“รักเหรอ”

“รักเหรอ”

ประโยคเดียวกันแต่ต่างสถานที่ สุนันทามาพักผ่อนที่บ้านญาติได้สองวันแล้วแต่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยแม้แต่น้อย พอว่างก็จะหวนนึกไปถึงคำรักที่รับมาและส่งกลับไปอย่างอ่อนหวานในวันนั้นทุกครั้ง

เธอไม่อยากอยู่ที่นี่เลย

.

.

.

“กูรักเขา กูอยากได้เขามาเป็นของตัวเองว่ะ” บีมบ่นให้ เชน เพื่อนสนิทฟังในเย็นวันหนึ่งที่ไม่สามารถไปฝากท้องที่บ้านข้าง ๆ ได้เพราะเจ้าของบ้านไปเที่ยวเสียแล้ว

“เฮ้ย เท่าที่เป็นอยู่นี่ยังไม่แย่พอเหรอวะ มึงเป็นชู้กับเขานะเว้ย จะมาพูดถึงความรักอะไร เพ้อเจ้อ!”

“ตอนนี้... นี่คือความรู้สึกที่ชัดที่สุดสำหรับกูแล้วว่ะ เซ็กซ์กับเขามันก็ดี ดีมากด้วย แต่ตอนที่กูได้ไปบ้านเขา ทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่เซ็กซ์กับเขา ใช้ชีวิตกับเขามันก็ดีไม่แพ้กันเลย”

“ชีวิตที่ต้องไปมีเอาตอนที่ผัวเขาไม่อยู่น่ะเหรอที่มึงว่าดี ไอ้เหี้ยเอ๊ย”

“…”

“ไอ้สัส! โคตรไร้ศักดิ์ศรี” เชนผิดหวังในตัวเพื่อนไม่น้อย อีกฝ่ายเคยเป็นคนป๊อปในหมู่สาว ๆ มาตลอด แต่ตอนนี้ดันกลายเป็นชู้ลับ ๆ ของผู้หญิงที่แก่กว่าเป็นสิบปีเนี่ยนะ

“เออ! กูยอมรับ ตอนแรกก็กะแค่จะเล่น ๆ ด้วยเท่านั้นละวะ ใครจะรู้...”

“ใครจะรู้ว่ามึงจะยอมเป็นชู้”

“เออ กูรู้น่า เลิกย้ำซะที” ทุกอย่างเริ่มจากสายนั้นแท้ ๆ ...

5 เดือนก่อน

“พี่บีมมมมม” เสียงรุ่นน้องสาวดังทะลุลำโพงออกมาทันทีที่บีมกดรับสาย ชายหนุ่มขยี้ตามองนาฬิกาตรงโต๊ะข้างเตียงแล้วตัดสินใจกรอกเสียงกลับไปด้วยความเอือมระอา

“ว่าไงแอน” หลานรหัสของเขาที่พักหลังชอบโทรมาระบายปัญหาให้เขาฟังตอนดึก ๆ หรือไม่ก็ตอนใกล้เช้าแบบตอนนี้เสมอ

“หนูคลั่งมากก” ได้ยินเสียงแหลมสูงที่ตอบกลับมาเล่นเอาคนเพิ่งตื่นถึงกับตาสว่างต้องรีบยกมือถือออกห่างหูทันทีเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง

“เฮ้ย! จะเสียงดังทำไมเนี่ย เออ ๆ รู้ว่าคลั่ง” บีมดุกลับไป ก่อนรับหน้าที่เป็นที่ปรึกษาต่อทันที “คราวนี้อะไรอีกล่ะ”

“ก็แบบคุยถูกคอมาก วางสายแล้วก็ยังอยากคุยต่อไม่หยุดเลย”

“เออเป็นเอามากนะ แต่เขาเป็นลุงเขยนี่... ใช่มั้ย”

“ก็ใช่... แต่มันห้ามใจไม่ได้นี่นา พี่บีม...” แอนยอมรับไปตรง ๆ ก่อนปิดท้ายด้วยการเรียกชื่อลุงรหัสเสียงหวานอย่างที่เจ้าตัวฟังออกว่าอีกฝ่ายกำลังจะมีเรื่องให้ช่วย

“ว่า...” บีมผ่อนลมหายใจยาวเหยียดก่อนถามออกมา

“มีแฟนรึยังคะ”

“จะจีบพี่เหรอ” เขาหยอกเล่น รู้อยู่หรอกว่าเธอชอบแบบไหน

“ไม่เอาหรอก! ชอบแบบแก่ ๆ เนื้อเหนียวเคี้ยวอร่อยมากกว่า”

“แบบลุงเขย?”

“ค่ะ!”

