ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
“แก โอเคแล้วใช่ไหม” ส้มโอถามในเช้าวันศุกร์ที่ฝึกงานของทั้งสองคน
“อื้อ แต่ฉันยังกังวลเรื่องที่เคยบอกนั่นแหละ เมนส์ฉันยังไม่มาเลย แก”กุลนารีบอกเพื่อนอย่างกังวล
“ใจเย็น ๆ บางทีการที่แกเครียดก็ทำให้เมนส์ไม่มาได้เหมือนกันนะ วันนั้นทำไมมันมาส่งได้ล่ะ แกบอกว่าจะไปหาพี่คุณ”
“แกเห็นเหรอ” กุลนารีถามด้วยความตกใจ
“เห็นดิ แต่ไม่ได้ถามแก นึกว่าแกจะบอก สุดท้ายก็ไม่บอก วันนี้อดไม่ได้ ก็เลยถาม”
“เจอตอนไปหาพี่คุณ นั่นแหละ”
“แล้ว เอ่อ ช่างมันเถอะ”
“มีอะไรหรือเปล่า แก”
“ทำไมแกยอมมากับมันอ่ะ มันบังคับอะไรแกหรือเปล่า”
“เปล่า ฉันแค่อยากให้มันจบ ๆ แล้วมันไม่โวยวาย แค่นั้นเอง” กุลนารีโกหกหน้าซื่อ หวังว่าเพื่อนเธอจะเชื่อ
“บอส มันว่าอะไรหรือเปล่า”
“ไม่นะ ทำไมล่ะ หรือแกบอกบอสเรื่องฉัน ห๊ะ ส้มโอ แกบอกเหรอ”
“เปล่า ๆ ไม่ได้บอกอะไร” ส้มโอตอบเพื่อน วันที่รชตมาส่ง นอกจากเธอที่เห็น ก็มีบอส อีกคนด้วย เขายืนมองกุลนารีและรชต อยู่อีกมุมหนึ่ง ไม่ไกลจากส้มโอ เขาเห็นแน่ ๆ เห็นแม้กระทั่งตอนที่รชตจูบเพื่อนของเธอก่อนจะขับรถออกไปด้วย
“แทน วันเสาร์ แม่ไปเย็น ๆ หน่อยนะลูก แทนดูน้องได้ใช่ไหม” ศรีศิลป์โทรมาบอกลูกชาย เขากำลังเลิกคลาสในวิชาแรกพอดี
“ได้ครับ แต่ว่าแม่จะไปไหนครับ”
“เพื่อนแม่จะมาจากแม่ฮ่องสอน นัดเจอกันวันเสาร์พอดี นานมากแล้วไม่ได้เจอกัน เพื่อนแม่ไม่ค่อยสบาย เป็นมะเร็ง เลยว่าจะอยู่คุยให้กำลังใจเขาซะหน่อย แทนไปส่งพี่เขาไปสนามบินเลยนะลูกไม่ต้องรอแม่ แม่บอกคุณกับธีแล้ว”
“ครับ ได้ครับ”
ช่วงเย็นบอสมารับกุลนารีที่กงสุล เขาอยากจะถามเธอตั้งหลายคำถามหลังจากวันที่เขาเห็นเธอกับแทน ไหนเธอเคยบอกว่าไม่รู้จักเขา แต่ทำไมเขาถึงมาส่งและไหนจะจูบเธออีก บอสรอให้เธอบอก แต่เธอกลับไม่พูดอะไรเลย หนำซ้ำตอนนี้ยังทำตัวห่างเหินกับเขาอีกด้วย
“ตัวเองไม่สบายใจเรื่องอะไรหรือเปล่า พักนี้สีหน้าไม่ค่อยสดชื่นเลย”
“เค้าไม่ได้เป็นอะไร เครียดเรื่องที่ฝึกงานนิดหน่อย” ก็จริงอยู่ที่ว่าฝึกงานยุ่ง แต่ว่าอีกเรื่องที่เธอกังวลมาตลอดก็รบกวนจิตใจเช่นเดียวกัน
บอสกับมิ้งค์เดินขึ้นหอพักของหญิงสาวด้วยกัน ชายหนุ่มช่วยถือของให้เธอ เขายังอึดอัดกับเรื่องที่สงสัย แต่เห็นสีหน้าเธอไม่ค่อยดีเลยไม่อยากจะถาม อีกมุมหนึ่งไม่ไกลที่รถคันหนึ่ง รชต มองเห็นทั้งคู่เหมือนอย่างทุกวัน เขามาเฝ้ารอดูหญิงสาวตลอด ๆ หลายครั้งที่แอบเนียนขึ้นไปมองหน้าประตูห้องเธอ
