“นั่นไม่จริงใช่มั้ย ใครก็ได้ช่วยบอกทีว่า...เจ้านายเหรอเปล่า” เจเนตเปรยออกมาเมื่อวันนี้พวกเธอสามคนกลับมาซุ่มที่นี่อีกครั้ง แต่วันนี้พวกเขาได้เห็น เอ็ดเวิร์ดออกมาจากลิฟท์พร้อมกับชายชุดดำอีกสามสี่คนที่ดูเหมือนบอดิการ์ด มากกว่าผู้กักกัน “เอาไงดี พวกเขากำลังจะขึ้นรถแล้ว”

“ตามพวกเขาไป ฮานน่าเจ้านี้คงต้องให้คุณพามันกลับไปก่อน พวกเราคงต้องเปลี่ยนแผน เดี๋ยวฉันกับเจเนตจะตามเจ้านายไปก่อน” อาร์เชอร์เป็นคนเอ่ยออกมา ฮานน่าทำเพียงพยักรับอย่างเข้าใจ และกลับเข้าไปในรถที่มีเชลยถูกพันธนาการไว้อย่างรัดกุม ตอนนี้เธอต้องเอาไพ่ใบเดียวที่มีอยู่เอาไปเก็บรักษาไว้ก่อน

ครื้นนนน พรึ่บ น้ำใสลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วแต่คนที่ก้าวเข้ามากลับไม่ใช่เขา ‘เอ็ดเวิร์ด’ คิ้วเรียวมุ่นขมวดเข้ากันทันที เด็ก!...ไม่ไม่...เธอคนนี้ตัวเล็กมากแต่พอเห็นเธอชัดๆแล้ว เธอไม่ใช่เด็ก แต่จะว่าไปหน้าตาก็คล้ายๆกับตัวเองแปลกๆ

“หน้าเธอเต็มไปด้วยความสงสัย...น้ำใส น้องสาวของฉัน”

!! “น้องสาว!”

“เรื่องมันยาวแต่พวกนั้นไม่สำคัญหรอก เอาเป็นว่าเธอเป็นน้องสาวที่สมบูรณ์แบบของฉัน...สมบูรณ์มาก” แต่ก่อนที่น้ำใสจะได้เอ่ยอะไร ชายชุดดำสี่คนเข้ามาพร้อมกับวิลแชร์

น้ำใสประเมินสถานการณ์ตรงหน้า พวกมันต้องการอะไรจากเธอ...ซึ่งมันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่

ควับ!!! ฟุบ!! ฟับ!!! การเข้าถึงตัวน้ำใสไม่ได้ง่ายซึ่งซานต้าเองก็รู้ อึบ! เมื่อผู้ชายตัวโตถูกลูกถีบจนกระเด็นมานอนตรงหน้าเธอ ซานต้ารู้สึกโมโหและมากขึ้นเรื่อยๆ อึบ! เมื่อคนที่สองเซถลาเฉียดเธอไปนิดเดียว

ควับ! “หยุดนะ!!!” ปืนถูกดึงออกมา และส่องปลายกระบอกไปยังน้ำใสทันที “น้องสาวเธออย่าคิดนะว่าฉันจะไม่กล้ายิง...พวกที่ไร้ประโยชน์ฉันไม่เก็บไว้ให้รกหูรกตาแน่นอน..เอาละ!...ถ้าไม่อยากตายก่อนเวลาอันสมควร...ฉันเตรียมที่ไว้ให้เธอแล้ว...อ้อ! หรือเธออยากจะลองใจพี่สาวคนนี้ดูก็ได้ว่าฉัน...จะ...กล้า...ฆ่า...เธอมั้ย” น้ำเสียงที่เน้นหนักชัดถ้อยชัดคำทำให้น้ำใสหยุดนิ่งและมอง ให้เธอมีความสามารถในการอ่านทิศทางคาดคะเนวิถีกระสุนได้ แต่นั่นก็ใช้ได้แค่เพียงนัดเดียวและไม่ใช่ในพื้นที่แคบพร้อมกับศัตรูที่พร้อมจะตะครุบเธอรอบด้านแบบนี้

