อาลี่ ( 阿丽 )
ผู้ติดตาม
235
ผู้ติดตาม
235
รายการนิยาย
บรรณาการยักษ์
บรรณาการยักษ์
ลี่ลี่
  • 5.00 (4)
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
มีโปร 14 วันแรกน้าา __________________ ตอนนี้เยี่ยนฉางกำลังสับสน พยายามปลุกปลอบใจตนเองไม่ให้ตื่นตระหนก นางตกใจอะไร นางมีน้องชายตั้งสองคนนะ น้องชายสองคน! ไม่ว่าจะอาบน้ำ ป้อนข้าวหรือเช็ดก้นนางก็ล้วนทำให้พวกเขา เลี้ยงมากับมือ! ดังนั้นไอ้เจ้าไส้เดือนล่อปลากลางหว่างขานางก็เคยเห็นแล้ว แล้วนางจะตกใจทำไมกัน หรือเป็นเพราะของเจ้าน้องชายนั้นอันเล็กจิ๋วนุ่มนิ่ม แต่ของคัวฟู่กลับมโหฬารแล้วก็...แข็ง เยี่ยนฉางยิ่งย้อนคิดถึงสิ่งที่ชูชันของคัวฟู่ใบหน้าก็ยิ่งร้อนฉ่า ทว่าความสงสัยของนางก็ยังไม่หมดไป เหตุใดจู่ๆ มันถึงแข็งเล่า มันต้องมีสาเหตุสักอย่าง... พลันหางตานางก็ไปตกอยู่ที่เห็ดย่าง คัวฟู่ปกติมาตลอดแต่เมื่อเขากินเห็ดเข้าไป ไส้เดือนล่อปลาก็กลายเป็นมังกร... __________________ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้า
อสูรร้ายเลี้ยงรัก
อสูรร้ายเลี้ยงรัก
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
มีโปร 14 วันแรกน้าา __________________ มาวมาวรีบจับขอบกางเกงเอาไว้แน่นยื้อไม่ให้เขาผละตัวออกไปทั้งยังสงสัยในกลิ่นของเขาไม่หาย มันไม่ได้เหม็นแต่ก็ไม่ได้หอมเช่นบุปผา ไม่ใช่กลิ่นเหงื่อที่เคยได้กลิ่น เป็นกลิ่นแปลกๆ ที่แสนดึงดูด มาวมาวคิดไปคิดมาก็คิดไม่ตก ทั้งยังรู้ดีว่าสมองของนางนั้นเล็กเท่าเหอเถา* ส่วนมากแล้วคิดไปก็คิดไม่ออก ทั้งการที่เขาขยับตัวห่างออกไปนี้ยิ่งทำให้กลิ่นที่ดึงดูดจางหาย ต้าสงที่กำลังเลิ่กลั่กความมั่นใจสูญไปเกือบสิ้นเพราะกลิ่นที่นางทักขึ้นมาพลันต้องตกใจเมื่อจู่ๆ ดวงหน้าน้อยๆ ของนางก็ฉายแววมุ่งมั่นขึ้นมา กะทันหันจนเขาไม่ทันตั้งตัว รู้อีกคราช่วงล่างก็เย็นวาบมองแก่นกายที่โผล่พ้นขอบกางเกง ทั้งยังฟาดเข้าไปที่แก้มกลมอิ่มของนางเข้าเต็มๆ จนนางต้องหยีตา “ทำไม” มาวมาวเอียงคอจ้องมองสิ่งที่เพิ่งลอบทำร้ายนางไปเมื่อครู่ ก่อนเงยหน้าขึ้นถามต้าสงอย่างแปลกใจระคนสงสัย “ทำไมตัวตุ่นที่เจ้าเลี้ยงถึงไม่มีขนกันเล่า” __________________ สำหรับเรื่องนี้จะมีตอนพิเศษสองตอนท้ายเรื่องนะคะ เป็นแนว Beastality (คน X สัตว์) จะมีการติด Trigger warning ไว้ก่อนจะถึงตอนพิเศษค่ะ __________________ นิยายอิโรติกร้อนแรง,4P
ปรนนิบัติรักนายหญิง
ปรนนิบัติรักนายหญิง
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
มีโปร 14 วันแรกน้า __________________ “ปล่อย” อ๊ากก! จิงจิงทรุดนั่งบนพื้นเมื่อพันธนาการของหงจิ่วคลายลง นางกระอักไอสูดลมหายใจจนตัวโยน น้ำหูน้ำตาไหลเป็นทางใบหน้าแดงก่ำดุจทาชาด พยายามควบคุมลมหายใจใช้ดวงตาที่พร่าเลือนด้วยน้ำตาหันมองไปยังเสียงตุบตับอยู่ไม่ไกล พยายามหรี่ตาเพ่งมองคนผู้หนึ่ง... เพียงแค่เห็นแผ่นหลังกว้างก็รู้ได้คร่าวๆ แล้วว่าเขาเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่กำยำ เส้นผมดำขลับขยับไหวราวแพรไหมแม้ยากจะมองเห็นใบหน้าอย่างชัดเจนแต่ความรู้สึกที่แผ่ออกมาจากร่างของคนผู้นี้ล้วนมีคำว่าหล่อเหลารูปงามตัวโตปรากฏ จิงจิงค่อยๆ ยันกายลุกนั่ง เมื่อครู่ยังพอได้ยินเสียงของเซียนหงจิ่วที่ร้องครางโอดครวญเสียงดังดุจหมูถูกเชือดแต่ตอนนี้กลับไม่ได้ยินเสียงแล้วมีเพียงแต่เสียงเนื้อกระทบเนื้อหนักๆ ดังต่อเนื่องไม่หยุด จิงจิงขยี้ตาแรงๆ ไล่หมอกควันในตาให้จางหายปรับสายตาดีแล้วสิ่งที่นางเห็นเป็นอันดับแรกคือสีแดง... สีแดงชาดราวโลหิตนี้ล้วนมาจากร่างของเซียนหงจิ่วที่แน่นิ่งไม่ได้สติสลบเหมือดดุจหมาตาย หน้าผากแตก จมูกหัก ตาทั้งสองข้างบวมฉึ่งดุจอึ่งอ่างพองลม เอาเป็นว่ากระจกแปดทิศที่เคยแตกร้าวไปทั้งบานยังนับว่าแตกน้อยกว่าใบหน้าของเซียนหงจิ่วในตอนนี้... เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเซียนต้อยต่ำตรงหน้าไม่หลงเหลือชิ้นดีจึงพอใจ ผุดกายลุกขึ้นยืนในขณะที่จิงจิงคิดว่าคงจบสิ้นแล้วนางกลับคิดผิดเมื่อบุรุษร่างสูงตรงหน้ายกเท้าขึ้นกระทืบเซียนหงจิ่วต่อไป... อ๊ากก! ดวงตากลมเบิกกว้างตอนนี้ไม่รู้ว่าจะตกใจเท้าของบุรุษตรงหน้าที่กระทืบลงบนจุดกึ่งกายบุรุษของเซียนหงจิ่วซ้ำๆ จนต้องส่งเสียงร้องโหยหวนราววิญญาณร้ายหรือว่าควรตกใจเมื่อเห็นเส้นผมสีดำขยับพัดปลิวจนทำให้จิงจิงเห็นเนื้อหนังและกล้ามเนื้อบนแผ่นหลังกว้าง ทั้งยังเห็นบั้นท้ายตึงแน่นอย่างชัดเจนเต็มสองตา...