ว พร้อมกับเสียงครางต่ำของเขาที่มองหล่อนอย่างขอโทษขอโพย

และตอนนี้ธัญพิมลยังสังเกตเห็นรอยเล็บที่หล่อนจิกลงไปสุดแรงแถมยังขูดครูดเป็นทางยาว ซึ่งยังมองเห็นเป็นรอยแดงๆ อยู่เลย อดคิดไม่ได้อีกว่าเขาคงแสบร้อนเอาการแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้ปริปากพูดหรือตำหนิอะไร ธัญพิมลไม่คิดว่าตัวเองจะร้อนแรงได้ขนาดนั้น หล่อนไม่รู้ตัวเลย

“ผมเดาเอาว่าคุณคงจะชอบมองตูดผมนะ”

หล่อนตื่นจากภวังค์ทันที เมื่อถูกทักขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ชายหนุ่มหัวเราะหึในลำคอ หากแต่ก็ยืนยั่วน้ำลายหล่อนอยู่อย่างนั้น จับเอาเสื้อเชิ้ตสีขาวผ้าบางๆ ของตัวเองส่งมาให้กับหล่อน หล่อนรู้ทันทีว่าต้องสวมมัน “บางจังค่ะ”

“แล้วจะใส่หนาทำไมล่ะครับ อยู่กับผมใส่บางๆ วับๆ แวมๆ เข้าไว้ ผมอุตส่าห์ปล่อยช่วงล่างให้คุณมองให้คุณอ่านกินจนพอใจอยู่นี่ไง...อย่าโกงกันสิ” เขายกนิ้วชี้ขึ้นเป็นการปรามหล่อนไว้ล่วงหน้า