“ว้าย! ทะ...ท่านประธาน” “มีอะไร” เจ้าของตักกว้างกดใบหน้าซุกไซ้ซอกคอหอมละมุน กดปากหยักจูบเบาๆ แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้ร่างเล็กสั่นสะท้าน “ท่านประธาน!” “จะเปลี่ยนใจหรือไง แต่ลืมไปแล้วหรือไงว่าถ้าปฏิเสธ จะมีคนเดือดร้อน” น้ำเสียงของเขาดุดัน ก่อนจะถอยใบหน้าออกมาจากซอกคอหอมละมุน “ปละ...เปล่าค่ะ” เสียงหวานสั่นรีบปฏิเสธ ทว่าเธอมีเหตุผลที่เขา แต่เธอไม่รู้จะเริ่มต้นพูดอย่างไร “แล้วเรียกผมทำไม” “คือ...ตอน...ตอนนี้ฉันกำลังมีเรื่องเดือดร้อนค่ะ” “แล้ว” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พลางยกมือลูบไล้ต้นแขนเรียวเล่น ตาคมมองลึกเข้าไปในดวงตากลมสวยที่เต็มไปด้วยความกังวล “ฉัน...” **งานหมดสัญญานะคะ ชื่อเดิมเพลิงสวาทนางบำเรอ และเป็นภาคต่อเล่ห์สวาทล่ามหัวใจ แต่อ่านแยกได้ค่ะ**

หนังสือ 3 ธรรมเนียม 6 เป็นแต่เพียงเรื่องเหลวไหล เมื่อวสันต์แรกกลับนำพาความเหี่ยวเฉามาสู่หัวใจของแม่ทัพไร้พ่ายเช่นเฉินเฟิ่ง ซ้ำร้ายยังต้องได้เด็กหนุ่มเลี้ยงวัวมาเป็นศิษย์น้องในสำนักที่มีเพียงชายล้วนตามก่อกวน ทว่าเพียงได้ชิดใกล้ กลับรู้สึกถึงกลิ่นไอของดอกท้อที่กำลังเบ่งบานผิดฤดู

“อยากไปจากผมใจจะขาดเลยหรือไง” “ก็คุณพูดเองว่ากลัวถูกฉันสวมเขา งั้นคุณยกเลิกสัญญา แล้วก็ปล่อยฉันไปตามทางของฉันสิ” ตรัยยิ้มเล็กน้อย “ยิ้มบ้าอะไรของคุณ” “สงสัยคุณอยากไปจากผมมากๆ แน่ ถามจริงเถอะ เกือบปีที่เรามีอะไรกัน คุณไม่เคยรู้สึกผูกพันอะไรกับผมเลยหรือไง” “ฉะ...ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรกับคุณ” ว่านรักตอบแบบอึกอัก ซ้ำยังไม่ยอมสบตากับคนตัวโต “ผิดกับผมนะ ที่นับวันยิ่งหลงคุณ”

ผู้ชายคนนี้สารเลว เธอรู้สึกขยะแขยงตนเองที่เคยทอดกายให้เขาเชยชม…แม้จะเป็นเพราะฤทธิ์ยาก็ตาม “มันเป็นของผมตั้งแต่ต้น คุณอย่าอยากได้ของคนอื่นเลย” เสียงเหมือนมาอยู่ใกล้ๆ ใบหยกตะลึงแหงนมอง “คุณ คนใจร้าย คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” “ตามคุณมาไง มากับผม มาคุยให้รู้เรื่อง” หมดแรงจนโดนลากไปห้องข้างๆ ใบหยกมองเขาอย่างรังเกียจ “มีอะไรจะพูด คุณได้ทุกอย่างไปหมดแล้วและคุณก็ไม่คิดว่าตนเองผิด” เธอยืนจ้องหน้าเขา แม้อ่อนล้าแต่เธอจะไม่ล้มง่ายๆ “เอาเป็นว่าผมจะช่วยเรื่องเงินที่คุณจะซื้อบ้าน” เขาหยิบเช็กมาเซ็น ใบหยกยืนมองด้วยความอึ้ง “อย่ามาทำดี เช็กเด้งใช่ไหม คุณต้องการอะไรบอกมา ตอนนี้ฉันไม่เชื่ออะไรคุณทั้งนั้น ไม่เชื่อ” “ไม่เอาค่าที่ดินที่ไม่สมควรจะได้ก็เอาค่าตัวไป เอาไป อย่ามาดื้อ” ภุมรัตน์คำราม เบื่อที่เห็นน้ำตาของเธอ ก่อนจะไป อย่างน้อย ขอทำอะไรบ้าง “คนสารเลว” ใบหยกตรงเข้าทุบตีอกกว้าง ดึงทึ้งเส้นผมที่ยุ่งเหยิงต่างจากเมื่อกลางวัน แต่โดนยึดข้อมือแน่น “ผมไม่ใช่คู่ซ้อมคุณ เก็บมือไว้ แต่ถ้าไม่เก็บ ผมจะพาคุณไปซ้อมหาเหงื่อบนเตียง”

