ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
บัลลังก์กำลังนึกถึงอดีตที่เขาไปดูแลกิจการของครอบครัวที่เชียงใหม่ จนกระทั่งเขาได้พบกับสาวน้อยนัยน์ตาหวานซึ้งคนหนึ่งเข้า จนเกิดเป็นความรัก...ความผูกพันอย่างลึกซึ้ง
ทั้งคำพูดทั้งแววตาของเธอเขายังจำได้ไม่เคยลืม
แต่เรื่องราวต่างๆในชีวิตนั้น...บางครั้งเราก็ไม่อาจคาดเดาสิ่งที่จะเกิดขึ้นในกาลข้างหน้าได้
จู่ๆมารดาส่งข่าวไปบอกว่าบิดาของเขาป่วยหนัก ให้รีบกลับเป็นการด่วน
ด้วยความเร่งรีบทำให้รถยนต์ที่เขาขับมาด้วยความเร็วสูงประสบอุบัติเหตุอย่างรุนแรงจนทำให้เขาไม่
รู้สึกตัวและนอนพักรักษาอยู่ในโรงพยาบาลเกือบปี
เมื่อจะติดต่อไปหาหญิงคนรักก็ได้รับทราบข่าวอันน่าตกตะลึงว่าเธอได้แต่งงานกับพ่อเลี้ยงคนหนึ่งไปแล้ว
นับตั้งแต่นั้นมาความรักของเขาก็ถูกฝังลง ณ แผ่นดินเชียงใหม่ไปตลอดกาล
ราวกับสวรรค์เห็นใจ…
หัวใจที่ร้าวรานได้ชไมพรช่วยดูแลทำให้เขาสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้เป็นผู้เป็นคนอีกครั้งหนึ่ง
แต่ความสุขก็อยู่กับเขาได้ไม่นาน
ชไมพรตั้งครรภ์และเสียชีวิตขณะคลอดบุตรชายคนแรก เขาจึงต้องเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง
ช่วงเวลานั้นพี่สาวของเขาได้เข้ามาปลอบใจและพาลูก ๆซึ่งมียุทธภูมิเป็นลูกชายคนเล็กรวมอยู่ด้วย
ความน่ารักและช่างพูดของหนูน้อยทำให้เขามีกำลังใจมากขึ้นและได้ขอรับตัวหลานชายคนนี้มาเป็นลูกบุญธรรมของตนเองและรู้สึกพอ...กับชีวิตครอบครัวเสียที
ถึงจะคิดอย่างนั้นมาตลอดหลายสิบปี แต่เมื่อได้กลับมาพบกับทักษิณาอีกครั้งความรู้สึกลึก ๆที่ยังคงหลงเหลืออยู่เหมือนจะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งราว และมันก็ช่างทรมานจิตใจเขาเหลือเกิน
โดยเฉพาะหญิงสาวที่ชื่อกังสดาล...ผู้ที่มีใบหน้าและแววตาละม้ายคล้ายกับรักเดียวในดวงใจของเขา...และอาจเป็นพยานรักระหว่างเขากับเธอ
บัลลังก์ยกมมุมปากขึ้น ดวงตาเป็นประกายเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
เรื่องนี้หากจะพิสูจน์ก็ง่ายเสียยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ
หลายเดือนมานี้เขาจ้างนักสืบเพื่อหาข้อมูลทุกอย่างที่เขาอยากรู้...และก็ได้รู้จริงๆ
เมื่อคิดว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว เวลานี้เขาก็ไม่รีรอที่จะฟังคำยืนยันจากปากของคนที่เขาอยากจะฟังมากที่สุด...ทักษิณา
มือถือในมือถูกกดออกไปยังเบอร์ที่ถูกส่งมาให้เขานานแล้ว...แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตัดสินใจโทรออกไปเพื่อถามสิ่งที่คั่งค้างในใจอยากรู้ออกไป ทันทีที่ได้ยินเสียงปลายสายและแน่ใจว่าเป็นเธอ...คนที่อยู่ในหัวใจเขาเสมอมา
“สวัสดีค่ะ...ทักษิณาค่ะ”
“กังสดาลเป็นลูกสาวผมใช่ไหม?”
คำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยินกับเสียงที่คุ้นเคยทำให้ปลายสายถึงกับตะลึงงันกำโทรศัพท์มือถือแน่น
“คุณพูดอะไร?”