เขาไม่ได้สวมเสื้อผ้า เปลือยกายอยู่ตรงหน้า... ...และขาว ขาว...ยิ่งนัก __________________ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้า
ซ่อนกลจำนนใจ
ซ่อนกลจำนนใจ
ลี่ลี่
  • ซาบซึ้งตรึงใจ
เขาคือ แม่ทัพเหวิน ผู้ครอบตำแหน่งเจิ้นกั๋วกง ควบด้วยสมญานามแม่ทัพสยบแดน นาง...ท่านหญิงชิงเสียน สตรีเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ อำมหิตและโหดเหี้ยม ซ้ำยังเป็นสตรีแพศยา --------------- เส้นทางเดินที่เคยบรรจบพบกลับแยกห่าง วาสนาแสนสั้นสิ้นสุดในเยาว์วัย เมื่อกาลเวลาหมุนวนพัดเหวี่ยงให้คนทั้งสองเผชิญหน้าพานพบ หากปรารถนาสานต่อบุพเพเชื่อมสัมพันธ์… หัวใจต้อง...ตรงกัน --------------- “ในเมื่อเจ้าแต่งเข้าจวนกั๋วกงมาแล้วไหนเลยจะแบ่งข้าแบ่งเจ้าได้เล่า สิ่งที่เจ้าทำก็นับว่าสมควรแล้ว ไยต้องบ่นให้มากมาย” “เจิ้นกั๋วกงข้าไม่กล้าก้าวก่ายในหน้าที่ที่ไม่ใช่ของข้า หากข้าทำมากกว่านี้เกรงว่าข้าชื่อเสียงข้าคงเลื่องลือระบือไกลไปเกินหยั่งถึง เมียเอกมีไว้เพื่อสืบทอดวงศ์ตระกูล ส่วนเมียรองมีไว้หาความสำราญ หน้าที่ตามตำแหน่งนี่ก็ชัดเจนอยู่แล้ว การจัดการเรื่องในเรือน...ไม่ใช่หน้าที่ข้า แต่หากท่านอยากหาความสำราญ...ก็มาหาข้า” เหวินเฉียงหรี่ตาลงมองนางที่กำลังเชิดหน้าขึ้นมองตนด้วยรอยยิ้มที่ระบายเต็มใบหน้าเขาก็แค่นเสียงอยู่ในลำคอ สองมือค้ำยันขอบโต๊ะพร้อมกับโน้มตัวเข้าไปใกล้จนใบหน้าของคนทั้งสองอยู่ห่างเพียงแค่ไม่กี่คืบ “เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะมาหาเจ้า” ชิงเสียนหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นเขาถลึงตามองนางอย่างดุดันก่อนยืดตัวกลับ เหวินเฉียงกวาดมองนางรอบหนึ่งก่อนหมุนกายกลับเดินออกไปนอกเรือน พลันเสียงของนางที่ตะโกนไล่หลังมากลับทำให้เขาฝีเท้าของเขาชะงักไป “หากท่านกั๋วกงพูดถึงขนาดนี้แล้ว...คืนนี้ข้าจะรอท่าน”
สามีของเจ้า... คือข้าอย่างไรเล่า!
สามีของเจ้า... คือข้าอย่างไรเล่า!
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
ยิ่งเห็นว่าอาภรณ์ตัวในเริ่มขยับเลื่อนหลุด ทำให้เห็นผิวกายและมัดกล้ามเนื้อของบุรุษเพศที่เผยเร้น รู้ดีว่าไม่ควรมองแต่นางก็ไม่อาจละสายตาจาก ริมฝีปากขยับมุบมิบไปมาพยายามฝืนมิให้เผยรอยยิ้มที่ดูหื่นกระหาย เส้นสายลายกล้ามเนื้อเด่นชัดขึ้นเมื่อเขาขยับหันหลังก็ทำให้หนั่วนัวเผลอยิ้มแย้มโง่งมออกมาอย่างเผลอไผล คนเรานั้นย่อมต้องชมชอบในสิ่งที่งดงามและเจริญหูเจริญตา... เป็นธรรมดาสิ! ท่านเซียนผู้ดูแลนี้หากมองภายนอกแล้วดูเป็นสุภาพชนที่นุ่มนวลอ่อนโยน แต่หากมองจนถึง ‘เนื้อแท้’ ใต้ร่มผ้าแล้วก็นับว่าดูองอาจกำยำไม่น้อย มัดกล้ามเนื้อช่วงบนนั้นยากจะอธิบาย เพียงแค่มองดูไกลๆ ก็รู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวไปหมดแล้ว ไหล่กว้างเอวสอบ อีกทั้งกล้ามเนื้อช่วงบั้นท้ายนั้นก็ดูตึงแน่นไม่น้อย... บั้นท้าย! หนั่วนัวที่ไล่สายตามองไปเรื่อยๆ ดวงตาพลันเบิกกว้างแทบหลุดถลนร่วงบนพื้น จ้องบั้นท้ายตาค้างทั้งยังอ้าปากกว้างด้วยความตื่นตะลึงมองดูร่างกายเปล่าเปลือยของท่านเซียนแม้จะเห็นจากทางด้านหลังหัวใจดวงน้อยเต้นสั่นระรัวดุจจะทะลุหลุดออกมา เมื่อครู่นางจ้องอย่างเพลิดเพลินไปหน่อยจึงไม่ได้ทันมองว่าอาภรณ์ทั้งหมดของท่านเซียนถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อใด พลันเรียวขากำยำก็ขยับยิ่งเห็นว่าเอวสอบนั้นเริ่มบิดคิดหันกลับมาหนั่วนัวก็สูดลมหายใจเสียงดัง