“อ้างจะสาบานตอนมีลูกในท้อง เธอนี่ฉลาดเหลือเกิน เพราะรู้ว่าฉันไม่ให้เธอพูดแน่ๆ อย่างน้อยลูกฉันต้องลืมตาดูโลก จากนั้นเธอจะตายเพราะคำสาบานค่อยว่าอีกที”

“อ้างจะสาบานตอนมีลูกในท้อง เธอนี่ฉลาดเหลือเกิน เพราะรู้ว่าฉันไม่ให้เธอพูดแน่ๆ อย่างน้อยลูกฉันต้องลืมตาดูโลก จากนั้นเธอจะตายเพราะคำสาบานค่อยว่าอีกที”

“เหอะ นอกจากจะเข้าใจเราผิดคิดว่าเรามีคนรักแล้ว ยังมาหาว่าเราทำดีเอาหน้าอีกด้วย คอยดูนะอีตาผู้กองปราบบ้า ฉันจะทำให้นายหลงรักฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเลยคอยดู!” ………. ‘ผู้กองปราบ’ นายทหารหนุ่มแห่งหน่วยปราบปรามพิเศษได้ปฏิบัติภารกิจสืบหาตัวคนร้ายเกี่ยวกับคดีค้าไม้เถื่อนอย่างลับ ๆ จึงได้พบกับ ‘สามินี’ ครูสาวที่หวังมาใช้ชีวิตเรียบง่ายในชนบท แล้วก็มีเหตุให้เขาและเธอได้อยู่ด้วยกันระหว่างที่เขาสืบคดี ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดีหากไม่ติดว่านิสัยของครูสาวที่ใครหลายคนบอกว่าดีน่ารักนักน่ารักหนาแล้วล่ะก็เขาคงไม่ต้องปวดหัวแบบนี้ กับคนอื่นเธอดีแสนดีแต่กับเขาเธอกลับมีท่าทางพยศยิ่งกว่าม้าศึก ภายใต้ท่าทางเชื่อฟังแต่ความจริงกลับดื้อรั้น ดื้อเงียบ และชอบต่อต้านเขาของเธอนั้น ทำให้ผู้กองอย่างเขาต้องปาดเหงื่อไม้เว้นแต่ละวัน นั่นจึงเป็นเหตุให้ผู้กองหนุ่มต้องงัดทุกกลเม็ดเพื่อมาปราบและกำราบเธอโดยเฉพาะ ทว่าเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเขาสามารถจับคนร้ายและปิดคดีได้ เรื่องก็สมควรจะจบ ทว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น เพราะคดีความจบแต่คดีหัวใจกลับไม่จบ เขาจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อกักขังเธอให้อยู่กับเขาตลอดไป แต่ผู้กองหนุ่มจะใช้วิธีแบบไหนนั้น ติดตามได้ใน ‘ผู้กองปราบกำราบรัก’ นะคะ ………. ตัวอย่าง “จุกมากเหรอครับ” “ค่ะ จุกมาก” “จุกเท่าถูกพี่กินหรือเปล่า” “พี่ปราบ!” .......... #รบกวนทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบคุณค่ะ ………. ซีรีส์ชุดเล่ห์รักผู้กอง ประกอบด้วย 1.เล่ห์รักผู้กองเพลิง 2.ผู้กองปราบกำราบรัก

