ยิ่งเห็นว่าอาภรณ์ตัวในเริ่มขยับเลื่อนหลุด ทำให้เห็นผิวกายและมัดกล้ามเนื้อของบุรุษเพศที่เผยเร้น รู้ดีว่าไม่ควรมองแต่นางก็ไม่อาจละสายตาจาก ริมฝีปากขยับมุบมิบไปมาพยายามฝืนมิให้เผยรอยยิ้มที่ดูหื่นกระหาย เส้นสายลายกล้ามเนื้อเด่นชัดขึ้นเมื่อเขาขยับหันหลังก็ทำให้หนั่วนัวเผลอยิ้มแย้มโง่งมออกมาอย่างเผลอไผล

คนเรานั้นย่อมต้องชมชอบในสิ่งที่งดงามและเจริญหูเจริญตา... เป็นธรรมดาสิ!

ท่านเซียนผู้ดูแลนี้หากมองภายนอกแล้วดูเป็นสุภาพชนที่นุ่มนวลอ่อนโยน แต่หากมองจนถึง ‘เนื้อแท้’ ใต้ร่มผ้าแล้วก็นับว่าดูองอาจกำยำไม่น้อย มัดกล้ามเนื้อช่วงบนนั้นยากจะอธิบาย เพียงแค่มองดูไกลๆ ก็รู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวไปหมดแล้ว ไหล่กว้างเอวสอบ อีกทั้งกล้ามเนื้อช่วงบั้นท้ายนั้นก็ดูตึงแน่นไม่น้อย...

บั้นท้าย!

หนั่วนัวที่ไล่สายตามองไปเรื่อยๆ ดวงตาพลันเบิกกว้างแทบหลุดถลนร่วงบนพื้น จ้องบั้นท้ายตาค้างทั้งยังอ้าปากกว้างด้วยความตื่นตะลึงมองดูร่างกายเปล่าเปลือยของท่านเซียนแม้จะเห็นจากทางด้านหลังหัวใจดวงน้อยเต้นสั่นระรัวดุจจะทะลุหลุดออกมา เมื่อครู่นางจ้องอย่างเพลิดเพลินไปหน่อยจึงไม่ได้ทันมองว่าอาภรณ์ทั้งหมดของท่านเซียนถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อใด

พลันเรียวขากำยำก็ขยับยิ่งเห็นว่าเอวสอบนั้นเริ่มบิดคิดหันกลับมาหนั่วนัวก็สูดลมหายใจเสียงดัง อ้าปากคิดจะร้องห้าม ส่งเสียงออกไปได้เพียงแค่นิดเดียวมือก็รีบตะครุบปิดปากตนเองไว้ ดวงตาที่เบิกกว้างตอนนี้กลับเบิกโพลง ขยับเท้าถอยห่างออกไปไกล

นางไม่รู้ว่าท่านเซียนจะได้ยินหรือไม่ แต่ที่นางรู้อย่างแน่ชัดคือหากท่านเซียนรู้ว่านางแอบมองแล้วละก็... สิ่งที่นางเสียไปคงมิใช่หางดั่งที่เคยเป็น บางคราอาจจะเป็น...

... คอของนางเอง!

หนั่วนัวหมุนกายกลับ เดินด้วยปลายเท้าท่าทางพิลึกพิลั่นเช่นนกกระยาง ขยับย่องให้พ้นระยะอันตรายด้วยใจที่เต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ในใจภาวนาไม่ขาด ท่านเซียนไม่รู้หรอก ท่านเซียนไม่ได้ยินด้วย ท่านเซียน...

“เคยได้ยินเพียงคำกล่าวว่าจิ้งจอกขี้ขโมย แต่คิดไม่ถึงว่าจิ้งจอกถ้ำมองก็มีเช่นกัน หนั่วนัวทำให้ข้าเปิดหูเปิดตาแล้ว”


------------------------------
นิยายอิโรติกร้อนแรงและเป็นคู่เดี่ยวจ้าา