อ้าปากคิดจะร้องห้าม ส่งเสียงออกไปได้เพียงแค่นิดเดียวมือก็รีบตะครุบปิดปากตนเองไว้ ดวงตาที่เบิกกว้างตอนนี้กลับเบิกโพลง ขยับเท้าถอยห่างออกไปไกล นางไม่รู้ว่าท่านเซียนจะได้ยินหรือไม่ แต่ที่นางรู้อย่างแน่ชัดคือหากท่านเซียนรู้ว่านางแอบมองแล้วละก็... สิ่งที่นางเสียไปคงมิใช่หางดั่งที่เคยเป็น บางคราอาจจะเป็น... ... คอของนางเอง! หนั่วนัวหมุนกายกลับ เดินด้วยปลายเท้าท่าทางพิลึกพิลั่นเช่นนกกระยาง ขยับย่องให้พ้นระยะอันตรายด้วยใจที่เต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ในใจภาวนาไม่ขาด ท่านเซียนไม่รู้หรอก ท่านเซียนไม่ได้ยินด้วย ท่านเซียน... “เคยได้ยินเพียงคำกล่าวว่าจิ้งจอกขี้ขโมย แต่คิดไม่ถึงว่าจิ้งจอกถ้ำมองก็มีเช่นกัน หนั่วนัวทำให้ข้าเปิดหูเปิดตาแล้ว” ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา
ป๋อเล่อเซี่ยงเซียงกง
ป๋อเล่อเซี่ยงเซียงกง
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
“เรียกข้าว่านายท่าน” ลมหายใจที่ปัดผ่านข้างหูนี้ทำให้ปั๋วชิงจั๊กจี้จนต้องย่นคอ ไม่รู้เลยว่ายามนี้สายตาของจวนเจี้ยนเจานั้นเปลี่ยนไปเมื่อได้กลิ่นกายหอมบางของนาง เขาชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งเพื่อหลบบางสิ่งบางอย่างที่ตอบสนองการสะกิดของนางเมื่อครู่ ลอบมองมือน้อยๆ ที่แสนซุกซน พยายามระงับอารมณ์โกรธและอารมณ์อีกอย่างที่ผุดขึ้นเหนือการคาดเดา ตนเคยร่วมเตียงกับสตรีแม้ในเดือนหนึ่งจะน้อยครั้งแม้แต่งอนิ้วนับแล้วฝ่ามือเดียวก็ยังเหลือ อีกทั้งเจ้าส่วนนั้นก็ไม่ได้ไวต่อสัมผัสต้องปลุกปั้นหลายเค่อกว่าจะพร้อมใช้ หากหมอหลวงไม่คอยคะยั้นคะยอว่าดีต่อสุขภาพเรื่องนี้ก็อาจงดเว้นไป... ดังนั้นตนมิได้มีความรู้สึกอ่อนไหวเช่นฉู่เฉินหย่ง ตรองดูแล้วอาจเป็นเพราะกลิ่นกำยานที่มีฤทธิ์ปลุกเร้าอารมณ์... แต่ฤทธิ์นั้นแรงนักแม้จะกินยาแก้ไปแล้วแต่ริ้วความรู้สึกร้อนรุ่มก็ยังผุดขึ้น ตระกูลจิน... สมควรตายจริงๆ! ผ่านมาครู่หนึ่งปั๋วชิงก็เริ่มขยับกายได้เล็กน้อย ไม่ทันให้นางได้โล่งใจได้นานเสียงด้านหน้าฉากกั้นกลับดังขึ้นมา “อยู่นี่เองเจ้าตัวร้าย!” น้ำเสียงดุดันของจินหูที่ดังขึ้นนั้นทำให้ปั๋วชิงเลิกลั่กทันที หันขวับมองซ้ายขวา ตื่นตระหนกนึกว่าจินหูคงจับได้ว่านางมาแอบหลบอยู่หลังฉากกั้น มือคว้าจับไปยังบุรุษข้างกายคิดจะฉุดให้เขาลุกขึ้นหนี ไม่ทันไรเสียงหัวเราะคิกคักกลับดังขึ้น “ท่านพี่ใจเย็นก่อนสิเจ้าคะ... อ๊ะ อื้อ” ปั๋วชิงอ้าปากกว้างนั่น... เสียงของสตรี อีกยังทั้งไม่ใช่เสียงของนาง... ดวงตาเหลือบมองบุรุษข้างกายโดยไม่รู้ตัว แม้จะตกอยู่ในความมืดแต่ประกายวับวาวคล้ายดวงตาสัตว์ป่าที่ทอแสงเรืองรองนั้นทำให้นางเกริ่นเกรง “งิ้วฉากนี้หากเจ้าต้องการร่วมแสดงแล้วล่ะก็... ข้าจะทำเป็นมองไม่เห็นก็แล้วกัน” จวงเจี้ยนเจาเอ่ยกระซิบเสียงเบาข้างใบหู ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาที่ปัดผ่านทำให้นางต้องย่นคออีกครา ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรง,3P จะมีบางตอนที่เป็น Beastality ( คน X สัตว์ ) ด้วยนะคะ ​
เรือนฉางกวาง
เรือนฉางกวาง
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
ไรท์จัดโปร 14 วันนะคะ -------------------- ​ “มองข้า” ไฉ่อันเม้มปากแน่นก่อนจะกลั้นใจเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วจนทำให้ส่วนที่นางไม่อยากจะมองนั้นเลือนรางจนไม่อาจจดจำหรือเห็นรูปร่างที่แท้จริงได้ สองตาจ้องมองใบหน้าที่ยามนี้คล้ายกับปีศาจที่ล่อลวงสตรีให้ลุ่มหลง จ้องเขม็งไม่ยอมมองไปส่วนอื่นใดที่นอกเหนือจากใบหน้า “เสี่ยวอันอัน มิใช่อยากรับใช้ข้าหรือ มาลองดู” หรั่นจิ้วซิวมุมปากยกยิ้ม ขยับเปลี่ยนอิริยาบถ แผ่นหลังยืดขึ้นศอกข้างหนึ่งเท้ายันกับหน้าขา ระหว่างขายังคงเว้นระยะพอสำหรับคนหนึ่งคนเช่นเดิม “นายท่านมิใช่ข้าอิดออด แต่ว่าข้า... ยังไม่เคย” “ถึงบอกให้ลองอย่างไรเล่า