เมื่อเธอท้องกับเขา แต่แม่ฝ่ายชายกลับไม่ยอมรับแถมยังให้ชายคนรักของตนต้องไปแต่งงานของคนอื่นน้องแฝดที่คลอดก่อนกำหนดด้วยสภาวะจิตใจของผู้เป็นแม่จะเป็นอย่างไร +++ เนื้อหาบางส่วน +++ "พะ แพรว... อ๊ายยย" ธิดาเสียหลัก จึงเรียกสายตาของทุกคน พร้อมกับแพรวที่เข้ามาหาร่างของเธอ "กะ แกละ เลือด..." น้ำเสียงสั่นเครือ มองไปบนพื้น ซึ่งเริ่มมีสีแดง ค่อย ๆ ไหลเจิ่งนอง ใบหน้าของธิดาเริ่มไม่สู้ดี เมื่อเพื่อนสาวของตนบอกว่ามีเลือด จึงทำให้ธิดาก้มไปมองด้านล่าง และก็เป็นอย่างที่เห็น "ธะ ธิดา" นันยศลืมไปเลยว่าตนเองอยู่ในฐานะไหน ร่มที่กางแดดบังลมให้กับขวัญเนตร ก็ร่วงหล่นตกพื้น ก่อนจะรีบปีนข้ามรั้ว ปรี่เข้ามาชอนร่างของธิดามาอยู่ในวงแขน "ฉันจะพาธิดาไปโรงพยาบาล ส่วนเธอค่อยตามไป เตรียมของทุกอย่างของธิดาให้พร้อม และอย่าลืมบอกแม่ด้วย" เขากล่าวเสร็จสรรพ ก่อนจะสาวเท้าไปด้านหน้า เช่นเดียวกับที่แพรววิ่งไปเปิดประตูรั้ว "อุ่น!" ตะโกนลั่น ริมฝีปากที่ขบเม้มเข้าหากัน แววตาเบิกโพลง ไม่ชอบใจที่เขาทำอะไรออกนอกหน้า "ถ้ายังเป็นคน ก็หลีกไปซะ ผมจะไม่ยอมให้ลูกในท้องเป็นอะไรเด็ดขาด" น้ำเสียงเข้มของนันยศ ทำให้ขวัญเนตรต้องสะดุ้ง เพราะตั้งแต่ทั้งสองเป็นสามีภรรยา เขาก็ไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้กับหล่อนเลยสักครั้ง

เพื่อรักษาแผลใจและยุติปัญหาทั้งหมด ญาสุมินทร์จึงเลือกจากไปพร้อมกับลูกในท้องและทิ้งความเจ็บปวดทั้งหมดไว้เบื้องหลังจนเวลาล่วงเลยเธอต้องกลับมาเผชิญหน้ากับธีร์ พ่อของลูกและทุกคนที่มีส่วนร่วมสร้างบาดแผลให้เธอ ญาสุมินทร์จะรับมือกับเรื่องราวทั้งหมดต่อยังไงเมื่อสุดท้ายลูกแฝดของเธอยังโหยหาพ่อและอยากมีชีวิตครอบครัวปกติเหมือนบ้านอื่น "ได้ยินว่ามินทร์จะพาลูกๆ กลับมาอยู่ไทยแล้ว นายรู้เรื่องนี้รึเปล่าธีร์?" ยุวดีถามขึ้นระหว่างที่กำลังรับประทานอาหารด้วยกัน "เมื่อไหร่?" แต่ดูเหมือนธีร์จะไม่รู้เรื่องนี้เลย "เหมือนจะเป็นต้นเดือนหน้า" "นี่แสดงว่าความสัมพันธ์ของนายกับมินทร์ไม่ดีขึ้นเลยสินะ" ยุวดีพูดต่อ หล่อนรู้เรื่องราวของสองคนนี้ดี "นึกไม่ถึงว่ามินทร์จะใจแข็งขนาดนี้" "ทุกครั้งที่บินไปเจอลูก เราแทบไม่ได้เจอหน้ามินทร์เลย" "มินทร์คงเกลียดเรา แม้แต่หน้าก็ไม่อยากมอง" ธีร์เริ่มระบายความรู้สึกในใจออกมา . "ไม่มีใครเกลียดคนที่ตัวเองรักลงจริงๆหรอก" ยุวดีบอก หล่อนรู้จักญาสุมินทร์ดี เรื่องราวของสองคนนี้เอาเป็นว่าทุกคนต่างก็มีส่วน ธีร์นึกถึงเรื่องราวระหว่างตนกับญาสุมินทร์ที่ผ่านมา "มีข่าวดีจะบอก มินทร์ไม่ท้องนะ" "ประจำเดือนมินทร์เพิ่งมาเมื่อเช้า" ญาสุมินทร์เดินเข้ามาบอกเขาหลังจากที่เครียดเรื่องนี้อยู่หลายวัน "งั้นก็ดีแล้วล่ะ มินทร์ก็ทานน้ำอุ่นๆ แล้วพักผ่อนเยอะๆ นะจะได้ไม่ปวดท้อง" เขาบอกเธอ "อื้มมมมมมม" ญาสุมินทร์ยิ้มให้ แต่มันช่างเป็นรอยยิ้มที่เจ็บปวดสำหรับหญิงสาว ชายหนุ่มสัมผัสได้ เขาเองก็รู้สึกผิดและเป็นห่วงเธอ แต่จะให้ทำยังไงได้เล่าในเมื่อเรื่องระหว่างเธอกับเขามันไปต่อด้วยกันไม่ได้ "ดูแลตัวเองดีๆ" เขาพูดต่อ "ธีร์ก็ดูแลตัวเองด้วย" เธอบอกเขาและพยายามบังคับตัวเองไม่ให้เสียงสั่นไปมากกว่านี้