น้ำเสียงสั่นเครือที่ตอบกลับมทำให้คนถามยิ่งรู้สึกว่า ‘ข้อมูลสำคัญ’ที่อยู่ในมือเขานั้นมีเค้าลางของความจริงชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ
“ก็ชื่อแล้วก็แหวนนั้นไงล่ะหลักฐาน ทำไมคุณไม่บอกผม แล้วสามีคุณรู้เรื่องนี้รึเปล่า?”
ทักษิณาเงียบไปแต่ก็สุดท้ายก็ต้องพูดออกมา
“เรื่องมันนานมาแล้วให้มันจบๆกันไปเถอะค่ะ... ” เสียงเธอแผ่วลงราวกับเสียงกระซิบ
“ในเมื่อคุณไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้ เราก็คง...ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก” เสียงสื้นแทรกเข้ามาจนคนฟังรู้สึกได้
“ไม่ใช่คุณหรอกเหรอที่หนีผมไปแต่งงานกับคนอื่น?”
“คุณเอาอะไรมาพูด ฉันเห็นคุณเงียบหายไปนานถึงได้ติดต่อไปทางบ้านคุณ แต่ที่บ้านคุณบอกไม่ให้ฉันติดต่อกลับไปอีก เพราะว่าคุณมีคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานกันแล้ว อีกอย่าง คุณจะให้ฉันแบกหน้าท้องโย้โดยไม่มีพ่อเด็กอย่างนั้นเหรอคะ ฉันทำไม่ได้หรอก” นึกน้อยใจนักเมื่อนึกถึงครั้งที่เขาทิ้งขว้างเธอกับลูกอย่างไม่ใยดี
“หมายความว่า....”
“ใช่ เดือนเป็นลูกคุณ แต่มันจะมีความหมายอะไรล่ะคะ ในเมื่อคุณไม่เคยต้องการเราสองคนแม่ลูกเลย”
“ ไม่ใช่นะหนูณา วันที่ผมกลับเกิดอุบัติเหตุเป็นตายเท่ากัน กว่าจะฟื้นก็ร่วมปี คนที่ผมคิดถึงทุกลมหายใจเข้าออกมีแต่คุณคนเดียวเท่านั้น...”
“พอเถอะค่ะ...ฉันไม่อยากฟัง”
“แต่คุณต้องฟัง!”
เสียงคำรามรอดไรฟันที่ส่งผ่านมายังทักษิณานั้นทรงอานุภาพจนเธอนิ่งงันและฟังสิ่งที่กำลังจะได้ยินด้วยใจระทึกจนลมหายใจสะดุด
“หลายปีมานี้ผมพยายามตัดใจเพราะรู้ว่าคุณมีครอบครัวที่อบอุ่นแล้ว แต่สุดท้ายพอผมเห็นหน้าคุณกับลูก...ผมถึงรู้ว่าจะไม่มีวันยอมเสียคุณทั้งคู่ไปอีกแล้ว”
“คุณว่าอะไรนะคะ?”
“กังสดาล...เป็นลูกสาวผมใช่ไหม?”
บังลังก์ถามย้ำอีกครั้ง...ไม่ใช่ไม่แน่ใจ...แต่เพราะต้องการให้เธอยอมรับความจริงที่ปกปิดทั้งเขาและลูกมานานหลายปี
“ไม่....ไม่มีทางแน่นอน...ยายเดือนเป็นลูกสาวฉัน...คนเดียวเท่านั้น!”
เสียงละล่ำละลักที่พร่างพรูออกมายิ่งยืนยันได้ดีว่าคนที่เขาส่งไปทำงานนั้นช่างทำงานได้อย่างถูกต้องแม่นยำสมอย่างที่เขาวาดหวังไว้จริงๆ
“หนูณา...คุณยอมรับมาเถอะ ผมมีหลักฐานและเอกสารยืนยันได้ว่าหนูเดือนเป็นลูกสาวของผม...”
คนพูดผ่อนลมหายใจยาวน้ำเสียงหนักแน่นจริงจังจนคนฟังใจหายวูบ
“ไม่สิ...ลูกสาวของเรา”
ความเงียบเข้าครอบงำอยู่อึดใจใหญ่ก่อนที่ผู้เป็นแม่ของหญิงสาวที่ถูกกล่าวอ้างจะตัดสายลงดื้อๆกลางคัน
“มันไม่จบง่ายๆอย่างนั้นหรอก”
รอยยิ้มเย็นปรากฏขึ้นที่มุมปาก หากคนอย่างเขาต้องการไม่ว่าจะต้องทำยังไงหรือใช้วิธีไหนก็ต้องเอามาให้ได้
ไม่เชื่อคอยดูกันต่อไป