เสี่ยวอันอันข้ายังอารมณ์ดีพอจะสอนเจ้าอยู่นะ” หรั่นจิ้วซิวมุมปากยังคงกดลึกมองท่าทางลังเลปนด้วยความเขินอายของนางก็รู้สึกยิ่งอยากรังแกมากขึ้น ส่งเสียงยาวในลำคอเปรยออกมาเบาๆ “สตรีในถนนโคมเขียวล้วน...” ไฉ่อันได้ยินเช่นนี้ก็ไม่อิดออดอีก ดวงตาฉายแววเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นคุกเข่าลงระหว่างขาเขา มองดูแก่นกายที่ผงาดชูชันด้วยความเกริ่นเกรง ขนาดใหญ่โต สูงยาวและร้อนผ่าว หากให้กะขนาดก็ประมาณแปดเก้าชุ่น9 ได้... “อ้าปาก แลบลิ้นออกมา” ไฉ่อันถอนหายใจยาวออกมา หลับตาลงริมฝีปากเผยออ้า แลบปลายลิ้นออกมาเล็กน้อย หรั่นจิ้วซิวมือหนึ่งจับลำเอ็นพาดลงบนปลายลิ้นของนางที่แบออกมา “เลีย” ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา ​
กลิ่นรักอวลนาง
กลิ่นรักอวลนาง
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
มีภาพประกอบ 18+ ในเล่มด้วยน้า ภาพประกอบไรท์ได้อัพทั้งสองแบบทั้ง pdf และ epub แต่ไม่แน่ใจว่า epub ภาพขึ้นหรือไม่ ถ้าไม่ขึ้นลองรีดาวน์โหลดเป็น pdf น้า ------------------------------ “อีอีข้าทำไม่ได้” เจี้ยนมู่เอ่ยออกมาด้วยความจนใจ แขนข้างหนึ่งเท้ายันไว้ข้างศีรษะของนางเพื่อไม่ให้ตนเองทับนางจนแบนเป็นเซาปิ่งแผ่นบาง “ได้สิ ท่านเป็นบุรุษส่วนข้าเป็นสตรี ย่อมเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปได้...” “ข้าใช้การไม่ได้... อีอี” เจี้ยนมู่โน้มใบหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกแทบชิดติดกับนาง มองเห็นใบหน้าของตนที่แฝงไว้ด้วยความโหยหาสะท้อนอยู่ในดวงตาคู่งามของนาง หากตนปกติดีและเห็นนางยั่วยวนเพียงนี้ไม่ต้องรอให้นางต้องเอ่ยปากเชิญชวนให้เปลืองน้ำลายหรอก มิใช่ไม่อยากทำ... แต่ทำไม่ได้! “จะใช้ไม่ได้ได้อย่างไร” อีอีย่นจมูก เผยอริมฝีปากอ้าออกพลางแลบลิ้นเลียปลายคางของเขาคราหนึ่งอย่างซุกซน “ลองจับดูสิ” เจี้ยนมู่ที่โดนปลายลิ้นนุ่มนิ่มและเปียกชื้นหยอกเย้า ดวงตานุ่มนวลอ่อนโยนพลันแข็งกร้าวดุดันขึ้นมาทันที สัมผัสแผ่วเบานั้นทำให้เจี้ยนมู่ยิ่งยากจะควบคุมตนเองมิให้กระโจนเข้าดึงทึ้ง เพียงแค่กลิ่นกายของนางที่กำจายหอมกรุ่นนี้ก็ทำให้ตนมึนงง ความรู้สึกมันเขี้ยวพลุ่งพล่านอยากจะบดขยี้นางด้วยริมฝีปากและฝ่ามือ สภาพเขายามนี้ไม่ต่างจากเสือชราที่ไร้คมเขี้ยว เห็นกระต่ายตัวน้อยนุ่มนิ่มพลิกกายออดอ้อนอยู่ตรงหน้าทำได้เพียงสูดดมและอดกลั้นเท่านั้น! ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา
ตำราปกขาว... ภาคมนุษย์
ตำราปกขาว... ภาคมนุษย์
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
*กรุณาอ่านคำเตือนก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ* จัดโปร 3 วันแรกจ้า และมีภาพประกอบในเล่มด้วยน้า ------------------------------- ทุกหกหมื่นปี เฮยต้งจะถือกำเนิด กลืนกินสิ่งมีชีวิตทุกสิ่งอย่างเข้าไปในหลุมแห่งความมืดมนอนธการ มนุษย์หากตกอยู่ในเฮยต้งก็ย่อมไร้ทางรอด ไม่เว้นแแม้แต่เทพหรือมาร เมื่อยามที่เฮยต้งใกล้กำเนิด ยามนั้นเหล่าเทพและมารก็จะร่วมมือพากันเสาะหาแม่ชีเทวะที่สามารถรับพลังหยางจากบุรุษทั่วหล้า ไม่เว้นแม้แต่เทพหรือมาร นำไปปลดปล่อยสู่เฮยต้ง มิให้กลืนกินสรรพสิ่ง มิให้อนธการแห่งความมืดหม่นเหน็บหนาวปกคลุมใต้หล้า ทำลายสวรรค์ กลืนกินนรก ควบคุมอสูร! ------------------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรงและมี,3P,Yuri
เรื่อง(ไม่)ลับในหอซานเริ่น
เรื่อง(ไม่)ลับในหอซานเริ่น
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