“มนเหมือนเด็กขาดความอบอุ่นที่ต้องได้รับการบำบัด” “ยังไง” สายตาคมไหวเหมือนจะยิ้มได้ ทำมนสิชาหน้าร้อนผ่าว ทั้งที่นั่งอยู่ในห้องแอร์ กลับเหมือนมีเปลวแดดมาลูบแก้มให้ร้อนวูบวาบ สีหน้าและลักษณะการเอียงคอมองอย่างใคร่รู้ของหญิงสาวชวนให้หนุ่มทั้งแท่ง เลือดร้อนฉ่าใคร่ลงมือสาธิตการบำบัดเสียเดี๋ยวนี้ “อย่าทำหน้าแบบนั้น” “แบบไหน” เธอนิ่วหน้า งงจัดจริงๆ ไม่ใช่การเสแสร้งมารยา กฤษฎิ์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ กวาดสายตายิ้มได้ ลูบไล้นวลแก้มละมุนที่เริ่มซับสีเรื่อ แล้ววกกลับมาสบตาคู่งาม “แบบที่กำลังมอง สนใจ ใคร่รู้ มันทำให้ผู้ชายเกิดอารมณ์ ไม่รู้หรือ...” บ้าจริง... มนสิชาหน้าม้าน หลบตาวูบ เบี่ยงหน้าหนีจากใบหน้าคมเข้มอย่างรวดเร็ว ใจหวามไหว ทำลมหายใจติดขัด เสียงหัวเราะที่ดังจากลำคอหนาเบาๆ ยิ่งสร้างความอับอายแก่เธอ ตาคมหรี่หลุบทอดมองนวลแก้มปลั่ง เขารู้ว่าเธออายจริงๆ ไม่ใช่มารยาหญิงแบบผู้หญิงที่เคยเจอ แบบนี้แหละที่เขาสนใจ ขี้อายแต่อยากรู้ บางครั้งเข้าใจยากแต่น่า...เอาเป็นบ้า

“คุณคาดหวังอะไรกับการพบกันของเราล่ะ” พิชญธิดาช้อนตามองสบตาคม กดยิ้มมุมปากสวย ไหวไหล่นิดๆ บอกความไม่ยี่หระใดๆ ก่อนผินหน้าหันกลับไปมองภาพทิวทัศน์แสนสวยเบื้องหน้าที่ติดฝาผนัง สีเขียวสดของไร่ชาที่ปลูกเป็นแถวแบบขั้นบันได ชวนมองไม่รู้เบื่อ “เซ็กซ์ เร่าร้อนถึงใจ แค่นั้น”

ตลอดเวลาที่ผ่านมา...เขาผลักใสเธอออกจากชีวิตอย่างร้ายกาจ ไม่ติดต่อ ไม่สนใจ ราวเธอไม่เคยมีตัวตน ปล่อยให้เธอเจ็บปวด อ้างว้างและแสนเดียวดาย กระทั่งวันนี้...วันที่ร่างกายและหัวใจเข้มแข็ง เขากลับเข้ามาเอ่ยอ้างว่า เธอคือ ‘สมบัติส่วนตัว’ ********* “คุณเคยรู้ตัวเองไหมคะว่าเป็นคนที่...เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ หน้าไม่อายที่สุดในโลก” คมคายเลิกคิ้วตาเปล่งประกายพลางอมยิ้มยั่วเย้า เธอมองค้อนแล้วสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น เขาจึงไล้ปลายจมูกบนแก้มนุ่มเล่น “อีกเรื่องที่เธอควรรู้” ฝ่ามือหนาเลื่อนลูบแผ่นท้องเรียบ...แผ่วเบา กายแกร่งขยับอีกครั้ง แผ่นหลังเล็กแนบแผงอกกว้าง มัลลิกากานต์หันกลับมามอง “ฉันเป็นคนหวงของมาก” “...” “ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่าทำให้ฉันต้องรู้สึกแบบนั้น” ปากได้รูปก็เคลื่อนเข้าประกบจูบปากอิ่ม บดเบียดละเลียดลิ้มความหวานหอมที่ใจโหยหิวไม่สร่าง ********************************************** สำหรับซีรี่ส์ชุดนี้เป็นชุดพิเศษ มี 2 เรื่อง เขียนโดย 2 นักเขียน ได้แก่ 1. ฝากรักสลักร้าย (ลีโอ & อร) โดย ภรปภัช 2. แนบรักสลักใจ (คาร์ล & มะลิ) โดย ดากานดา ************************************************** สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านตัวอย่างในเว็บมาก่อน กรุณาโหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ

ลูเซียส พงศ์พิสุทธิ์มาเฟียตัวฉกาจเลือดผสมไทย-อิตาเลียน แห่งตระกูลบอร์เจีย เจ้าของดวงตาสีเทาที่แสนสะกดใจ บวกกับความหล่อเหลาที่ทำให้ต้องนิ่งงัน และร่างสูงสมาร์ตที่ทำเอาหัวใจสาวสั่นไหว ทว่าเขามีความเอาแต่ใจแสนร้ายกาจ เมื่อสิ่งใดที่เขาต้องการแล้ว ก็แปลว่าสิ่งนั้นต้องเป็นของเขาให้จงได้ ไม่เว้นแม้แต่เธอ! มาเฟียเจ้าแผนการจึงแปลงกายเป็นสุนัขจิ้งจอกไล่ล่าแมวสาวแสนพยศ จากที่คิดว่ามันเป็นแค่เกมที่เขาหวังจะให้เธอมาดับความเร่าร้อนจากร่างกายที่ต้องการครอบครองเจ้าหล่อนให้บรรเทาลงบ้าง และลูเซียสเองก็ตั้งใจที่จะเป็นผู้ควบคุมเกมนี้แท้ๆ แต่มันกลับยากเย็นเหลือเกิน เพราะความไร้เดียงสา น่ารักน่าเอ็นดู และมีเสน่ห์อย่างที่ชายผู้ไม่เชื่อมั่นในความรักอย่างเขาไม่อาจต้านทานเธอได้! มณิการ์ ไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่ตกลงรับตำแหน่งบอดี้การ์ดส่วนตัวให้กับมาเฟียหนุ่ม ชายหนุ่มที่เพียงแค่เขาส่งสายตาพราวระยับมาให้ เธอก็แทบจะหลอมละลายเสียแล้ว ยิ่งเมื่อเขาข่มขู่แกมบังคับให้รับข้อเสนอ เธอจึงต้องยอมเป็นผู้หญิงของมาเฟีย ตัดสินใจที่จะยอมเป็นของลูเซียสทั้งตัวและหัวใจ แม้รู้ดีว่าการตัดสินใจในครั้งนี้ของตัวเองอาจนำมาซึ่งความเจ็บปวดทรมานสักแค่ไหนก็ตาม “ว้าย! ปล่อยนะ นี่คุณจะทำอะไร” “พาเธอไปลงโทษยังไงล่ะ ฉันคิดว่าการลงโทษคงสนุกกว่าการไล่ออกเยอะเลย” “ไม่เอานะ ฉันไม่อยากโดนลงโทษ” หญิงสาวร้องประท้วงพร้อมดิ้นรนเพื่อจะลงจากอ้อมแขนแกร่งของคนตัวใหญ่ แต่เขากลับไม่มีท่าทีสะทกสะท้านต่อการขัดขืนของเธอแม้แต่น้อย ซ้ำร้ายขายาวๆ ของเขายังก้าวดุ่มๆ ไปทางห้องๆ หนึ่งอีกด้วย เมื่อประตูห้องนั้นเปิดออกก็ทำให้มณิการ์ต้องกระเสือกกระสนยิ่งกว่าเดิม ทั้งจิกทั้งข่วนบนแขนและอกเปลือยของเขา เนื่องจากเสื้อเชิ้ตที่ชายหนุ่มใส่อยู่นั้นถูกเขากระชากกระดุมขาดไปหมดก่อนหน้านั้นแล้ว “เปลี่ยนจากข่วนที่แขนและหน้าอกของฉันไปข่วนที่แผ่นหลังดีกว่ามั้งแมวน้อย” มาเฟียหนุ่มพูดพร้อมยิ้มร้ายกาจ ก่อนจะโยนร่างบางลงไปบนเตียงนอนของเขาจนหญิงสาวรู้สึกจุกนิดๆ แต่ลูเซียสไม่ปล่อยให้เธอได้ทันตั้งตัวใดๆ ทั้งสิ้น เขากระโจนลงมาทาบทับกักเรือนร่างอรชรเอาไว้ใต้ร่างหนาจนทำให้มณิการ์หมดทางหนี

