บัวมองไปยังใบหน้าสง่างามนั้นที่ยังคงหลับใหลก่อนที่ภูษิตาจะลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ พร้อมกับโปรยยิ้มแลดูมีเสน่ห์เหลือล้นและจ้องมองบัวด้วยสายตาหยาดเยิ้มเช่นเดียวกัน “ยังปวดหัวอยู่มั้ยคะ…” “หายตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ..” “หึ! คุณ…” บัวยิ้มอย่างเขินอาย เปรียบเทียบเมื่อเดินตกหลุมรักที่หญิงสาวขุดไว้อย่างจังหากบันไดที่ใช้ปีนขึ้นไปก็มีอยู่ แต่บัวกลับเลือกที่จะหักมันทิ้งและอยู่ในหลุมนั้นต่อไป

"พี่ชอบผู้หญิงเหรอ!"

“หนูว่าพี่หางานอื่นดีกว่ามั้ยคะ มีงานที่น่าสนใจอยู่ไม่ใช่เหรอ”สปายแนะนำเพื่อให้บัวคิดทบทวนดูอีกที “งานที่น่าสนใจ?” “ก็ในเน็ตอ่ะพี่ หนูก็เห็นเปิดรับเยอะเยอะไป” “อ๋อ…อืม ไม่รู้สิ พี่ไม่ชินกับการมีเจ้านายคอยสั่งด้วยสิ ถ้าแบบนั้นคงต้องปรับตัวกันนานเลยมั้ง” บัวตอบกลับด้วยท่าทางครุ่นคิด “แต่หนูว่ามันก็คุ้มนะถ้าพูดถึง…สถานการณ์ของพี่ตอนนี้ เงินสำคัญไม่ใช่เหรอ?” สปายพูดเสียงเรียบนิ่งประโยคที่ฟังดูคล้ายแนะนำแต่กลับแฝงไปด้วยความจิกกัดทำให้คนฟังรู้สึกสับสน “หมายถึง?” บัวมีสีหน้างุนงงเธอมองลึกเข้าไปในแววตาของอีกคนเพื่อหาคำตอบ แต่กลับพบเจอเพียงความว่างเปล่าเท่านั้นที่ได้มา

เรื่องราวของแม่ค้าในวัยนักศึกษาที่ได้บังเอิญรู้จักกับนักการเมืองสาวอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว โดยมีเด็กน้อยวัยซนเป็นตัวเชื่อมระหว่างกัน ทำให้สนิทไว้ใจพูดคุยกันทุกเรื่อง จนถึงขั้นมีความรู้สึกพิเศษต่อกัน แต่ทว่า…วันหนึ่งเมื่อมีทางเลือกไม่มากนักแม่ค้าสาวเธอจำเป็นต้องทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ เพราะเหตุผลบางอย่างและนั่นทำให้เธอติดพันจนไม่อาจถอนตัวได้ถึงแม้มันจะขัดกับความรู้สึกของเธอก็ตาม แต่แล้ว..โชคชะตากลับเล่นตลก ให้เธอทั้งคู่ต้องกลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้ง และแน่นอนว่าแม่ค้าสาว ได้ตกหลุมรักหญิงสาวผู้นั้นอีกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง โดยที่เธอพยายามจะหลอกตัวเองมาตลอด ว่าความรู้สึกนั้น มันไม่ใช่ของจริง และเส้นทางความรักของทั้งคู่ไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เพราะเมื่อเธอทั้งคู่เคลียร์ความรู้สึกของตัวเองได้ ก็ต้องมาพบเจอกับปัญหาอีกครั้ง เพื่อช่วยรุ่นน้องให้ออกมาจากที่ที่ไม่ควรอยู่ ด้วยทิฐิบางอย่างทุกอย่างจึงไม่ง่ายอีกตามเคย