ร่างเพรียวระหงในชุดสีแดงเดินสะเปะสะปะชนต้นไม้ต้นโน้นที ต้นนี้ที พยายามนำร่างที่เต็มไปด้วย

หยาดโลหิตของตัวเองไปให้ถึงไปให้ถึงยังที่หมาย ซึ่งเป็นถ้ำแห่งหนึ่งด้านในสุดของป่าร้อยมายา ดวงตาของปีศาจสาวเริ่มพร่าเลือนแผลที่ถูกทำร้ายมาจากวัดเปียนเจียงนั้นสาหัสทำให้นางสูญเสียปราณออกไปจากร่างอย่างมหาศาลแม้จะได้ดื่มกินชีวิตคนมาก่อนหน้าแล้วแต่กลับแทบไม่ช่วยอะไรเลยกัดฟันทนสะกดกลั้นความเจ็บปวดลากสังขารให้เดินต่อไปเรื่อยๆโดยไม่ยอมหยุดพัก

ท่ามกลางป่าหนาทึบปกคลุมไปด้วยหิมะส่องประกายระยิบระยับนั้น จู่ๆก็เกิดเสียงเบาใบไม้ดังแว่วมา ปีศาจสาวชะงักฝีเท้ามองหาต้นตอของเสียง เป็นบุรุษรูปงามผู้หนึ่งนั่งห้อยขาอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่ ท่วงท่าสง่างามราวกับเทพบุตรหน้าหยก พอเห็นว่านางเห็นเขาเข้าแล้วเสียงเป่าใบไม้นั้นพลันหยุดลง

“แม่นาง เจ้าได้รับบาดเจ็บ?” เสียงทักนุ่ม ทุ้ม ดูราวกับสุภาพชนของชายหนุ่มในชุดสีขาวผู้ถือใบไม้สีเขียวสด

อยู่ในมือนั้นทำให้คนเจ็บในชุดสีแดงผงะถอยหลังไปเล็กน้อย ในป่าร้อยมายาแห่งนี้ยากนักที่จะมีผู้คนเดินทางเข้ามาได้ลึกถึงด้านในขนาดนี้ เกรงว่าบุรุษตรงหน้านางที่เห็นตอนนี้คงไม่ธรรมดาเช่นกันคิดได้เช่นนั้นแล้วจึงหันหลังกลับทันทีเตรียมเร่งฝีเท้าเลี่ยงไปอีกทางดูน่าจะปลอดภัยกว่า

“เหตุใดจึงรีบร้อนนักเล่า” ร่างสูงสง่าดีดตัวลงจากกิ่งไม้ลอยตัวลงมาหยุดตรงหน้าราวกับกำแพงขวางกั้นไม่เปิดโอกาสได้หลบหนีอีกต่อไป

“คุณชาย ข้ามีธุระสำคัญโปรดหลีกทางด้วย”ยามนี้พลังวัตรของนางถดถ้อยเป็นอย่างมาก ไม่ควรเสี่ยงปะทะกับใคร โดยเฉพาะคนที่นางไม่อาจหยั่งรู้ที่มาที่ไปได้เช่นนี้ ก่อนหน้ามีข่าวร่ำลือว่ามีพวกปีศาจอันธพาลออกล่าเน่ยตันของปีศาจเล็กๆที่ตบะยังไม่แรงกล้าเพื่อเพิ่มพลังปราณให้กับตนเอง ทำให้ช่วงที่ผ่านมาปีศาจชั้นปลายแถวหลายตนซุ่มเก็บตัวเงียบ บำเพ็ญตบะในที่ที่ผู้อื่นยากจะหาเจอ เพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นจากพวกปีศาจนักล่าเหล่านั้น

“น่าสนใจๆธุระที่ว่านั่นคืออะไรหรือ พอจะบอกได้หรือไม่?”

ปีศาจสาวหอบหายใจแรงขึ้นปราณของนางอ่อนเต็มที ประกายเน่ยตันในร่างก็แสนเลือนราง แต่นางจะตายตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด ตัดสินใจได้เช่นนั้นก็ซัดฝ่ามือใส่คนตรงหน้าที่ยืนขวางหน้าอยู่อย่างแรงแต่เขากลับยืนนิ่งเพียงยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ไม่มีท่าทีตระหนกตกใจกับการจู่โจมของนางแม้แต่น้อย

ตรงกันข้าม...กลับเอื้อมมือของตัวเองมายึดไว้ที่หน้าอกเขาจนไม่สามารถถอดถอนออกไปได้

ความรู้สึกเย็นวาบวิ่งจากฝ่ามือจนมาถึงแขน คล้ายเข็มเล่มเล็กนับพันวิ่งสู่ร่างแม้พยายามจะสะบัดออกเท่าไหร่ก็ไม่สามารถสะบัดฝ่ามือออกจากร่างของคนผู้นี้ให้หลุด เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ความรู้สึกแปลกประหลาดบางอย่างเกิดขึ้นกับร่างกายนาง แผลที่หลังจู่ๆก็รู้สึกเจ็บน้อยลง เรี่ยวแรงที่หดหายไปก็กลับฟื้นคืนขึ้นมาอีกหลายส่วนอย่างน่าอัศจรรย์ใจ

“คุณชาย ที่แท้ท่านเป็นใครกันแน่” คนถูกถามยังคงยิ้มน้อยๆ ถามนางกลับไปอีกครั้งด้วยท่าทางสบายๆ

“ข้าเป็นใครไม่สำคัญ ธุระของแม่นางเล่ายังสำคัญอยู่อีกหรือไม่”

“แน่นอน!สำคัญที่สุด”

“เช่นนั้น ข้าคงไม่ขวางแล้วเชิญ”

ปีศาจสาวหรี่ตามองบุรุษลึกลับที่พบกลางป่าแห่งนี้ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ช่วยนางไว้ หากคิดร้ายขึ้นมาจริงๆคงไม่รอให้นางดีขึ้นได้ขนาดนี้เป็นแน่ คิดได้ดังนั้นแล้วก็โจนทะยานขึ้นฟ้าเหาะข้ามคนที่เพิ่งช่วยนางไปอย่างรวดเร็ว หากแต่ความเร็วเพียงแค่นั้นก็ไม่อาจกั้นขวางความอยากรู้อยากเห็นของบุรุษหน้าหยกผู้นี้ได้

ดวงตาสีหมอกของบุรุษชุดขาวพลันเป็นประกายวาววับ นึกคาดหวังว่าจะพบเรื่องสนุกรอเขาอยู่เบื้องหน้านี้แล้ว ปีศาจสาวไม่มีทางรู้เลยว่าหนทางที่นางกำลังเดินทางไปนั้นมีร่างของใครบางคนกำลังติดไปด้วยอย่างเงียบเฉียบ...ราวกับดวงวิญญาณดวงหนึ่ง

****************************************************************************

มาแล้วจ้า ใครโผล่มาอีกเนี่ย งอกออกมาทุกวันๆ 555 ฝากติดตามอ่านกันได้เรื่อยๆนะคะ

อัพทุกวันจันทร์-พุธ-ศุกร์ ประมาณ 18.30-19.30 น.ค่ะ