ขอโทษที! ตำหนักนี้มีชายาหมอ
ขอโทษที! ตำหนักนี้มีชายาหมอ
ไป๋เหลียน
  • Comedy-Relax
เมื่อแพทย์เวชศาสตร์บำบัดอนาคตไกล ทะลุมิติมาเป็นพระชายาองค์รัชทายาทผู้อ่อนแอ มิหนำซ้ำสามีพิการยังเจ้าอารมณ์ ใครๆ ก็ล้วนบอกว่าหมอนี่จะไม่สามารถเดินเหินได้อีก แต่ใครจะไปคิดว่าพระชายาที่ใกล้ตายในตอนนั้นจะร่ายมนต์คาถารักษาให้กับองค์รัชทายาทจนหายดี จนผู้คนคิดว่านางอาจจะถูกปีศาจหมอเข้าสิง ปีศาจอะไรกันล่ะ! เขาเรียกว่าวิชากายภาพบำบัดต่างหากเล่า!! ------------------------------------------------------------------------------------- "พระชายา องค์รัชทายาทมิยอมบริหารร่างกายเพคะ" "เอาเชือกมา ข้าจะมัดแขนปิดปากแล้วจับเขาบริหารกล้ามเนื้อไม่ให้ลีบ" "พระชายา องค์รัชทายาทมิยอมดื่มโอสถเพคะ" "ขึ้นคร่อม ทึ้งหนังหัวแล้วกรอกยาเข้าปากไปซะ!" //บัดซบ! ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยพานพบสตรีใดที่ป่าเถื่อนต่ำช้าไร้อารยธรรมเช่นนี้มาก่อน (องค์รัชทายาทได้กล่าวไว้)
ศึกบุปผาเขย่าวัง 花大战
ศึกบุปผาเขย่าวัง 花大战
ไป๋เหลียน
  • Comedy-Relax
"ส่งข้าเข้าร่วมการคัดเลือกพระชายาเถิดเจ้าค่ะ" ถึงแม้นางจะมิเคยคิดอยากเข้าวัง แต่ตอนนี้นางมิมีทางเลือกอื่น หากจะหาหลักฐานก็ต้องเข้าไปยังจุดเกิดเหตุ...เข้าไปในวังหลังที่คละคลุ้งไปด้วยเลือด เส้นทางสู่ตำแหน่งพระชายาที่มีแต่เล่ห์เหลี่ยมกลโกง โชคดีที่ยังมี บุรุษ ผู้หนึ่งคอยช่วยเหลือมิให้นางล้มไปเสียก่อน เอาเป็นว่าหากนางไปถึงเป้าหมายได้เมื่อใด ขันทีผู้นั้นจะได้รับผลตอบแทนอย่างงาม! . แต่เดี๋ยวก่อน!! อย่าให้คำโปรยมาหลอกลวงได้ เพราะจริงๆ เรื่องนี้มีแต่ความฟีลกู๊ด ไร้ดราม่า อบอุ่นหัวใจ ไม่รู้ว่าใครช่วยใคร แต่ที่แน่ๆ มีสายเปย์ รักเมีย หลงเมียอยู่ในเรื่อง! - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - “บอกข้าเถิด ต้องทำอย่างไรเจ้าถึงจะหายโกรธ” "เหตุใดพระองค์ต้องปิดบังหม่อมฉัน!" "ข้าบอกเจ้าว่าข้าอาศัยอยู่ในวัง เจ้าก็ทึกทักไปเองว่าข้าเป็นขันทีมิใช่หรือ" ไม่พูดเปล่ามือที่โอบรอบเอวบอบบางเอาไว้เพิ่มแรงมากขึ้นจนร่างทั้งสองร่างแนบชิดไร้ช่องว่าง ก้อนแป้งนุ่มหยุ่นสัมผัสกับผิวกายกำยำจนทำให้ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ร่วมอภิรมย์ก็ทำมาแล้ว จะตื่นเต้นอะไรอีก! "ปล่อย อย่าคิดว่าพระองค์จะทำเช่นนั้นกับหม่อมฉันได้อีก" ให้นางกล้ำกลืนรับชะตากรรมที่ถูกสามีย่ำยีภายใต้ความมืดโดยไม่เห็นหน้าตาเช่นนั้นอีกทั้งยังทอดทิ้งนาง