'สิบรถ' ... เขาถูกใจเธอตั้งแต่แรกเห็นจนอยากจะเข้าไปทักทายทำความรู้จัก แต่มันเป็นเพราะสายตามองแรงของเธอนั่นแหละ... หรือว่าเธอไม่ได้ชอบผู้ชาย? ::SIBROT:: "ไม่ได้ชอบผู้ชายเราก็คุยกันได้นะ" 'มาร์วา' ... เธอเห็นเขาหว่านเสน่ห์ไปทั่ว จนตอนนี้เริ่มลามมาถึงเธอและเพื่อนๆ ให้ตาย ผู้ชายแบบนี้มันน่ารำคาญชะมัด ::MARWA:: "ฉันไม่ได้ไม่ชอบผู้ชายค่ะ ฉันแค่ไม่ชอบพี่"

'โคลด์' ...บอสใหญ่แห่งแก๊งคาซิบโชล ดันมาหลงรักนางแบบสาวสุดฮอตแถมยังเฝ้าจับตามองเธอมานานหลายปี จนกระทั่งวันหนึ่งที่เธอเดินเข้ามาในชีวิตของเขา เขาจึงไม่รีรอที่จะคว้าโอกาสนั้นไว้ แต่ทว่าสิ่งที่แลกกับการได้ใกล้ชิดเธอนั้นมันกลับต้องแลกด้วยจิตวิญญาณของเขา! ::COLD:: “ทำไม! รังเกียจฉันหรอ... รังเกียจที่ฉันเป็นตัวบ้านั่นใช่มั้ย!!” 'โยเกิร์ต' ...นางแบบสาวสุดฮอตจากค่ายทีเอเอ็นเตอร์เทนเมนต์ เธอเฝ้ารอใครสักคนที่จะมาเติมเต็มในสิ่งที่ขาดหายไปมาตลอด ตั้งแต่เกิดเธอก็ถูกพ่อแม่ทอดทิ้งให้อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เธอก็แค่ต้องการใครสักคนที่จะรักเธอได้อย่างสุดหัวใจจริงๆ :YOGHURT:: “โคลด! โคลด์! พอแล้วนะ... พอแล้ว... ฉันกลัว”

'อัคคี' ... ผมทำให้เธอรัก แล้วก็ผลักไสเธออย่างเลือดเย็น ::AKKEE:: "ไปเถอะ" 'ดาริน' ... เขาให้ชีวิตใหม่ แล้วก็ฆ่าฉันให้ตายอีกรอบ ::DARIN:: "พี่รู้มั้ย... ว่าพี่กำลังส่งรินไปนรก"

'เฟยไฮ่' ...ลูกชายคนโตแห่งตระกูลหวัง หนึ่งในตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในฮ่องกง ใครๆ ต่างก็อิจฉาชีวิตที่แสนเพอร์เฟ็กซ์ของเขา มีทั้งเงิน อำนาจ และผู้หญิงไม่เคยขาดมือ แต่คงไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด... เขาไม่เคยได้มันมาเลย ::FEIHAI:: “ทำไมชอบทำตัวให้เป็นห่วง เห็นเฮียหัวหมุนสนุกมากมั้ย” 'จินลี่' ...เด็กสาวธรรมดาๆ ที่หลงเข้ามาในสถานการณ์อันป่าเถื่อน เธออุตส่าห์พยายามจะช่วยชีวิตเขา แต่กลับถูกลากเข้าไปพัวพันกับเรื่องน่ากลัวซะอย่างนั้น ::JINLY:: “ฉันไม่เคยทำแบบนั้นสักหน่อยค่ะ”