“ครั้งนี้ ไอ้นั้น แม่งขึ้นไปนานจังวะ” ชายหนุ่มในรถสบถคำพูดที่เขาได้ยินเพียงคนเดียว ในหัวคิดแทบจะระเบิดว่า จะทำยังไงดี ไอ้หมอนั่น พามิ้งค์ไปถึงไหนแล้ว จิตใจว้าวุ้น แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทุบพวงมาลัยรถ แรง ๆ อย่างหัวเสีย
“ตัวเอง เขาคิดถึงม๊ากมากวันนี้” บอสเดินมากอดกุลนารี แล้วพาเธอเดินไปที่เตียง หอมแก้มแฟนสาวอย่างรักใคร่ ทำไมเธอถึงไม่ยอมเขาสักทีนะ
“ไม่เอาตัวเอง อย่ารุ่มร่ามนะ” กุลนารีเตือนแฟนหนุ่ม จิตใจปั่นป่วนน้อยๆ เมื่อเขาเริ่มสัมผัสร่างกายของเธอ เมื่อก่อนก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่ตั้งแต่ผู้ชายคนนั้น มอบสัมผัสที่หยาบคายรุนแรงให้กับเธอ ร่างกายบ้านี่ก็ดูจะหวั่นไหวตอบสนองอย่างลืมอาย
“เราเป็นแฟนกันนะ ตัวเอง เขาก็แค่อยากใกล้ชิด สัมผัสตัวเองบ้างอ่ะ” บอสดันร่างบางของหญิงสาวนอนหงายหลังติดที่นอน
“ตัวเองสวยมากเลยรู้เปล่า เขากลัวจังว่าวันหนึ่งจะมีคนมา’แย่ง’ตัวเองจากเขาไป” ชายหนุ่มดูเน้นคำว่า แย่ง มากจนกุลนารีเสียววาบในใจ
“ใครจะมาแย่งเค้าจากตัวอ่ะ ไม่เอาน่าอย่าคิดมาก”
“โอ๊ยยย เหี้ยเอ้ย มึงขึ้นไปนานเกินไปแล้ว ไอ้บอส” รชต กระวนกระวายกระสับกระส่ายอยู่บนรถของเขา แทบจะคลั่ง จวนเจียนจะขาดใจตายอยู่แล้ว ปกติที่มาซุ่มดู บอส ขึ้นไปแป๊บเดียว ซึ่งชายหนุ่มคาดว่า คงขึ้นไปส่งแล้วลงมา
“เค้าขอได้ไหมวันนี้” บอสอ้อนแฟนสาวใบหน้าซุกไซร้ที่ซอกคอขาว กุลนารีขัดขืน
“เค้าไม่พร้อมอ่ะ ตัวเอง อย่าเพิ่งเลย” กุลนารีปฏิเสธ
“ตัวเองไม่รักเค้าเหรอ มิ้งค์ เค้ารักตัวเองมากนะ” บอสบอก จงใจบอกหญิงสาวว่าเธอเป็นแฟนเขา และเขาเป็นแฟนเธอ
“ตัวเอง อ๊ะ” กุลนารีจะบอกให้เขาหยุด แต่แล้วชายหนุ่มก็จับแขนทั้งสองข้างของเธอตรึงกดไว้กับที่นอน
“อย่าทำอะไรแบบนี้นะ ไหนบอกว่ารักเค้าไง ทำไมต้องใช้กำลัง” กุลนารีสั่นกลัว เธอไม่อยากเจอแบบที่ผู้ชายคนนั้นทำ
“อ๊า หอมจัง” บอสดูดเลียที่ลำคอระหงส์ กุลนารีดิ้นแรง ปากบ่นด่า บอกให้แฟนหนุ่มหยุดการกระทำที่ของเขา แต่ว่า ยิ่งเขาโลมเลีย ยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้กับเธอ ที่น่าขยะแขยงก็คือ ภาพของผู้ชายอีกคนกำลังซ้อนทับกับร่างแฟนหนุ่ม สัมผัสของบอสไม่ได้หยาบคายเท่า แต่มันก็ทำให้เธอนึกถึงเขาคนนั้น จนเผลอตัว