เมื่อแก้วขวัญ สาวโปรไฟล์สวยและรวยมาก แต่กลับปล่อยให้ตัวเองโสดมายาวนานขนาดนี้ถูกที่บ้านคลุมถุงชนให้เธอต้องแต่งงานกับลายสิงห์ ผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนเพราะกลัวว่าเธอจะขึ้นคาน แก้วขวัญจึงปลอมตัวเป็นคนใช้ไปทำความรู้จักกับว่าที่เจ้าบ่าวตัวเองจนสงสัยว่าเขาจะเป็นเกย์ แต่กลับตกหลุมพลางคุณหมอหนุ่มเจ้าเล่ห์เข้าอย่างจัง และคุณหมอลายสิงห์ผู้ไม่เคยมีแฟนและไม่มีวี่แววว่าจะหาใครมาเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านสักทีถูกจับให้แต่งงานกับสาวที่ไม่รู้จัก เขาจะหาทางปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้อย่างไรดีนะ. สวัสดีค่ะเพื่อนๆ นักอ่านทุกท่าน ขอบคุณที่สนับสนุนนิยายของขวัญชนิดามากนะคะ ผิดพลาดประการใดไรท์ขอ อภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อจากนิยายเรื่อง ทวงใจท่านประธาน ค่ะ ต่อเนื่องจากนิยายเรื่อง คุณหนูตัวร้ายกับนายหมอมาดนิ่ง ปล. ยังมีภาคต่อของลูกแก้วหรือแก้วขวัญ ในเรื่อง "สาวใช้ของลายสิงห์" ฝากติดตามด้วยนะคะ