ซานต้ายกยิ้มมุมปากทันทีเมื่อน้ำใสชูมือขึ้นทั้งสองเป็นการยอมแพ้ คนฉลาดย่อมต้องรู้ว่าเวลาหน่อยว่าควรสู้เวลาไหนและเวลาไหนควรจะถอย แต่ไม่ว่าจะทางไหนสำหรับน้ำใสในตอนนี้จุดจบก็ไม่ต่างกัน

อื้ม!!! พรั่ก ควับ ควับ ควับควับ น้ำใสถูกผลักให้ลงนั่งบนวิลแชร์และสายรัดข้อมือข้อเท้าก็ถูกดึงออกมาพันธนาการเธอไว้บนวิลแชร์

“เป็นไงบ้างละ...ได้ออกกำลังกาย” ซานต้าเก็บปืนพร้อมๆกับเสียงเย้ยหยัน

“จะพาฉันไปไหน” น้ำใสเอ่ยถาม

“แค่พาออกจากที่นี่ เพราะที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่สำหรับเธออีกแล้ว” กึกึ กึกึ น้ำใสเบิกตากว้างเมื่อขณะที่เธอถูกเข็นโดยชายร่างสูง และจากสุดสายตาเธอเห็นผู้หญิงอีกคนกำลังเดินตรงมาทางเธอ

“จัสมิน! จัสมิน” น้ำใสร้องเรียกผู้หญิงคนนั้นเมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ระยะสายตาจนเธอมั่นใจ

“นี่!…พี่สาวเธอเรียกไม่คิดจะหยุดทักทายเขาหน่อยเหรอไง” ซานต้าเสียงเข้มเมื่อคนที่ถูกน้ำใสเอ่ยเรียกกำลังจะเดินผ่านไป กึก! คนถูกเรียกหยุดเท้าทันที ควับ!

“หวัดดี!...จบนะ...ลาก่อน” น้ำใสมุ่นคิ้วอย่างไม่เข้าใจ โอ้ย! ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันแน่...

“ยายเด็กคนนี้!” ซานต้าบ่นแต่ก็ไม่ได้ห้ามเมื่อจัสมินเดินย้อนกลับไปทางที่

น้ำใสห่างมาก

“วีดีโอนั่นเป็นเรื่องโกหก!”

“กว่าจะรู้ตัว...น้ำใสเธอมันสมบูรณ์แบบแต่ไม่คิดว่าจะซื่อบื้อขนาดนี้ เธอลองมองหน้าฉันให้ดีๆสิ...” ซานต้าไปยืนตรงหน้า และทำท่าหวาดกลัวใบหน้าบิดเบ้เหมือนกำลังจะร้องไห้

ฮือ!!! “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน...เธอเป็นใคร” น้ำใสเริ่มเข้าใจอะไรต่อมิอะไร เธอมันโง่สินดี ทิ้งเวลาที่จะร่วมใช้กับเอ็ดเวิร์ดมาที่นี่มาช่วยพวกจิตไม่ปกติ

“ฉันเป็นพี่สาวเธอไง...พี่สาวที่ไม่สมบูรณ์แบบ พวกเราสี่คนมีแม่คนเดียวกัน...แต่แตกต่างที่พ่อของฉันไม่ใช่คนเดียวกับพวกเธอสามคน...แฝดสามมหัศจรรย์จริงๆ”

“ซานต้า ตกลงเธอเป็นพี่สาวต่างพ่อกับฉัน ไม่ใช่ลูกสาวของจัสมิน...พวกเธอทำกับฉันแบบนี้ทำไม!!!”

“ถามว่าทำทำไมอย่างงั้นเหรอ...เธอดูสภาพฉันสิ และเธอดูจัสมินสิเด็กคนนี้ยังติดอยู่กับที่นี่...ส่วนปลาดาวชะตาชีวิตเธอคือตายสถานเดียว องค์กรไม่มีที่ให้คนทรยศอยู่หรอกนะ ปลาดาวเป็นพี่สาวของเธอหรือเปล่านะเรื่องนี้ไม่มีใครรู้ว่าตกลงระหว่างพวกเธอใครกันแน่ที่เป็นพี่เป็นน้อง...แต่ช่างเถอะ! เรื่องนั้นไม่สำคัญนักหรอก แต่สถานการณ์ที่ทำให้ปลาดาวต้องตายไปเธอคิดว่ามันเป็นเหตุบังเอิญอย่างงั้น เหรอ...ปลาดาวจริงๆแล้วเธอไม่ใช่ชื่อปลาดาวสัญลักษณ์ของเธอคือดอกทานตะวันแต่เธอสูญเสียความทรงจำไปตอนที่หนีไป ทำให้เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร องค์กรจึงพิพากษาประหารชีวิตซะ...”

