คำโปรย
อุบัติเหตุเครื่องบินตกทำให้เธอย้อนเวลาไปหลายร้อยปีก่อน ตกอยู่ในกำมือของดยุคบ้าอำนาจจอมบังคับที่คิดว่าเธอเป็นเมียรักของเขาที่จากไป ผูกบ่วงพันธนาการเธอไว้แน่นหนาไม่สนแม้เธอจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม



เนื้อหาบางตอน
"ดาเรียร่า? คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันชื่อดาเรียคะ...ดาเรีย ไวท์ สมิส ไม่ใช่ดาเรียร่าคนรู้จักของคุณแน่นอนคะ" เธอปฏิเสธเป็นพัลวัน ถอนหายใจโล่งอกเล็กน้อย อ่อ...ที่แท้เข้าก็คิดว่าเธอเป็นคนอื่นนี่เอง มือบางที่ทั้งผลักทั้งดันให้เขาถอยห่างออกไปผ่อนแรงลง ตัดสินใจเอยอย่างใจเย็นเมื่อเดาถึงสาเหตุที่เขาจับตัวเธอได้แล้ว

“คุณมองฉันให้ดี ๆ ฉันไม่ใช่ดาเรียร่า...คุณจำคนผิดแล้ว” เกเบียลพิศมองใบหน้าของเธอนิ่งนานจริง ๆ และเธอก็ไม่ขยับเขยื้อนปล่อยให้เขามองสำรวจ สองแก้มแดงก่ำเพราะออกแรงดิ้นหนีขึ้นสีแดงเข้มไปอีกเมื่อถูกจ้องตรง ๆ แบบนี้ ถึงแม้จะรู้สึกวาบหวิวแปลก ๆ กับสายตาของเขาบ้าง หากก็คิดว่าถ้าเขารู้ว่าจริง ๆ แล้วตัวเขาเองจำคนผิดจะได้ปล่อยเธอไป

แต่ใครจะรู้ว่าจู่ ๆ เขาจะก้มหน้าลงมาประกบริมฝีปากกับเธอ ดาเรียเบิกตากว้าง จะสะบัดเบี่ยงหน้าหนีก็ไม่ทันแล้ว เขารวบสองมือบางวางไว้เหนือหัวด้วยมือเดียว อีกมือบีบคางเธอบังคับให้อ้าปากรับเรียวลิ้นแข็งแรงที่สอดลึกเข้ามาดูดดึงพัวพันเรียวลิ้นบาง จูบแลกลิ้นนัวเนียครั้งแรกในชีวิตสาวทำใจเธอสั่นสะท้านแปลก ๆ ความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสเข้าโจมตีจนเธอมึนงงไปหมด