'ปริ๊นซ์' ...มาเฟียตำแหน่งคาโปสายเอของแก๊งคาซิบโชล เขาตัดสินใจเข้าร่วมแก๊งก็เพราะต้องการจะลืมอดีตที่เจ็บปวด แต่ทว่าทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด เมื่อจู่ๆผู้หญิงที่ทิ้งเขาไปอย่างเลือดเย็นกลับเข้ามาในชีวิตเขาอีกครั้งในฐานะพี่สาว! ::PRINCE:: “งั้นก็ดี... เธอจะได้จำไปจนตายว่าความรู้สึกตอนที่ฉันกำลังอยู่ในตัวเธอมันเป็นยังไง” 'ควีน' ...นักศึกษาสาวธรรมดาคนหนึ่งซึ่งมีอดีตที่เจ็บปวดจากคนรักเก่า เธอตั้งใจจะลืมเขาแต่ไม่นึกเลยว่า การที่คุณแม่ของเธอแต่งงานใหม่อีกครั้ง จะทำให้ชีวิตของเธอต้องกลับมาเจอกับผู้ชายคนเดิมแต่ในฐานะใหม่ แฟนเก่าที่กลายมาเป็นน้องชายไงล่ะ! ::QUEEN:: “ฉันเกลียดนาย เกลียด... ทั้งเกลียดทั้งขยะแขยง” ---------------------------------------------------------------- “คิดเอาเองสิ ก็ตอนนี้ฉันอยากได้เธอ... แต่ถ้าไม่ได้ ฉันก็จะทำลายเธอ ทำลาย... จนไม่มีใครอยากได้เธออีกไง” ปริ๊นซ์ตอบและนั่นก็ทำเอาหัวใจของฉันกระตุกวูบ เพราะถ้าอยู่ในสถานการณ์ปกติฉันก็คงไม่กลัวคำพูดของเขาขนาดนี้หรอก แต่ทว่าตอนนี้มันไม่เหมือนกัน... ฉันกำลังอยู่ในสภาพล่อแหลม “สารเลว! ” ฉันด่าเขา แต่คนถูกต่อว่ากลับเอาแต่ยิ้มชอบใจ ใช่... ยิ้มแต่ก็แค่ที่ริมฝีปาก ส่วนดวงตาคู่คมของเขาน่ะหรอ... มันวาวโรจน์ราวกับมีกองเพลิงอยู่ในนั้นเลยทีเดียว “เออ! ไอ้เลวนี่แหละ ผัวในอนาคตของเธอ” จบประโยคริมฝีปากของคนตัวโตก็ฉกฉวยลงมาที่ริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็ว เขาบดเบียดลงมาด้วยความรุนแรงจนฉันรู้สึกเจ็บแสบไปหมด

'พัตเตอร์' ... เขาเก็บแมวมาเลี้ยง แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากนั้นแมวที่ถูกเก็บได้จะเปลี่ยนสถานะกลายเป็นเมียเขาเสียอย่างนั้น เอ้า! แบบนี้ก็ได้หรอ :PATTER:: "ถ้าจะนอนด้วยกันวันหลังต้องใส่เสื้อผ้า" 'คิตตี้' ... เธอตื่นขึ้นมาและรู้แค่ว่าเขาช่วยชีวิตเธอไว้ แถมยังชอบเอาอาหารเม็ดให้กิน แต่... ใครจะไปกินของแบบนั้นกัน! ::KITTY:: "คิตตี้สงสัย... เมียคืออะไรหรอ"

'เป็กซ์'...เขาปล่อยเธอไปไม่ได้ แม้จะรู้ว่าเรื่องระหว่างเขาและเธอมันคงไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกต่อไปแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็ทำใจปล่อยเธอไปไม่ได้อยู่ดี ::PEX:: “ไม่ น้องลินไม่ได้ฝัน... มันคือเรื่องจริง” 'มิลิน'...ทุกวันนี้เธอเหมือนตายทั้งเป็น ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งเธอจะได้กอดและสัมผัสเขาอีกครั้ง เธอพยายามที่จะอดทน...แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทนได้ถึงเมื่อไหร่ ::MILIN:: “นี่ลินกำลังฝันอยู่ใช่มั้ยคะ” ---------------------------------------------------------------- ริมฝีปากยังคงร้อนวาบไปหมด... แต่พอฉันลืมตาขึ้นมองอีกครั้ง พื้นที่ตรงหน้าก็เหลือแค่เพียงความว่างเปล่า ความรู้สึกวาบโหวงแล่นพล่านไปทั่วทั้งหัวใจทันที เขาหายไป... หายไปอีกแล้ว ฉันกวาดสายตามองหาไปรอบๆ เหมือนคนบ้ายิ่งเวลาผ่านไปหยาดน้ำใสๆ มันก็ยิ่งจะปริ่มออกมาเสียให้ได้ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันคือเรื่องจริงหรือภาพหลอน ฉันไม่สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้เลย ฉันเป็นอย่างนี้บ่อย... เห็นเขาในทุกๆ ที่ๆ มองไป เพียงแต่ว่าครั้งนี้มันชัดเจนมากจนเหมือนความจริง ฉันยังรู้สึกได้ถึงสัมผัสอุ่นร้อนของเขาอยู่เลย หรือบางที... ฉันอาจจะบ้าไปแล้วจริงๆ ก็ได้

'เป็กซ์' ...มาเฟียที่ได้รับมอบหมายภารกิจจากบอสใหญ่แห่งคาซิบโชล ให้เข้าไปสืบค้นข้อมูลลับจากแก๊งอาเซติค ตอนแรกเขาคิดว่าภารกิจครั้งนี้มันแค่ของกล้วยๆ ถ้าหากว่าเขาไม่ดันไปตกหลุมรักลูกสาวคนเล็กของหัวหน้าแก๊งนั้นเข้าน่ะสิ ไหนจะเรื่องคำสัญญาของยมทูตตนนั้นที่ทำให้เขาต้องปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันอีก ::PEX:: “พี่ขอโทษ... แต่พี่ไม่เคยเสียใจที่ตัวเองทำแบบนั้นลงไป ถ้าย้อนเวลากลับไปได้พี่ก็จะทำแบบเดิมอีก” 'มิลิน' ...สาวน้อยมัธยมปลายที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเสียยิ่งกว่าไข่ในหิน เธอไม่เคยรู้เลยว่าเบื้องหลังธุรกิจบันเทิงของคุณพ่อจะกลายมาเป็นแก๊งมาเฟียสุดน่ากลัว จนกระทั่งวันหนึ่งวันที่เธอถูกใครบางคนตามไล่ล่า เขาก็มาปกป้องเธอไว้ ::MILIN:: “พี่เป็กซ์มาทำงาน แล้วเอาเรื่องส่วนตัวมารวมทำไมคะ... พี่เป็กซ์มายุ่งกับลินตั้งแต่แรกทำไม!” ---------------------------------------------------------------- “น้องลิน อย่าเพิ่งดื้อตอนนี้ได้มั้ย” ผมเอ่ยก่อนจะเอื้อมไปคว้าข้อมือของคนตัวเล็กจนเธอเซถลามาตามแรง ความจริงแล้วผมก็ไม่ได้ใช้แรงเยอะอะไรขนาดนั้น แต่คงจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในร่างกายเธอมากกว่า “อย่ามายุ่ง ลินไม่ไป... พี่เป็กซ์หลอกลิน... พี่เป็กซ์หักหลังคุณพ่อ ลินไม่ไปไหนกับคนใจร้ายแบบนี้!” มิลินโวยวายพลางพยายามสะบัดมือให้หลุดจากการเกาะกุมของผมเป็นพัลวัน “เรื่องนี้เอาไว้ที่หลังได้มั้ยครับ” ผมเอ่ยเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มหน้าซีดเพราะออกแรงเยอะเกินไป แถมไอ้การกระทำของเธอนั้นมันไม่ได้บั่นทอนแรงของผมเลยแม้แต่น้อย ขนาดแรงเธอตอนอยู่ในสภาพปกติดีก็ยังน้อยอย่างกับมด ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็คงไม่ต้องพูดถึง “ไม่! ลินเกลียดพี่เป็กซ์... อย่ามาโดนตัวลินนะ” ร่างบางยังคงไม่เลิกดื้อดึง จนผมเริ่มนิ่งต่อไปไม่ไหว ใช่... ผมไม่โอเคเลยที่เธอบอกว่าเกลียดผม “น้องลิน! อย่าทำให้พี่หงุดหงิดได้มั้ย” ผมขึ้นเสียงใส่มิลินก่อนจะดึงให้เธอขยับเข้ามาใกล้ ใบหน้าหวานตรงหน้าฉายแววเสียใจออกมาอย่างชัดเจนจนผมได้แต่แอบรู้สึกผิดอยู่ในใจ ดวงตาคู่สวยมีหยาดน้ำคลอหน่วงน้อยๆ เหมือนกับว่าเจ้าตัวกำลังกลั้นไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา “ทำไมคะ... พี่เป็กซ์จะทำอะไรลิน จะฆ่าลินทิ้งงั้นหรอ เอาเลยสิคะ... เอาปืนมาจ่อหน้าลินเหมือนที่พี่ทำตอนนั้นเลย” เธอขึ้นเสียงแต่ทว่าน้ำเสียงหวานๆ นั้นกลับสั่นเครืออย่างน่าสงสาร ผมหันหน้าหนีแววตาตัดพ้อของคนตัวเล็กก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด เธอไม่คิดบ้างหรอว่าผมเองก็เสียใจที่ทำแบบนั้นลงไป...

