ใครว่าโลกนี้มิมีผี...เฉินอวี่หลันขอเถียงสุดใจ!

เพราะผีตนนั้นทำให้ร่างกายของนางจมอยู่ในห้วงนิทรามายาวนาน

มีเพียงวิญญาณที่ระหกระเหินขอความช่วยเหลือจากผู้ใดไม่ได้

คิดไม่ถึงว่า ฮ่าวเหยียน คุณชายจอมเสเพล อริของนางในวัยเด็กคนนั้น

จะมองมาที่นางด้วยความมึนเมาสุรา...เป็นคนแรกที่สื่อสารกับนางได้ว่า...

"คุณหนูใหญ่ เจ้าเข้ามาในห้องอาบน้ำข้าทำไมรึ!"

--------------------------------------

“หากข้าสามารถกลับเข้าร่างได้เมื่อไหร่ ข้าจะคลอดบุตรให้ท่านสักหนึ่งคนเป็นอย่างไร”

“.......”

ฮ่าวเหยียนสบตาอีกฝ่ายนิ่งโดยไม่ได้พูดอะไร

“สองคนก็ได้ เผื่อสำรอง”

“......” บุตรก็ต้องมีตัวสำรองด้วยหรือ?

“...สาม”

“น้อยไปหรือไม่นะ”

ชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิดในขณะที่อีกฝ่ายก้มหน้าลงขยับปากบ่นขมุบขมิบ สามคนก็เท่ากับพี่น้องของนางแล้วนะ!

“สี่”

“ข้าจะค่อยๆ ลองไตร่ตรองดูก่อน”

คราวนี้เฉินอวี่หลันก้าวไปใกล้เขาด้วยสีหน้าจริงจัง ยกมือขึ้นกางทั้งห้านิ้ว

“ห้า”