เรื่องราวของพี่น้องฝาแฝดที่ไม่เหมือนพี่น้องคู่อื่นที่รักกัน สโรชาพี่สาว เติบโตมาจากการเลี้ยงดูของพ่อและโสรชิณีที่เติบโตมาจากการฟูมฟักของแม่ วันเวลาผ่านไปสโรชาเรียนจบกลับมาจากเมืองนอกพร้อมชลกรแฟนหนุ่มและกำลังจะแต่งงานกัน แต่ด้วยเหตุผลใดก็ไม่ทราบที่ทำให้สโรชิณีรู้สึกว่าชลกรว่าที่พี่เขยไม่ค่อยชอบหน้าเธอเลยจนกระทั่งถึงวันแต่งงาน จู่ๆ สโรชากลับบังคับให้สโรชิณีเข้าพิธีแทนตัวเองเพื่อไปสนุกกับคู่นอนอีกคนที่ชลกรไม่เคยรู้ แล้วบอกน้องสาวว่าจะกลับมาสลับตัวคืนอีกครั้งในฤกษ์ส่งตัวเข้าหอ สโรชิณีรอแล้วรออีก แต่สโรชาพี่สาวก็ยังไม่ยอมกลับมาจนตัวเองถูกส่งตัวเข้าหอแทนพี่สาวจนตกเป็นเมียที่ถูกต้องทั้งตามกฏหมายและพฤตินัยของชลกร จึงทำให้ชลกรได้รู้ว่าผู้หญิงที่นอนอยู่ข้างตัวเองคือสโรชิณี ขวัญชนิดาขอขอบคุณทุกการสนับสนุนของนักอ่านที่น่ารักทุกท่านนะคะ หากนิยายเรื่องนี้ผิดพลาดประการใด ขวัญชนิดาขออภัยเป็นอย่างสูงค่ะ ปล. ขวัญชนิดากำลังทำเล่มรุ่นลูกทั้ง4คนของฝุ่นกับชลกรอยู่ค่ะ มีทั้งหมด4เรื่องนะคะ - หอมกลิ่นราชาวดี - เพลิงริษยา - กลร้ายของนายเพลย์บอย - ไม่สิ้นใยเสน่หา

เรื่องราวอาภัพของเด็กสาวคนหนึ่งที่ไม่อาจกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้ อัญชันที่ต้องมาตกที่นั่งลำบากเพราะผกาแม่ที่รักความสบายมากกว่าความถูกต้องของเธอเลือกเป็นเมียน้อยของอาคิณ อัครไพศาล เศรษฐีใหญ่ที่มีครอบครัวอยู่แล้ว ทำให้ครอบครัวที่เคยสมบูรณ์แบบของอัคนีต้องร้าวฉานเมื่อพ่อพาอนุภรรยาพร้อมกับลูกติดมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกับแม่ของตนด้วย การเข้ามาอยู่ในบ้านอัครไพศาลทำให้อัญชันต้องกลายเป็นเมียลับๆ ของอัคนีจนท้อง แต่กลับถูกเข้าใจว่าเป็นลูกชู้ แล้วที่ยิ่งไปกว่านั้นอัญชันกลับกลายเป็นสาเหตุทำให้คนรักของอัคนีกับลูกในท้องตาย

หลังจากที่หม่อมราชวงศ์หญิงกชกรจรัสศรีต้องแต่งงานกับพ่อหม้ายแก่คราวพ่อ เธอได้เสวยสุขบนกองเงินกองทองเพียงไม่นาน สามีแก่ก็ได้เผยด้านหยาบช้าออกมา ทั้งมีเมียบ่าวเต็มบ้าน อีกทั้งละโมบโลภมากเป็นที่สุด หญิงสาวต้องพานพบกับความเศร้าหดหู่ ต้องผจญกับสูญเสียครั้งใหญ่ ทำให้เธอแทบใจสลาย ทว่าบ่วงพันธนาการในฐานะภรรยาของพระยาธนบดี ก็ยังมิได้สิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้ หญิงก้อยผู้โชคร้ายยังต้องพบเจอกับสิ่งใดอีก แล้วเมื่อไหร่หนอชะตาอันแสนอาภัพนี้จะสิ้นสุดลงได้เสียที เธอจะหลุดพ้นจากความทุกข์ แล้วได้เจอกับความสุขสงบหรือไม่ มาเอาใจช่วยหญิงก้อยกันนะคะ