ลูซัส บอร์เจีย มาเฟียอิตาเลียน – ไทย เจ้าของดวงตาสีเทาเข้ม ผู้ใช้ชีวิตเยี่ยงสัตว์ป่าบนวิถีของมาเฟียร้าย บาดแผลฉกรรจ์ที่พานพบ ทำให้หัวใจของลูซัสด้านชา อย่าว่าแต่สะกดคำว่ารักไม่เป็นเลย แม้แต่ความเมตตาเขาก็ยังไม่รู้จักมัน แล้ววันหนึ่งแค่เพียงได้เห็นภาพถ่ายลูกสาวของคนที่เป็นหนี้ชีวิตเขา ลูซัสถึงกับเอ่ยปากอยากได้เธอ!! โดยหารู้ไม่ว่าความรักที่เขาไม่เคยพานพบกำลังเข้ามาทักทายอย่างไม่รู้ตัว เพราะผู้หญิงที่แสนสดใสคนหนึ่ง ที่ต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของมาเฟีย “ฉันไม่เล่นเกมรอคอยกับเธออีกต่อไปแล้ว อลิส!” อริสาหอบตัวโยนอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆ เขาก็จูบเธอโดยไม่ให้ตั้งตัว จะว่าไปแล้วเขาก็ไม่เคยให้เธอได้ตั้งตัวกับเรื่องนี้สักเท่าไร เขามักจู่โจมทำให้เธอตื่นกลัวจนต่อต้าน “เกมรอคอยอะไรกันคะ” “ฉันจะมีอะไรกับเธอ อลิส ฉันจะทำให้เธอเป็นของฉัน...เดี๋ยวนี้!” อริสาหวังว่าเดี๋ยวนี้ของเขาคงไม่ได้หมายถึงที่นี่ ที่สนามหญ้าที่รายล้อมไปด้วยฝูงสุนัขสองสายพันธุ์และบอดี้การ์ดอีกร่วมร้อยชีวิต “คุณสัญญาว่าจะรอให้ฉันพร้อม” เธอทวงสัญญาเสียงสั่น โดยหวังว่าเขาจะเห็นใจ แต่แล้วเขากลับแสยะยิ้มเย็นๆ ที่มุมปาก และเปล่งรังสีความน่าสะพรึงกลัวเพิ่มมากขึ้น เพราะคำพูดทวงสัญญานั้นทำให้เขาเดือดดาลเหลือเกิน “เธอไม่มีวันพร้อมเพื่อฉัน เพราะเธอเกลียดฉันและในหัวของเธอคิดแต่จะไปจากฉันตลอดเวลา” เขาให้เวลาเธอน้อยมากในการตัดสินในกับความคิดที่ว่าต้องการอยู่ที่นี่หรือไป แค่ 3 วันเนี่ยนะ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอคิดอย่างไรกันแน่ “ฉันจะร่วมรักกับเธอ ไม่ว่าเธอจะพร้อมหรือไม่พร้อมก็ตาม”

เฉียวซีจดจ่ออยู่กับการทำให้ชีวิตพี่ชายและน้องชายดีขึ้น แต่บนหนทางแห่งการทำให้ครอบครัวร่ำรวยขึ้นมานั้น นางถูกมารตนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย และคอยวนเวียนอยู่ข้างกายทั้งวัน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป “หนูซี ข้าไตดี ขาดี แถมเอวก็ดีนะ ข้ายังเก่งกาจมาก ทำงานวังก็ได้ ทำงานครัวก็เป็น มาเป็นภรรยาข้าดีกว่านะ” ชายผู้นั้นจ้องเฉียวซีอย่างเจ้าเล่ห์ “...” “หนูซี ข้าเอวดีนะ” “จะหยุดได้หรือยัง” ใบหน้าของเฉียวซีเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ไม่หยุด” ใครเอามารตนนี้ออกไปได้ นางจะให้รางวัลเป็นเงินหมื่นตำลึง