" นั่นใคร! " รู้ดีว่าเมื่อครู่ตนเสียงดังเกินไปจนทำให้ ' องค์หญิง ' และ ' ต้าอ๋อง ' ต้องตกพระทัยใหญ่หลวง เจี๋ยหลัวจินจับตัวเขาเข้าแนบชิด ขยับกายหันหลังเพื่อบดบังใบหน้าของตนและร่างกายของขันทีน้อยผู้นี้ เมื่อได้ยินเสียงกุกกักที่ชั้นหนังสือจึงเอ่ยตอบโดยไม่หันกลับมอง " บทองค์หญิงกับต้าอ๋องน่าสนใจไม่เลว คราวหน้าข้าต้องนำไปใช้บ้าง " บุรุษผู้นั้นมองดูแผ่นหลังของบุรุษที่อาภรณ์ดูไม่ค่อยเรียบร้อยผ่านช่องว่างของชั้นหนังสือก็โล่งใจ เอ่ยชักชวนพลางชะเง้อคอมองสตรีที่ถูกแผ่นหลังกว้างปิดบังไว้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น " นึกว่าไม่มีใครใช้อยู่เสียอีก หากต้องการเจ้ามาร่วมวงกับพวกเราได้ " " ไม่เป็นไร แม่นางของข้าออกจะเขินอายอยู่บ้าง " เสี่ยวเสวี่ยกลอกตาเป็นวงกลม มองดูดวงตาของต้าอ๋องที่ออกจะดูสนุกสนานไม่น้อย บิดตัวเล็กน้อยเมื่อรับรู้ได้ว่าพวกเขาขยับวางตำรากลับตามเดิม พยายามขืนตัวออกห่างเมื่อสัมผัสได้ว่ามีบางสิ่งนูนๆ นั้นกำลังทิ่มแทงตนเอง พยายามคิดในแง่ดีว่าสิ่งนั้นอาจจะเป็นด้ามมีดหรือไม่ก็ขวดหยกใส่ยา แต่ยิ่งนางเห็นต้าอ๋องยิ้มพรายพร้อมทั้งเบียดตัวเข้าแนบชิด ทำให้อะไรก็ตามที่ทิ่มแทงนางยิ่งดูเหมือนจะมีรูปร่างที่ชัดเจนมากขึ้น ในที่สุดก็เลิกคิดในแง่ดี ยิ้มแหยๆ ส่งให้ต้าอ๋อง " ต้าอ๋อง ข้าน้อยไม่ใช่แม่นางน้อยนะพ่ะย่ะค่ะ " เสี่ยวเสวี่ยเอ่ยบอก พยายามหลุบตาลงไม่ให้ต้าอ๋องจับได้ว่านางกำลังนินทาเขาอยู่ในใจ ไฉนบุรุษยุคนี้ล้วนอ่อนไหวกันง่ายดายยิ่ง... เจี๋ยหลัวจินยิ้มบางๆ มือหนาจับใบหน้าของเขาด้วยฝ่ามือเพียงข้างเดียว ขยับนิ้วบีบมือมองดูแก้มที่ยับย่น มองยิ่งเห็นเขาดูไม่ค่อยจะตื่นตระหนกก็รู้สึกอยากจะหยอกเย้า ขยับกายเข้าแนบชิด ก้มหน้ากระซิบเสียงพร่าข้างใบหู " เจ้ายังมีปาก... " เสี่ยวเสวี่ยได้ยินเช่นนี้ก็นิ่งค้าง นี่... คงไม่ได้หมายถึง... " ต้าอ๋อง ข้าน้อยปากไม่สะอาดเมื่อครู่เพิ่งกินลูกพลับตากแห้งไปย่อมต้องมีเศษผลไม้ติดอยู่ หากมันเข้าไปติดกับซอกมังกรอันใหญ่จะทำให้สกปรกยิ่งนะพ่ะยะค่ะ... " เสี่ยวเสวี่ยไม่เอ่ยเปล่าพยายามใช้ปลายลิ้นกวาดไปทั่วฟัน ควานหาเศษพลับแห้งที่ติดซอกฟันเพื่อนำออกมาแสดงถึงความสกปรกของตนเองสุดความสามารถ " รู้ได้อย่างไร " " พ่ะย่ะค่ะ? " เสี่ยวเสวี่ยทวนถามเสียงสูง รู้อะไรกัน " รู้ได้อย่างไรว่า... ของข้าใหญ่ " วาจาเช่นนี้ของต้าอ๋องทำให้เสี่ยวเสวี่ยต้องใบ้กิน นี่มันคำถามอะไรกันนะ เป็นเพียงแค่คำประจบประแจงไยต้องถามหาเหตุผลหรือความจริงด้วยเล่า จู่ๆ ก็มาคาดคั้นอะไรกัน หากเอ่ยว่ามังกรของท่านอ๋องทั้งตัวเล็กทั้งผอมแห้งเท่าไส้เดือนก็คงถูกลากไปประหารแล้ว! ------------------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรง,3P
ลุ่มหลงรสสุรา
ลุ่มหลงรสสุรา
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
ยามที่ฝ่ามือร้อนๆ ตะปบลงบนโหนกนูนก็ทำให้ไฉ่ไฉ่สะดุ้ง ขนอ่อนทั่วร่างลุกชันขึ้นมา ร่างบางที่กำลังดิ้นรนหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง อู๋เซียวมองเห็นโอกาสมือข้างหนึ่งก็รวบข้อมือนางกดไว้เหนือหัว แผ่นหลังโน้มลง ใบหน้าประชิดกับไฉ่ไฉ่ ดวงตากวาดมองใบหน้าและใบหูที่แดงเรื่อของนางมุมปากก็ยิ่งกดลึก มือหนาข้างที่วางไว้บนเนินเนื้อก็เริ่มขยับเบาๆ ลูบไล้สัมผัสความเรียบเนียนและนุ่มนิ่มช้าๆ อย่างไม่รีบร้อน อู๋เซียวเบี่ยงใบหน้าเล็กน้อย ก้มหน้าเข้าหาซอกคอขาวผ่อง ใช้ปลายจมูกไล้สัมผัสผิวพรรณของนาง ผิวกายนางนั้นเรียบลื่นและนุ่มนิ่ม ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งเพลิดเพลิน ปลายนิ้วหนาที่ไล้วนอยู่ที่กลีบเนื้อนั้นหยอกเย้าแต่ภายนอก มุมปากยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นขนอ่อนของนางนั้นลุกชัน ริมฝีปากอุ่นร้อนซุกไซ้ขบเม้มที่ลำคอจนเกิดรอยแดงแต่งแต้มงดงาม ฝ่ามือร้ายกาจก็ยังไล้วนที่กลีบบุปผานวลเนียนไม่ขาด นางทั้งนิ่มและเรียบลื่น ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งหลงใหลยากผละจาก " สตรี ไม่เลวเลย " อู๋เซียวเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย จ้องมองใบหน้าของนางที่ยามนี้แดงก่ำ ดวงตาสองคู่สบประสาน คู่หนึ่งคมเข้มดุดันอยู่เสมอยามนี้กลับมองนางด้วยแววตาอ่อนลง ส่วนดวงตาอีกคู่นั้นกลมโตงดงามแฝงไว้ด้วยความตื่นตระหนกแต่ยังเจือไว้ด้วยอารมณ์ปรารถนาที่ผุดขึ้น " ได้หรือไม่ " อู๋เซียวถามเสียงแหบ ริมฝีปากขบริมใบหูบางด้วยความมันเขี้ยว ไม่มีครั้งใดที่เลยที่ตนจะต้องเอ่ยถามสตรีว่าได้หรือไม่ได้ แต่เพิ่งนึกคิดขึ้นได้ว่าตนต้องทำให้นาง... รู้สึกดี พลางมองร่างบางที่แข็งทื่อสั่นน้อยๆ ด้วยความตื่นตระหนกของนาง สตรีอื่นนั้นยินยอมมอบให้ที่ตนไม่ต้องเอ่ยปากถาม แม้จะมั่นใจในฝีมือของตนเองกว่ายอดเยี่ยมเชี่ยวชาญ แต่คนเช่นตนนั้นไม่ต้องฝืนใจหักหาญผู้ใด หากตนลงมือปลุกเร้าแล้วนางยังไม่ยินยอมก็จะถอยให้... " มะ... ไม่ได้ " ไฉ่ไฉ่แม้จะเคลิบเคลิ้มไปกับความรู้สึกขนลุกแปลกๆ ในยามที่เขาแตะสัมผัส แต่ความรู้สึกนั้นก็ยังไม่ได้หอบหิ้วเอาสมองและสติของนางให้ปลิวหาย " เหตุผล " อู๋เซียวชะงักไปเล็กน้อย คิ้วขมวดมุ่นถามนางเสียงแข็ง ไฉ่ไฉ่รู้ดีว่ายามนี้จะต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่อง หลับหูหลับตากลั้นใจเอ่ยออกมาเสียงดัง " ข้าไม่อยากนำท่านกลับตำหนักไปด้วย! ข้าไม่อยากรับผิดชอบท่าน! ข้าต้องการบุรุษหน้าขาว " ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา
สหายข้า... เจ้าเป็นใคร!
สหายข้า... เจ้าเป็นใคร!
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
“หลายปีก่อนตอนนั้น... เจ้าถูกเจ้าลูกตะพาบจู้ข่งจับเปลือยคิดจะนำเจ้าถ่วงทะเล เป็นข้าที่ช่วยเจ้าไว้ ดังนั้น... ร่างกายของเขาข้าล้วนเห็นหมดแล้ว เจ้าคงไม่รู้ลึกซึ้งเรื่องราวระหว่างหญิงชาย ดังนั้นจีจีก็นอนนิ่งๆ ทุกสิ่งอย่างข้าจะจัดการเอง” จู้จีได้ยินเช่นนี้ใบหน้าก็กระตุกเกร็งมือหนาบีบแก้มนางด้วยความมันเขี้ยว บีบบี้ไปมาจนยืดย้วย เอ่ยเสียงเข้มออกมา “ข่มขู่หรือ ข้าทุบเจ้าให้สลบดีหรือไม่ จะได้ไม่ต้องมานั่งอดทนอดกลั้นข่มอารมณ์เช่นนี้” เอินอวี๋สะบัดหน้าหนีนิ้วของเขาที่กำลังบีบแก้มนางอย่างดุดัน สองมือพยายามดึงสายรัดเอวของเขาออกพยายามอยู่นานจนเล็บแทบหักก็ไม่สามารถทำให้สายรัดเอวของเขาคลายออกแม้แต่น้อย จนทำให้เอินอวี๋เริ่มหมดความอดทน “ได้! ในเมื่อข้าถอดเสื้อเจ้าไม่ได้ เช่นนั้นข้าจะถอดเสื้อของข้าออกเอง!” เอินอวี๋เอ่ยออกมา แม้ดวงตาจะพร่ามัวและเลือนรางแต่กลับสามารถแก้สายรัดเอวออกอย่างรวดเร็ว แก้สายรัดเอวเสร็จก่อนที่จะเอ่ยออกมาเสียอีก พลางดึงสาบอาภรณ์ของตนออกอย่างรวดเร็วจนทำให้จู้จีนั้นไม่ทันห้ามปรามและไม่ทันขัดขวาง แต่กลับต้องนิ่งค้างมองผิวพรรณที่เผยเร้นออกมา กลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ผิวนางไม่ได้ขาวเช่นหิมะแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความงดงามนางลดลงแต่กลับยิ่งทำให้นางนั้นดูโดดเด่นกว่าสตรีคนใดในสายตาของตน จู้จีเบือนหน้าหนีด้วยความขัดเขินอีกทั้งยังเผลอเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตนโดยไม่รู้ตัว แม้ใบหน้าจะดูนิ่งเฉยแต่ใบหูของเขากลับแดงก่ำ เอ่ยปรามเสียงสั่น “ขะ... ข้าไม่... วะ... หวั่นไหวหรอกอวี๋เอ๋อร์ อะแฮ่ม... คะ... ความพยายาม ขะ... ของเจ้า สูญ...” จู้จีเอ่ยไม่ทันจบก็ต้องออกอ้าปากค้างเมื่อตนเห็นเอี๊ยมตัวน้อยที่ควรจะอยู่บนตัวนางปรากฏขึ้นเต็มๆ ตา พยายามฝืนดวงตาไม่ให้หันกลับไปมองนาง แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องพ่ายแพ้เหลือบมองใบหน้าเล็กๆ ที่ยามนี้กำลังยิ้มกว้างจนตาหยี อีกทั้งยังยิ้มแย้มกว้างจนเห็นฟันขาวราวไข่มุกครบทุกซี่ เอินอวี๋ชูเอี๊ยมตัวน้อยขึ้นสูงเหนือศีรษะของเขาพลางปล่อยมือออกจนทำให้เอี๊ยมตัวน้อยนั้นแปะแหมะอยู่บนหัวของเขา มองจู้จีที่อ้าปากค้างจนทำให้สายเอี๊ยมที่ห้อยย้อยแทบเข้าไปอยู่ในปาก นางที่เห็นใบหน้าลางๆ ของเขาหันมองมาก็คว้าจับฝ่ามือของเขามาแปะไว้ที่หน้าอกตนเต็มๆ แรง ยิ่งเห็นว่าเขาไม่ขัดขืนอีกทั้งยังไม่เอ่ยวาจาก็ยิ่งทำให้นางได้ใจ มือบางขยับควบคุมให้ฝ่ามือของเขานั้นขย้ำที่อกอิ่มไปมา “เจ้า... ยั่วยวนข้า” ------------------------------ นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา
นั่นน่ะหรือ... จอมปีศาจ
นั่นน่ะหรือ... จอมปีศาจ
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
“มาเร็ว...” เซียงเซียงสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเขาก็ปรือตาขึ้น ตบที่ว่างบนเตียงเบาๆ หรี่ตามองใบหน้าของเขาที่ถูกเงาของแสงจันทร์บดบังด้วยความรู้สึกแปลกๆ ไฉนดูเหมือนเขาจะแปลกไปนะ “ศิษย์รักของข้า ช่วยขยับไปหน่อยได้หรือไม่ เจ้าไม่ได้ผอมบางดั่งกิ่งหลิวลู่ลม นอนกินที่เช่นนี้อาจารย์จะนอนได้อย่างไร” เซียงเซียงได้ยินเช่นนี้ความรู้สึกแปลกๆ ใจปลิวหายไปทันที ถลึงตามองเขาด้วยความดุดันก่อนจะพลิกกายหนีไปอีกทางโดยไม่สนใจเขาอีก กุยเหยียนยิ้มบางๆ ถอดอาภรณ์ตัวนอกออกพาดไว้ที่เก้าอี้ตัวเล็ก เอนกายนอนลงข้างนาง เพียงแค่สามอึดใจร่างที่หันไปอีกทางก็พลิกกายกลับมากอดรัดตนเองไว้พลางถูไถใบหน้าเข้ากับแผ่นอก กุยเหยียนท่องคาถาสงบจิตสงบใจอย่างมุ่งมั่น แต่ครานี้ไม่ได้ท่องเพราะเข้าใจลึกซึ้งในรสของพระธรรมแต่กลับท่องเพื่อไม่ให้หัวใจของตนเองเต้นถี่เร็วจนทำให้นางรู้สึกผิดแปลกไป เซียงเซียงที่เห็นเขากำลังขยับปากมุบมิบก็รู้แล้วว่าเขาต้องท่องหลักธรรมอะไรสักอย่างเป็นแน่ ปลายนิ้วกรีดไล้ขึ้นลงไปมาตามแผ่นอกแกร่ง เอ่ยยั่วเย้าออกมา “อาจารย์รู้หรือไม่บุรุษสตรีนอนบนเตียงเดียวกันเช่นนี้ต้องทำอะไร” “เจ้าเป็นปีศาจราคะเรื่องที่เจ้าเอ่ยออกมาอาจารย์จะไม่ถือสา” เซียงเซียงได้ยินเช่นนี้ดวงตาก็ลุกวาวขึ้นมา เหมือนเห็นช่องโหว่ในวาจาที่เอ่ย นางไม่รอช้าหยัดตัวขึ้นพลางขยับกายขึ้นคร่อมร่างกำยำของเขา นั่งแปะอยู่บนหน้าท้องแกร่ง ยิ้มพรายออกมาเมื่อเห็นดวงตาของเขาที่ดูเบิกกว้างและตกตะลึง “จะ… จะ เจ้า จะทำอะไร!” กุยเหยียนส่งเสียงตะกุกตะกักออกมา พยายามปิดบังดวงตาที่แสงดถึงอารมณ์ที่แท้จริงไว้ภายใต้ขนตา “อยู่เฉยๆ เถอะน่า ไม่ใช่เอ่ยบอกว่าไม่ถือสาหรือไร ห้ามขัดขืนนะ!” เซียงเซียงเอ่ยเสียงดังน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความบังคับข่มขู่ วันนี้นางถูกกลิ่นอายของเจ้ากลุ่มคนในวัดกระตุ้นเร้าเป็นเหมือนฉนวนที่ถูกจุดเพื่อรอเวลาระเบิด ในเมื่อเขาเอ่ยว่าไม่ถือสาเช่นนั้นนางก็จะขอ ‘กิน’ เขาสักครา “ข้า… หมายถึงไม่ถือสาวาจะ...อือ” กุยเหยียนไม่ทันได้เอ่ยจนจบ มือบางก็ยื่นไปปิดปากของเขาอย่างรวดเร็ว เซียงเซียงหนีบเข่าเข้าหาเอวสอบไว้แน่นเมื่อเห็นเขาเริ่มขยับกายไปมา เอ่ยปลอบเขาอย่างมั่นอกมั่นใจ “ปีศาจน้อยเช่นเจ้าดูแล้วน่าจะยังคงเป็นแท่งหยกบริสุทธิ์ แต่เอาเถอะข้าเป็นปีศาจราคะ ข้าจะสั่งสอนให้เจ้ารับรู้ถึงความสุขสมที่แท้จริง ที่หาใช่จากการนั่งเคาะปลาไม้ของเจ้า!” ----------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา
ตำราปกขาว... ภาคเทพเซียน
ตำราปกขาว... ภาคเทพเซียน
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
*กรุณาอ่านคำเตือนก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ* มีภาพประกอบในเล่มด้วยน้า ------------------------------- ทุกหกหมื่นปี เฮยต้งจะถือกำเนิด กลืนกินสิ่งมีชีวิตทุกสิ่งอย่างเข้าไปในหลุมแห่งความมืดมนอนธการ มนุษย์หากตกอยู่ในเฮยต้งก็ย่อมไร้ทางรอด ไม่เว้นแแม้แต่เทพหรือมาร เมื่อยามที่เฮยต้งใกล้กำเนิด ยามนั้นเหล่าเทพและมารก็จะร่วมมือพากันเสาะหาแม่ชีเทวะที่สามารถรับพลังหยางจากบุรุษทั่วหล้า ไม่เว้นแม้แต่เทพหรือมาร นำไปปลดปล่อยสู่เฮยต้ง มิให้กลืนกินสรรพสิ่ง มิให้อนธการแห่งความมืดหม่นเหน็บหนาวปกคลุมใต้หล้า ทำลายสวรรค์ กลืนกินนรก ควบคุมอสูร! ------------------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรงและมี 4P
สัมผัสร้ายผสานรัก
สัมผัสร้ายผสานรัก
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
