ตอนที่ 12 ตระเวนหาผู้รับเหมา

เช้าวันต่อมา นัทชัยก็ขับรถตะเวนหาบริษัทรับเหมาก่อสร้าง

มีจินตนานั่งข้างและลินจิรานั่งข้างหลัง เปิดสมาร์ทโฟนดูแผนที่บอกทาง “ถึงสี่แยกข้างหน้าแล้วเลี้ยงซ้ายเลยค่ะคุณปู่”

นัทชัยเลี้ยวรถไปตามเส้นทางที่หลานสาวบอก แต่ก่อนจะถึงจุดหมาย ทั้งสามก็เห็นป้ายบริษัทรับเหมาก่อสร้างเด่นหราอยู่ทางซ้ายมือ

Nakin Construction

“คุณนัทคะ นั่นบริษัทรับเหมานี่คะ” จินตนาชี้ให้ดูป้าย

นัทชัยกับลินจิรามองตาม

แล้วนัทชัยก็ชะลอรถชิดซ้ายเลยป้ายหน้าบริษัทไปเล็กน้อย “แวะบริษัทนี้ก่อนก็แล้วกันนะ”

“ค้า” สองสาวพยักหน้าเห็นด้วย

นัทชัยจึงขับถอยหลังมาจอดหน้าบริษัท ซึ่งเป็นอาคารพาณิชย์สองคูหาตกแต่งหรูหราสะดุดตา

นาคินทร์ซึ่งนั่งอยู่ข้างลินจิรายิ้มพรายอย่างสมใจ

พอทั้งสามเดินเข้าไปด้านใน พนักงานสาวสวยก็เดินมาต้อนรับ “สวัสดีค่ะ นาคินทร์คอนทรักชั่นยินดีต้อนรับค่ะ”

“สวัสดีครับ” / “สวัสดีค่ะ” ทั้งสามไหว้ตอบ

“เชิญนั่งค่ะ” พนักงานสาวผายมือไปที่เก้าอี้รับแขกไม้สักแกะสลักลายงดงามมีเบาะรองนั่งสีขาวสะอาดสะอ้าน

ทั้งสามคนนั่งลงแล้วพนักงานสาวก็ถามว่า “ท่านลูกค้ามาติดต่อเรื่องอะไรคะ”

“ผมกำลังหาบริษัทรับเหมามารับงานก่อสร้างรีสอร์ทอยู่ครับ พอดีผ่านมาก็เลยลองแวะถามดูน่ะครับ” นัทชัยบอกสีหน้ายิ้มแย้ม

พนักงานชายคนหนึ่งยกน้ำมาเสิร์ฟด้วยกริยานอบน้อม ทั้งสามยิ้มแย้มให้พลางกล่าวขอบคุณ แล้วพนักงานชายก็ถอยออกไป

พนักงานสาวบอกอย่างสุภาพว่า “ถ้างั้นรอสักครู่นะคะ ดิฉันจะเรียนบอสให้ค่ะ”

แล้วหล่อนก็เดินหายเข้าไปด้านใน

นัทชัยมองไปรอบๆแล้วเอ่ยชม “ที่นี่ตกแต่งสวยดีนะ”

“แอร์ที่นี่เย็นดีจังค่ะคุณ” จินตนาชมตาม อากาศภายในบริษัทเย็นฉ่ำชุ่มชื่นเหมือนอยู่กลางสายน้ำฉ่ำเย็น

ลินจิรามองไปรอบๆอย่างชอบใจสไตส์การตกแต่งสถานที่

พนักงานสาวเดินกลับมาพร้อมกับชายหนุ่มรูปงาม แต่งตัวภูมิฐาน “ท่านลูกค้าคะนี่คือบอสของดิฉันค่ะ คุณนาคินทร์ค่ะ”

“สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับครับ” นาคินทร์ยกมือไหว้ตามมารยาท แต่ดูอ่อนน้อมสง่างาม

“สวัสดีครับ” / “สวัสดีค่ะ” นัทชัยและจินตนารับไหว้ทักทายยิ้มแย้ม

ส่วนลินจิรานั่งตะลึงมองนาคินทร์

ภาพเหตุการณ์ที่หล่อนเดินชนกับเขา และภาพที่หล่อนล้มทับเขาผุดขึ้นมาในห้วงความคิดวูบเดียวแล้วก็เลือนหายไป

