EP08

- ห้างสรรพสินค้า –

"ทางนี้ครับวิเวียน"

ชายหนุ่มบุคลิกภาพดีโบกมือทักทายหญิงสาวที่เพิ่งเดินมาถึง เขาใช้สายตาไล่มองไปทั่วเรือนร่างของหญิงสาวอย่างพึงพอใจ เห็นทีวันนี้ก็มีรูปสาวไปอวดเพื่อนๆ อีกแล้ว เขาไม่ใช่นักล่าแต้มอะไร เป็นเพียงแค่เพลย์บอยที่ชอบควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเท่านั้น

"เคนตะ รอวินานไหม"

"ไม่นานครับ วันนี้วิเวียนสวยจังเลยนะครับ"

วิเวียนรู้จักกับเคนตะผ่านแอพหาคู่โดยที่เคนตะเป็นฝ่ายทักมาหาเธอก่อน เธอจึงลองเปิดใจคุยกับเคนตะดู คุยกันมาได้ประมาณหนึ่งสัปดาห์นี่จึงเป็นเดตแรกที่เธอกับเคนตะเจอกันตรงๆ

"ขอบคุณค่ะ เคนตะก็ดูดีเหมือนกันนะคะ"

"เรียกเคนอย่างเดียวก็ได้ครับ"

"งั้นเรียกวิอย่างเดียวก็ได้ค่ะ"

"หิวหรือยังครับ หรือว่าอยากจะเดินเล่นก่อน"

"ไปหาอะไรกินกันดีกว่าค่ะวิหิวหน่อยๆ ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย"

เคนตะผายมือออกไปเป็นการเชื้อเชิญให้เดิน ร่างกายของวิเวียนขาวเนียนเธอมากับชุดเดรสซีทรูยิ่งขับให้ดูขาวและดูดีไปใหญ่ ไม่รู้แหละอย่างไรวันนี้เคนตะก็ต้องได้เคลมวิเวียนพร้อมกับถ่ายรูปไปอวดเพื่อนๆ ในกลุ่มของเขา

"อ่ะ!"

วิเวียนตกใจเล็กน้อยเมื่อในขณะที่เดินเคนตะถือวิสาสะจับมือเธอเอาไว้ เธอพยายามสะบัดออกแต่เขาก็จับเอาไว้แน่น พร้อมกับเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม วิเวียนเริ่มรู้สึกแปลกๆ กับเคนตะ เธอไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้ต่างกับอาเธอร์ลิบลับ ไม่สิ เธอไม่เคยรังเกียจอาเธอร์เลยต่างหาก

"เราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ แค่จับมือเอง"

"เออ วิว่ามันเร็วไปนะคะเคน อีกอย่างเรายังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะ"

"งั้นถ้าเคนขอวิเป็นแฟนตอนนี้ วิจะยอมให้เคนจับมือไหมครับ"

ที่จะขอเธอเป็นแฟนเพราะแค่อยากจับมือเหรอ หรืออยากจะทำอย่างอื่นด้วย เธอไม่รู้สึกหัวใจเต้นแรงกับเคนตะเลยแม้แต่น้อย ยิ่งการกระทำของเคนตะยิ่งทำให้เธอรู้สึกนึกถึงอาเธอร์มากกว่า

"เราเพิ่งคุยกันเองนะคะ วิว่า เราค่อยเป็นค่อยไปดีไหม"

เคนตะปล่อยมือวิเวียนออกอย่างไม่สบอารมณ์แต่ก็พยายามเก็บอารมณ์อยู่ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีผู้หญิงแบบเธออยู่ คุยกันผ่านแอพหาคู่ส่วนใหญ่ก็ต้องจบลงที่เรื่องนั้นอยู่แล้วไหมจะมาหารักแท้อะไรไร้สาระ

"โกรธวิเหรอคะ"

"เปล่าครับ วิไม่ชอบเคนก็จะไม่ฝืนใจ ไปครับเข้าร้านกันดีกว่า"

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้านอาหารญี่ปุ่นต่างคนต่างสั่งอาหารที่ตัวเองชอบกิน เคนตะใช้สายตาไล่มองเสื้อผ้าหน้าผม และร่างกายของวิเวียนอีกครั้ง เขาพอใจในร่างกายของเธอ ยิ่งเวลาเดินใกล้ๆ ยิ่งหอมเข้าไปใหญ่ เขาอยากได้เธอ และอยากอวดเธอให้เพื่อนๆ ได้ดู

"เรามาถ่ายรูปคู่กันดีไหมครับ"

"ได้ค่ะ"

เคนตะลุกขึ้นเดินมาหาวิเวียนแล้วหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องหรูของตัวเองออกมายกขึ้นถ่ายรูปคู่ของเธอกับเขา เคนตะจงใจยื่นใบหน้าเข้าใกล้วิเวียนแต่อยู่ๆ ก็เหมือนกับถูกอะไรบางอย่างกั้นกลางเอาไว้ระหว่างเขากับวิเวียนพอมองไปรอบๆ ก็ไม่เจอกับอะไรทั้งนั้นทำให้รูปถ่ายที่ออกมาดูห่างเหินไม่ได้สนิทสนม

"เป็นอะไรรึเปล่าคะเคน"

"เปล่าครับ"

"วิครับ วิชอบเคนบ้างไหม"

ถามอย่างนี้เลยเหรอ วิเวียนเองก็เงียบไม่ได้ตอบกลับไปเธอเพียงแค่ยิ้มให้เคนตะเท่านั้นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่อาหารมาส่งพอดี แต่เคนตะยังไม่ละความพยายามที่จะเคลมวิเวียน

"ถ้ายังไม่ชอบก็ไม่เป็นไรครับ เคนมั่นใจว่าวิต้องชอบเคนแน่ๆ"

"ค่ะ กินข้าวกันเถอะนะคะ"

วิเวียนเริ่มรู้สึกอึดอัดเธอรู้ว่าเคนตะพยายามรุกเธอมากเกินไป ทว่าขณะที่กำลังกินข้าวอยู่นั้นเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

Line

อาเธอร์ : ถ้าอึดอัดก็กลับบ้าน ให้ฉันไปรับไหม?

วิเวียน : คุณแอบอ่านใจฉันเหรอ

อาเธอร์ : เจ้ามนุษย์นั่นไม่ใช่คู่ของเธอหรอก กลับบ้านเถอะ

วิเวียน : คุณดูคู่ให้ฉันแล้วเหรอ คู่ของฉันเป็นใครอยู่ที่ไหน

อาเธอร์ : ยังไม่ได้ดู แต่ฉันรู้ว่าไอ้นั่น หมายถึงมนุษย์ผู้นั้นไม่คู่ควรกับเธอ

วิเวียน : ชิ

แม้บรรยากาศตอนนี้จะทำให้เธออึดอัดแต่ทว่าพอได้เห็นอาเธอร์ส่งข้อความมาเธอก็ฉีกยิ้มจนเกินพอดี วิเวียนเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าสะพายข้าง แล้วตักอาหารเข้าปากอีกครั้งพลางเหลือบสายตามองไปที่เคนตะที่จ้องมองเธอมาเหมือนกัน

"วิมีแฟนแล้วเหรอครับ"

"เปล่านี่คะ"

"แล้วใครกันที่ทำให้วิอารมณ์ดีได้ขนาดนี้"

"อารมณ์ดี?" วิเวียนชี้เข้าหาตัวพลางทำหน้างุนงงเล็กน้อยอารมณ์ดีงั้นเหรอก่อนหน้านี้เธออารมณ์ไม่ดีเหรอ

"ช่างมันเถอะครับ กินข้าวเสร็จแล้วเราไปดูหนังกันนะ แล้วมืดๆ ไปนั่งฟังเพลงที่คลับกันไม่ต้องห่วงครับเดี๋ยวเคนไปส่งที่ห้อง"

"ค่ะ"

- คลับxxx –

เสียงเพลงจังหวะเร้าใจดังก้องไปทั่วคลับหรูเคนตะถือวิสาสะจูงมือวิเวียนเดินเข้ามาในคลับในที่นั่งที่เขาจองเอาไว้แม้จะไม่ใช่โซนวีไอพีแต่ก็เป็นมุมอับที่ไม่ค่อยมีใครสนใจมุมนี้สักเท่าไหร่นัก ด้วยเสียงเพลงที่ดังก้องเวลาพูดคุยกันก็ต้องเอียงใบหน้าเข้าใกล้กัน บางทีปลายจมูกของเคนตะก็เกือบจะโดนแก้มนุ่มของวิเวียนอยู่เหมือนกันแต่เหมือนกับทุกครั้งที่พยายามยื่นใบหน้าเข้าไปเท่าไหร่ก็ไม่โดนแก้มของเธอสักที ราวกับว่ามีมือมาขวางทางเอาไว้

"เคนขอไปห้องน้ำแป๊บนะครับ"

วิเวียนเพียงแค่พยักหน้าแล้วยกเหล้าปั่นขึ้นดื่มช้าๆ เธอกวาดสายตามองดูรอบๆ อย่างคุ้นเคยตั้งแต่มีอาเธอร์มาอยู่ด้วยเธอก็ไม่ได้มาที่แบบนี้เลยเมื่อก่อนเธอมักจะมาบ่อยๆ เพราะว่าเหงาแต่ตอนนี้ตั้งแต่มีอาเธอร์มาอยู่ด้วยเขาก็มักจะหาเรื่องแกล้งเธออยู่บ่อยครั้ง และมักจะหากิจกรรมที่ต้องทำด้วยกันมาทำกับเธอบ่อยๆ จนบางทีเธอก็แอบรู้สึกว่า แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

ตุบ!

"มึงเป็นใคร"

เคนตะเดินออกมาจากห้องน้ำชนเข้ากับใครบางคนที่รูปร่างสูงกว่าเขาแต่ใบหน้าของชายคนนี้กลับนิ่งราวกับไร้อารมณ์

"เลิกยุ่งกับผู้หญิงของผม"

"ผู้หญิงของมึง ใครวะ?"

"วิเวียน" เหอะเคนตะเค้นหัวเราะในลำคอแล้วใช้สายตาไล่มองชายหนุ่มตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้แล้วตอบกลับชายหนุ่มตรงหน้าไปตามตรง

"ผู้หญิงของมึงวิ่งแจ้นมาหากูเอง เอาไว้กูเล่นเบื่อแล้วจะคืนให้แล้วกัน"

หึ อาเธอร์มองซ้ายมองขวา จ้องตากับชายหนุ่มตรงหน้าเพียงแค่ไม่นานดวงตาของเคนตะก็เลื่อนลอยไร้แวว มือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาแล้วกดส่งข้อความไปหาวิเวียน

'ผมมีธุระขอตัวกลับก่อน'

เคนตะยืนนิ่งๆ อยู่อย่างนั้นอย่างเลื่อนลอยโดยที่อาเธอร์ขยับเข้าไปใกล้เคนตะมือหนาของเขาวางลงที่บ่ากว้างของเคนตะแล้วพูดกระซิบอย่างจงใจให้เสียงของเขาวิ่งเข้าไปในโสตประสาทของเคนตะ

"ผู้หญิงของผม ไม่ใช่ว่าใครจะแตะต้องได้ง่ายๆ"

ตบบ่ากว้างของเคนตะสองสามทีแล้วเดินไปนั่งข้างๆ วิเวียนที่นั่งรอเคนตะอยู่ในคลับ เมื่อเธอมองเห็นอาเธอร์มุมปากบางก็ยกยิ้มขึ้น พลันรู้ทันทีเลยว่าเธอคงถูกผู้ชายเทอีกแล้วสินะ ใช่สิ ชีวิตของเธอมักจะเป็นแบบนี้เสมอ

"คู่เดตไปไหนแล้วละ"

"ไม่รู้ไปไหนแล้ว งั้นคืนนี้อาเธอร์เป็นคู่เดตให้วินะ"