" นอกจากจะป่าเถื่อนแล้วยังหื่นกามอีกหรือ! " หว่านเถียนเอ่ยพร้อมทั้งรวบคอเสื้อเข้าหากันอย่างหวาดระแวง ไม่ใช่นางนอนฟุบอยู่ที่โต๊ะหรือไร " โต๊ะตัวนั้นล้ำค่า หากน้ำลายเจ้าหยดจนทำให้โต๊ะเป็นดวงข้าจะโยนเจ้าออกไปให้งูกิน " ----------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา จ้านหลี่เอ่ยเรียบๆ หยัดกายลุกขึ้นเอนหลังพิงกับหัวเตียง เสยเส้นผมที่ปรกใบหน้า มองดูสตรีที่กำลังจ้องมองจนตาแทบจะหลุด คิดจะอ้าปากโต้เถียง แต่ไม่ทันได้เอ่ยก็ต้องน้ำลายแทบหยดเมื่อเห็นท่วงท่าเสยผมหล่อเหลาสุดกระชากวิญญาณ เพ่งมองบุรุษตรงหน้าอย่างละเอียด ยามนี้จิตใจนางแจ่มใส ทั้งเวลานี้ก็มีแสงสว่างเพียงพอจึงทำให้นางพอจะมองเห็นความหล่อเหลาและความองอาจของบุรุษตรงหน้าที่ถูกหนวดเครามืดครื้มนั้นปิดบังไว้ หว่านเถียนหรี่ตาลงมองดูแผ่นอกของเขาที่อาภรณ์แบะอ้าออกกว้าง พลางยื่นมือไปแปะแหมะไว้บนแผ่นอกแน่นแข็งของเขาอย่างอุจกาจ นิ่งไปพักใหญ่เมื่อรู้ตัวว่าเผลอยิ้มออกมาก็กระแอมดึงมือกลับแสร้งเอ่ยออกมาอย่างมีหลักการ " ข้าเพียงแค่อยากทดสอบดูอีกรอบก็เท่านั้นว่าแตะเจ้าจะมีปัญหาอะไรหรือไม่ " จ้านหลี่เอ่ยรับในลำคอ นั่งรอนิ่งๆ ก็ไม่ได้มีเหตุการณ์น่าสั่นกลัวเกิดขึ้น เอ่ยถาม " เป็นอย่างไร " " ก็ดี ไม่ได้โชคร้ายอะไร " หว่านเถียนถอนหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งใจ ไม่ทันให้นางโล่งใจนาน เสียงของเขาก็ดังขึ้นพร้อมกับวาจาที่ทำให้นางต้องแข็งค้าง " เจ้าจับข้าแล้ว หากข้าจะจับเจ้าคืนก็คงไม่ผิดอะไรกระมัง "
อุบัติรักอสูร
อุบัติรักอสูร
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
“ขอดูหอยหน่อยได้หรือไม่” อิ๋งอิ๋งได้ยินเช่นนี้หัวก็หวิดจะทิ่มลงพื้น หันขวับมองนายท่านผู้ยิ่งใหญ่ที่กำลังจ้องมองนางด้วยแววตาร้อนแรง ดวงตากลมโตสีเหลืองทองคู่ใหญ่กำลังจ้องมองนางตาเขม็ง ดวงตาคู่นี้ใหญ่จนทำให้นางมองเห็นตัวเองทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา อิ๋งอิ๋งดวงตาล่อกแล่กกลอกไปมา นาง... นางหลงคิดว่านายท่านผู้นี้เป็นคนดีมีจิตใจเมตตา! ที่แท้... ที่แท้แล้วกลับหื่นกามเช่นนี้ นาง... หากนางพุ่งเข้าไปในเปลือกหอยและปิดฝาอย่างรวดเร็วจะทันกาลหรือไม่ นางค่อนข้างมั่นใจว่าเปลือกของนางแข็งแกร่งยิ่ง แต่ไม่รู้ว่าจะแข็งแกร่งกว่ากรงเล็บหรือคมเขี้ยวของมังกรหรือไม่ เอาอย่างไรดี... หรือจะเปิดหอยให้นายท่านผู้นี้ดูแต่โดยดี แต่นายท่านก็เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพอ่อนโยน อีกทั้งยังไม่ได้ข่มขู่ หากปฎิเสธไปนายท่านจะกินนางหรือไม่ นางบำเพ็ญเพียรตั้งหลายพันปีกว่าจะกลายมาเป็นภูต นางยังไม่ได้เป็นเซียนแล้วจะมาตายได้อย่างไร ไม่ได้นะ! อิ๋งอิ๋งครุ่นคิดอยู่นาน มือบางกำกระโปรงตัวยาวของตนเองไว้แน่น กัดปากน้อยๆ อย่างชั่งใจ มังกรเป็นเผ่าที่สูงส่ง คงทนไม่ได้แน่หากนางเอ่ยปฏิเสธ นางจะต้องไว้หน้าของเขาบ้าง ให้เขาดูแวบเดียวก็ได้คงไม่เสียหาย แวบเดียวเท่านั้นเองนี่ แล้วนางจะได้กลับบ้านโดยปลอดภัยไร้กังวล... ----------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา
ตำราปกขาว... ภาคปีศาจ
ตำราปกขาว... ภาคปีศาจ
ลี่ลี่
  • วรรณกรรมผู้ใหญ่
*กรุณาอ่านคำเตือนก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ* *แก้ไขเพิ่มเติมเนื้อหาและภาพประกอบในเล่มเต็ม *ภาพประกอบไรท์ได้อัพทั้งสองแบบทั้ง pdf และ epub แต่ไม่แน่ใจว่า epub ภาพขึ้นหรือไม่ ถ้าไม่ขึ้นลองรีดาวน์โหลดเป็น pdf น้าา ------------------------------- ทุกหกหมื่นปี เฮยต้งจะถือกำเนิด กลืนกินสิ่งมีชีวิตทุกสิ่งอย่างเข้าไปในหลุมแห่งความมืดมนอนธการ มนุษย์หากตกอยู่ในเฮยต้งก็ย่อมไร้ทางรอด ไม่เว้นแแม้แต่เทพหรือมาร เมื่อยามที่เฮยต้งใกล้กำเนิด ยามนั้นเหล่าเทพและมารก็จะร่วมมือพากันเสาะหาแม่ชีเทวะที่สามารถรับพลังหยางจากบุรุษทั่วหล้า ไม่เว้นแม้แต่เทพหรือมาร นำไปปลดปล่อยสู่เฮยต้ง มิให้กลืนกินสรรพสิ่ง มิให้อนธการแห่งความมืดหม่นเหน็บหนาวปกคลุมใต้หล้า ทำลายสวรรค์ กลืนกินนรก ควบคุมอสูร! ------------------------------- นิยายอิโรติกร้อนแรงและมีฮาเร็ม,3P