‘หม่อมราชวงศ์หญิงกชกรจรัสศรี’ หรือ ‘หญิงก้อย’ สาวน้อยอายุเพียง ๑๘ ปี แต่จำใจต้องแต่งงานกับชายแก่คราวพ่อเพื่อช่วยปลดหนี้สินของบิดา แม้จะแอบพึงใจ ‘นายเด่น’ บ่าวในเรือนที่เป็นเพื่อนรู้ใจสมัยเด็กก็ตาม ถึงจะไม่ใช่ชีวิตที่ปรารถนา แต่เมื่อตกแต่งถูกต้องตามประเพณี เธอจึงปล่อยวางทุกสิ่งแล้วตั้งใจจะเป็นภรรยาที่ดีให้ได้ ทว่าสามีแก่ยังอุตส่าห์บ้าตัณหามีเมียบ่าวเสียเต็มเรือน อีกทั้งยังเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวคิดละโมบจนทำให้พี่ชายของเธอเกือบต้องโทษแผ่นดิน หญิงสาวจะทนทุกข์อยู่กับคู่ชีวิตเช่นนี้ได้อย่างไร จะมีหนทางใดไหนเล่าที่จะหนีจากความบีบคั้นนี้แล้วไปใช้ชีวิตอย่างที่ใจต้องการ

เพราะอนาคตของน้องสาว เพราะแม่ พลอยหวาน สาวสมองขี้เลื่อยจึงต้องมารับกรรมที่ไม่ได้ก่อ คีตะคราม เขาหล่อ แต่เขาร้าย แต่ไม่ปราณีเธอ แม้เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ วันที่หลานชายเขาฟื้นขึ้นมาจากการหลับใหล เธอรู้ว่าตนเองท้อง ทว่าพ่อของลูก คนใจร้ายคนนั้นไม่ยอมรับฟัง เขายังต้องการให้เธอไปให้ไกลตาหลานชายของเขา แต่กลับไปบ้าน สักวันคนบ้านนั้นอาจจะรู้เรื่องน้องสาว ที่ไม่เคยเหลียวแลพี่สาวอย่างเธอ ดังนั้นเธอต้องไปหางาน หาเงินเอาข้างหน้า คลอดลูกเมื่อไหร่ จะเอามาให้พ่อเขาก็แล้วกัน ไม่โกรธแม่ใช่ไหมลูก? เธอน้ำตาไหล เธอหวังลูกจะตอบกลับเป็นประโยคเดียวกับคำถามของเธอ ------ “ฟังอยู่หรือเปล่า เก็บของใช้แล้วออกไปภายในวันนี้เลย ได้ข่าวว่าไม่อยู่บ้าน แต่ไม่ต้องห่วง ของใช้เธออยู่หน้าบ้าน มาเอาไป” “ฉันท้อง” เสียงเธอแผ่วเบา มืออีกข้างมาช่วยกุมมือถือ ราวมันเป็นหินที่หนักเป็นกิโล เธอรอให้ปลายสายตอบ แต่ไม่มีเสียงใด เธอมองมือถือ กดวางสายดีกว่า คงไม่มีทางได้ยินอะไร ทว่าถ้อยคำบางอย่างดังมาตามสาย ประโยคนั้น ทำเธออึ้ง เจ็บหน่วงในใจ “ท้อง ตลกน่า อย่าเอามาอ้างเพื่ออยู่ต่อ สงสัยฉันจะเลี้ยงให้สบายสินะ และเธอหวังมากกว่ามาทำงานไถ่บาป หึ” ท้องจริงๆ นะ เสียงแผ่วดังในใจ ก่อนได้ยินปลายสายเงียบไป เธอเก็บมือถือ หวนคิดถึงรั้วบ้านหลังใหญ่ กระเป๋าเสื้อผ้า ของใช้เธอจะเปียกหรือเปล่า เหมือนฝนกำลังจะตก เธอรีบเดินไปโบกแท็กซี่เพื่อไปที่บ้านหลังนั้น รอวันนี้ไม่ใช่เหรอ แม้มีของแถมออกมาจากที่นั่น ก็ต้องมีสติ ตอนนี้ห่างคนใจร้ายได้เป็นพอ

เพียงพิณหญิงสาวที่พ่อไม่เคยรัก ซ้ำเมื่อมีคนรักก็กลับกลายเป็นคู่หมายของลูกสาวสุดที่รักของพ่อ เมื่อไม่มีแม่ ไม่มีย่า ชีวิตเธอก็มืดมน หมองเศร้า ในวันที่ความเจ็บปวดยังไม่จางหาย เธอได้เจอกับกรทัช เศรษฐีรูปหล่อที่ทำใจเธอหวั่นไหว และเมื่อมีค่ำคืนอันเร่าร้อนด้วยกัน เทพบุตรของเธอกลับหายไปจากชีวิต จะโทษใครได้เมื่อเธอยินยอมเขาเอง ทว่ายังหวังจะเจอเขาอีกครั้ง แต่วันที่เจอ เธอกลับได้รู้ เขาเข้ามาทำความรู้จักเธอก็เพียงหวังแก้แค้นเท่านั้น