จากไปอย่างไม่ไยดีในเช้าวันถัดมาก็ทำให้นางโกรธจนตัวสั่นไปหมดแล้ว “ก่อนหน้านี้เจ้ายังรับข้าเป็นสหาย อีกทั้งยังให้คำมั่นสัญญาว่าถึงแม้จะได้ดีก็จะมิทอดทิ้งกันมิใช่หรือ” "ตอนนั้นหม่อมฉันมิรู้ว่าท่านคือองค์รัชทายาทต่างหาก" ฉีหลงเทียนเลิกคิ้วขึ้น ริมฝีปากข้างหนึ่งกระตุก "มิว่าข้าจะเป็นใครในความคิดของเจ้า ข้าก็คือบุรุษของเจ้าอยู่ดี"
“ไม่นะ! คุณชาย...ถึงตายข้าก็ไม่ยอมพลาดของอร่อยหรอก” ภาคต้น ก่อร่างสร้างตัว เล่ม 1
“ไม่นะ! คุณชาย...ถึงตายข้าก็ไม่ยอมพลาดของอร่อยหรอก” ภาคต้น ก่อร่างสร้างตัว เล่ม 1
ซิ่วท้อ
  • Comedy-Relax
อีบุ๊คเรื่องนี้เนื้อหาช้ากว่าที่โพสต์เป็นรายตอนอยู่ในเว็บออนไลน์ หากท่านที่เคยจ่ายเงินซื่ออ่านล่วงหน้าหรือซื้อแพกเกจอ่านในเว็บมาแล้ว **ไม่ควรซื้อนะคะ*** แต่หากจะต้องการเก็บเป็นเล่มจริง ๆ ก็ขอบพระคุณที่สนับสนุนมาก ๆ เลยค่า ขอบคุณค่ะ ซิ่วท้อ หลันหลัน สุดยอดนักกินแห่งยุค โดนคนสนิทหักหลังวางยา ตายอย่างอนาถ แต่วิญญานกลับข้ามภพมาอยู่ในร่างสาวน้อยแสนอาภัพ ตืนขึ้นมาเหมือนฝันร้าย ถูกขายตัวมาเป็นคนใช้ บัดซบ! ห้องครัวบ้านนี้ยังว่างเปล่าอีกด้วย! ******************************* “ไม่นะ! คุณชาย...ถึงตายข้าก็ไม่ยอมพลาดของอร่อยหรอก (ภาคต้น ก่อร่างสร้างตัว) ” มือหนึ่งถือซาลาเปา มือหนึ่งถือน่องไก่ หลันหลันไม่รู้จะทำยังไง ผ้าเช็ดหน้าผืนสวยก็คาบอยู่ในปาก รู้ดีว่าควรจะทิ้งน่องไก่และซาลาเปา เอาผ้าเช็ดหน้ามาถือไว้ แล้วก้มหน้า บิดตัวไปมาด้วยความขวยเขิน ท่าทางแบบนี้สิ! ถึงจะเป็นหญิงสาวผู้อ่อนโยน น่าทนุถนอม แต่! ซาลาเปาของหอรื่นรมย์ กับน่องไก่ที่ร้านของอาเป่าเป็นของเลิศรส ใต้หล้านี้นอกจากฮ่องเต้แล้ว ก็ไม่ว่าใครก็ต้องต่อแถวพันลี้ถึงจะได้ชิม แบบนี้ ข้าจะตัดใจได้ยังไงเล่าคุณชาย... ******************************* :: คำเตือน :: นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง เป็นนิยายจีนโบราณที่ไม่ได้อิงข้อมูลจริงทางประวัติศาสตร์จริง เป็นการหยิบยืมวัฒนธรรมทางด้านการดำรงชีวิต อาหารการกินเข้ามา ผสมจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น จึงอาจจะมีเนื้อหาบางประการ ที่ไม่ถูกต้องตรงกับ ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม รวมทั้งธรรมเนียมปฏิบัติ ที่มีอยู่ในโลกนี้จริง ๆ ******************************* “ตัวละครทั้งหมดเป็นเรื่องสมมติขึ้นในจินตนาการเท่านั้นค่ะ”
องค์ชายวิปริต หมอหญิงวิปลาส
