"กูไม่รู้ รู้แต่ว่ามีตังค์ วันก่อนกูไปสูบบุหรี่ที่ลานจอด เจอควงกันขึ้นรถปอร์ต รถอะไรลัมกี้นะ”

"ลัมโบกินี่!!! " โถพี่เค

"เออนี่แหละ ที่ลานจอดรถหรูมึงเอ๊ยทั้งล้วงทั้งควักอยู่ในรถ กูละมองเพลินแกล้มบุหรี่" เพิ่งเคยได้ยินดูหนังสดแกล้มบุหรี่

"เอ้าไอ้นี่... กูก็คิดว่ามึงชอบเขา...จะจีบเขาไม่รู้สึกเจ็บใจอะไรเลยเรอะที่คนที่แอบชอบโดนล้วง" ฟินไหมล่ะไอ้เค

"เจ็บทำเชี้ยอะไร... กูหวังฟันไม่ได้จะเอามาเป็นแม่ของลูก"

คำพูดแบบไร้ผิดชอบของมัน ก็ตามแคแร็กเตอร์ของมันนะแหละ แต่สำหรับผมสิเจ็บจิ๊ดๆ แปลกๆ คงควักกันมันส์ละสิ แต่จะเชื่อไอ้เคได้แค่ไหน มันขี้โม้หรือเปล่า

"มึงไม่เชื่อนะ ลองแอบตามไปดูทุกวันเสาร์ เสี่ยเขาจะมาพาไป หายไปหลายชั่วโมงเลยล่ะ"

"หายไปแบบนี้พี่ตั้มไม่ว่าเหรอ เหมือนอู้งานเลยอ่ะ"

"จะว่าได้ยังไง เสี่ยแกมาเหมาเสื้อผ้าไปทีบิลล่ะหลายหมื่น ถือว่าเป็นค่าบริการส่งสินค้าถึงที่ลานจอดละกัน”

"ทะลึ่งจริงๆ เลยเอ็งนี่"

"แล้วเอ็งชอบไหมล่ะ แค่คิดกูก็ขึ้นแล้ว" เออมันพูดจริงแฮะ คนที่ผมชอบถูกสอยคิดแล้วของมันขึ้น ฮึมมมม.... ใจเยส ๆ เอ๊ย!!! เย็นๆ ลูก

"กูทำงานก่อนนะ คุยกับมึงกูฟุ้งซ่าน" ว่าแล้วผมก็เดินไปที่สต๊อกสินค้าหลังร้านไปเอาของมาเติม....

"อืม ... พี่ตั้มไม่เอ๊า... นี่มันที่ทำงานน๊า ... อื่อ"

ผมหยุดตรงหน้าห้องพี่ตั้ม เสียงนี่มันใครวะ ผมหันซ้ายหันขวา เสียงผู้หญิงในห้องมันต้องมีใครสักคนในสามสาว ...ในร้านนี่แหละว๊า

"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย นี่ห้องทำงานพี่...พี่ไม่เรียกใครจะกล้าเข้ามา พี่ล็อคประตูแล้ว... อืม...ซื้ด..ชื่นใจ"

ต่อมความอยากรู้บวกกับความตื่นตัวของน้องชาย ทำให้ผมเดินออกไปหน้าร้านก่อนอันดับแรก ไม่ได้เดินหนีนะ ผมไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้น

"อ้าวไหนล่ะ... มึงเดินมาตัวเปล่า ไปเอาของมาเติมไม่ใช่เหรอ" ไอ้เคทักผม ผมยังไม่บอกมันหรอก

"สาวๆ ไปไหนหมดว่ะ " ผมมองไม่เห็นใคร

"เห็นแจ๊สบอกออกไปซื้อของใช้ที่ซูเปอร์" ไอ้เคบอก

"แล้วใหม่ล่ะ..." ผมลุ้นระทึกยังไงไม่รู้

"ใหม่อยู่นั่นไง หลังเครื่องแคชเชียร์" ไอ้เคชี้เป้าสาวที่เหลือแสดงว่าคนที่อยู่ในห้องพี่ตั้มคือ... เจน ...โล่งอกอย่างน้อยก็ไม่ใช่ใหม่

"มึงมีอะไรเปล่า"

"เปล่า ...ไม่มี๊" # เสียงสูง (อีกครั้ง)

"...กูถามเฉยๆ "

เรื่องอะไรจะให้มันรู้ด้วย ผมเลวมะ

"กูไปเอาของก่อนนะ... จะจัดสต๊อกใหม่ด้วยรก ...มึงจะไปช่วยกูมั๊ย"

"เชิญมึงทำไปเหอะ กูอยู่หน้าร้านนี่แหละ"

"ความขี้เกียจของมึงทำตัวมึงเองนะ อดดูของดีนะมึง กูให้โอกาสมึงแล้วนะไอ้เค" นั่นเป็นเพียงความคิดครับ คิดในใจ

"อ้าว!!! ไอ้ตี๋!!! มารับแจ๊สเรอะ!!! ..."

ไอ้เคทักใครคนหนึ่ง คนที่เดินเข้ามาในร้าน...ตัวขาวๆ หุ่นอวบใส่แว่นมันชื่อไอ้ตี๋ มันเป็นเพื่อนกับไอ้เค และมันก็เป็นแฟนกับแจ๊สคบกันหลายปี

ไอ้ตี๋เป็นวิศวกรทำงานที่โรงงานแถวสมุทรปราการ วันหยุดมันจะแวะมากรุงเทพ รับแจ๊สที่ร้านไปนอนเสมอด้วย ตามประสาแฟนหนุ่มสาวที่ทำงานคนละที่ ....เท่ากับว่าไอ้ตี๋ก็เป็นเพื่อนผมอีกคนหนึ่ง แต่ก็ไม่สนิทนัก

ผมไม่มีเวลาทักทายมันได้แต่พยักหน้าให้มัน...แล้วรีบจ้ำเข้าไปที่จุดหมายที่สำคัญกว่า

ผมเดินผ่านหน้าห้องพี่ตั้มเข้าไปยังสต๊อก... ถ้าจะให้ผมยืนฟังเสียงเพียงอย่างเดียวตรงหน้าห้อง... คงไม่ไหวแน่ต้องอกแตกตายก่อน

... มันต้องมีวิธีได้ดูทั้งภาพและเสียงสิน่า ...

ผมยืนอยู่หน้าชั้นวางสินค้าในสต๊อก แหงนมองไปที่ชั้นบนสุด

"เอาจริงๆ เหรอเนี่ยกู"

ความหื่นทำให้ผมคิดไม่นาน เดี๋ยวตลาดวายเสียก่อน ผมค่อยๆ ปีนชั้นวางที่มีความสูง 8 เมตร จนผมไปยืนอยู่ชั้นบนสุดของสต๊อกสินค้า จากนั้นมองลงมาข้างล่าง ขาสั่นถาบ ๆ ... ณ จุดจุดนี้

"นี่มันเบิร์ด อาย วิว ชัดๆ “

ผมภาคภูมิใจในความสามารถของตัวเอง จากนั้นเดินอย่างระวังไปที่ผนังฝั่งที่ติดกับห้องทำงานพี่ตั้ม

...มันช่างพอเหมาะพอดีเลย ...

แต่สิ่งที่ผมเห็น ทำเอาผมสะดุ้ง!!!

...แทบตกจากท๊อปชั้นบนสุดของชั้นวางสินค้า...