เขาทิ้งเธอไว้ไปในวันฝนพร่ำเพื่อไปหาคนรักที่รอคอยมาเนิ่นนาน ความฝันที่จะได้เคียงคู่พลันมลายลง เธอเป็นแค่คนผ่านทาง เธอจะไม่ร้องไห้ แต่ทำไม น้ำตาไหลไม่หยุดแบบนี้เล่า ------------------------ เพราะยินยอมพร้อมใจเป็นเด็กเลี้ยงของหมอดลทัช เมื่อเขาจะจากไป โดยที่ไม่บอกกล่าวล่วงหน้า ชลรัมภาจำต้องยอมรับความทุกข์ ความปวดร้าวให้ได้ ทว่าเมื่อต้องเจอหน้าเขาอยู่ร่ำไป เพราะเธอคือเพื่อนรักน้องสาวเขา เธอจะทำตัวเช่นไรดี ให้เขาไม่สมเพช ไม่เห็นน้ำตาที่ไม่มีค่าของเธอ ติดตามอ่านฉบับเต็มค่ะ ด้วยความขอบคุณ ทรายสีรุ้ง

หรือรักที่มั่นคง จะพ่ายแพ้ความลุ่มหลงเพียงชั่วคราว

เมื่อตกเป็นของคมกริช ระหว่างสุดรักและเขาก็มีแต่เรื่องอย่างว่าที่ทำให้เขามาอยู่ใกล้เธอ แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะยอมรับการแต่งงานที่มารดาเขาอยากให้เกิดขึ้น เธอรอคอยจนท้อใจ ยิ่งเมื่อเขาเปิดตัวแฟนสาวอย่างชัดเจนเธอก็ได้คิด อย่ารอเขาอีกเลย ตัดใจเสีย และเมื่อเขาขับไล่ไสส่งไม่เว้นแต่ละวันเมื่อเธอเข้าไปทำงานตามคำสั่งมารดาเขา เธอก็จำใจรับเงินเพื่อไปจากชีวิตเขา ถึงเป็นเมียก็เป็นได้แค่เมียที่จำใจยอมรับ ถ้าอย่างนั้นการไปจากเขาคงเป็นเรื่องที่ดีกว่า ------- “บอกแล้วไงคะว่าจะไป อีกไม่กี่วันฝึกงานเสร็จ คุณฟังไม่เข้าใจหรือไง และเอากุญแจมาด้วย ถึงจะเป็นบ้านคุณ ก็อย่ามาทำแบบนี้ เข้าๆ ออกๆ ระวังเถอะ อาจมีใครไปฟ้องคนของคุณ จะหาว่าไม่เตือน” “แค่มาบอกว่าอย่าไปยั่วน้องชายฉัน พ้นจากฉันก็ให้สิ้นสุดแค่ฉัน เลิกคิดอยู่บ้านหลังนี้” “พูดอะไรของคุณ คุณคมดาบเขามีแฟนนะคะ ฉันไม่คิดแย่งใครทั้งนั้น ถึงฉันจะจนแต่ก็มีคุณธรรม” เธอปลายตามองเขาเหมือนจะเยาะ คนที่กำลังโมโหดึงแขนกลมกลึง “จะหาว่าฉันไม่ยุติธรรมหรือไง” “ก็มันไม่ใช่หรือไง ถึงจะฟาดด้วยเงิน ไล่ไปไกลๆ หลังจากทำบัดสีกับฉัน ก็ควรพูดดีๆ บ้าง ฉันไม่ใช่คนหรือไง ฉันมีหัวใจนะ” เธอเสียงดังที่สุด นับแต่พูดคุยกับเขา น้ำตาเธอคลอตา เธอโดนกระทำ ยังมาโดนใส่ร้าย ทำไมเธอต้องยอม ในเมื่อจะไปขอระบายออกมาบ้างเถอะ “ต้องเอาใจด้วยการซื้อของให้ กอดด้วยหรือ งั้นหรือ” เขายังกวนประสาทไม่เลิก เธอเดินหนีจากระเบียง ออกนอกห้อง อยากอยู่ในนี้นักก็อยู่ไป เธอจะไปที่อื่น ทว่าหน้าห้องคมดาบกลับเดินมา คนในห้องดึงแขนเธอเข้าข้างใน เธอสะบัดหนี เขาดึงเธอแนบประตู เบียดร่างกายมาใกล้ “ไอ้ดาบเรียกก็ห้ามตอบมัน เงียบ” มือใหญ่ปิดปากเธอไว้ ทั้งสองจ้องตากัน สุดรักใจสั่น รู้สึกใจคอไม่ดี และขณะที่คนซึ่งเบียดร่างลงมาเผลอ เธอยกเข่าแตะหน้าขานั้นสุดแรง เขาตัวงอลงไปกองที่พื้น เธอตกใจรีบปิดปาก ถอยห่าง เขาชี้หน้า เธอเอ่ยเสียงสั่น “มายุ่งกับฉันเองนะ คราวนี้คิดได้หรือยัง ฉันอยากจับคุณหรืออยากหั่นไอ้นั่นคุณ” ตัวแสบออกไปแล้ว คมกริชนั่งหน้าแดง โกรธจนอยากทำลายข้าวของในห้องให้ราบคาบ ยายสุดชัง อย่าหวังจะได้กลับมานอนในห้องคืนนี้ อย่าหวังเลย