องค์ชายวิปริต หมอหญิงวิปลาส
ไป๋เหลียน
  • Comedy-Relax
เขาคือ ซวี่เสียนเฟิ่ง องค์ชายเก้าผู้ชั่วร้ายของแคว้นฉู่ เขาคือบุรุษที่คนทั้งแผ่นดินต้องเกรงกลัว แต่เพราะการถูกลอบสังหารทำให้เขาไปโผล่ในที่ประหลาด พบเจอกับผู้คนต่างโลกและสตรีน่าตายผู้หนึ่ง นอกจากจะไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขาแล้ว ยังกล้าใช้เข็มแทงลงผิวล้ำค่า เขาจะทำให้นางได้รู้ว่า….อา…ง่วงเหลือเกิน! zzZ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - “ช่วยเปิดสะโพกคนไข้ด้วยค่ะ” หลี่ฉงหรงพูดเบาๆ แต่ทุกคนกลับช่วยกันถกเสื้อผ้าและดึงกางเกงตัวในของซวี่เสียนเฟิ่งลงอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นก้นและสะโพกที่เนียนนุ่ม คราวนี้ใบหน้าของเขาถึงได้บิดเบี้ยวและดำคล้ำ ดูแก่ลงไปสิบปีภายในพริบตาเดียว! ร่างกายดุจทองคำของเขากำลังถูกย่ำยีโดยสตรีหน้าเหม็นผู้หนึ่ง น่าอับอายเหลือเกิน! “อ๊ากกก” ซวี่เสียนเฟิ่งตะโกนออกมาเสียงดังลั่นเมื่อเข็มแหลมคมปักลงไปบนสะโพก มันเจ็บกว่าการฝังเข็มเสียอีก!! ร่างกายที่ถูกรุกล้ำราวกับสัตว์เดรัจฉานเช่นนี้ ตีให้ตายเขาก็ไม่กล้าพูดออกไปให้ขันทีจางรู้อย่างเด็ดขาด คนที่รุมกันเหยียบย่ำเขาพวกนี้จะต้องสั่งประหารล้างตระกูล! “พวกเจ้า....” เตรียมตัวเอาไว้เถิด พวกเจ้าไม่ตายดีแน่!! ยังพูดไม่ทันที่จะจบประโยคด้วยซ้ำ จู่ๆ สติของเขาก็พลันเลื่อนลอยขึ้นมา ความคิดในหัวที่มากมายเมื่อครู่ คำพูดเยอะแยะที่จะพูดออกไปหายไปชั่วพริบตา เขาคิดอะไรไม่ออก ง่วงเหลือเกิน!! zzZZ “จบเรื่องสักที!” - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - “เสด็จย่า นางเป็นนางกำนัลของห้องซักล้าง หลานปรารถนาในตัวนาง จึงให้นางติดตามลูกกลับตำหนักพ่ะย่ะค่ะ” ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง ชำเลืองมองสตรีข้างกายที่ใบหน้าเหลอหลา แม้กระทั่งดวงตายังเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด นางกำนัลบ้าบออะไร ที่นี่ที่ไหน? ยังไม่ทันที่จะได้คิดตกด้วยซ้ำ จู่ๆ มือของเขาก็เอื้อมมาวางลงบนมือของหล่อนแล้วบีบเอาไว้แน่น “เสด็จย่าได้โปรดเห็นใจหลานด้วยพ่ะย่ะค่ะ” ไม่พูดเปล่ายังโน้มลำตัวลง มิหนำซ้ำยังใช้มือหนึ่งกดหลังของหล่อนให้โค้งตัวลงตาม แน่นอนว่าพละกำลังอันมหาศาลนั่นทำให้หญิงสาวไม่สามารถปฏิเสธได้ ไทเฮามองดูหลานชายแล้วก็ได้แต่ลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ในเมื่อองค์ชายเก้าถึงกับทำเช่นนี้ต่อหน้านางกำนัลขันทีมากมายถึงเพียงนั้น