ดอกรักที่ 3

สินเทา (5)

ทางด้านกางเขนเมื่อยืมรถเก๋งสี่ประตูซึ่งเป็นรถประจำตำแหน่งคุณอัญมณีมาได้ เธอก็โทรฯ ไปหารัชนีอีกครั้ง พอติดต่อเพื่อนสาวได้แล้วเธอก็มาปลุกพี่สาวให้ตื่นมาแต่งตัวเพื่อไปเที่ยว รีสอร์ตดวงตะวันด้วยกัน

รอเพียงอัดใจเดียวหงส์หยกก็กลายเป็นสาวสวยที่ทิ้งคราบ ‘คุณยาย’ อย่างสิ้นเชิง และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งบุคลิกที่กางเขนรู้สึกประทับใจในตัวหงส์หยกมาก

พี่สาวคนสวยของเธอมีสองบุคลิก เวลาเก็บตัวเขียนหนังสืออยู่กับบ้านหงส์หยกจะไม่แต่งเนื้อแต่งตัวเลย เครื่องสำอางไม่มีติดใบหน้า ซ้ำบางครั้งยังนึกสนุกเอาเสื้อคอกระเช้าคุณย่ามาใส่

แต่นั่นก็เป็นเฉพาะที่หงส์หยกอยู่ในบ้านเท่านั้น พอออกนอกบ้านหรือมีธุระต้องไปไหนมาไหน หงส์หยกก็จะกลายเป็นอีกคนไป ต้องบอกว่าสวยตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเลยทีเดียว

“ไม่เห็นต้องรีบเลยกางเขน วันอื่นเราค่อยไปก็ได้ ฉันยังไม่รีบร้อนใช้ข้อมูลขนาดนั้น” หงส์หยกเอ่ยทำลายความเงียบหลังจากกางเขนแวะซื้อของฝากเป็นผลไม้จากตลาดสดเรียบร้อย และกำลังมุ่งหน้าไปดวงตะวันรีสอร์ตตามที่คุยกันไว้

“กางเขนโทรฯ ไปนัดกับยัยรัชนีไว้แล้ว ไหน ๆ กางเขนต้องไปหายัยรัชนีอยู่แล้ว เราก็ไปพร้อมกันเลยทีเดียว จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” กางเขนซึ่งรับหน้าที่เป็นคนขับรถหันมายิ้มให้พี่สาวก่อนเบือนหน้ากลับไปมองทางตามเดิม

“อีกไกลมั้ย ถึงจะถึงดวงตะวันรีสอร์ต?”

“ไม่ไกลแล้วเจ๊ เลี้ยวข้างหน้าก็ถึง อ้าวเฮ้ย!”

“ระวัง!” หงส์หยกร้องเตือนด้วยความหวาดเสียว เมื่ออยู่ ๆ มีรถปิคอัพสีน้ำเงินขับมาปาดหน้ารถ ซ้ำยังบีบแตรใส่อย่างเสียมารยาท กางเขนเลยต้องเหยียบเบรกกะทันหัน

“โอ้โห ขับรถแบบนี้มีเคลียร์สิพวก จะรีบไปทำคลอดวัวหรือไงเจ้าพวกบ้า!” หญิงสาวโวยวายพลางบีบแตรใส่รถคันหน้าที่ขับรถไปทางซ้ายที ทางขวาทีเหมือนจงใจยั่วโมโหเธอเล่น

แล้วเจ้าหมอนี่ก็ทำสำเร็จซะด้วยสิ!

“ใจเย็นก่อนกางเขน นั่นล่ะลูกชายเสี่ยเชาว์นะ”

“เจ๊รู้ได้ไง?”

“จำรถได้ รถสีนี้น่ะ มีแค่ลูกเสี่ยเชาว์ใช้เท่านั้น ชาวบ้านในละแวกที่ถอยรถสีนี้มาใช้ยังไม่ได้เลย สินเทาส่งลูกน้องไปกรีดรถคันที่สีเหมือนซะเละเลยล่ะ”

“โอ้โห แสบใช่ย่อยนี่นา ทำตัวเกเรแบบนี้ต้องสั่งสอนกันสักหน่อย!” กางเขนเค้นเสียงเย็นเตรียมลุยเต็มที่ ยิ่งจำได้ว่ารถคันนี้ เป็นหนึ่งในรถสองคันที่เคยดีดขี้โคลนใส่เธอด้วยแล้ว กางเขนก็ยิ่งไม่สบอารมณ์

ไหน ๆ ก็คิดบัญชีแล้ว ขอปิดบัญชีซะเลยทีเดียวเลยก็แล้วกัน!

“อย่าแลกเลย เชื่อฉันเถอะ ไม่คุ้มหรอก”

“แต่มันน่าโมโหนะเจ๊!”

“ฉันรู้ แต่ขอเถอะ ถือซะว่าไม่รู้ไม่เห็นก็แล้วกัน”

“อ้าวเจ๊หงส์หยก พูดแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวนายสินเทาได้ใจก็แกล้งเราอีกหรอก”

“แต่ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงคุณพ่อจะไม่ดีนะ ครอบครัวเรายังต้องค้าขายกับเสี่ยเชาว์อยู่ จะทำอะไรก็นึกถึงผลกระทบที่ตามมาบ้าง”

กางเขนทำหน้าเซ็ง หญิงสาวกรอกลูกตาไปมาก่อนเลี้ยวรถหนีไปอีกทาง ซึ่งขับเข้ามาในซอยอีกเพียงนิดเดียวก็ถึงจุดหมายปลายทาง...