'ครูซ' ...การที่ได้กลับบ้านเกิดอีกครั้งในรอบห้าร้อยปี มันทำให้เขาได้เบาะแสอะไรบางอย่าง เขาต้องตามหาเธอ... ผู้หญิงที่ทรยศความรู้สึกของเขา และคนสำคัญที่เงียบหายไปกว่าห้าร้อยปี ::CRUZ:: "งั้นคุณก็ตอบคำถามผมมาสิ... แคทเธอรีน" 'แคทเธอรีน' ...ชีวิตของเธอไม่เคยปกติตั้งแต่เกิด และยิ่งได้เจอเขาทุกอย่างมันก็ยิ่งพิสดารจนน่ากลัว เธอไม่เชื่อเวลาที่เขายัดเยียดเรื่องบ้าๆ มาให้ แต่มันกลับน่าโมโหเพราะเธอรู้สึกว่ามันเคยเกิดขึ้นจริง ::KATHERINE:: "บอกตามตรงนะ ไม่ว่าคุณจะคิดว่าฉันเป็นใครก็ตาม... มันไม่ใช่" 'เซน' ...เขาตื่นขึ้นจากการหลับไหลหลังถูกพวกสารเลวกักขังเอาไว้ถึงห้าร้อยปี สิ่งแรกที่เขาทำคือการฆ่าพวกมันทุกคน หลังจากนั้นเขาต้องตามหาเธอและเพื่อนคนสำคัญ ตามที่ได้ลั่นวาจาเอาไว้ตั้งแต่เมื่อหนึ่งพันปีก่อน ::ZANE:: "พี่รู้ว่าเธอจำพี่ไม่ได้ แต่พี่ทำตามสัญญาแล้ว... เราได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง" 'ฮันนาห์' ...ตั้งแต่เด็กเธอชอบฝันถึงเรื่องแปลกๆ อยู่เสมอ จนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้พบเขา... ผู้ชายที่อยู่ในความฝันของเธอ... คนที่ดูเหมือนปีศาจร้าย ::HANNAH:: "คุณต้องการอะไร"

