::PEX::
“พี่ขอโทษ... แต่พี่ไม่เคยเสียใจที่ตัวเองทำแบบนั้นลงไป ถ้าย้อนเวลากลับไปได้พี่ก็จะทำแบบเดิมอีก”
'มิลิน' ...สาวน้อยมัธยมปลายที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเสียยิ่งกว่าไข่ในหิน เธอไม่เคยรู้เลยว่าเบื้องหลังธุรกิจบันเทิงของคุณพ่อจะกลายมาเป็นแก๊งมาเฟียสุดน่ากลัว จนกระทั่งวันหนึ่งวันที่เธอถูกใครบางคนตามไล่ล่า
เขาก็มาปกป้องเธอไว้
::MILIN::
“พี่เป็กซ์มาทำงาน แล้วเอาเรื่องส่วนตัวมารวมทำไมคะ... พี่เป็กซ์มายุ่งกับลินตั้งแต่แรกทำไม!”
----------------------------------------------------------------
“น้องลิน อย่าเพิ่งดื้อตอนนี้ได้มั้ย” ผมเอ่ยก่อนจะเอื้อมไปคว้าข้อมือของคนตัวเล็กจนเธอเซถลามาตามแรง ความจริงแล้วผมก็ไม่ได้ใช้แรงเยอะอะไรขนาดนั้น แต่คงจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในร่างกายเธอมากกว่า
“อย่ามายุ่ง ลินไม่ไป... พี่เป็กซ์หลอกลิน... พี่เป็กซ์หักหลังคุณพ่อ ลินไม่ไปไหนกับคนใจร้ายแบบนี้!” มิลินโวยวายพลางพยายามสะบัดมือให้หลุดจากการเกาะกุมของผมเป็นพัลวัน
“เรื่องนี้เอาไว้ที่หลังได้มั้ยครับ” ผมเอ่ยเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มหน้าซีดเพราะออกแรงเยอะเกินไป แถมไอ้การกระทำของเธอนั้นมันไม่ได้บั่นทอนแรงของผมเลยแม้แต่น้อย ขนาดแรงเธอตอนอยู่ในสภาพปกติดีก็ยังน้อยอย่างกับมด ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็คงไม่ต้องพูดถึง
“ไม่! ลินเกลียดพี่เป็กซ์... อย่ามาโดนตัวลินนะ” ร่างบางยังคงไม่เลิกดื้อดึง จนผมเริ่มนิ่งต่อไปไม่ไหว ใช่... ผมไม่โอเคเลยที่เธอบอกว่าเกลียดผม
“น้องลิน! อย่าทำให้พี่หงุดหงิดได้มั้ย” ผมขึ้นเสียงใส่มิลินก่อนจะดึงให้เธอขยับเข้ามาใกล้ ใบหน้าหวานตรงหน้าฉายแววเสียใจออกมาอย่างชัดเจนจนผมได้แต่แอบรู้สึกผิดอยู่ในใจ ดวงตาคู่สวยมีหยาดน้ำคลอหน่วงน้อยๆ เหมือนกับว่าเจ้าตัวกำลังกลั้นไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา
“ทำไมคะ... พี่เป็กซ์จะทำอะไรลิน จะฆ่าลินทิ้งงั้นหรอ เอาเลยสิคะ... เอาปืนมาจ่อหน้าลินเหมือนที่พี่ทำตอนนั้นเลย” เธอขึ้นเสียงแต่ทว่าน้ำเสียงหวานๆ นั้นกลับสั่นเครืออย่างน่าสงสาร ผมหันหน้าหนีแววตาตัดพ้อของคนตัวเล็กก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
เธอไม่คิดบ้างหรอว่าผมเองก็เสียใจที่ทำแบบนั้นลงไป...
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว