วันที่แพรวาโดนทิ้ง นอกจากคอนโดที่เมฆาให้เป็นของขวัญวันจากลาเพื่อไปแต่งงานกับผู้หญิงอื่นแล้ว เขายังได้ทิ้งของที่มีค่าที่สุดไว้ให้กับเธอโดยไม่รู้ตัว
นั้นก็คือ...
"ลูก"

*********

“เดี๋ยวก่อนสิแพร คุยกับผมก่อน”
“เราไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกัน กลับไปเถอะค่ะ เราต่างคนต่างอยู่ดีแล้ว อย่ามาเกี่ยวข้องกันดีที่สุด คุณมีครอบครัวแล้วนะคะ” แพรวาพูดโดยไม่คิดจะหันกลับไปมอง อย่างน้อยก็ป้องกันตัวเองด้วย
“เด็กคนนั้นเป็นลูกของผมใช่ไหม” เมฆาเกาะรั้วถาม
“เราเลิกกัน...ไม่ใช่สิ เราจบความสัมพันธ์กันมาปีกว่าแล้วนะคะ เด็กคนนี้จะเป็นลูกของคุณได้ยังไง” พูดจบก็เดินหนี แต่เมฆาก็ยังตะโกนถามต่อ “ถ้าไม่ใช่ลูกผมแล้วจะลูกใคร”
“ลูกของคนอื่น”
“แล้วพ่อเด็กล่ะ”
“ไปทำงานยังไม่กลับ”
“คุณโกหกผมไม่ได้หรอก คุณยังไม่มีใคร และเด็กคนนี้อายุได้หกเดือน ถ้าไม่ใช่ลูกผมจะลูกใคร และดูหน้าสิว่าเหมือนผมขนาดไหน” เนื่องจากเขาไม่สามารถเอาข้อมูลพวกนี้จากอลิสาได้ เพื่อเป็นการประหยัดเวลาและตัวเขาเองก็งานค่อนข้างยุ่งจึงไม่สามารถมาทำเรื่องนี้เองได้จึงจ้างนักสืบ และข้อมูลที่ได้ก็ทำเอาเขาถึงกับอึ้ง
เขามีลูกโดยไม่รู้ตัวมาก่อน
“ไม่เหมือน และคุณจะมาเรียกร้องสิทธิ์อะไร คุณกลับไปดูแลลูกเมียคุณดีกว่าค่ะ อย่ามาวุ่นวายกับเราสองแม่ลูกเลย” คราวนี้แพรวาหันมามอง พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเข้มและดัง ทำให้หนูน้อยในอ้อมแขนถึงกับร้องไห้จ้า “โอ๋ ๆ แม่ขอโทษ เดี๋ยวแม่พาเข้าบ้านไปข้าวกินนม ฉันขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยวสิแพร” เมฆาพยายามรั้ง
“กลับไปเถอะค่ะ เรื่องของเรามันจบแล้ว”