จินตนาหันไปเห็นท่าทางชะงักค้างของหลานสาวจึงแอบสะกิดเรียก “ลินจี้”

“คะคุณย่า” สาวน้อยหายตะลึงรีบหันไปมองคนเรียก

จินตนาจึงหันไปยิ้มแหยกับนาคินทร์

นาคินทร์ยิ้มรับแล้วก็เดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับทั้งสามคน “ลูกน้องผมบอกว่าคุณกำลังมองหาผู้รับเหมาจะทำรีสอร์ทเหรอครับ”

ดวงตางามสง่าคมกริบกวาดตามองทั้งสามด้วยแววตาอบอุ่นเป็นมิตรแล้วลอบมองจ้องสาวน้อยฉายแววสมใจอย่างไม่ให้ทั้งสามรู้ตัว

“ครับ” นัทชัยตอบ พลางหันไปบอกหลานสาวว่า “ลินจี้เอาแฟ้มให้คุณเขาซิลูก”

“ค่ะคุณปู่” ลินจิราหันไปเปิดกระเป๋าเอกสารหยิบแฟ้มส่งให้ “นี่ค่ะ รายละเอียดทั้งหมดของโครงการค่ะ”

นาคินทร์ยิ้มแย้ม ยื่นมือไปรับแล้วจงใจแตะปลายมือนุ่ม

ลินจิรารู้สึกเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าช๊อตวาบ ภาพหล่อนเปลือยเปล่ามีเรือนกายแกร่งทาบทับอยู่บนตัวหล่อนผุดวาบขึ้นมาในห้วงความคิด

“ขอบคุณครับ” เสียงทุ้มกังวาน ทำให้สาวน้อยกระพริบตาได้สติ

หล่อนรีบปล่อยมือทันที สองแก้มแดงระเรื่อนิดๆ บ้าจริงเชียว! คิดอะไรบ้าๆได้ไงเนี่ย หล่อนต่อว่าตัวเองในใจ แล้วหลุบตามองแก้วน้ำกลบเกลื่อนอาการ

นาคินทร์รับแฟ้มมาเปิดดูตั้งแต่หน้าแรกยันหน้าสุดท้าย ถึงไม่ดูเขาก็จำรายละเอียดได้ทั้งหมด แต่ก็ต้องแกล้งเปิดดูไม่ให้มีพิรุจ

“น่าสนใจมากครับ” เขาเงยหน้าบอกกับทุกคนด้วยรอยยิ้ม

“เอ่อ...แล้วคุณไม่กลัวอาถรรพ์เรือนศิลาเหรอครับ” นัทชัยถามเพราะไม่ต้องการให้มีปัญหาทิ้งงานในภายหลัง

นาคินทร์ยิ้มอบอุ่น “ไม่กลัวครับ คุณวางใจได้เลยว่าถ้าผมรับงานนี้ไม่มีปัญหาเรื่องทิ้งงานอย่างที่คุณกังวลแน่ครับ” เขาเอ่ยหนักแน่น แล้วก็พูดต่อว่า “ถ้าคุณยังกังวลใจกลัวเรื่องทิ้งงาน เอาเป็นว่าทางเราจะรับเงินก็ต่อเมื่อสร้างรีสอร์ท เสร็จแล้วดีมั้ยครับ ไม่มีเบิกล่วงหน้าใดๆทั้งสิ้นครับ”

นัทชัยจึงหันไปถามสองสาวว่า “คิดว่าไงครับคุณจิน ลินจี้ล่ะลูก”

“ก็ดีนะคะคุณนัท เป็นข้อเสนอที่ดีทีเดียวค่ะ” จินตนาตอบแล้วก็หันไปมองหลานสาว “หนูล่ะคิดว่าไงลูก”

“แล้วแต่คุณปู่กับคุณย่าจะตัดสินใจค่ะ” ลินจิราบอกพยายามไม่สบตากับหนุ่มรูปงาม

สองสามีภรรยามองหน้ากัน จินตนาพยักหน้าให้

นัทชัยจึงหันไปบอกกับนาคินทร์พร้อมกับยื่นมือไป “ถ้างั้นก็ยินดีที่จะได้ร่วมงานกันครับ”

“เช่นกันครับ” นาคินทร์จับมือเขย่าตอบโปรยยิ้มให้ถ้วนหน้า

คุยกับนักเขียนได้ที่เว็บไซต์ readfree.in ค่ะ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