โล่กำบังที่มีความรู้สึก แต่คุณไม่รู้เลยว่าภายใต้เงื่อนไขทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพราะ... 'รัก' ___________________ “คุณภรีม” หญิงสาวลืมตาพลางขานชื่อด้วยเสียงหวานมือเล็กยกตะปบใบหน้าเขาแล้วผงกศีรษะขึ้นจุมพิตตรงแก้มเขาเบาๆ หนหนึ่งก่อนนอนลงเช่นเดิมแต่ใบหน้าแต้มรอยยิ้มน่ารัก ยัยบ๊องของเขาเมาแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ ภัทรกรโน้มตัวลงจุมพิตตรงหน้าผากคนลืมตาหากแต่ไม่ใสแจ๋ว ดูคล้ายจะถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เล่นงานอย่างหนักหน่วง “คุณดื่มไปเยอะขนาดไหนเนี่ย” หญิงสาวกะพริบตาเชื่องช้าเหมือนสมองถูกลดความสามารถลงต้องใช้เวลาคิดทบทวนนานกว่าปกติ “4 ค่ะ” “แค่ 4 แก้วก็เมาขนาดนี้แล้วเหรอ” เขาคิดว่าภรรยาคออ่อนแต่ต้องปรับความเข้าใจเสียใหม่ “ไม่ค่ะโซจู 4 ขวด” เธอทำ 4 นิ้วให้เขาดูประกอบ “4 ขวด!” อื้อออ!! คนขี้เมาพยักหน้า น่าตีให้ก้นลายชะมัด ชายหนุ่มพยักหน้าด้วยความเอ็นดู ก่อนกระซิบถามเรื่องที่ยังคาใจด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “ประจำเดือนคุณมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่” “อื้อ ไม่รู้” หญิงสาวตอบห้วนๆ พลางสั่นใบหน้าไปมาบนหมอน ผู้หญิงอะไรเนี่ยไม่รู้ว่าประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ “เดือนนี้มาหรือยัง” ปลายเดือนแล้วถ้าตลอดทั้งเดือนยังไม่มาเขาอาจมีลุ้น แต่ก็ลุ้นด้วยความเป็นกังวลเล็กๆ เพราะสาวเจ้าเล่นกระดกเหล้าไปตั้ง 4 ขวดนั่นแหละ กณิกนันท์ทำท่าคิด ...คิดตั้งนาน

หัวใจที่อ่อนไหวยิ่งไหวเอนเมื่อคนเป็นพ่อของลูกกลับมาชิดใกล้ พร้อมทำตัวราวกับเป็นพ่องูจงอางหวงไข่ แต่ทำตัวปากแข็งหนักหนาว่าไม่ได้รัก เขารู้มาตลอดว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไรตลอด 6 ปีเต็ม ที่ผ่านมาแต่ยังคงวางสถานะของฉันเป็นเพียงแม่ของลูก คนที่ใกล้ชิดเพียงตัวแต่ไม่เคยใกล้หัวใจ แต่จะหักห้ามหัวใจตัวเองอย่างไรเมื่อลูกสาวตัวน้อยของเรารับบทเป็นแม่สื่อแม่ชัก ท่ามการหนุนหลังจากคุณย่าของหลานเพื่อช่วยโน้มน้าวให้สองหัวใจได้ลงเอยกันดีๆ เสียที... --------------------------------------------- "ทำไมพ่อกับแม่ถึงต้องอยู่บ้านคนละหลังด้วยละคะ" ฉันขบริมฝีปาก ขณะที่เหนือเอาแต่ยิ้มพลางใช้หัวนิ้วโป้งมือแตะริมฝีปากอย่างจนตรอก เราถูกลูกสาวคนเก่งซักไซ้ ซักเสียจนสะอาดตั้งแต่ 1 ชั่วโมงที่แล้ว วกไปเวียนมาในหลายคำถาม แต่มี 2 ประเด็นสำคัญคือ ทำไมพ่อกับไม่อยู่บ้านเดียวกันเหมือนพ่อแม่ของคนอื่นๆ กับประเด็นที่สองเมื่อไหร่หนูจะมีน้องเป็นเพื่อนเล่นบ้าง ช่วงแรกเราผลัดกันตอบโดยใช้เหตุผลเป็นกลาง แต่คำตอบนั้นก็ยังไม่ถูกใจแกอยู่ดี จึงเริ่มตั้งคำถามใหม่อีกครั้ง เช่น หนูก็ต้องมีน้องใช่มั้ยคะ เพื่อนหนูทั้งมีบุญ จินนี่ ออเดรย์ก็มีพี่น้องหมดเลย เธอยกตัวอย่างเพื่อนร่วมชั้นอนุบาลที่มีพี่น้องให้ฟังเป็นหนที่สอง "ใช่จ้ะ แต่คนทุกคนไม่จำเป็นต้องมีพี่น้องเหมือนๆ กันหมดหรอกนะ น้องจันทร์เจ้าเป็นเด็กโชคดีมากที่เป็นลูกคนเดียว พ่อกับแม่สามารถให้ความรักกับหนูได้คนเดียวแบบเต็มที่ไม่ต้องเผื่อใครเลยไงจ๊ะ"ฉันอธิบาย แต่พยักหน้าหงึกๆ เหมือนจะเข้าใจโดยดี แต่... "แต่คุณปู่คุณย่าบอกว่าน้องจันทร์เจ้าควรรู้จักแบ่งปัญเผื่อแผ่ให้คนอื่นนี่คะ งั้นหนูก็สามารถแบ่งความรักของพ่อกับแม่ให้น้องได้เหมือนกัน" "แต่ว่าพ่อกับแม่รักน้องจันทร์เจ้ามากๆ จนแบ่งความรักให้ใครอีกไม่ได้เลยไงครับ เราก็เลยมีน้องจันทร์เจ้าแค่คนเดียว"เหนือ พ่อของแกอธิบายบ้างพลางใช้นิ้วจิ้มพุงแกเล่นระหว่างพูด "ไม่เอาอ่ะค่ะ ยังไงหนูก็อยากมีน้อง!"

หนุ่มเจ้าสเน่ห์ กับลูกสาวแสนหวงของป๊าและพี่ชายทั้ง 2 คน โชคชะตานำพาทั้งสองมาพบกันโดยบังเอิญในต่างแดนนำมาซึ่งความสัมพันธ์ในระยะเวลาอันสั้น การแยกจากด้วยความปวดร้าว ทว่าพวกเขากลับต้องหวนกลับมาใช้ชีวิตคู่แบบกะทันกันเพื่อร่วมกันรับผิดชอบชีวิตเล็กๆ ที่กำลังเติบโต การใช้ชีวิตร่วมกับคนที่แทบจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันอย่างสิ้นเชิง การเป็นพ่อแม่อย่างไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจ ผู้คนรอบกายนำพาความยุ่งเหยิงมาให้ พวกเขาต้องฟันฝ่าหัวใจของตัวเองเพื่อประดับประคองการแต่งงานครั้งนี้เพื่อ... ลูกจะเกิดขึ้นมา

สัญญาที่แพรพลอยไม่ได้เป็นคนยินยอมพร้อมใจ แต่เธอกลับต้องรับหน้าที่ “แม่อุ้มบุญ... เครื่องมือผลิตทายาท” กับซูเปอร์สตาร์หนุ่มที่เคยมีเรื่องบาดหมางกันในอดีต เขาอยากกลั่นแกล้งหญิงสาวโดยการเสนอให้ทั้งคู่ใช้ “วิธีธรรมชาติ” ทำให้ทั้งคู่ต้องใช้ชีวิตด้วยกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง ทว่า... เขากลับตกบ่วงที่ตัวเองสร้างขึ้นเสียเอง กลับเป็นฝ่ายตกหลุมรักอย่างไม่ตั้งใจ จากต้องการผลักไสกลับกลายเป็นต้องการอีกฝ่ายชนิดถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น