ข้า(ไม่)ขอรักท่านอีก-ชีวิตก่อนเก่า (จบ)

โดย  pusshunkayan

ข้า(ไม่)ขอรักท่านอีก

ชีวิตก่อนเก่า (จบ)



“สัตว์ประหลาดบ้าบออะไรกัน”


ร่างเล็กเดินเตะพื้นทรายกลับที่พัก...


“เสียเวลาอ่านวิจัยไปเป็นชั่วโมง เฮ้ออ”


กวินทร์บ่นไปตามทางพร้อมกับสอดส่องใบหน้าออกไปทางทะเล ไม่มีแสงไฟจากเรือสักลำแล่นลงไปบนผืนน้ำสีครามอันกว้างใหญ่ น่าแปลกที่คลื่นทะเลหยุดนิ่งแต่ลมกลับกระโชกแรงเป็นปกติ ดวงจันทร์ขนาดใหญ่ทอแสงลงมาราวกับดวงอาทิตย์ จากนั้นความคิดเรื่องตำนานของชาวบ้านก็แล่นเข้ามาในหัวอีกครั้ง...


“บ้าบอ มีอะไรแบบนั้นที่ไหนกัน”


เด็กหนุ่มหัวเราะในลำคอ...


กวินทร์เดินทางกลับมายังที่พักแต่ก็ไม่พบเพื่อนสักคนกลับมาจากชายหาด มีเพียงอาจารย์ที่ปรึกษาที่นั่งพูดคุยกับชาวบ้านกลุ่มเล็กๆด้านนอก เมื่อเห็นเช่นนั้นเด็กหนุ่มก็รีบมุ่งตรงเข้าไปร่วมวงทันที เพราะที่ผ่านมาเมื่อสักครู่นี้เขาเสียเวลาให้ลุงแก่เพ้อเจ้อจนไม่ได้ความรู้อะไรเลย...


“กวินทร์ ไปไหนมา เพื่อนถามหาเราทุกคนเลย”


“ผมเดินเข้าไปในหมู่บ้านน่ะครับ อยากหาชาวประมงสักคนพาออกทะเลคืนนี้ ป้าๆพอจะแนะนำได้มั้ยครับ”


เมื่อชาวบ้านที่นั่งอยู่บริเวณนั้นได้ยินก็พากันส่ายหน้า...


จากที่คิดว่าจะได้คนพาเอาเรือออกไปทำวิจัยด้านนอก เด็กหนุ่มกลับได้ฟังเรื่องเล่าแบบที่ไอ้ลุงแก่เคยเล่าให้ฟังอีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้มันลึกลับและซับซ้อนจนหัวสมองปวดไปหมด เรื่องเล่าผิดธรรมชาติหักล้างทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ทุกอย่างบนโลก


ผู้ที่ไม่เคยเชื่อเรื่องสิ่งลี่ลับเช่นนี้ขอตัวออกมาจากวงสนทนาเงียบๆ ก่อนจะมานั่งถอนหายใจที่ริมชายหาดคนเดียวในยามราตรี


“จะจบมั้ยเนี้ย ไม่น่าทำวิจัยเรื่องนี้เลย”


กวินทร์บ่นไปพรางๆ...


ในมือของเขามีกระป๋องเบียร์ที่ขอมาจากเพื่อนระหว่างที่เดินไปหาสองสามกระป๋อง เด็กหนุ่มไม่ค่อยชอบเสียงโวยวายเวลาที่คนเหล่านั้นเมามาย จึงเลือกที่จะมานั่งกลุ้มใจหลังโขดหินขนาดใหญ่คนเดียว กวินทร์ทำวิจัยเกี่ยวชีวิตใต้ท้องทะเลยามค่ำคืน ทำให้เด็กหนุ่มอยากจะออกเรือไปสำรวจในขณะที่คลื่นเงียบสงบแบบนี้


แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งเหนื่อย...


เวลาแบบนี้มีเพียงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เท่านั้นที่จะช่วยดับความกระวนกระวายใจได้...


“ไอ้ปลาหมึกบ้า…วันนี้แกทำฉันเสียเวลาไปทั้งวันเลย”


ลำคอระหงกระดกเบียร์เข้าไปจนหมด จากนั้นก็เปิดกระป๋องใหม่ขึ้นต่อทันที ดวงตากลมโตกระพริบถี่มองไปยังท้องทะเลอันกว้างขวาง พื้นทรายละเอียดเนียนนุ่มราวกับฟูกเตียงนอน ทันทีที่แผ่นหลังเอนตัวลงไปเบาๆ ร่างกายก็เหมือนถูกสูบเอาความเครียดออกไปจากหัวจนหมด...


ภาพดวงดาวบนท้องฟ้ายามราตรีค่อยๆเลือนลาง...


จากนั้นชายหาดขนาดใหญ่...ก็มีเพียงร่างเล็กนอนหลับเกยตื้นเพียงคนเดียว





รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว