"สวัสดีครับคุณติ๋ว ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ สบายดีไหมครับ?" ศานติเอ่ยทักขึ้นอย่างคุ้นเคยเพราะรู้จักกันเป็นอย่างดีอยู่แล้วนั่นเอง

"สวัสดีค่ะคุณศานติ ติ๋วสบายดีขอบคุณค่ะ"

"เอ่อครับ..คุณติ๋วครับ ผมขอแนะนำให้รู้จักนะครับ นี่คือนาทหรือกิตตินาท ทรัพย์วิบูลย์ เพื่อนของผมเองครับ "

"สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้กิตตินาทก่อนตามประสาคนที่มีอายุน้อยกว่าอย่างมีมารยาท กิตตินาทเพ่งมองดูหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าของเขาด้วยความสนใจเป็นพิเศษ มล.อรุณรัศมี เกียรติสกุลธร เธอคนนี้เป็นลูกสาวของหล่อน นางแม่มดใจร้ายคนนั้น คนที่ทำร้ายแม่ของเขาจนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดเมื่อนานมาแล้ว

"สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" ชายหนุ่มตอบกลับขณะที่จ้องมองเธอแบบตาไม่กะพริบพร้อมกับรับไหว้เธอด้วยเช่นเดียวกัน

"ส่วนท่านนี้คือคุณต้น หม่อมราชวงศ์หญิงอนงค์นาท กิตติคุณ ธิดาของท่านชายเฉลิมเกียรติเจ้าของวังแห่งนี้ เมื่อตะกี้นี้นายก็ได้เจอท่านแล้วตอนที่เข้างานมา" ศานติแนะนำต่ออย่างคล่องแคล่วเพราะคุ้นเคยกับคุณหญิงต้นอยู่มากเช่นกัน

"สวัสดีครับคุณหญิง ผมกิตตินาท ทรัพย์วิบูลย์ครับผม" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นก่อนที่จะยกมือขึ้นไหว้ท่านก่อนอย่างมีมารยาท เมื่อรู้สึกได้ว่าตัวเองนั้นน่าจะมีอายุที่น้อยกว่าอยู่มาก ราชนิกุลสาวรับไหว้ตอบเขาเช่นเดียวกันก่อนที่จะพูดขึ้นอย่างใจดีว่า

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ขอบคุณที่มาร่วมงานเลี้ยงกับเราในวันนี้"

"มิได้ครับ ผมเองกลับรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสมาร่วมงานเลี้ยงในวันนี้ด้วยครับ"

"ไม่ต้องพูดจาอะไรที่เป็นทางการขนาดนั้นก็ได้ค่ะ เราคนกันเองทั้งนั้น งานวันนี้หนุ่มๆเยอะดีจริง ขอให้สนุกกันเต็มที่นะคะไม่ต้องเกรงใจ ตามสบายเลยค่ะ" คุณหญิงต้นบอกด้วยความอารี เธอรู้สึกถูกชะตากับชายหนุ่มในทันทีที่ได้เจอตั้งแต่เข้างานมาแล้ว จึงใส่ใจต่อเขาอยู่ไม่น้อย

"พี่สาวของเราทั้งสวยทั้งใจดีอย่างนี้นี่เอง คุณทวีถึงได้ไปไหนไม่รอดฮ่าๆๆ แล้วนี่ว่าที่พี่เขยของผมไปไหนเสียล่ะฮะ? ตั้งแต่มาถึงยังไม่เห็นหน้าค่าตากันเลย" ชยานนท์เอ่ยแซวขึ้นตามประสาคนช่างพูดและอารมณ์ดีอยู่เป็นนิจ

"พี่ก็ยังไม่เห็นเหมือนกันจ้ะนนท์ คงจะกำลังมาแหละ อ่ะ！ตามสบายนะ เดี๋ยวพี่ขอตัวแป๊บ ป๊ะ！คุณติ๋วไปกับพี่"

"ค่ะคุณหญิง" อรุณรัศมีเอ่ยขึ้นก่อนที่จะหันมามองกิตตินาทแว๊บนึง เพราะแอบเคืองอยู่นิดๆที่เขามองเธอด้วยสายตาไม่มีมารยาทแบบนั้น แล้วเดินตามอนงค์นาทไป กิตตินาทมองตามหลังทั้งสองสาวไปครู่หนึ่งจึงหันกลับมาถามศานติขึ้นอย่างสนใจใคร่รู้ว่า

"คุณอรุณรัศมีมีพี่น้องอีกไหม? หรือว่าเป็นลูกคนเดียวน่ะนายติ"

"คุณติ๋วเธอเป็นลูกสาวคนโตของคุณชายอดิศักดิ์กับคุณสร้อยสุภางค์ มีน้องชายอีกคนแต่อายุห่างกันค่อนข้างมากอยู่" ศานติตอบพลางหันมามองเพื่อนของตนตรงๆแล้วเอ่ยถามแบบตรงๆว่า

"ทำไม? นายสนใจเธอหรือ?"

"ก็น่าสนใจไม่ใช่หรือ" เขาตอบยิ้มๆแต่ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมามากนัก ทำให้ชยานนท์ที่กำลังจะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบนั้นถึงกับหันมาทักขึ้นว่า

"คุณนาทนี่ตาถึงจริงๆนะครับ น้องติ๋วน่ะเป็นเด็กดีและน่ารักมาก ผมกับครอบครัวของเธอนั้นคุ้นเคยกันมานาน เรื่องนิสัยนี่รับรองเลยครับ แต่..?" ชยานนท์หยุดคำพูดของตนเอาไว้แค่นั้น จึงทำให้ทั้งสองหนุ่มนั้นหันขวับมามองที่เขาเป็นจุดเดียวจนเกือบจะพร้อมๆกันด้วยความอยากรู้ ทำให้ชายหนุ่มถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความขำขันกับท่าทางของเพื่อนก่อนจะพูดออกมาแบบกวนหน่อยๆว่า

"แม่หนูหวงนะ พี่ไหวเหรอฮ่าๆๆๆ" คำพูดติดตลกแบบที่วัยรุ่นกำลังฮิตคำนั้น ทำให้ศานติกับกิตตินาทนั้นถึงกับขำไปด้วยตามคนพูดเลยทีเดียว อนงค์นาทพาอรุณรัศมีไปพบปะพูดคุยกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย จนกระทั่งทวีศักดิ์คู่หมั้นของเธอนั้นเดินทางมาถึงพร้อมกับครอบครัวของเขา อนงค์นาทจึงได้ปลีกตัวออกไปรับรองแขกคนสำคัญของเธอ อรุณรัศมีรู้สึกหิวขึ้นมาเล็กน้อยจึงเดินไปที่ซุ้มอาหารเพื่อหาอะไรทาน แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงของใครบางคนเอ่ยขึ้นมาจากทางด้านหลังของเธอว่า

"ให้ผมช่วยไหมครับคุณติ๋ว?" อรุณรัศมีชะงักมือที่กำลังจะตักอาหารใส่จานนั้นเอาไว้ทันที ก่อนที่จะหันไปทางต้นเสียงที่ดังมาจากทางด้านหลังของเธอ แต่ทว่าก่อนที่จะทันได้พูดอะไรออกมาชายคนดังกล่าวนั้นก็ได้เดินอ้อมมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอนั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"คุณชายพงษ์ดนัย สวัสดีค่ะ" หญิงสาวกล่าวขึ้นขณะที่วางจานเอาไว้แล้วยกมือขึ้นไหว้เขา ชายหนุ่มรับไหว้ยิ้มๆแต่ยังมิวายถามคำเดิมออกมา

"ว่าไงล่ะครับคุณติ๋ว? ทานอะไรดีครับ มาเดี๋ยวผมจะบริการให้เอง เอาอะไรดีครับ ซุบร้อนๆหรือว่าสลัดดีฮะ?" ชายหนุ่มพูดขึ้นขณะที่เอื้อมมือไปหยิบจานที่เธอวางเอาไว้ขึ้นมาทำท่าทางแบบเตรียมพร้อมบริการเธออย่างเต็มที่ แต่อรุณรัศมีกลับยื่นมือไปหยิบจานใบนั้นมาจากมือของเขาแล้วพูดอย่างสุภาพขึ้นว่า