'พิเภก' ...การดูแลเธอมันเป็นหน้าที่ของเขา ทุกอย่างที่เขาทำมันก็เพราะคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้กับใครคนหนึ่ง... มันก็เท่านั้น ::PIPEK:: "โนราห์ ทำไมต้องทำขนาดนี้!" 'โนราห์' ...เธอรู้ว่าทุกอย่างที่เขาทำมันเป็นเพราะคำว่าหน้าที่ แต่ทำไมบางครั้งเขาต้องใช้สายตาแบบนั้นมองมา ทำไมต้องทำเหมือนกำลังมองหาใครอีกคนที่อยู่ในตัวเธอ ::NORAH:: "หนูเกลียดพี่เภกแล้ว หนูเกลียด..." --------------------------------------------------------------- “อย่าไป...” คนตัวโตเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วเอาแต่กอดรัดกันเมื่อฉันพยายามจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของเขา การถูกริมฝีปากและลมหายใจอุ่นร้อนซุกไซ้ไปทั่วซอกคอมันทำให้ฉันอยากจะร้องไห้ “นะ... หนูไม่ใช่พี่วันฬานะ!” ฉันเสียงสั่น และพยายามรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักพี่พิเภกออกไป แต่เขาก็แรงเยอะมาก... แถมยังพยายามจะปลดเสื้อของฉันออกด้วย ทำไมต้องทำแบบนี้... ทำไมต้องทำเพราะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงคนอื่นด้วย ฉันคิดพร้อมกับน้ำตาไหลพรากด้วยความน้อยใจ ทุกคนเอาแต่พูดว่าฉันหน้าเหมือนพี่วันฬา นั่นโอเค... ฉันรับได้ แต่การถูกมองเหมือนเป็นตัวแทนแบบนี้ฉันไม่โอเคเลย โดยเฉพาะถ้าเป็นพี่พิเภกที่คิดแบบนั้น!

'รามสูร' ...นักร้องประจำผับใต้ดินชื่อดัง หัวใจของเขาปั่นป่วนตั้งแต่ได้เจอหน้าเธอ ยิ่งได้อยู่ใกล้ก็เหมือนจะยิ่งถอนตัวไม่ขึ้น แต่เขามีแฟนแล้ว... และเขาไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนนอกใจแฟน ::RAMASOON:: “ถ้าพยายามเป็นคนดีแล้วต้องทนมองเธอแบบนี้... ฉันขอเป็นคนเลวดีกว่า” 'โมรา' ...เซเลบสาวผู้มีชื่อเสียงในด้านเหวี่ยงวีนจนเป็นที่รู้จักของคนค่อนประเทศ อยู่มาวันหนึ่งเธอได้เจอกับเขา... นักร้องประจำผับใต้ดิน สถานที่ๆ เธอมักมานั่งผ่อนคลายอยู่เป็นประจำ และแน่นอน... เธออยากได้เขาตั้งแต่แรกเห็น แต่มันติดอยู่ที่ว่าเขาดันมีสาวข้างกายอยู่แล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะเธอรู้ดีว่า... ต้องไฝว้ยังไงถึงจะได้แฟน! ::MORA:: “ไหนบอกไม่อยากเจอกันอีกแล้วไง” ---------------------------------------------------------------- “เธอ... ใจเย็น” คนตัวโตเอ่ยเสียงพร่าหลังจากที่ฉันผละริมฝีปากออกและดันเขาให้นอนราบไปบนเตียง ดวงตาคู่คมจับจ้องมาที่ร่างกายเปลือยเปล่าของฉัน ก่อนจะรีบเสไปทางอื่นพร้อมกับแก้มที่ขึ้นสีเรื่อ “มะ... โมราเธอจะทำอะไร” รามสูรหายใจติดขัดตอนที่ฉันลงมือแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขา ฝ่ามือหนาไล่ตะครุบมือของฉันเป็นพัลวัน แต่พอโดนจูบปิดปากเข้าหน่อยเขาก็คล้อยตามฉันเหมือนเดิม “ก็ทำแบบที่คนเป็นแฟนเขาทำกันไง... ไม่ได้หรอ” ฉันเอ่ยเมื่อผละห่าง ลมหายใจของเราสองคนปะทะกัน