อีกอย่างนางก็เป็นเพียงนางกำนัลชั้นต่ำที่มิมีครอบครัวคอยหนุนหลังก็ทำให้วางใจได้มากนัก ดวงตาหงส์หันไปทางหลี่ฉงหรงด้วยแววตาเฉยชาอยู่บ้าง “ในเมื่อเสียนเฟิ่งต้องการ เช่นนั้นเจ้าก็ถวายตัวให้องค์ชายเก้าให้เป็นเรื่องเป็นราวเสีย” ใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเลิ่กลั่ก แต่แล้วหางตาที่เหลือบมองเขากลับพบว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีความเครียดขึ้งอย่างนางเลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังมองเห็นมุมปากที่กระตุกขึ้นข้างหนึ่งอย่างชั่วร้าย ไอ้บ้านี่คิดเอาคืนแน่แล้ว!!
ย้อนเวลา กลับชาติมาเป็นฮ่องเต้อีกครั้ง!
ย้อนเวลา กลับชาติมาเป็นฮ่องเต้อีกครั้ง!
หานยวี่ 含玉
  • Comedy-Relax
'วัชรวีร์' (อ่านว่าวัด-ชะ-ระ-วี) ก็แค่หนุ่มหล่อพ่อรวยมากความรู้ วัยยี่สิบเศษที่ไม่พร้อมจะหยุดหัวใจไว้ที่ใคร แต่ไม่ต้องการนั่งเหงาใจ ดังนั้นเขาจึงคบผู้หญิงพร้อมกัน 5 คน (ไม่รวมกิ๊กอีกนับสิบ) และแบ่งเวลาให้ทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน หรือภาษาง่ายๆ สับราง รางของเขาดำเนินไปได้ด้วยดี แต่ถูก 'เพลงพิณ' เพื่อนสนิทของ 'รวิภา' สาวใสคนแรกที่เขาคั่วอยู่ ทำให้รางของเขาชนกันจนพัง ทั้งยังแฉลงเน็ต ชั่วข้ามคืนทุกคนก็ได้รู้จักเขา วัชรวีร์ในฐานะเจ้าพ่อนักสับราง ได้มีชื่อเสียงเอ๊ยชื่อเสียเพิ่มขึ้น และอย่างที่ทุกคนรู้ๆ กัน กระแสโซเชียลมันแรง พอเพลงพิณเอาเรื่องเขาลงเน็ตก็เจอแต่คอมเม้นท์ที่เมคเรื่องมาใส่ร้ายเขาต่างๆ นานา เช่น บอกว่าเป็นเมียเก็บเขา (ดูเบ้าหน้าตัวเองก่อนมะ!) จนเสด็จพ่อไล่เขาออกจากตระกูล!!! ยัยเพลงพิณ ฝากไว้ก่อนเถอะแค้นนี้ต้องชำระ พลันเขาก็นึกถึงฮ่องเต้ในหนังที่เคยดู ทีฮ่องเต้มีสนมเป็นร้อยเป็นพันคนไม่เห็นมีใครว่า ฮ่องเต้จะให้เวลาใครเป็นพิเศษก็ไม่มีใครแย้ง แต่เขาเนี่ยแค่สับรางทำไมทุกคนทำเป็นใหญ่เป็นโต แล้ววัชรวีร์ก็เกิดความคิดนึงขึ้นมา 'กุอยากเป็นฮ่องเต้โว้ยยยยยยยย' ไม่รู้ว่าสวรรค์มีตาหรือนรกมีหู ถึงทำให้ความปรารถนาของเขาเป็นจริง วัชรวีร์เมาจนเดินตกท่อ หัวกระแทกพื้น เมื่อฟื้นขึ้นมาเขาก็มาอยู่ในร่างของ 'พระเจ้าต้าเทียน' อดีตชาติของตัวเขาเอง ผู้ซึ่งสิ้นพระชนม์ เพราะโดนพระสนมวางยาพิษ (น่าอนาถยิ่งนัก) แต่วิญญาณของฮ่องเต้ยังอยู่ และยินดีแลกร่างของตนกับวัชรวีร์ โดยให้วัชรวีร์ย้อนไปในช่วงก่อนที่ตนจะโดนวางยาพิษดับอนาถ และมีเงื่อนไขอย่างหนึ่งคือ วัชรวีร์ต้องบริหารบ้านเมืองให้ดี หาตัวผู้บงการให้ได้ รวมทั้งห้ามแต่งตั้งฮองเฮามั่วซั่วด้วย เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต้องติดตาม