"ให้ดิฉันตักเองดีกว่านะคะ แบบนี้เกรงใจคุณชายแย่เลย ขอบคุณที่กรุณาค่ะ" จากนั้นเธอก็เดินไปตักสปาเก็ตตี้มาจานหนึ่งพร้อมกับซุบเห็ดทรัฟเฟิลหอมกรุ่นมาอีกถ้วยหนึ่ง ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะที่จัดวางอยู่เป็นจุดๆทั่วทั้งสนามที่กว้างขวางของวังแบบเรียบง่ายและดูเป็นสัดส่วนนั้น ทั้งนี้ก็เพื่อให้แขกทุกคนที่มาร่วมงานนั้นได้พูดคุยกันแบบสนุกสนานและเป็นกันเองที่สุดนั่นเอง พงษ์ดนัยนั้นไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆนัก เขาจัดการตักอาหารในส่วนของตัวเองเสร็จก็ตามติดไปนั่งทานร่วมโต๊ะกับเธอต่ออย่างต้องการเอาชนะใจเธอเต็มที่ และเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั้นก็อยู่ในสายตาของคนๆหนึ่งมาโดยตลอดนั่นก็คือสร้อยสุภางค์นั่นเอง สร้อยสุภางค์นั้นตั้งความหวังเอาไว้กับงานเลี้ยงในวันนี้อย่างเต็มที่ เพราะว่าเธอนั้นกำลังมองหาใครบางคนที่จะมาเป็นลูกเขยในอนาคตของเธอจากงานเลี้ยงในคืนนี้อยู่นั่นเอง

"คุณติ๋วเนี้ย！ยิ่งโตมาก็ยิ่งสวยนะคะคุณสร้อย เหมือนคุณแม่เมื่อตอนสาวๆไม่มีผิดเลยเชียวค่ะ" สตรีท่านหนึ่งที่นั่งอยู่ในกลุ่มนั้นเอ่ยขึ้นอย่างชื่นชม

"แหม！คุณหญิงพูดแบบนี้ดิฉันก็เขินแย่เลยสิคะ ลูกของดิฉันยังไม่ได้โตเป็นสาวเต็มที่ขนาดนั้นจะมาสวยสู้คุณแม่ตอนสาวๆได้อย่างไรกันล่ะคะฮิๆๆ"

"ใครว่าล่ะคะ คุณติ๋วน่ะโตเป็นสาวแล้วค่า แถมยังสวยมากๆอีกด้วย กิริยาก็ดูเรียบร้อยน่ารักออกค่ะ"

"แหมๆก็หม่อมย่าท่านเลี้ยงของท่านมากับมือนี่คะคุณหญิง กิริยามารยาทนั้นชาววังแท้ๆไม่มีติดขัดเชียวล่ะค่ะ" สร้อยสุภางค์โฆษณาสรรพคุณของลูกสาวตัวเองเต็มที่อย่างไม่มีเคอะเขินเลยสักนิด

อีกมุมหนึ่งของงานเลี้ยงนั้น กิตตินาทกำลังนั่งคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆของศานติ แต่สายตาของเขานั้นกลับคอยแต่จะวนเวียนมาหยุดอยู่ที่อรุณรัศมีอยู่บ่อยครั้งด้วยความรู้สึกที่ว่าเธอนั้นอาจจะเป็นน้องสาวต่างมารดาของเขาก็เป็นได้นั่นเอง

"คนที่กำลังคุยอยู่นั้นคือใครกันวะติ?" เขาถามเพื่อนหนุ่มขึ้นเบาๆเมื่อเริ่มสังเกตเห็นว่าเขาคนนั้นชักจะรุ่มร่ามกับคนที่เขากำลังคิดว่าเป็นน้องสาวนั้นมากเกินไปเสียแล้ว ศานติมองตามสายตาของเพื่อนรักไป แล้วบอกออกมาเบาๆว่า

"หม่อมราชวงศ์พงษ์ดนัย นามสกุลอะไรน้าฉันก็จำไม่ได้ซะด้วยสิ นัยว่าเป็นหลานย่าของเสด็จพระองค์หญิงท่านหนึ่งน่ะ ได้ข่าวว่าเจ้าชู้ไม่เบาทีเดียวล่ะ"

"ดูท่าจะดังไม่ใช่เล่นเลยนะ เราน่าจะเข้าไปทำความรู้จักกับเขาสักหน่อยนะว่าไหม?" พูดจบกิตตินาทก็ลุกขึ้นเดินอาดๆเข้าไปหาคนทั้งสองทันที โดยมีศานติเดินตามเพื่อนมาติดๆด้วยความงุนงงสงสัยอยู่ไม่น้อย ก็ธรรมดาแล้วเจ้าเพื่อนของเขาคนนี้นั้นไม่ค่อยจะชอบคบค้าสมาคมกับใครเขาง่ายๆสักเท่าไหร่นี่นา..