“ทะ แทน ยะ อย่า” ชายหนุ่มบนร่างหยุดกึกทันที นี่ใช่ไหมที่เธอไม่เคยยอมเขา เพราะว่า ผู้ชายคนนั้นจริงๆ ด้วย ขนาดเขาเป็นคนมอบรสรัก และสัมผัสที่วาบวามให้เธอ เธอยังครางเป็นชื่อเขา
“เค้ารู้แล้วที่ตัวไม่ยอมเค้าสักที เพราะอะไร” บอสบอกหน้าสลดเศร้า ตาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของแฟนสาว ทำให้กุลนารีเห็นว่าในดวงตาของชายหนุ่ม เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา
“คะ คือ ตัวเอง เอ่อ ” กุลนารีอึกอัก เธอมันน่าทุเรศ คนที่น่าขยะแขยงกว่ารชต ก็คือเธอนี่แหละ ทำไมถึงต้องเอ่ยชื่อเขา
“ตัวเอง เค้าขอโทษ ขอโทษ” บอสเดินออกจากห้องไป ด้วยอาการคอตก ใจหนึ่งนึกโกรธแฟนสาว ส่วนอีกใจก็พาลไปถึงชายหนุ่มตัวต้นเหตุ เขาโดนสวมเขา โง่ยิ่งกว่าควาย
“บอส ฟังเค้าก่อน” กุลนารีเดินตามมาถึงข้างล่างหอ เกาะแขนฉุดรั้งเขา โผเข้ากอด อยากจะปลอบเขา บอสไม่ฟัง พยายามจะเดินหนีเธอ กุลนารี เดินมากอด แล้วพยายามดึงให้เขามาคุยกันดี ๆ จนในที่สุดบอสก็หยุดนิ่ง ก่อนจะทำท่าทางพูดอะไรกับเธอ และตามเธอขึ้นไปบนห้อง รชต เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
“เขาไม่เอา ต้องตามมาลากขึ้นไปบนห้องอีกรอบเลยเหรอวะ ร่านเหมือนกันนี่หว่า” รชตโกรธจัด รีบใส่เกียร์แล้วเหยียบคันเร่งรถให้มันเคลื่อนออกไปด้วยความเร็ว
“ตัวเองฟังเค้าก่อนนะ”
“แทน คนนั้นคือ พี่แทนสินะ ไหนตัวเองบอกว่า ไม่รู้จักไง”
“เค้าไม่อยากจะปิดบังตัวเองนะ แต่ว่า ไม่อยากให้ตัวเองกังวลใจ”
“ยังไง”
“คนที่เค้ามีเรื่อง อุบัติเหตุด้วยก็คือ แทน แล้วที่เค้าหายไปก่อนหน้านี้ก็เพราะไปดูแลเขา แต่เค้ากลัวตัวเองไม่เข้าใจเลยไม่ได้บอก”
“คงไม่ใช่แค่นี้หรอก ต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ ไม่ยังงั้นตัวเองไม่ครางชื่อมันออกมาหรอก แล้วที่สำคัญวันที่มันมาส่งอ่ะ ปล่อยมันจูบทำไม”
“ใครบอก”
“ไม่มีใครบอกหรอก เขาเห็นเองกับตา ชัดเจน พอเถอะมิ้งค์ ที่เค้าขึ้นมาอีกรอบเนี่ย ไม่ได้จะมาเคลียร์ แค่ลืมกุญแจรถ ไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว เพราะเค้าไม่รู้อันไหนเป็นความจริงจากปากตัวเองบ้าง”
“ตัวเอง อย่าเพิ่งไป ตัวเอง ฮือ”บอสเดินออกจากห้องไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ทั้งเจ็บใจ ทั้งโกรธ ทั้งโมโห โธ่เว้ยยย
--------------------------------------------------------------------------------------
มิ้งค์เธอติดใจแล้วจริง ๆ สินะ ครางชื่อแทนแหน่ อร๊ายยยย ^/////^ ถูกใจรี๊ดไหมเอ่ย
