เหว่ยลู่เสี่ยน โดนหักหลัง จุติเป็นมารฟ้าเต็มตัวพร้อมสังหารทุกคนที่เคยทำร้าย สติอันพร่าเลือนสั่งให้เขาต้องสังหารให้หมดไม่ว่าจะเป็นฝ่ายธรรมะ หรือ ฝ่ายอธรรม พวกมันทั้งหมดล้วนไม่มีดี แม้แต่... ทว่าวันหนึ่งเมื่อลืมตาขึ้นมา ทุกอย่างกลับไม่เคยเกิดขึ้นราวกับเป็นแค่ฝันตื่นหนึ่ง ศิษย์ร่วมสำนักที่เคยทำร้ายยังคงเดิมเรื่องราวดำเนินเหมือนเดิม ยกเว้นเพียงนาง..... "หลอกลวง กลับกลอก หักหลังเป็นเช่นไรข้ารู้ดีที่สุด อดีตเป็นเช่นไร อนาคตก็ไม่ต่าง แต่ที่ต่างคราวนี้ก็คือตัวนาง ทำดีกับข้า เป็นห่วงข้า อยากอยู่เคียงข้างข้า จะหลอกลวงก็ดี สำนึกผิดก็ช่างเมื่อต้องการอยู่เคียงข้างข้าแล้วชั่วชีวิตนี้ก็ไม่อาจเปลี่ยนใจได้...นั้นคือการไถ่โทษของเจ้า!" ฮวาเหิงเยว่ รู้ความจริงเมื่อสายความตายไม่ใช่จุดจบ ทำลายทุกอย่างด้วยน้ำมือตนเองเพราะความโง่งม เมื่อทุกสิ่งที่ทำลงไปไม่ใช่อย่างที่คิด สัมพันธ์ในอดีตมิอาจลบเลือน อยากกลับไปแก้ไขได้แต่อ้อนวอนสวรรค์... "หากสวรรค์มีจริงข้าขออ้อนวอนแม้ต้องแลกด้วยชีวิต ก็ไม่ขัดข้อง...ข้าทำผิดพลาดครั้งใหญ่ต่อคนผู้หนึ่ง อยากจะแก้ไข มีความจริงบางอย่างที่อยากบอก หากย้อนกลับไปได้ข้าจะไม่มีวันทำร้ายเขา บีบคั้นเขา ข้าจะไม่มีวันปล่อยเขาทุกข์ทรมานจนเป็นมารร้าย ศิษย์พี่...หากย้อนกลับไปได้ ข้าจะอยู่เคียงข้างท่านจวบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต"

คำโปรย อุบัติเหตุเครื่องบินตกทำให้เธอย้อนเวลาไปหลายร้อยปีก่อน ตกอยู่ในกำมือของดยุคบ้าอำนาจจอมบังคับที่คิดว่าเธอเป็นเมียรักของเขาที่จากไป ผูกบ่วงพันธนาการเธอไว้แน่นหนาไม่สนแม้เธอจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม เนื้อหาบางตอน "ดาเรียร่า? คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันชื่อดาเรียคะ...ดาเรีย ไวท์ สมิส ไม่ใช่ดาเรียร่าคนรู้จักของคุณแน่นอนคะ" เธอปฏิเสธเป็นพัลวัน ถอนหายใจโล่งอกเล็กน้อย อ่อ...ที่แท้เข้าก็คิดว่าเธอเป็นคนอื่นนี่เอง มือบางที่ทั้งผลักทั้งดันให้เขาถอยห่างออกไปผ่อนแรงลง ตัดสินใจเอยอย่างใจเย็นเมื่อเดาถึงสาเหตุที่เขาจับตัวเธอได้แล้ว “คุณมองฉันให้ดี ๆ ฉันไม่ใช่ดาเรียร่า...คุณจำคนผิดแล้ว” เกเบียลพิศมองใบหน้าของเธอนิ่งนานจริง ๆ และเธอก็ไม่ขยับเขยื้อนปล่อยให้เขามองสำรวจ สองแก้มแดงก่ำเพราะออกแรงดิ้นหนีขึ้นสีแดงเข้มไปอีกเมื่อถูกจ้องตรง ๆ แบบนี้ ถึงแม้จะรู้สึกวาบหวิวแปลก ๆ กับสายตาของเขาบ้าง หากก็คิดว่าถ้าเขารู้ว่าจริง ๆ แล้วตัวเขาเองจำคนผิดจะได้ปล่อยเธอไป แต่ใครจะรู้ว่าจู่ ๆ เขาจะก้มหน้าลงมาประกบริมฝีปากกับเธอ ดาเรียเบิกตากว้าง จะสะบัดเบี่ยงหน้าหนีก็ไม่ทันแล้ว เขารวบสองมือบางวางไว้เหนือหัวด้วยมือเดียว อีกมือบีบคางเธอบังคับให้อ้าปากรับเรียวลิ้นแข็งแรงที่สอดลึกเข้ามาดูดดึงพัวพันเรียวลิ้นบาง จูบแลกลิ้นนัวเนียครั้งแรกในชีวิตสาวทำใจเธอสั่นสะท้านแปลก ๆ ความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสเข้าโจมตีจนเธอมึนงงไปหมด