“แล้วถามทำไม” ชายหนุ่มงงจริง ๆ ไม่ได้แกล้งทำ

“ชอบแบบไหน”

“แก่กว่าหรือเด็กกว่าหรือได้หมด...” แอนยังล้วงข้อมูลต่อ บีมก็ตอบไปตามความจริงไปเรื่อย ๆ โดยไม่รู้เลยว่าคำตอบของเขาในวันนี้จะทำให้อีกไม่กี่เดือนต่อมาเขาต้องตกอยู่ในฐานะชู้รักอย่างเต็มตัว เต็มใจแล้วก็ไร้ศักดิ์ศรีอย่างที่สุด

หนึ่งหรือสองอาทิตย์ต่อมาหลังจากที่รับสายหลานรหัสไปอีกฝ่ายก็เดินทางมาหาเขาถึงคอนโดและจัดการพาเขาไปดูลาดเลาพร้อมบอกแผนการอย่างเสร็จสรรพ

เราสองคนตามติดการใช้ชีวิตของสองสามีภรรยาแทบทุกย่างก้าวที่พวกเขาออกจากบ้าน ร่างเล็กอวบอิ่มในชุดเดรสยาวกร่อมเท้าไม่เคยซ้ำแบบนับวันก็ยิ่งสลักอยู่ในสมองของเขาลึกขึ้นเรื่อย ๆ นานวันเข้าบีมก็เริ่ม รู้สึก

เขาไม่แน่ใจว่าควรทำตัวยังไง ชายหนุ่มยอมรับว่าถูกใจผู้หญิงคนนั้นมาก เพียงแค่เห็นหน้าเธอครั้งแรกเขาก็เหมือนเจอรักแรกพบอย่างไรอย่างนั้น

เสียงอ้อนวอนขอให้ช่วยจากหลานรหัสไม่ได้ทำให้เขาใจอ่อนอย่างที่คิดเพราะบีมเต็มใจทำมันด้วยตัวเองโดยไม่เคยคิดถึงผลที่ตามมาเลยสักนิด วินาทีนั้นเขารู้แค่ว่าเขาอยากรู้จักเธอ อยากให้ชิดกับเธอ ซึ่งความรู้สึกนั้นมันดันเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งวันหนึ่งเขาถึงได้ตัดสินใจรับปากและทำเรื่องใหญ่ลงไปโดยไม่ทันยั้งคิด

“โชคดีนะที่พี่มีเงินเหลือใช้ไม่งั้นจะทำยังไง” เขาพูดขึ้นเมื่อจำต้องซื้อบ้านหลังข้าง ๆ เอาไว้

ฟังดูไร้สาระและบ้ามาก แต่หากเรื่องนี้ไม่สำเร็จ อย่างมาก... เขาก็เก็บมันเอาไว้ให้คนเช่าหรือรีโนเวทแล้วขายต่อก็ไม่เสียหายเผลอ ๆ จะได้กำไรด้วยซ้ำ

น่าเสียดายที่เรื่องพวกนั้นไม่เกิดขึ้น... เพราะทุกอย่างดันสำเร็จ เขาสามารถแทรกตัวเข้าไปในความสัมพันธ์อันเปราะบางของ สุนันทาและธนา ได้อย่างง่ายดาย... และยังคงอยู่ในนั้นจนถึงทุกวันนี้--- วันที่เขามานั่งหน้าเศร้าเล่าความทุกข์ให้เพื่อนสนิทฟังและโดนมันถากถางไม่หยุดอยู่นี่ไง

ปัจจุบัน

“แล้วมึงจะเอายังไงต่อ ชีวิตทั้งชีวิตเลยนะเว้ย จะทิ้งโอกาสที่จะมีรักดี ๆ ในอนาคตไปแล้วจมปลักอยู่กับความรักที่แค่จะเปิดตัวยังทำไม่ได้เนี่ยนะ”

“ถ้ากูรู้ กูจะมานั่งเศร้าอยู่อย่างนี้เหรอวะ” บีมจนปัญญาจริง ๆ ชายหนุ่มยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองจนยุ่งเหยิงแล้วก็อดนึกไปถึงคนต้นเรื่องไม่ได้

“ยัยแอนก็ปล่อยจอยแล้วแน่ ๆ ตอนนี้ เหอะ วางแผนจะรวบหัวรวบหางลุงเขยตัวเองมานานคงสมใจมันแล้วล่ะ”

“ก็มึงไปช่วยน้องมัน” เชนยักไหล่อย่างไม่เห็นเป็นเรื่องที่ต้องเก็บมาใส่ใจ

“เออ กูผิดทุกอย่างนี่แหละ” ยิ่งพูดบีมยิ่งหัวเสีย ยิ่งพูดก็ยิ่งคิดถึง... บ้าชะมัด

“รู้ก็ดี” เชนไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย ทำเองก็ต้องยอมรับผลของมันให้ได้ เขาเป็นได้อย่างมากก็แค่คนรับฟังมันนี่แหละ

“สัส... อยากเจอเขาว่ะ”

“อาการหนักเหลือเกินเพื่อนกู” เชนแสร้งทำท่าหมดเรี่ยวแรงทิ้งตัวลงกับเบาะโซฟาด้วยท่าทางเกินจริง “ให้เขาไปใช้เวลากับผัวกับครอบครัวเขาบ้างเถอะวะ”

“กูก็ผัวเขามั้ยวะ”

“ฮะ ๆ ๆ ๆ ไอ้เหี้ย ละเมอรึเปล่า ผัวเขาก็ต้องอยู่กับเขาที่นู่นสิวะ”

“มึง... เพื่อนกูรึเปล่าไอ้เชน” บีมเหล่มองคนที่ช็อตฟิลเขาหลายครั้งด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรนัก

“เป็นเพื่อนด้วย เป็นคนดีด้วย” ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งหลังตรงแล้วบอก

“ไอ้เวร กูไปละ”

“ไปไหน”

“หาชู้!”

ไอ้เชี่ยย