++ คำโปรย ** เขาที่อ้างตัวว่าเป็นพ่อของเด็กในท้องของเธอแต่เธอกลับเรียกตำรวจจับเขาเข้าคุกแล้วเขาจะแก้เผ็ดกับเธออย่างไรความกาว ความบ้าระห่ำของเขาจะเป็นอย่างไรมาติดตามอ่านกันได้เลยค่า ** เนื้อหาบางส่วน ** "ตกลงคุณจะคุยกับผมดี ๆ ได้แล้วยัง" เขาหย่อนก้นลงนั่งข้าง ๆ หญิงสาว แต่ยังเว้นระยะห่างเอาไว้ เพื่อให้เธอไม่อึดอัดและสบายใจมากขึ้น "จะมาเรียกร้องสิทธิ์อะไรตอนนี้" น้ำเสียงแข็งกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ เพราะเธอคิดเอาไว้แล้ว หากมาที่บ้านเขาคงไม่พ้นเรื่องเด็กในท้อง "ผมไม่ได้เรียกร้องสิทธิ์ แต่ผมต้องการที่จะรู้ว่าเด็กในท้องใช่ลูกของผมหรือไม่" พลางมองไปที่หน้าท้องกลม ๆ ของพีรยา หากเขาโพรงพลางเหมือนทุกครั้ง อาจจะทำให้เธอไม่ชอบใจ พาลจะเกลียดเขาเอาได้ "คิดว่าฉันนอนกับคุณแค่คนเดียวหรือไง" พีรยากล่างอย่างประชดประชัด ชำเลืองมองเขาด้วยห่างตา ว่าเขาจะมีปฏิกิริยายังไง

การแต่งงานไม่ใช่ที่สุดของชีวิต แต่เป็นแค่เพียงจุดเริ่มต้นของชีวิต รักเขาฝ่ายเดียวเจ็บปวดชอกช้ำใจ รักคนที่เขารักเราน่าจะดีกว่า

++ เล่มนี้เป็นบทสรุปของสามีและภรรยา อย่างกันสิตาและอนันต์ ++ ** เนื้อหาบางส่วน ** “แย่แล้ว ๆ ค่าคุณนาย ตะ ตอนนี้คุณผู้ชาย” น้ำเสียงสั่นเครือกล่าว ใบหน้าซีดเผือด ทำให้กันสิตารีบลุกนั่งอย่างไว โดยที่วงแขนอุ้มเด็กทารกน้อยเอาไว้ “ทำไมป้า คุณอนันต์ทำไมเหรอคะ” ดวงตากลมโต หัวใจที่เต้นอยู่ในอกเริ่มเต้นเร็วขึ้น จนหญิงสาวเริ่มกลัวว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา “คะ คุณผู้ชายเข้าโรงพยาบาลค่ะ ตอนนี้ไอ้ดำมันอยู่หน้าในห้องผ่าตัด” ป้าช้อยหน้าตาตื่นไม่แพ้กับคนฟัง

“ถ้าเธออยู่ได้ก็อยู่ไป แต่ถ้าเลิกโง่เลิกหน้าด้านแล้วถอดใจก็ไสหัวไป” “ผู้หญิงคนนั้นมันจมน้ำตายตั้งแต่คุณผลักไสทิ้งเพื่อไปช่วยคนรักของคุณแล้วล่ะ” เพราะความเข้าใจผิดทำให้การแต่งงานที่มีเพียงแค่เธอที่รักเขาฝ่ายเดียวถูกความเกลียดชังเข้าครอบงำจนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจสร้างความเจ็บปวดให้เธออย่างไม่ยุติธรรม แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะยื้อยุดฉุดรั้งเขาเอาไว้ จากที่เคยรักหมดหัวใจเหลือเพียงแค่เศษใจที่หมดรัก จิณณพัต จิตรศิลป์ (จิณณ์) ผู้ชายที่เธอคิดว่าเขามีบุญคุณเพราะเคยช่วยชีวิตในวัยเด็กพอผู้มีพระคุณขอร้องให้แต่งงานกับเขาเธอจึงไม่รีรอหรือปฏิเสธพร้อมอุทิศหัวใจถวายชีวิตให้เพื่อตอบแทนหนี้บุญคุณที่ยังติดค้างในใจ สำหรับเขาแล้วมีเพียงความคั่งแค้นที่สะสมมานานเพื่อตอบแทนอย่างสาสม ธาราทิพย์ มั่นเจริญทรัพย์ (สายน้ำ) ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียไร้ทะเบียนโดยที่เขาไม่คิดจะรักหรือดูแลจึงทำทุกอย่างเพื่อกำจัดเธอออกไปจากชีวิตเพราะมีคนที่รักรอเป็นเจ้าของอยู่แล้ว แต่เขาแทบล้มทั้งยืนเมื่อความจริงกระจ่างภายหลังว่าคนที่เขาเลือกที่จะฝากชีวิตไว้ด้วยกลับกลายคนที่อยู่เบื้องหลังการตายของผู้เป็นบิดาและเป็นคนที่อยากฮุบสมบัติของตระกูลจิตรศิลป์เสียเองจนในที่สุดเขาก็เสียผู้หญิงอีกคนไปพร้อมกับความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในหัวใจ แต่โชคยังเข้าข้างเมื่อเธอหวนคืนกลับมาอีกครั้งเขาจึงตั้งใจอยากไถ่โทษกับทุกสิ่งที่ผ่านมาเพื่อให้เธอรู้ว่าเขาสำนึกผิดและจะรักจะดูแลเธออย่างดีนับจากนี้ ทว่าทุกอย่างกลับสายเกินไปเมื่อการกลับมาใหม่ของเธอครั้งนี้ทำให้เขารู้ว่าเธอเป็นสายน้ำที่ไม่มีวันไหลกลับแม้เพียงเศษเสี้ยวใจรักของเธอก็ไม่หลงเหลือให้เขาอีกเลย อัคคี ดลวิริยวิทย์ (ไฟ) ผู้ชายซื่อ ๆ ที่แอบรักเธอมานาน ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดจากเธอ เมื่อพบเจอกันอีกครั้งความรู้สึกดี ๆ และปรารถนารักที่ซ่อนเร้นของเขายังเต็มเปี่ยมด้วยความร้อนแรง เป็นคนที่ทำให้สายน้ำเยือกเย็นดุจน้ำแข็งทะลุจุดเดือดและหลอมละลายจนพบกับจุดหมายปลายทางอันแสนงดงาม เพชรน้ำหนึ่ง จิโนวัตร (น้ำเพชร) นางแบบเบอร์ต้น ๆ ของเมืองไทย ชอบความสุขสบายและถูกใจจิณณพัตมานานก่อนจะเข้าหาและกลายเป็นคนที่จิณณพัตเลือกว่าจะลองคบหาในฐานะแฟนแต่เรื่องราวกลับไม่เป็นดั่งใจเมื่อนายจินตรัยประกาศกร้าวว่าจิณณพัตต้องแต่งงานกับธาราทิพย์เท่านั้น เขาเป็นผู้ชายของเธอ คนอื่นจะมาชุบมือเปิบไปแบบหน้าด้าน ๆ ไม่ได้ เธอจะทำทุกวิถีทางและต้องได้เขากลับคืนมาเป็นของตัวเอง

++ คำโปรย ++ เมื่อภรรยาอย่าง 'กันสิตา' เกิดตั้งครรภ์ แต่เขาที่เป็นสามีของเธอกลับไม่ใสใจไยดีเธอแม้แต่น้อยหนำซ้ำเขายังพาผู้หญิงเข้าบ้าน และพรอดรักกันต่อหน้าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายเรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร ** เนื้อหาบางส่วน ** “กลิ่นอะไรคะเนี่ยพี่อนันต์” เสียงแหลมเล็กดังมาแต่ไกล ทำเอาหญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นสูง ตามมาด้วยป้าช้อยที่ทำความสะอาดในห้องครัว “ขอโทษค่ะที่ทำให้คุณได้กลิ่นไม่พึ่งประสงค์ พอดีว่าคุณนายกำลังท้องกำลังไส้มีอาการแพ้ท้องอ่อน ๆ จึงต้องทานมะม่วงเปรี้ยวแก้แพ้ท้องค่ะ” เสียงป้าช้อยกล่าว เมื่อเห็นท่าไม่ดี จึงได้แววตาตำหนิของอนันต์ส่งมาให้ จึงทำให้ป้าช้อยหลบสายตาของผู้เป็นนาย “นั่งนี่ใครเหรอค่า” ไม่พูดเปล่า ชี้นิ้วมาที่หญิงสาว ที่นั่งเอกเขนกในชุดคลุมท้องอยู่บนโซฟา “ภรร-ยา-ของ-คุณ-อนันต์ค่ะ” ป้าแม่บ้านแน่นชัดทุกครั้ง เพื่อให้เกียรติผู้หญิงคนนี้ และลงไปนั่งพับเพียบบนพื้น

เป็นเพราะข้าเผลอสบตาหญิงงามนางหนึ่งแต่ด้วยความขัดแย้งจึงไม่อาจบอกว่าข้ามีใจภายนอกที่เห็นจึงดูเหมือน..ไร้ซึ่งหัวใจ..

ความรักเหนือกาลเวลา ชาติภพ มิอาจขวางกั้น ด้ายแดงไม่อาจสะบั้น ด้วยเงื่อนไขของสองดวงใจที่ยังคงผูกพัน เหนือลิขิตแห่งโชคชะตา *** หมายเหตุ: นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวในอดีตชาติ ก่อนกลับมาเจอกันอีกครั้ง ในภพปัจจุบันของเรื่องชะตารักผูกใจ (ตกหลุมรักยัยแกล้งเฉิ่ม) *** ปล.มีฉากเลิฟซีนค่ะ

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”

‘งานเลี้ยงเห็ด’ ส่งผลให้ภัตตาคารซือเจิ้งมีลูกค้าแน่นขนัด ดูคึกคักมีชีวิตชีวา สร้างรายได้ให้ภัตตาคารซือเจิ้งและหลิงซานฉิงได้มหาศาล แต่การที่หลิงซานฉิงรุ่งเรืองขึ้น แน่นอนว่าย่อมทำให้คนไม่พอใจ ฉาซื่อโพนทานะถึงลูกสะใภ้คนนี้เสีย ๆ หาย ๆ พูดจาเอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้ผู้อื่น พรรณาความทุกข์ของตนเองให้ผู้อื่นฟัง หลิงซานฉิงจะจัดการแม่สามีผู้เลวร้ายคนนี้ได้อย่างไร ติดตามได้ใน ‘ท่านสามี อย่าโอหัง’ เล่ม 3