เมื่อความรักมันแน่นอก...ภารกิจต้อนพี่สาวนอกไส้จึงเริ่มต้น ผมเป็นลูกคนเดียวนะครับ! ไม่อยากได้พี่...เลื่อนเป็นเมียได้ไหม? เนื้อหาตัวอย่าง “ไม่ให้เป็นพี่แล้ว...เป็นพี่...ทำแบบนี้ไม่ได้” ชายหนุ่มกระซิบเสียงแห่บพร่า ดวงตาคมหลุบมองริมฝีปากอวบอิ่มแดงเรือที่ตอนนี้บวมเจ่อ ใบหน้านวลแดงก่ำจนแทบเป็นสีเลือด ทว่าดวงตากลับสั่นระริกมีน้ำตาเออคลอจวนเจียนจะไหล *********** “อย่า...” สุดที่รักครางเสียงสั่น รู้สึกใบหน้าร้อนผะผ่าว ความร้อนจากปลายนิ้วแล่นไปทั่วร่างกาย สีครามขยับเข้าประชิดโน้มตัวลงกระซิบเหนือริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ “อย่า...อะไร อย่าหยุด...ใช่ไหม?” สีครามเอาจมูกปัดป้ายจมูกเธอไปมา หญิงสาวเผยอปาก ได้แต่ถามตัวเองในใจว่า...เธออยากให้เขาหยุดหรือเปล่า ชายหนุ่มเห็นแววตาสับสนของหญิงสาวก็อดยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากไม่ได้ “หืม...ตอบสิที่รัก อยากให้หยุดไหม?”

เหว่ยลู่เสี่ยน โดนหักหลัง จุติเป็นมารฟ้าเต็มตัวพร้อมสังหารทุกคนที่เคยทำร้าย สติอันพร่าเลือนสั่งให้เขาต้องสังหารให้หมดไม่ว่าจะเป็นฝ่ายธรรมะ หรือ ฝ่ายอธรรม พวกมันทั้งหมดล้วนไม่มีดี แม้แต่.......... แล้ววันนึงเมื่อลืมตาขึ้นมา ทุกอย่างกลับไม่เคยเกิดขึ้นราวกับเป็นแค่ฝันตื่นหนึ่ง ศิษย์ร่วมสำนักที่เคยทำร้ายยังคงเดิมเรื่องราวดำเนินเหมือนเดิม ยกเว้นเพียงนาง..... "หลอกลวง กลับกลอก หักหลังเป็นเช่นไรข้ารู้ดีที่สุด อดีตเป็นเช่นไร อนาคตก็ไม่ต่าง แต่ที่ต่างคราวนี้ก็คือนาง ดีกับข้า เป็นห่วงข้า เคียงข้างข้า จะหลอกลวงก็ดี สำนึกผิดก็ช่างเมื่อเคียงข้างข้าแล้วก็ต้องตลอดไป นั้นคือการไถ่โทษของเจ้า" ฮวาเหิงเยว่ รู้ความจริงเมื่อสายความตายไม่ใช่จุดจบ ทำลายทุกอย่างด้วยน้ำมือตนเองเพราะความโง่งม เมื่อทุกสิ่งที่ทำลงไปไม่ใช่อย่างที่คิด สัมพันธ์ในอดีตมิอาจลบเลือน อยากกลับไปแก้ไขได้แต่อ้อนวอนสวรรค์..... "หากสวรรค์มีจริงข้าขออ้อนวอนแม้ต้องแลกด้วยชีวิต....ข้าทำผิดพลาดครั้งใหญ่ต่อคนผู้หนึ่ง อยากจะแก้ไข หากย้อนกลับไปได้ข้าจะไม่มีวันทำร้ายเขา บีบคั้นเขา ข้าจะไม่มีวันปล่อยเขาทุกข์ทรมานจนเป็นมารร้าย......ศิษย์พี่...หากย้อนกลับไปได้ ข้าจะอยู่เคียงข้างท่าน เชื่อมั่นในท่าน...ข้าขอโทษ...ศิษย์พี่"

ฉันรัก...แต่เขาร้ายแถมยังคบกับเพื่อนในกลุ่มฉันอีก ทั้งๆ ที่เขาบอกว่าเกลียดแต่เขาก็ทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน ฉันควรจะทำยังไงกับความรักครั้งนี้ดีนะ? #เนื้อหาบางตอน "ฉันได้ข่าวว่ามีรุ่นพี่มาติดพันนิ เธอตกลงคบกับมันใช่ไหม?" เขาไม่ตอบคำถามของฉัน พูดไปอีกเรื่องจนฉันที่มึนอยู่แล้ว ยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่ “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย” ฉันเสียงดังกลับอย่างโมโห แต่ก็ต้องเบิกตาโต เพราะมือของเขาเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อฉัน ทีละเม็ด ทีละเม็ด ฉันหอบหายใจแรง ใบหน้าเห่อแดงด้วยความอับอาย รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้ว “อย่านะ!!...นี่นายคิดจะทำอะไรกันแน่” “อยากมีแฟนงั้นเหรอ? ต้องดูก่อนว่าฉันอนุญาตไหม?” "นายจะบ้าเหรอ? ฉันมีแฟนทำไมต้องถามนายด้วย ทีนายมีแฟน นายยังไม่มาถามฉันเลย กี่คนต่อกี่คนแล้วด้วย...ซุนมีอีก แฟนนายไม่ใช่เหรอ ยังมาทำอะไรแบบนี้กันฉันอีกนี้ หยุดนะ!!”