ตื่นเสียที...ฮูหยินมารอแล้ว! 陈于兰
ตื่นเสียที...ฮูหยินมารอแล้ว! 陈于兰
ไป๋เหลียน
  • Comedy-Relax
ใครว่าโลกนี้มิมีผี...เฉินอวี่หลันขอเถียงสุดใจ! เพราะผีตนนั้นทำให้ร่างกายของนางจมอยู่ในห้วงนิทรามายาวนาน มีเพียงวิญญาณที่ระหกระเหินขอความช่วยเหลือจากผู้ใดไม่ได้ คิดไม่ถึงว่า ฮ่าวเหยียน คุณชายจอมเสเพล อริของนางในวัยเด็กคนนั้น จะมองมาที่นางด้วยความมึนเมาสุรา...เป็นคนแรกที่สื่อสารกับนางได้ว่า... "คุณหนูใหญ่ เจ้าเข้ามาในห้องอาบน้ำข้าทำไมรึ!" -------------------------------------- “หากข้าสามารถกลับเข้าร่างได้เมื่อไหร่ ข้าจะคลอดบุตรให้ท่านสักหนึ่งคนเป็นอย่างไร” “.......” ฮ่าวเหยียนสบตาอีกฝ่ายนิ่งโดยไม่ได้พูดอะไร “สองคนก็ได้ เผื่อสำรอง” “......” บุตรก็ต้องมีตัวสำรองด้วยหรือ? “...สาม” “น้อยไปหรือไม่นะ” ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิดในขณะที่อีกฝ่ายก้มหน้าลงขยับปากบ่นขมุบขมิบ สามคนก็เท่ากับพี่น้องของนางแล้วนะ! “สี่” “ข้าจะค่อยๆ ลองไตร่ตรองดูก่อน” คราวนี้เฉินอวี่หลันก้าวไปใกล้เขาด้วยสีหน้าจริงจัง ยกมือขึ้นกางทั้งห้านิ้ว “ห้า”
สิเน่หาองค์หญิงร้อยเล่ห์
สิเน่หาองค์หญิงร้อยเล่ห์
อี๊หลาน-依兰
  • Comedy-Relax
นางคือจอมลวงผู้คน แม้แต่หัวใจอันแข็งแกร่งประดุจภูผาขององครักษ์เสื้อแพรเช่นเขา ยังถูกนางล่อลวง ! -------------------------------------------------------------------------------------------------- นางจัดการถอดเสื้อเขาออก เหลือเพียงกางเกงซับใน จากนั้นก็กวาดสายตาสำรวจหาบาดแผลตามตัวเขา ผิวกายขาวเนียนผิดจากคนธรรมดา อีกทั้งเรือนร่างยังเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแน่น ๆ เม็ดทับทิมบนยอดอกของเขาสีชมพูแดงน่ากิน.... - เดี๋ยว ๆ อะไรคือน่ากิน – เสี่ยวเยี่ยนสะบัดหน้าไปมาไล่ความคิดลามกออกจากหัว แต่สายตาของนางยังคงสำรวจเรือนร่างราวกับหุ้นปั้นไปจนถึงหน้าท้องแกร่ง ดูแข็งแรงกว่าบุรุษทั่วไป - เฮือก !- นางสะดุ้งตกใจกับความรู้สึกป่วนที่เกิดขึ้นในร่างกายของตน อีกทั้ง ยังรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นที่ใบหน้า เสี่ยวเยี่ยนหลับตาแน่น แล้วพึมพำออกมาว่า “เรือนกายบุรุษ ก็แค่อากาศ แค่อากาศ !”
