ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
ณ ห้องท่านรอง...
อากาศด้านนอกร้อนอบอ้าวตัดกับอากาศเย็นยะเยือกด้านในลิบลับ ชายร่างสูงผู้มีอายุนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมขนาดใหญ่พร้อมกับจ้องมองร่างกำยำที่ค่อยๆก้าวเดินเข้ามาในห้อง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ใครๆไม่เคยเห็นฉีกกว้างเมื่อได้อยู่กับทาสสัตว์เลี้ยงสองต่อสอง...
แม้ตอนแรกจะเหนื่อยกับการฝึกจนต้องลงไม้ลงมือรุนแรง...
แต่ดูเหมือนหนึ่งเดือนที่ผ่านมาสัตว์เลี้ยงร่างกำยำของท่านรองจะปรับตัวและเชื่องมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า!
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ อาจารย์”
“ท่านรองมีอะไรจะพูดหรือเปล่าครับ…ผมรีบจริงๆ”
“หึหึ…อยากสอนขนาดนั้นเชียว”
ร่างสูงลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินอ้อมมาทางด้านหลัง ห้องขนาดใหญ่เงียบกริบเหลือไว้เพียงเสียงลมหายใจของชายหนุ่ม อาจารย์เมฆอยากถอดอุปกรณ์ทรมานออกเหลือเกิน ตั้งแต่เช้าจนถึงบ่าย วัตถุทรงกรมสั่นได้มันขยี้จุดบางอย่างให้รู้สึกร้อนวูบวาบจนไม่เป็นอันทำงาน!
“ผู้ปกครองบางคนรายงานเข้ามา…ว่าอาจารย์พละที่นี่สอนนักเรียนหนักเกินไป”
“ก็วิชาพละ…จะให้ผมปล่อยนักเรียนนั่งอยู่เฉยๆหรอครับ”
“….ปากดีจังนะ”
“โอ๊ยยย”
“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ชอบโทนเสียงแบบนี้ของนาย”
“ท….ท่านรองครับ…อัก…อ๊า”
“สอนไปกี่รอบไม่รู้จักจำ…”
ชายร่างสูงผู้มีใบหน้าอบอุ่นเดินมาด้านหน้า ก่อนจะใช้มือหนาบีบขยี้จุกนมที่โผล่หัวนูนๆขึ้นมาจากเสื้อ ร่างกายกำยำของอาจารย์เมฆเกร็งตัวแน่น ชายหนุ่มกัดฟันโอดครวญโดยไม่ต่อต้านอะไร เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้อาจารย์หนุ่มรู้ว่าการขัดขืนเจ้านายจะได้รับบทลงโทษจนเดินแทบไม่ไหว!
“ผม…ผมขอโทษ…อึก”
“….พูดให้จบ”
“ผม…ผมขอโทษครับ….นายท่าน”
“เป็นแค่ทาสหมาแท้ๆ กล้าดียังไงมาเล่นลิ้นกับเจ้านาย”
“โอ๊ยยยยย!”
เมฆตาเหลือกพร้อมกับกระตุกสั่น...
ขาของเขาแทบยืนไม่ไหว...จุกนมดำป้านแข็งเป็นไตจากการโดนขยี้ มือหนาของท่านรองภานุกระชากเสื้อรัดรูปขึ้นไปกองไว้บนลำคอ ก่อนจะล้วงคลิปหนีบกระดาษออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ทันทีที่เหล็กสีเงินแวววาวหนีบเข้าไปบนจุกเนื้อทั้งสองข้าง ร่างทั้งร่างก็สั่นไหวจนน้ำตาปริ่มขอบ!
“โอ๊ยยยยย นายท่านครับบบบ”
“พูดออกมาว่าแกมันเป็นแค่ทาสหมาสำส่อน!”
“ผมเป็นทาสหมาสำส่อนครับ…โอ๊ยยยย”
“คิดยังไงถึงกล้าขึ้นเสียงใส่เจ้านายแบบนั้น!”
“ท่าน…นายท่าย…ผมขอโทษ…ผม…ผมผิดไปแล้ว…อ้ากกก”
“ดูท่าทางตัวเองตอนนี้สิ”
“ยกโทษ…ยกโทษให้ผมเถอะครับ ยกโทษให้ทาสหมาร่านๆตัวนี้เถอะครับนายท่าน อื้ออออ”
มือทั้งสองข้างของท่านรองหมุนคลิปหนีบกระดาษตรงหัวนมเป็นเกลียว ความเสียวและความเจ็บปวดกระจายผ่านเส้นประสาทพุ่งทะยานอัดเข้าสมอง ใบหน้าคมเข้มแดงจัดด้วยท่าทางทรมาน นิ้วมือนิ้วเท้าทั้งสองข้างเกร็งงอพร้อมกับกำหมัดแน่น
ถ้าหากชายตรงหน้าไม่มีความลับของเขา...
ป่านนี้หมัดหนักๆของลูกผู้ชายคงอัดเข้าท้องและใบหน้าเย็นชาของท่านรองไปแล้ว!
“ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้”
“แฮก…แฮก…แฮก….ขอบคุณครับ…นายท่าน”
“แต่อย่าลืมสิ่งที่แกพึ่งจะพูดออกมาล่ะ”
“ม…ไม่ลืมครับ…น…นายท่าน”
“ไอ้ทาสหมาชั้นต่ำ”
ทันทีที่ท่านรองภานุดึงคลิปหนีบออกจากหัวนม ติ่งเนื้อบนยอดหน้าอกมัดใหญ่ก็ขึ้นเป็นรอยสีม้วงคล้ำอย่างน่าสังเวช เนื่องจากคลิปที่ใช้มันไม่ใช่คลิปหนีบกระดาษธรรมดา แต่เป็นคลิปที่พวกเจ้านายทั้งหลายสั่งเข้ามาในการทรมานจุกเนื้อโดยเฉพาะ
อุปกรณ์รอบกายของชายผู้นี้ช่างแสนธรรมดา...
แต่ทาสอย่างอาจารย์พละก็รู้ดีว่าทุกสิ่งรอบตัวเขามันคือเครื่องพันธนาการที่ใครต่อใครคาดไม่ถึง!
“ถอดเสื้อผ้าออก”
“น….นายท่าน…ผม…ผมขอร้อง…วันนี้…วันนี้ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ”
“ฉันไม่ได้จะสั่งสอนนาย…”
“อึก….”
“แค่เปลี่ยนอุปกรณ์ในการฝึกเท่านั้นเอง”
ดวงตาของอาจารย์เมฆสั่นระริกเหมือนจะร้องไห้...
ชายหนุ่มมองไปยังวัตถุสีดำขนาดใหญ่ไซส์เท่ากำปั้น วัตถุแบบนั้นเคยจะยัดเยียดเข้ามาในตัวของเขาตั้งแต่วันแรก แต่ด้วยขนาดที่ใหญ่เกินไป มันเลยทำให้รูถ้ำสดใหม่ไร้มลทินไม่ยอมเปิดทาง แต่กาลเวลาก็ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว และท่านรองก็รู้ดีว่าตอนนี้อะไรก็สามารถยัดเข้าไปในรูร่านๆของทาสกามได้ทั้งนั้น!
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว