“หนูว่าพี่หางานอื่นดีกว่ามั้ยคะ มีงานที่น่าสนใจอยู่ไม่ใช่เหรอ”สปายแนะนำเพื่อให้บัวคิดทบทวนดูอีกที
“งานที่น่าสนใจ?”
“ก็ในเน็ตอ่ะพี่ หนูก็เห็นเปิดรับเยอะเยอะไป”
“อ๋อ…อืม ไม่รู้สิ พี่ไม่ชินกับการมีเจ้านายคอยสั่งด้วยสิ ถ้าแบบนั้นคงต้องปรับตัวกันนานเลยมั้ง” บัวตอบกลับด้วยท่าทางครุ่นคิด
“แต่หนูว่ามันก็คุ้มนะถ้าพูดถึง…สถานการณ์ของพี่ตอนนี้ เงินสำคัญไม่ใช่เหรอ?” สปายพูดเสียงเรียบนิ่งประโยคที่ฟังดูคล้ายแนะนำแต่กลับแฝงไปด้วยความจิกกัดทำให้คนฟังรู้สึกสับสน
“หมายถึง?” บัวมีสีหน้างุนงงเธอมองลึกเข้าไปในแววตาของอีกคนเพื่อหาคำตอบ แต่กลับพบเจอเพียงความว่างเปล่าเท่านั้นที่ได้มา