ฮูหยินน้อยจวนเว่ยอู่โหวช่างใจกว้างกว่าผู้ใด
ฮูหยินน้อยจวนเว่ยอู่โหวช่างใจกว้างกว่าผู้ใด
เหม่ยอี้ซิน
  • Comedy-Relax
หลักสามเชื่อฟังสี่จรรยาเป็นสิ่งที่สตรีทุกคนในยุคนี้ล้วนจำต้องพึงปฏิบัติ ในยุคที่ชายเป็นใหญ่ การที่ฮูหยินเอกใจแคบนับว่าไม่สมควรยิ่ง นางที่แต่งให้เขาตามหน้าที่จึงยิ้มรับร่า ยามเมื่อเห็นสามีที่หายหน้าไปรบนานถึงสามปีเต็มกลับมาพร้อมกับสตรีข้างกายผู้หนึ่ง "คนผู้นี้คือสตรีที่ท่านรักสินะเจ้าคะ! แล้วท่านจะแต่งนางเข้าวันใดดี ให้ข้าช่วยหาฤกษ์ยามให้ดีหรือไม่?" กล่าวจบก็มอบของมีค่าให้มากมาย ไม่แม้แต่จะฟังคำปรามของสามีเลยแม้แต่นิด แว่นแคว้นแห่งนี้ไม่มีผู้ใดใจกว้างไปกว่าฮูหยินน้อยจวนเว่ยอู่โหวอีกแล้ว ... "อ้อ! ข้ายกตำแหน่งฮูหยินเอกให้เจ้าด้วยเลยก็แล้วกัน!" รู้หรอกว่าใจกว้าง ... แต่นี่มันก็กว้างเกินไปไหม!? ------------------------------------- “แล้วสำหรับฮูหยิน สิ่งที่ยากที่สุดของฮูหยินคืออะไรเช่นนั้นหรือ?” คำถามของสามีเล่นเอาฉินจื่อเถิงมึนหัวตึ๊บ เขากับนางตอนนี้เหมือนกำลังเล่นเกมถามตอบกันอยู่ก็ไม่ปาน โดยมีเขาเป็นคนถาม และนางเป็นคนตอบ แต่มันก็สนุกดี “การเชื่อใจใครสักคนเจ้าค่ะ” ฉินจื่อเถิงตอบโดยไม่ต้องคิด และก็เป็นคำตอบที่เจียงฮ่าวหรานไม่นึกฝันมาก่อน “เพราะถูกทำร้ายมาเยอะ ข้าเลยไม่เชื่อใจใครเลยแม้แต่น้อย มักจะสร้างกำแพงสูงขึ้นมาในใจเอาไว้เสมอ และก็ไม่มีใครก้าวข้ามมันมาได้สักคนนานแล้ว” “เช่นนั้นกำแพงที่ว่านั่นของฮูหยิน ... เคยมีคนข้ามไปได้หรือ?” หญิงสาวหัวเราะในลำคอ “ไม่มีหรอก” ------------------------------------- นิยายสั้น แนวสืบสวน+นางเอกมีปม+พระเอกซื่อ(บื้อ) ค่า อย่าลืมอ่านตัวอย่างประกอบการตัดสินใจนะคะ