“องค์ชายใหญ่ช่างเป็นคนอบอุ่นและใจดีเหลือเกินนะเจ้าคะ คุณหนู” เสี่ยวว่าน สาวใช้คนสนิทของถานซงลี่พูดยิ้มๆ

ถานซงลี่ยิ้ม “ใช่ คงด้วยนิสัยนี้ ฮ่องเต้ถึงจะแต่งตั้งเขาเป็นไท่จื่อ แต่ว่า...คนที่อ่อนโยนอบอุ่นมักจะตกเป็นเบี้ยล่างของคนเจ้าเล่ห์แสนกลอย่างขุนนางกังฉินได้ง่าย”

“อืม จริงด้วยเจ้าค่ะ ประวัติศาสตร์เคยมีบันทึกไว้เช่นกัน” เสี่ยวว่านที่ได้รับการศึกษาจากคุณหนูของตัวเองพยักหน้าเห็นพ้อง ก่อนจะพูดในสิ่งที่ตนสงสัยออกมาว่า

“จวงกุ้ยเฟยนั้นเป็นสตรีที่มีรูปโฉมงดงามสมกับคำร่ำลือ แต่เหตุใดพระโอรสถึงมิได้มีรูปโฉมงดงามเหมือนพระมารดาแม้แต่น้อย ช่างน่าแปลกยิ่งนัก”

“เกรงว่าองค์ชายใหญ่คงจะมีหน้าตาเหมือนฮ่องเต้”

“อืม เจ้าค่ะ ไม่มีใครเห็นตัวตนที่แท้จริงของฝ่าบาท นอกจากขุนนางขั้นสี่ขึ้นไป”

สองดรุณีเดินเข้าไปในจวนสกุลถาน กำลังจะเดินผ่านเรือนหลักเพื่อเข้าสู่ประตูวงเดือน เสียงหนึ่งก็ร้องเรียกรั้งไว้

“เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ ท่านพี่ลี่”

ถานซงลี่เหลียวไปมองถานจิ่วจิ่วที่เดินจับแขนสาวใช้ตัวเล็กบางเดินตรงมาหานางด้วยสีหน้าที่ประดับรอยยิ้มอ่อนหวานแต่แววตากลับดูเย็นชายิ่งนัก

“ท่านพี่ไปไหนมาหรือเจ้าคะ?”

เสี่ยวว่านที่หมั่นไส้ถานจิ่วจิ่วมานานแล้วยั้งปากไม่ทัน ตอบสวนกลับไปแทนเจ้านายทันทีว่า

“วันนี้จวงกุ้ยเฟยทรงเรียกคุณหนูใหญ่ไปพบองค์ชายใหญ่เจ้าค่ะ อีกไม่นานก็คงมีข่าวดี”

“เสี่ยวว่าน!” ถานซงลี่เอ็ดเบาๆ เสี่ยวว่านแกล้งทำสีหน้าขออภัยแต่ในใจรู้ดีว่าคุณหนูหาได้ถือสาตนไม่

สีหน้าของถานจิ่วจิ่วดูไม่น่ามองขึ้นมาทันที แต่นางรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าอย่างฉับไวราวกับกิ้งก่าเปลี่ยนสี

“ข่าวดีที่เสี่ยวว่านว่าคงมิใช่ว่าท่านพี่ลี่จะได้แต่งเข้าวังหลัง เป็นพระชายาขององค์ชายใหญ่หรอกกระมัง”

คราวนี้ถานซงลี่หยักยิ้มมุมปากบางๆ แล้วตอบกลับทันทีว่า “เกรงว่าจะใช่ถึงร้อยส่วน อีกไม่นานองค์ชายใหญ่ก็จะได้รับการแต่งตั้งเป็นไท่จื่อ ถึงตอนนั้นคนสกุลถานก็จะอยู่ดีกินดี มีหน้ามีตาอย่างที่พวกเจ้าสองแม่ลูกโหยหามานาน” สิ้นคำ ถานซงลี่ก็หมุนตัวขวับ เดินนำหน้าเสี่ยวว่านที่รีบเดินตามร่างบางไปติดๆยังเรือนพัก หลังจากเสี่ยวว่านหันมายิ้มเย้ยใส่ตาถานจิ่วจิ่วกับสาวใช้ของนาง

ถานจิ่วจิ่วยืนกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บใจ คิดไม่ถึงว่าพี่สาวนอกไส้จะได้ดิบได้ดีถึงเพียงนี้ จะว่าไปถานจิ่วจิ่วก็ไม่เคยเห็นองค์ชายใหญ่ แต่เพียงแค่คิดว่าพี่สาวที่นางเกลียดชังเข้าไส้ผู้นี้จะได้ดำรงตำแหน่งใหญ่ในวังหลัง นางก็ทานทนมิได้

“ข้าจะไม่ยอมให้คนอย่างเจ้าได้เป็นใหญ่เหนือข้าหรอก!” แล้วนางก็เดินผ่านประตูวงเดือนที่ถานซงลี่เพิ่งลอดผ่านไปเพื่อตรงไปยังเรือนพักของตัวเองบ้าง หลังจากพูดกับฉู่ฉู่ว่า

“เจ้าส่งคนไปเชิญองค์ชายรองมาพบข้าหน่อย”

“เจ้าค่ะ”

องค์ชายรองจิ่งหนานเป็นคนรักของถานจิ่วจิ่ว ดังนั้นการที่ถานจิ่วจิ่วส่งคนมาตามตัวเขา สำหรับจิ่งหนานแล้วไม่ถือว่าเป็นการสร้างความรำคาญใจแต่อย่างใดแม้ว่าเขาอาจจะติดพันภารกิจใดอยู่ก็ตาม เพราะในสายตาจิ่งหนาน...ถานจิ่วจิ่วสำคัญที่สุด