“ มึงเป็นไรวะน้ำค้างแดกจนเมาเละเลยอีห่าห้ามก็ไม่ฟังอยากลืมห่าอะไรของมึงวะ!” เพราะเธอเอาแต่บ่นว่าอยากลืมอะไรสักอย่างตัวเอยเองก็ได้ยินไม่ถนัดเพราะในผับเพลงมันดัง “ พี่ไปส่งไหม?” เสียงผู้ชายคนนึงเอ่ยถามเธอทำให้เอยต้องหันไปมองเจ้าของเสียง “ ไม่ต้องอย่ามายุ่ง!” “ เพื่อเธอเมาปริ้นเลยนะพี่ไปส่งให้ดีกว่า..” ชายหนุ่มเข้ามาดึงตัวน้ำค้างขึ้นมากอดแต่น้ำค้างที่กำลังมึนงงก็ไม่รู้ตัวว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เธอเลยปลิวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดผู้ชายอีกคนตามแรงดึงของเค้าทันที “ ปล่อยเพื่อนกูนะไอพวกเวร!!” เอยพยายามดึงตัวน้ำค้างกลับแต่เธอก็ถูกผู้ชายอีกคนมาดึงแขนเอาไว้ และคุกคามเธอด้วยการโอบเอวกอดเธอแนบกาย ทำเหี้ยไรวะ!! เจ้าของเสียงแสดงใบหน้าดุดันและทำท่าทีไม่พอใจชัดเจน ตาคมจ้องมองผู้หญิงของตัวเองในอ้อมกอดด้วยความรู้สึกหงุดหงิดอย่างแรงและแทบรอตะบันหน้าไอเวรสองตัวที่จะลากผู้หญิงที่เป็นของตัวเองไปไม่ไหว “ ต่อช่วยน้ำค้างทีมันเมามันไม่รู้เรื่องแล้ว…” เอยสะบัดมือออกแล้ววิ่งมาหาน้ำค้างมาดึงเพื่อนเธอออกจากตัวของผู้ชายแปลกหน้าที่พยายามยุ่งกับเพื่อนเธอแต่อีกฝ่ายก็ไม่ปล่อยง่ายๆ “ เอยมานี่เดี๋ยวไอต่อมันจัดการเอง!” ครูสพยักหน้าเรียกเอยให้หลบออกมา เอยเห็นอย่างนั้นก็เลยรีบเดินออกมาแล้วพอออกมาไม่ทันจะถึงครูสดีต่อก็เดินเข้าไปกระชากตัวน้ำค้างกลับมาพร้อมยกขาถีบอีกฝ่ายออกจากตัวเธอด้วยจนกระเด็นถลาไป “ มึงเสือกเหี้ยไรด้วยวะ!!” ผู้ชายที่โดนแย่งเหยื่อออกจากมือตะคอกกลับใส่ต่ออย่างไม่พอใจก่อนจะหันไปมองเพื่อนอีกคนแล้วเรียกเพื่อนมาเพิ่มจนอีกฝ่ายมีคนถึง6คนในขณะที่ต่อมีแค่สี่คนแต่แค่นี้ไม่สะท้านมือสะท้านตีนต่ออยู่แล้ว

“ ใส่ชุดน่ารักๆสวยๆให้เกียรติกันหน่อยไม่ได้รึไง!”ยัยเด็กคนนี้กางเกงยีนส์ขาสั้นเสื้อยืดตัวโคล่งมันก็ใส่มาให้ตายเถอะผมจะบ้าตายจากจะไปร้านหรูๆคงไปได้แค่ร้านลาบ “ แค่กินข้าวไม่ใช่ไงแค่นี้ก็สวยแล้ว...หรือว่าหนูไม่สวยคะพี่เหนือภพ!” “ หึ! ” ยัยบ๊องนี่มันชอบท้าทายจริงๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำตาปริบๆล้อเลียน แบบนี้ต้องสั่งสอนซะหน่อยคงลืมไปแล้วมั้งว่า เวลาท้าทายอะไรผมมากๆผมมักจะทนไม่ได้ทุกครั้ง “ เดี๋ยวๆพี่เหนืออย่าเพิ่ง!” ร้องเสียงหลงเลยพอโดนรวบตัวเล็กๆข้ามมานั่งคร่อมบนตัวแบบนี้ ไอกลิ่นน้ำหอมที่เคยคุ้นมันแตะจมูกจริงๆขนาดห่างหายไปนานยังรู้สึกเหมือนมันวนเวียนอยู่ข้างตัวมาตลอด

สำหรับเธอ น้ำแตกแยกทาง...กฎของไซด์ไลน์ (จำเป็น) ที่เธอต้องจำให้ขึ้นใจ สำหรับเขา น้ำแตกแยกทาง...แล้วยังไง ถ้าติดใจก็แค่กลับไปทางเก่า! เพราะเหตุผลบางอย่างทำให้เธอต้องตัดสินใจรับงานเป็นไซด์ไลน์ ....แค่ครั้งเดียวคงไม่เป็นอะไร.... ใช่! ไม่เป็นอะไรแน่ถ้าหากลูกค้าของเธอคนนั้นไม่ได้เป็นอาจารย์ในคณะที่เธอเรียนอยู่ ไม่เป็นอะไรแน่หากเขาจำเธอไม่ได้หรือทำเหมือนไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น "ฉันต้องการซื้อเธอเป็นรายเดือน มีฉันเป็นลูกค้าคนเดียวเท่านั้น!" งานนี้พ่อเหมาเอง!!! --------------- “เธอต้องการเท่าไหร่” “หมื่นห้าค่ะ” “อยากเรียกค่าตัวเพิ่มก็บอกมาตรงๆ ตั้งแต่แรก ไม่ต้องอ้อยอิ่ง มันเสียเวลา” พูดแล้วก็ลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาแล้วคว้าเอาธนบัตรสีเทาออกมานับเพิ่มอีกสิบใบ ก่อนที่จะนำไปวางไว้บนโต๊ะเช่นเดียวกัน เพียงแค่นั้นก็เกิดความยินดีขึ้นบนใบหน้าหญิงสาว สายตาเป็นประกายเสียจนชายหนุ่มรู้สึกเย้ยหยัน ผู้หญิงสมัยนี้ขอให้มีเงินมาล่อก็พร้อมที่จะเอาตัวเข้าแลก นี่แหละคือเหตุผลที่เขาไม่ยอมมีแฟนจริงจังสักที “คราวนี้จะเริ่มได้หรือยัง”