“ถ้าพี่เป็นพี่ฉันจริง แล้วทำไมเราถึงไม่ช่วยกันละ”

“ไร้เดียงสาจริงๆ มีใครหนีจากองค์กรนี้ได้...เธอเป็นกรณีพิเศษ ไม่ใช่แค่เงินของลูสอย่างเดียวหรอกที่ช่วยเธอแต่เพราะอิทธิพลของเขาด้วยต่างหาก เธอจึงรอดอยู่จนทุกวันนี้ แต่วันนี้เธอเป็นฝ่ายเดินกลับมาเอง...และที่สำคัญเธอนำพาสิ่งล้ำค่ามาด้วย...เอ็ดเวิร์ด มาเยส เซนนิคอฟ เขาเป็นที่ต้องการของหัวหน้าคนปัจจุบัน”

“คนปัจจุบัน!...นี่หมายความว่า”

“ใช่หัวหน้าขององค์กรได้เปลี่ยนไปมานานเกือบสิบปี...ก็หลังจากที่เธอได้อิสระประมาณสองปี ระบบต่างๆในองค์กรก็ปรับเปลี่ยนไปมาก”

“เธอรู้การมีตัวตนของฉันมาตลอดเลยเหรอ”

“ใช่! ฉันกับจัสมินเราอยู่หน่วยเดียวกัน”

“แล้วเธอต้องการอะไรจากฉัน”

“ไม่อ้อมค้อมเลยแล้วกัน...เอ็ดเวิร์ดต้องการเพียงเธอ เธอจะต้องมีทายาทให้กับเขา ทายาทที่จะเป็นคนขององค์กรดาร์กมูน”

“เธอหมายความว่าไง”

“ก็หมายความตามที่พูด สถานการณ์ที่พวกเราวางแผนไว้ให้พวกเธอแยกกันไง จนถึงตอนนี้เอ็ดเวิร์ดก็ยังคอยติดตามเธอ...แค่เธอเท่านั้นที่เขาต้องการ...ส่วนเขาก็เป็นที่ต้องการของหัวหน้าคนปัจจุบัน...พอจะรู้เรื่องรู้ราวแล้วนะ”

น้ำใสนิ่งครุ่นคิด เธอกำลังประมวลเรื่องราว นอกจากเธอจะพลาดเรื่องการเชื่อเรื่องบ้าๆของฝาแฝดและพี่น้องจิตไม่ปกติแล้ว เธอยังเป็นต้นเหตุให้เอ็ดเวิร์ดเข้ามาพัวพันเรื่องนี้ด้วย

“น้ำใส...หรือจะให้ฉันเรียกเธอว่าโรสดี...โรสแล้วกันเพราะต่อจากนี้ไปเธอจะเป็นโรสตลอดกาล” น้ำใสเงียบไม่โต้ตอบซานต้า ผลั๊วะ จนประตูห้องที่เธอถูกพามาเปิดกว้าง ‘ห้องทดลอง’

น้ำใสกวาดสายตามอง เพราะเธอไม่อาจขยับออกจากวิลแชร์ได้เมื่อพวกมันยังไม่ปลดสายพันธนาการออก

“อย่ากังวลไป ฉันก็แค่ต้องการตรวจเลือดเธอจะได้จัดยาได้นะ”

“ยา!…ยาอะไร” ซานต้าเผยยิ้มร้าย

“ปรับฮอร์โมนเปลี่ยนยีนส์ในร่างกายบ้างนิดหน่อย พอดีเบื้องบนสั่งมาว่าต้องการเพศชายในท้องของเธอ...ก็เท่านั้น” น้ำใสอ้าปากค้าง ความสับสนเกิดขึ้นทันทีเธอจะตั้งครรภ์ได้อย่างไรก็ในเมื่อเอ็ดเวิร์ดเขา...

“เธอทำอะไรกับเอ็ดเวิร์ด”