“ถ้าคุณเฟิร์สแต่งงานกับพี่กล้า ผมจะยอมถอยออกมาเป็นเมียน้อยให้ก็ได้นะ” รักสามเส้าระหว่างไฮโซสาวสุดมั่นที่ตามตื๊อหนุ่มในฝันให้มาเป็นพ่อของลูก แต่ติดที่น้องชายนอกไส้แอ๊บแมนของเขาที่วางแผนจะเคลมพี่ชายบุญธรรม นี่แหละ แถมมันยังยอมเป็นเมียน้อยเสียด้วย

คุณรู้จักความสัมพันธ์ที่เรียกว่า Friend with benefit ไหม? ถ้าไม่รู้จักผมจะอธิบายให้ฟังคร่าวๆ Friend with benefit คือ ความสัมพันธ์แบบเพื่อน ที่มีเซ็กส์กันได้อย่างเดียว ซึ่งห้ามมีความรู้สึกไม่ให้คิดไปไกลกว่าสถานะที่เป็นอยู่ ไม่หึง ไม่หวง หรือทำตัวเกินกว่าสถานะที่เป็น ครับตอนนี้ชีวิตของผมเป็นแบบนั้น ความสัมพันธ์แบบนี้มันเกิดขึ้นเพราะความโลเลของผมเอง __________________________________ โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ ระยะเพื่อน เป็นตัวละครต่อเนื่องมาจากเรื่อง ซุปตาร์คลั่งรัก (กาวิน-เอิงเอย) Thk for support. - นังหมูปีศาจ -

เฉียวซีจดจ่ออยู่กับการทำให้ชีวิตพี่ชายและน้องชายดีขึ้น แต่บนหนทางแห่งการทำให้ครอบครัวร่ำรวยขึ้นมานั้น นางถูกมารตนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย และคอยวนเวียนอยู่ข้างกายทั้งวัน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป “หนูซี ข้าไตดี ขาดี แถมเอวก็ดีนะ ข้ายังเก่งกาจมาก ทำงานวังก็ได้ ทำงานครัวก็เป็น มาเป็นภรรยาข้าดีกว่านะ” ชายผู้นั้นจ้องเฉียวซีอย่างเจ้าเล่ห์ “...” “หนูซี ข้าเอวดีนะ” “จะหยุดได้หรือยัง” ใบหน้าของเฉียวซีเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ไม่หยุด” ใครเอามารตนนี้ออกไปได้ นางจะให้รางวัลเป็นเงินหมื่นตำลึง

เฉียวซีจดจ่ออยู่กับการทำให้ชีวิตพี่ชายและน้องชายดีขึ้น แต่บนหนทางแห่งการทำให้ครอบครัวร่ำรวยขึ้นมานั้น นางถูกมารตนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย และคอยวนเวียนอยู่ข้างกายทั้งวัน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป “หนูซี ข้าไตดี ขาดี แถมเอวก็ดีนะ ข้ายังเก่งกาจมาก ทำงานวังก็ได้ ทำงานครัวก็เป็น มาเป็นภรรยาข้าดีกว่านะ” ชายผู้นั้นจ้องเฉียวซีอย่างเจ้าเล่ห์ “...” “หนูซี ข้าเอวดีนะ” “จะหยุดได้หรือยัง” ใบหน้าของเฉียวซีเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ไม่หยุด” ใครเอามารตนนี้ออกไปได้ นางจะให้รางวัลเป็นเงินหมื่นตำลึง

เพราะความแค้นของเขามันมีมากกว่าความรักที่เธอมอบให้ นั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่แสนเจ็บปวดในชีวิตของเธอ... เชื่อว่าทุกมหา'ลัยจะต้องมีนักศึกษาประเภทอันตราย อันธพาล หรือที่เรียกกันว่าเด็กเกเรแฝงตัวอยู่ การที่ไม่เข้าไปใกล้พวกคนเหล่านี้ถือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว ยกเว้นซะแต่ว่า... “ระ...เรื่องสร้อย คือว่า...” มุมปากของแบล็คกระตุกยิ้มเมื่อฉันพูดเรื่องนี้ออกมา “ขะ...ขอคืนได้ไหม” “แล้วจะได้อะไรเป็นการตอบแทนล่ะ” แบล็คพูดพร้อมกับจ้องมองหน้าฉันอย่างจริงจัง “แบล็คต้องการอะไร” “คบกัน นั่นคือสิ่งที่เธอต้องตอบแทน” “แต่วามีคนที่คบด้วยแล้ว คงคบกับแบล็คไม่ได้ แบล็คไม่มีอย่างอื่นที่ต้องการแล้วเหรอ” ฉันพูดออกไปเสียงเบา “ก็มี” “บอกมาได้เลย” ฉันส่งยิ้มดีใจให้กับเขาอย่างเผลอตัว ในที่สุดก็จะได้สร้อยคืนแล้ว “นอนกับผมสิ” - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องเคยแอบชอบ ‘รุ่นพี่’ ไม่ก็ ‘รุ่นน้อง’ หรืออาจจะ ‘เพื่อน’ มันคงเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้โดยทั่วไป แต่ใช่ว่าจะสมหวังกันทุกคนซะที่ไหน... “คือว่า หนูชอบพี่ค่ะ!” ฉัน พูด ออก ไป แล้ว!!! กรี๊ด หลังจากพูดจบฉันก็นั่งบิดไปมาด้วยความเขินอาย พร้อมกับหันหน้ามองไปทางอื่นอย่างเขิน ๆ จนผ่านไปหลายวินาที...พี่เขาก็ยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม “ผมไม่ได้ชอบคุณ” เพล้ง! ไม่ใช่เสียงแก้วที่ไหนแตก แต่เป็นเสียงหน้าฉันเนี่ยที่แตก T^T ฮือ ทำไมกันล่ะ! ฉันก็ออกจะสวยและน่ารัก นิสัยดีดุจนางฟ้ามาเกิด ทำไมพี่เขาถึงไม่ชอบฉันกัน! - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

“คุณ! นี่คุณจะ...” ครินทร์ไม่รอให้เจ้าของห้องได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น เขาใช้มือปิดปากหญิงสาว แล้วพาตัวเองเข้าไปในห้องพักของหญิงสาว “อื้อๆ” “ผมจะเอามือออก แต่คุณห้ามส่งเสียงดัง” วิรยาไม่สนใจ เธอยังดิ้นต่อ พร้อมพยายามเอามือที่ปิดปากออกให้ได้ “ถ้าอยากให้คนทั้งบ้านรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน ก็ร้องเลย” บอกกล่าวจบแล้วก็ปล่อยมือ วิรยาถอยหนีไปหลายก้าว มองลูกชายเจ้าของบ้านอย่างระแวง “คุณเข้ามาทำไม” “อยากเข้ามาหาเมีย ไม่ได้หรือไง” “ฉันไม่ใช่เมียคุณ” “ผมให้เป็น คุณก็ต้องเป็น” “คุณนี่...บ้า ทุเรศ หน้าด้าน ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายที่ไหนหน้าด้านหน้าทนเหมือนคุณเลย” “เรื่องทน ผมยอมรับว่าผมทน จัดให้เมียได้คืนหนึ่งหลายรอบ ซึ่งคุณก็รู้ดี เพราะคืนนั้นเราก็มีอะไรกันไปหลายครั้ง ส่วนเรื่องหน้าด้าน ผมขอเถียงเลย หน้าผมยังมียางอายอยู่นะที่รัก”

ตรัยไม่เคยรู้ตัวว่ารักเด็กหญิงตัวน้อยตอนไหน พอรู้ตัวก็รักไปเสียแล้ว แถมยังรักหมดหัวใจ ยิ่งโตยิ่งหวง ยิ่งหึงยิ่งรัก เขาจะทำอย่างไรดีเล่า ในเมื่อเด็กหญิงพราวมุกตัวน้อย ที่เจริญวัยเป็นสาวสะพรั่ง ดันคิดกับเขาเพียงแค่พี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น แบบนี้เขาจึงต้องใช้หัวใจทั้งดวงพิสูจน์ให้เธอรู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน เพื่อพิชิตหัวใจของเธอ!!!